۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از ضلالت در سخن موسى عليه السّلام :«
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
<span id='link248'><span> | <span id='link248'><span> | ||
==مقصود از ضلالت در سخن موسى | ==مقصود از ضلالت در سخن موسى «ع»== | ||
دقت در متن جواب و مقابله آن با اعتراض فرعون ، اين معنا را مى رساند كه جمله : «'''ففررت منكم لما خفتكم فوهب لى ربى حكما'''» تتمه جواب از قتل باشد، تا حكم «'''نبوت '''» | دقت در متن جواب و مقابله آن با اعتراض فرعون ، اين معنا را مى رساند كه جمله : «'''ففررت منكم لما خفتكم فوهب لى ربى حكما'''» تتمه جواب از قتل باشد، تا حكم «'''نبوت '''» | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۶۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۶۶ </center> | ||
در مقابل ضلال قرار گرفته باشد و در اين صورت به خوبى روشن مى شود كه مراد از ضلال ، جهل در مقابل حكم است ، زيرا حكم به معناى اصابه نظر و درك حقيقت هر امرى و متقن بودن نظريه در تطبيق عمل با نظريه است . | در مقابل ضلال قرار گرفته باشد و در اين صورت به خوبى روشن مى شود كه مراد از ضلال ، جهل در مقابل حكم است ، زيرا حكم به معناى اصابه نظر و درك حقيقت هر امرى و متقن بودن نظريه در تطبيق عمل با نظريه است . | ||
در نتيجه معناى حكم ، قضاوت به حق در خوبى و يا بدى يك عمل ، و تطبيق عمل با آن قضاوت است و اين قضاوت به حق همان است كه به انبياء داده مى شود، همچنان كه قرآن كريم درباره آنان فرمود: «'''و ما ارسلنا من رسول الا ليطاع باذن الله '''» | در نتيجه معناى حكم ، قضاوت به حق در خوبى و يا بدى يك عمل ، و تطبيق عمل با آن قضاوت است و اين قضاوت به حق همان است كه به انبياء داده مى شود، همچنان كه قرآن كريم درباره آنان فرمود: «'''و ما ارسلنا من رسول الا ليطاع باذن الله '''» | ||
بنا بر اين ، مراد موسى (عليه السلام ) اين است كه اگر آن روز آن عمل را كردم ، در حالى كردم كه به خاطر جهل گمراه بودم و مصلحت كار را نمى دانستم و نمى دانستم در اين عمل ، حق چيست تا پيروى كنم . | بنا بر اين ، مراد موسى (عليه السلام ) اين است كه اگر آن روز آن عمل را كردم ، در حالى كردم كه به خاطر جهل گمراه بودم و مصلحت كار را نمى دانستم و نمى دانستم در اين عمل ، حق چيست تا پيروى كنم . | ||
و خلاصه : حكم خدا را نمى دانستم ، يك نفر از بنى اسرائيل مرا به يارى خود خواند و من او را يارى كردم و هرگز احتمال نمى دادم كه اين يارى او به كشته شدن مرد قبطى مى انجامد و عاقبت وخيمى به بار مى آورد و مرا ناگزير مى كند كه از مصر بيرون شده به مدين بگريزم و سالها از وطن دور شوم . | و خلاصه : حكم خدا را نمى دانستم ، يك نفر از بنى اسرائيل مرا به يارى خود خواند و من او را يارى كردم و هرگز احتمال نمى دادم كه اين يارى او به كشته شدن مرد قبطى مى انجامد و عاقبت وخيمى به بار مى آورد و مرا ناگزير مى كند كه از مصر بيرون شده به مدين بگريزم و سالها از وطن دور شوم . | ||
<span id='link249'><span> | <span id='link249'><span> | ||
==رد گفتار مفسرين در معناى ضلالت در آيه شريفه == | ==رد گفتار مفسرين در معناى ضلالت در آيه شريفه == | ||
از اينجا روشن مى شود اينكه بعضى گفته اند: مراد از ضلالت ، جهل است ، البته جهل به اين معنا كه آدمى بدون پروا اقدام به عملى كند و درباره عواقب آن نينديشد همچنان كه در شعر شاعر آمده : | از اينجا روشن مى شود اينكه بعضى گفته اند: مراد از ضلالت ، جهل است ، البته جهل به اين معنا كه آدمى بدون پروا اقدام به عملى كند و درباره عواقب آن نينديشد همچنان كه در شعر شاعر آمده : | ||
