گمنام

الأنبياء ٣٥: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
۱۸٬۶۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ مرداد ۱۳۹۶
QRobot edit
(افزودن سال نزول)
(QRobot edit)
خط ۳۰: خط ۳۰:
<tabber>
<tabber>
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۲#link288 | آيات ۳۴ - ۴۷ سوره انبياء]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۲#link288 | آيات ۳۴ - ۴۷ سوره انبياء]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۲#link289 | پاسخ خداى تعالى به اميد بستن مشركين به مرگ پيامبر(صلى الله عليه و آله )، بابيان عموميت مرگ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۲#link289 | پاسخ خداى تعالى به اميد بستن مشركين به مرگ پيامبر(صلى الله عليه و آله )، بابيان عموميت مرگ]]
خط ۳۸: خط ۳۹:
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۳#link294 | بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۳۳#link294 | بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )]]


}}
|-|نمونه=
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۶۵#link209 | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۶۵#link209 | تفسیر آیات]]
}}
|-| تفسیر نور=
===تفسیر نور (محسن قرائتی)===
{{ نمایش فشرده تفسیر|
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ «35»
هر نفسى چشنده مرگ است و ما شما را با مبتلا كردن به بدى‌هاو خوبى‌ها آزمايش مى‌كنيم و بسوى ما باز گردانده مى‌شويد.
===نکته ها===
حضرت على عليه السلام درباره‌ى‌ «نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ» فرمودند: سلامتى و غنى، خير، و بيمارى و فقر، شرّ است و هر دو براى امتحان مى‌باشد. «1»
سيماى مرگ در قرآن و روايات‌
1- آمادگى براى مرگ، نشانه‌ى اولياى خداست. «إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ» «2»
2- جايگاه مرگ در زندگى انسان‌ها همچون گردنبند بر روى سينه‌ى دختران است. «خطّ الموت على وُلد آدم مَخطّ القلاده على جيد الفتاة» «3»
3- مرگ، پايان راه نيست، بلكه به منزله‌ى تغيير در حيات و شيوه‌ى زندگى است، مانند لباسى كه تعويض مى‌شود. «4»
4- هر كس از انسان‌ها به نحوى از اين جهان رخت برمى‌بندند، بعضى با سخت‌ترين حالات و عدّه‌اى مثل بو كردن گل. «5»
5- ترس انسان از مرگ مانند ترس راننده‌اى است كه يا سوخت ندارد «آه من قلة الزاد و طول الطريق»، «6» يا بار قاچاق و كالاى ممنوعه حمل مى‌كند (گناهكار است) و يا آماده‌ى رانندگى نيست، وگرنه ترس چرا؟
----
«1». مستدرك، ج 2، ص 149.
«2». جمعه، 6.
«3». اين تشبيه از امام حسين عليه السلام در آستانه‌ى سفر به كربلا است.
«4». بحار، ج 6، ص 154.
«5». بحار، ج 6، ص 152.
«6». نهج‌البلاغه، حكمت 77.
جلد 5 - صفحه 449
===پیام ها===
1- سنّت الهى بر جاويد نبودن انسان در اين جهان است. ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ ... الْخُلْدَ
2- اگر بنا باشد انسانى در دنيا همواره زنده بماند، آن شخص، پيامبر صلى الله عليه و آله خواهد بود. «أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ»
3- گرچه خير و شر، هر دو ابزار آزمايش‌اند، ولى آزمايش با تلخى‌ها مناسب‌تر است. «نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ» (شايد تقدّم «شرّ» نيز به همين مناسبت باشد)
4- آزمايشات الهى سخت و مهم است. نَبْلُوكُمْ‌ ... فِتْنَةً
5- با مرگ، نيست و نابود نمى‌شويم. «إِلَيْنا تُرْجَعُونَ»
}}
|-|
اثنی عشری=
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ (35)
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ‌: هر چيزى كه جان دارد، چشنده است مرگ را، يعنى هر نفس زنده به نوعى از زندگى لابد است اينكه مرگ بر او وارد گردد و بچشد مرارت مفارقت را. بنابراين باطل مى‌شود اقوال فلاسفه در اينكه ارواح بشريه و عقول مجرده و نفوس فلكيه نميرند، بلكه تماما مى‌ميرند و غير از ذات احديت الهى كسى باقى نمانده‌ (كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ) «1».
حضرت امير المؤمنين عليه السلام در ذيل خطبه‌اى فرمايد: و اگر كسى‌
----
«1» سوره الرحمن، آيه 27.
جلد 8 - صفحه 388
مى‌يافت به بقاء وسيله‌اى و براى دفع مرگ راهى، هر آينه سليمان بن داود عليهما السلام بود، كه مسخر او بود ملك جن و انس، و نبوت و تقرب بزرگ به درگاه خدا. پس چون استيفا نمود حظ و نصيب خود را از دنيا و تمام كرد مدت عمر و زندگانى مقدر خود را، انداخت او را كماندار نيستى به تيرهاى مرگ، و صبح كرد مملكت او در حالتى كه خالى بود از او مساكن او، و عمارات او بى‌صاحب بود، به ارث بردند و تصرف كردند آنها را جماعتى ديگر «1».
نكته: تعبير به ذوق در مرگ به جهت آنست كه در آن شدت و سختى مى‌باشد، و لذا در بعضى ادعيه طلب آسانى سكرات مرگ وارد شده، و بعضى كارها بخصوصه سكرات را آسان گرداند؛ مانند صله رحم و برهنه پوشانيدن؛ چنانچه حديث به آن وارد گشته.
وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً: و آزمايش كنيم شما را به ناخوشى و تندرستى و درويشى و توانگرى و مرگ و زندگانى، امتحان و آزمايش و شدت تكليفى تا معامله كنيم با شما معامله ممتحن و مختبر. يا آزمايش نمائيم شما را به آنچه كراهت داريد و آنچه دوست داريد، تا ظاهر شود صبر شما بر مكروهات و شكر شما بر محبوبات. وَ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ‌: و بسوى جزا و حكم ما برگشت مى‌نمائيد. يا بسوى حكم ما برگرديد براى جزا به سبب كارهاى خوب و بد.
تنبيه: آيه شريفه آگاهى است بندگان را به آنكه هر نفسى را عاقبت مرگ است كه منكرى ندارد، و دنيا هم سراى ابتلاء و امتحان به خير و شر است، و سر انجام كار همه بازگشت به آخرت و فرمان حضرت پروردگار است. بنابراين عاقل را اشاره كافى باشد اگر تأمل و تفكرى بنمايد و راه سعادت را دريابد.
}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ جَعَلْنا فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنا فِيها فِجاجاً سُبُلاً لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (31) وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آياتِها مُعْرِضُونَ (32) وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (33) وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ (34) كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ (35)
ترجمه‌
- و قرار داديم در زمين كوههاى استوارى كه مبادا مايل كند آنها را بجانبى و قرار داديم در آن معبرهاى گشاده‌ئى كه راهها است باشد كه آنها هدايت يابند
و قرار داديم آسمانرا سقفى محفوظ و آنها از دلالتهاى آن رو گردانانند
و اوست آنكه آفريد شب و روز و آفتاب و ماه را كه هر يك در فلكى بسرعت ميروند
و قرار نداديم براى انسانى پيش از تو جاويد ماندن را آيا پس اگر بميرى تو آنها جاودانيانند
هر نفسى چشنده مرگ است و مبتلا كنيم شما را ببدى و خوبى براى آزمايش و بسوى ما باز گردانده شويد.
تفسير
- خداوند منّان قرار داد در زمين كوههاى سنگين ثابت مستقرّى‌
----
جلد 3 صفحه 551
را براى آنكه نگهدارد زمين را از اضطراب و تمايل باطراف تا انسان و حيوان در آن با اطمينان سكونت نمايند و به تبع آن متحرّك باطراف نشوند چون راسى چيزى را گويند كه بسنگينى خود ثابت باشد و نيز قرار داد در ميان كوهها راههاى گشاده وسيعى براى آنكه راههاى هدايت آنها بمقاصدشان باشند چون فج راه گشاده ميان دو كوه است و سبلا بنظر حقير حال مبيّن است با تعلّق لعلّ بآن چون مناسبت سبيل با اهتداء بيشتر از فج است كه معناى اصلى آن گشادگى است و ممكن است سبلا بدل باشد از فجاجا و مشعر باشد بر آنكه توسعه بملاحظه راه پيمايان است و نيز قرار داد آسمان را سقف محفوظى از تزلزل و سقوط و زوال و انحلال تا روز قيامت و از مداخله شياطين در آن براى كشف مقدّرات ولى مردم فرومايه از آيات قدرت و حكمت و عظمت حقّ كه در آن وجود دارد غافلند و نميخواهند هم از غفلت بيرون آيند چون از تفكّر در آنها رو گردانند و از آن جمله شب و روز و آفتاب و ماه است كه خداوند بدست قدرت خود آنها را خلق فرموده و از براى هر يك از آفتاب و ماه و ساير ستاره‌هاى سيّار كه در شب آشكار ميگردند مدارى است كه در آن مدار مانند شناگر با اراده بسرعت حركت ميكنند لذا از آنها بجمع ذوى العقول تعبير فرموده چنانچه در سوره يوسف عليه السّلام هم و الشمس و القمر رأيتهم لى ساجدين فرموده و محتمل است آفتاب و ماه در عالم زياد باشد چنانچه اخيرا گفته ميشود و بنابر اين احتياج بضمّ كواكب سيّاره بآن دو براى تصحيح ضمير جمع نيست و گفته‌اند معاندين حضرت ختمى مرتبت ميگفتند كه انتظار داريم گرد باد حوادث بر آيد و محمّد و ياران او را متفرّق سازد و او را در ورطه هلاك اندازد لذا خداوند براى تسليت خاطر آنحضرت فرموده ما براى هيچيك از افراد بشر پيش از تو زندگانى جاويد را مقدّر نفرموديم اگر روزى مرگ گريبان تو را بگيرد آيا گريبان آنها را نميگيرد و در دنيا جاويد خواهند ماند هر نفسى طعم مرگ را خواهد چشيد و ما مبتلا كنيم بندگان خود را ببدى و خوبى و مرض و صحّت و محنت و نعمت و فقر و غنا و خوشى و ناخوشى در دنيا براى آنكه در معرض امتحان قرار گيرند و آزمايش شوند و صابر و شاكر از فاجر و كافر ممتاز گردند و بالاخره باز گشت همه بسوى ما است و هر كس را بپاداش عملش‌
----
جلد 3 صفحه 552
خواهيم رسانيد ولى قمّى ره فرموده چون خبر داد خداوند عزّ و جلّ به پيغمبر خود مصائب وارده بر اهل بيت او را بعد از او و ادّعاء خلافت كسانى را كه مدّعى خلافت شدند آنحضرت غمناك شد پس خداوند براى تسليت او اين آيه را نازل فرمود و در مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه امير المؤمنين عليه السّلام مريض شد و برادرانش بعيادتش آمدند و عرضه داشتند حال شما چه طور است فرمود بد است عرض كردند يا امير المؤمنين اين گفتار از مثل شما سزاوار نيست فرمود خدا فرموده ما شما را ببدى و خوبى مبتلا ميكنيم براى آزمايش، بدى مرض و فقر است خوبى صحّت و بى‌نيازى است و در روايت ديگرى كه آنحضرت از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده اينمعنى تأكيد شده و آنكه خدا امر ببدى و زشتى نميكند ولى خير و شرّ بدون مشيّت خدا بكسى نميرسد و مراد از آن دو صحّت و مرض است ..
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
كُل‌ُّ نَفس‌ٍ ذائِقَةُ المَوت‌ِ وَ نَبلُوكُم‌ بِالشَّرِّ وَ الخَيرِ فِتنَةً وَ إِلَينا تُرجَعُون‌َ (35)
تمام‌ نفوس‌ مي‌چشند طعم‌ مرگ‌ ‌را‌ و مبتلا مي‌كنيم‌ ‌شما‌ ‌را‌ ‌به‌ اعمال‌ زشت‌ و اعمال‌ خير امتحانا و بسوي‌ ‌ما ‌بر‌ ميگرديد.
(كُل‌ُّ نَفس‌ٍ): شامل‌ جميع‌ ملائكه‌ و جن‌ و انس‌ و جميع‌ حيوانات‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ ‌است‌
«اهل‌ الارض‌ يموتون‌ و أهل‌ السماء ‌لا‌ يبقون‌».
(ذائِقَةُ المَوت‌ِ):
بايد ‌از‌ ‌اينکه‌ عالم‌ كوچ‌ كرد بعالم‌ برزخ‌ و ‌اينکه‌ دستگاه‌ بكلي‌ برچيده‌ ميشود و دستگاه‌ قيامت‌ ‌بر‌ پا ميگردد.
(وَ نَبلُوكُم‌ بِالشَّرِّ وَ الخَيرِ فِتنَةً): دنيا دار امتحان‌ ‌است‌ ‌هم‌ ‌در‌ بلاها و ‌هم‌ ‌در‌ نعم‌، فقر و غني‌، صحت‌ و مرض‌، ضيق‌ و سعة، شدت‌ و رخاء ‌که‌ بايد بنده‌ ‌در‌ سختيها و بلاها صبر كند و ‌در‌ نعمتها شكر كند.
«الدنيا دار بالبلاء محفوفة و بالقدر موصوفة دار محنة و بلية» و تمام‌ اينها ‌براي‌ امتحان‌ ‌است‌ آنهم‌ نه‌ اينكه‌ ‌بر‌ ‌خدا‌ مجهول‌ ‌باشد‌ بلكه‌ ‌بر‌ ‌خود‌ بنده‌ و سايرين‌ معلوم‌ گردد.
يكي‌ ‌را‌ دهي‌ تخت‌ و تاج‌ و كلاه‌ ||  يكي‌ ‌را‌ نشاني‌ ‌به‌ سنگ‌ سياه‌
يكي‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌او‌ تخت‌ شاهي‌ دهي‌ ||  يكي‌ ‌را‌ ‌به‌ دريا ‌به‌ ماهي‌ دهي‌
مراد ‌از‌ شر و خير ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ گفتند: «‌ما تكرهون‌ و ‌ما تحبون‌» و لسان‌ أخبارهم‌ ‌در‌ تفسير ‌اينکه‌ جمله‌ همين‌ ‌است‌ نه‌ اينكه‌ شرّ معاصي‌ ‌باشد‌ و خير عبادت‌:
زيرا خداوند كسي‌ ‌را‌ وادار ‌به‌ معصيت‌ نمي‌كند بلي‌ راه‌ ‌بر‌ اهل‌ معصيت‌ باز ‌است‌ ‌که‌
جلد 13 - صفحه 174
بواسطه غلبه هواي‌ نفس‌ باختيار ‌خود‌ رو ‌به‌ معصيت‌ بروند و اسباب‌ ‌از‌ ‌هر‌ جهت‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ فراهم‌ ‌شده‌، چنانچه‌ راه‌ ‌بر‌ اهل‌ عبادت‌ ‌هم‌ باز ‌است‌ و اسباب‌ فراهم‌.
گروهي‌ ‌اينکه‌ گروهي‌ ‌آن‌ پسندند ‌اينکه‌ ‌هم‌ امتحان‌ ‌است‌.
(وَ إِلَينا تُرجَعُون‌َ): بازگشت‌ تمام‌ ‌به‌ سوي‌ اوست‌ ‌براي‌ جزاء.
«‌النّاس‌ مجزيّون‌ باعمالهم‌ ‌ان‌ خيرا فخير و ‌ان‌ شرّا فشرّ»
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=
===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
]
(آیه 35)- سپس قانون کلی مرگ را در باره همه نفوس، بدون استثناء چنین باز گو می‌کند: «هر انسانی طعم مرگ را می‌چشد» (کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ).
بعد از ذکر قانون عمومی مرگ این سؤال مطرح می‌شود که هدف از این حیات ناپایدار چیست و چه فایده‌ای دارد؟
ج3، ص168
قرآن در دنباله همین سخن می‌گوید: «و شما را با بدیها و خوبیها آزمایش می‌کنیم، و سر انجام به سوی ما باز گردانده می‌شوید» (وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ). البته آزمایش به وسیله بلاها سخت‌تر است.
جایگاه اصلی شما این جهان نیست، بلکه جای دیگر است شما تنها برای دادن امتحانی در اینجا می‌آیید و پس از پایان امتحان و کسب تکامل لازم به جایگاه اصلی خود که سرای آخرت است خواهید رفت.
}}
|-|تسنیم=
|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
|-|نور=
}}
*[[تفسیر:نور  | تفسیر آیات]]
 
|-|</tabber>
|-|</tabber>


کاربر ناشناس