۱۳٬۷۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱ - ۹ سوره همزه
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
سوره «همزه»، مكّى است و نه آيه دارد. | سوره «همزه»، مكّى است و نه آيه دارد. | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | ||
وَيْلٌ لِّكلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(۱) | وَيْلٌ لِّكلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(۱) | ||
الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(۲) | الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(۲) | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
ولى بعضى گفته اند: بين آن دو فرقى هست و آن، اين است که: «'''هُمَزه'''» به آن كسى گويند كه دنبال سرِ مردم عيب مى گويد و خرده مى گيرد، و امّا «'''لُمَزه'''» كسى را گويند كه پيش روى طرف خرده مى گيرد - نقل از ليث. | ولى بعضى گفته اند: بين آن دو فرقى هست و آن، اين است که: «'''هُمَزه'''» به آن كسى گويند كه دنبال سرِ مردم عيب مى گويد و خرده مى گيرد، و امّا «'''لُمَزه'''» كسى را گويند كه پيش روى طرف خرده مى گيرد - نقل از ليث. | ||
و بعضى گفته اند: هُمَزه، كسى را گويند كه همنشين خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لُمَزه، آن كسى است كه با چشم و سر، عليه همنشين خود اشاره كند، و به اصطلاح فارسى، تقليد او را در آورد. آنگاه مى گويد: صيغه «'''فعله'''» براى مبالغه در صفتى بنا شده كه باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت، از صاحب آن صفت زياد سر بزند و خلاصه، فعل مذكور عادتش شده باشد. مثلا به مردى كه زياد زن مى گيرد، مى گويند: فلانى مردى «''' | و بعضى گفته اند: هُمَزه، كسى را گويند كه همنشين خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لُمَزه، آن كسى است كه با چشم و سر، عليه همنشين خود اشاره كند، و به اصطلاح فارسى، تقليد او را در آورد. آنگاه مى گويد: صيغه «'''فعله'''» براى مبالغه در صفتى بنا شده كه باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت، از صاحب آن صفت زياد سر بزند و خلاصه، فعل مذكور عادتش شده باشد. مثلا به مردى كه زياد زن مى گيرد، مى گويند: فلانى مردى «'''نُكَحه'''» است، و به كسى كه زياد مى خندد، مى گويند: فلانى «'''ضُحَكه'''» است. «'''هُمَزه و لُمَزه'''» هم، از همين باب است. | ||
پس معناى آيه اين است كه: واى بر هر كسى كه بسيار مردم را عيبگويى و غيبت مى كند. البته اين دو كلمه، به معانى ديگرى نيز تفسير شده و در نتيجه، آيه را هم به معانى مختلفى معنا كرده اند. | پس معناى آيه اين است كه: واى بر هر كسى كه بسيار مردم را عيبگويى و غيبت مى كند. البته اين دو كلمه، به معانى ديگرى نيز تفسير شده و در نتيجه، آيه را هم به معانى مختلفى معنا كرده اند. | ||
