تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۴: تفاوت میان نسخه‌ها

و در نهج البلاغه است كه: يكى از شواهد خلقت او، آفرينش آسمان ها است، كه بدون پايه و ستونى استوار و پا برجا است. خداى سبحان آن ها را دعوت كرد، بدون درنگ و به فوريت اجابت كردند، در حالى كه مطيع و معترف به ربوبيتش بودند. و اگر اقرار آن ها به ربوبيت خداى تعالى نبود و به اطاعتش گردن ننهاده بودند، خداى تعالى، آن ها را محل عرش خود نمى كرد، و مسكن فرشتگان خويش و محل صعود كلمۀ طيّب و عمل صالح بندگانش نمى ساخت.

امام صادق «عليه السلام»، در پاسخش نوشت: ستارگان، امان اهل آسمان هستند، به طورى كه اگر از بين بروند، وعده اى كه به اهل آسمان داده شده، فرا مى رسد و همه نابود مى گردند، و رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: اهل بيت من هم، امان اهل زمين اند، اگر اهل بيت من، از زمين رخت بربندد، آن وعده اى كه خدا داده، به امت من خواهد رسيد.