تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۱۰ </center>

<span id='link208'><span>

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۱۱ </center>

كسانى از شما كه زنان خود را ظهار مى كنند (و به ايشان مى گويند: تو نسبت هستى ) به صرف اين گفتار همسرانشان ،مادر ايشان نمى شوند. مادران تنها همانهايند كه ايشان را زاييده اند و اين مردان سخنى ناپسند و خلاف حقيقت مى گويند و خدا داراى عفو و مغفرت است (۲).

و كسانى كه بعضى از زنان خود را ظهار مى كنند و سپس از آنچه گفته اند پشيمان مى شوند كفاره عملشان آزاد كردن يك برده قبل از تماس با زنان است . اين اندرزى است كه با آن موعظه مى شويد و خدا بدانچه مى كنيد با خبر است (۳).

بطور يقين كسانى كه با خدا و رسولش مخالفت مى كنند خوار و ذليل مى شوند همچنان كه پيشينيان آنان ذليل شدند چون با اين كه ما آياتى روشن نازل كرديم هيچ بهانه اى براى مخالفت ندارند و كافران عذابى خوار كننده دارند (۵).

و اين عذاب در روزى است كه خدا همه آنان را مبعوث مى كند و بدانچه كرده اند خبر مى دهد چون خدا اعمال آنان را شمرده و خود آنان فراموش كرده اند و خدا بر هر چيزى ناظر و گواه (۶).

اين سوره متعرض مطالب گوناگون از احكام و آداب و صفات است . قسمتى از آن مربوط به حكم ظهار است ، قسمتى هم مربوط به نجوى و بيخ گوشى سخن گفتن است . قسمتى هم مربوط به آداب نشستن در مجلس . و قسمتى راجع به اوصاف كسانى است كه با خدا و رسولش ‍ مخالفت مى كنند، و يا با دشمنان دين دوستى مى ورزند، و كسانى را كه از دوستى با آنان احتراز مى كنند معرفى نموده ، به وعده اى جميل در دنيا و آخرت دلخوش مى سازد.

اين سوره به شهادت سياق آياتش در مدينه نازل شده .