۱۴٬۳۳۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى اين كه در وصف قيامت فرمود: «خَافِضةٌ رَافِعةٌ»
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
كلمۀ «رجّ» - كه از مادۀ «راء، جيم، جيم» است - به معناى تكان دادن به شدّت چيزى است. و در اين آيه، منظور از آن، زلزلۀ قيامت است، كه خداى سبحان، در آيه «إنّ زَلزَلَةَ السّاعَةِ شَئٌ عَظِيمٌ»، آن را بس عظيم توصيف كرده، در خود آيه مورد بحث نيز، با آوردن كلمۀ «رَجّاً»، همين عظمت را فهمانده. چون معمولا آوردن مفعول مطلق براى افادۀ اين گونه نكته هاست. (وقتى مى گويى: من فلان كس را زدم و چه زدنى، معنايش این است كه نحوۀ زدنم، طورى بود كه ديگر قابل بيان نيست). | كلمۀ «رجّ» - كه از مادۀ «راء، جيم، جيم» است - به معناى تكان دادن به شدّت چيزى است. و در اين آيه، منظور از آن، زلزلۀ قيامت است، كه خداى سبحان، در آيه «إنّ زَلزَلَةَ السّاعَةِ شَئٌ عَظِيمٌ»، آن را بس عظيم توصيف كرده، در خود آيه مورد بحث نيز، با آوردن كلمۀ «رَجّاً»، همين عظمت را فهمانده. چون معمولا آوردن مفعول مطلق براى افادۀ اين گونه نكته هاست. (وقتى مى گويى: من فلان كس را زدم و چه زدنى، معنايش این است كه نحوۀ زدنم، طورى بود كه ديگر قابل بيان نيست). | ||
در آيه مورد بحث نيز مى فرمايد: چون زمين زلزله مى شود، زلزله اى كه شدّتش قابل وصف نيست، و جمله مورد بحث، بَدَل از جمله «إذَا وَقَعَتِ | در آيه مورد بحث نيز مى فرمايد: چون زمين زلزله مى شود، زلزله اى كه شدّتش قابل وصف نيست، و جمله مورد بحث، بَدَل از جمله «إذَا وَقَعَتِ الوَاقِعَةُ»، و يا عطف بيان براى آن است، به هرحال، در مقام توضيح آن است. | ||
وَ | «'''وَ بُسّتِ الْجِبَالُ بَسًّا * فَكانَت هَبَاءً مُّنبَثًّا'''»: | ||
اين | |||
بعضى هم گفته اند: | اين آيه، عطف است بر كلمۀ «رُجَّت»، و كلمۀ «بَسّ» - با تشديد سين - به معناى خرد كردن است. يعنى جسمى را که داراى حجمى بوده، آن قدر بكوبى تا مانند آرد به صورت ذراتى در آيد. | ||
و كلمه | |||
بعضى هم گفته اند: كلمۀ «بَسّ»، به معناى به راه انداختن چيزى است. در حقيقت «بَسّ جبال»، همان معنايى را مى رساند كه آيه شريفه «وَ سُيّرَتِ الجِبَالُ» مى رساند. | |||
و كلمه «هَباء»، به معناى غبار است. | |||
بعضى هم گفته اند: به معناى يك دانۀ ذرّه از غبار است، كه وقتى نور آفتاب از پنجره به درون خانه مى تابد، اين دانه ها در شعاع آن نور ديده مى شوند. و كلمۀ «مُنبَثّ»، اسم فاعل و يا مفعول از مصدر باب انفعال، يعنى «إنبثاث» است، و انبثاث، به معناى متفرق شدن، و متلاشى شدن چيزى است. و معناى آيه روشن است. | |||
«'''وَ كُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً'''»: | |||
كلمه «زوج»، به معناى صنف است. پس ازواج سه گانه، يعنى اصناف سه گانه، و خطاب در اين جمله كه مى فرمايد: «در آن روز، شما اصنافى سه گانه خواهيد بود»، به عموم بشر است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۸ </center> | ||
«'''فَأَصحَابُ الْمَيْمَنَةِ * مَا أَصحَابُ الْمَيْمَنَةِ'''»: | |||
اين جمله به خاطر اين كه حرف | |||
اين جمله به خاطر اين كه حرف «فاء» بر سر دارد، فرع و نتيجه جملات قبل است. فرعيتى که «بيان» بر «مبيّن» دارد. پس اين آيه و دو آيه بعدش، بيانگر اصناف سه گانه مذكور است. | |||
<span id='link141'><span> | <span id='link141'><span> | ||
