۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←علم غيب، بالاصالة از آنِ خداست و به تعليم الهى، ديگران هم مى توانند آن را دارا شوند
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<span id='link55'><span> | <span id='link55'><span> | ||
==علم غيب، | ==علم غيب، به اصالت از آنِ خداست و به تعليم الهى، ديگران هم مى توانند از آن برخوردار شوند == | ||
«''' | «'''إِلّا مَنِ ارْتَضى مِن رَّسولٍ'''»: | ||
اين استثنا، استثناى از كلمه «أحداً» است، و جمله «مِن رَسُول» بيان جمله «مَن ارتَضى» است. در نتيجه مى فهماند كه خداى تعالى هر پيغمبرى از پيامبران را كه بخواهد به هر مقدار از غيب مختص به خود كه بخواهد، آگاه مى سازد. پس اگر اين آيه را ضميمه كنيم به آياتى كه علم غيب را مختص به خداى تعالى مى داند، مانند آيه شريفه «وَ عِندَهُ مَفَاتِحُ الغَيبِ لا يَعلَمُهَا إلّا هُو» و آيه: «وَ لله غَيبُ السّماوَاتِ وَ الأرض»، و آيه «قُل لا يَعلَمُ مَن فِى السّماوَاتِ وَ الأرضِ الغَيبَ إلِا الله»، اين نتيجه به دست مى آيد كه: علم غيب به اصالت از آن خداست، و به تبعيت خدا، ديگران هم مى توانند به هر مقدارى كه او بخواهد، به تعليم او داشته باشند. | اين استثنا، استثناى از كلمه «أحداً» است، و جمله «مِن رَسُول» بيان جمله «مَن ارتَضى» است. در نتيجه مى فهماند كه خداى تعالى هر پيغمبرى از پيامبران را كه بخواهد به هر مقدار از غيب مختص به خود كه بخواهد، آگاه مى سازد. پس اگر اين آيه را ضميمه كنيم به آياتى كه علم غيب را مختص به خداى تعالى مى داند، مانند آيه شريفه «وَ عِندَهُ مَفَاتِحُ الغَيبِ لا يَعلَمُهَا إلّا هُو» و آيه: «وَ لله غَيبُ السّماوَاتِ وَ الأرض»، و آيه «قُل لا يَعلَمُ مَن فِى السّماوَاتِ وَ الأرضِ الغَيبَ إلِا الله»، اين نتيجه به دست مى آيد كه: علم غيب به اصالت از آن خداست، و به تبعيت خدا، ديگران هم مى توانند به هر مقدارى كه او بخواهد، به تعليم او داشته باشند. | ||
