تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۵۱: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link444'><span>

در اين آيه با هر دو جمله اش به هدايت ربوبى به هر دو نوعش «'''ارائه طريق '''» و «'''رساندن به مطلوب '''» اشاره شده است ، توضيح اينكه يكى از سنت هاى عامه ربوبى كه در سراسر عالم جارى است اين است كه هر نوع از انواع موجودات را به كمال لايقش و آن هدف نهايى كه بر حسب وجود خاص به خودش متوجه آن است برسد، و به همين منظور آن موجود را به جهازات و ابزارى مجهز كرده كه او را در رسيدن بدان هدف كمك كند، همچنان كه قرآن كريم فرمود: «'''الذى اعطى كل شى ء خلقه ثم هدى '''»، و نيز فرموده : «'''الذى خلق فسوى و الذى قدر فهدى '''»، كه توضيح آن در تفسير دو سوره طه و اعلى و غير آن دو گذشت.

لا يَأْكلُهُ إِلا الخَْاطِئُونَ(۳۷)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۶۲ </center>

پس زمانى كه نفخه واحده اى در صور دميده شود(۱۳).

چرك و خونى كه خوراك خطاكاران است و بس (۳۷).

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۶۳ </center>

اين آيات فصل دومى است كه حاقه را با پاره اى از نشانيها و مقدماتش و شمه اى از وقايعى كه در آن روز رخ مى دهد معرفى مى كند.

«'''و لا طعام الا من غسلين '''» - كلمه «'''غسلين '''» به معناى چركاب است ، و گويا مراد از آن چرك و كثافاتى است كه از تن اهل دوزخ مى ريزد، و آيه شريفه عطف است به كلمه «'''حميم '''» در آيه قبلى ، و نتيجه گيرى از جمله «'''و لا يحض ...'''» است ، و حاصل معنايش اين است كه او از آنجا كه كسى را به اطعام مسكينان تشويق نمى كرد، امروز طعامى به جز غسلين اهل دوزخ ندارد، و جمله «'''لا ياكله الا الخاطون '''» كلمه «'''غسلين '''» را تعريف مى كند، و خاطون عبارتند از كسانى كه گناه و خطا كارى ، عادتشان شده باشد.

<span id='link452'><span>

در الدر المنثور است كه ابن جرير، از ابن زيد روايت كرده كه گفت : رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) در معناى آيه «'''و يحمل عرش ‍ ربك فوقهم يومئذ ثمانيه '''» فرمود: امروز عرش خدا را چهار نفر حمل مى كنند، و روز قيامت هشت نفر.