الإسراء ١٣: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۵#link43 | آيات ۹ - ۲۲، سوره اسرى]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۵#link43 | آيات ۹ - ۲۲، سوره اسرى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۵#link44 | توضيح در مورد اينكه قرآن بدانچه ((اقوم (( است هدايت مى كند واينكه اسلام دين((قيم (( است]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۵#link44 | توضيح در مورد اينكه قرآن بدانچه ((اقوم (( است هدايت مى كند واينكه اسلام دين((قيم (( است]] | ||
خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۸#link68 | بحث فلسفى (در بيان اينكه فيض خداوند مطلق ونامحدود است ومنشاء اختلاف انواع وافراداختلاف قابليت ها است )]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۸#link68 | بحث فلسفى (در بيان اينكه فيض خداوند مطلق ونامحدود است ومنشاء اختلاف انواع وافراداختلاف قابليت ها است )]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link15 | آيه ۱۳ - ۱۵]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link15 | آيه ۱۳ - ۱۵]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link16 | تفسير: ]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link16 | تفسير: ]] | ||
خط ۶۵: | خط ۶۸: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link20 | ۳ - بى گناه و با گناه را با هم نمى سوزانند!]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link20 | ۳ - بى گناه و با گناه را با هم نمى سوزانند!]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link21 | ۴ - اصل برائت و آيه ((ما كنا معذبين ...))]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۴#link21 | ۴ - اصل برائت و آيه ((ما كنا معذبين ...))]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً «13» | |||
و كارنامهى هرانسانى را در گردنش بستهايم و روز قيامت براى او نوشتهاى بيرون آوريم كه آن را در برابر خود گشوده مىبيند. | |||
===نکته ها=== | |||
كلمهى «طائِرٍ» در آيه، كنايه از عمل انسان است، زيرا اعمال انسان همچون پرنده پرواز دارد تا به صاحبش برسد و پرونده عمل هر كس، از خير و شرّ، به گردنش آويخته مىشود. | |||
در قرآن بارها به مسأله نامهى عمل اشاره شده و در آيات مختلف نكاتى مطرح گرديده است، از جمله: | |||
1- نامهى عمل براى همه است. كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ ... | |||
2- در آن نامه چيزى فروگذار نشده است. «لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً» «1» | |||
3- مجرمان از آن مىترسند. «فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ» «2» | |||
4- خود انسان با خواندن نامهى عملش، حاكم و داور است. «اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً» «3» | |||
5- رستگاران، كتابشان به دست راست داده مىشود و دوزخيان به دست چپ. أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ ... بِشِمالِهِ «4» | |||
---- | |||
«1». كهف، 49. | |||
«2». كهف، 49. | |||
«3». اسراء، 14. | |||
«4». الحاقّه، 19. | |||
جلد 5 - صفحه 29 | |||
===پیام ها=== | |||
1- حساب و كتاب، براى همه است واستثنا ندارد. كُلَّ إِنسانٍ | |||
2- همهى انسانها با كارت شناسايىِ اعمال، در محشر حضور پيدا مىكنند. «كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ» | |||
3- عمل انسان، ملازم انسان است. أَلْزَمْناهُ ... فِي عُنُقِهِ | |||
4- سعادت و شقاوت انسان بستگى به اعمال خود او دارد، نه عوامل اتفاقى مانند شانس و اقبال. أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ ... | |||
5- براى خدا همهى عملها روشن است، به گردن آويختن نامهى اعمال، براى فهميدن خود انسان است. «نُخْرِجُ لَهُ» | |||
6- همهى اعمال و حركات انسان ثبت مىشود. گرچه ثبت اعمال در دنيا براى انسان محسوس نيست، ولى در قيامت، كارنامهى عمل او گشوده و افشا خواهد شد. «كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً «13» | |||
چون حق تعالى مقدم داشت ذكر وعيد را، كيفيت آن را بيان فرمايد: | |||
وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ: و هر انسانى از مرد و زن، مؤمن و كافر، غنى و فقير ملازم گردانيديم او را. طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ: عملش را از خير و شر در گردنش. | |||
تنبيه: در آيه شريفه وجوهى است. | |||
1- وجه تسميه عمل به طائر، بنابر عادت عرب است كه گويند (جرى طائره كذا) يا به سبب آنچه تطير زنند از ميمنت و شآمت عمل. و تخصيص عنق براى آنكه چون گردن محل طوق است كه زينت شود نيكوكار و رسوا گردد | |||
---- | |||
«1» علل الشرايع، جلد 2 صفحه 576، باب 380. | |||
«2» تفسير نور الثقلين، جلد 3، صفحه 143. | |||
جلد 7 - صفحه 341 | |||
بدكار. | |||
2- ابن عباس گفته «1»: مراد آن است كه هر انسانى را عمل و كردارش در گردن او كنند تا از او جدا نشود. | |||
3- خير و شر و نيك و بدش با او باشد و از او مفارقت نكند تا حساب آن را نمايند. | |||
4- مانند طوق در گردن او. | |||
5- اهل معانى گفتهاند: مراد به طائر آن حكم است كه بر او نمايند از سعادت و شقاوت. | |||
6- ممكن است مراد از «طائره فى عنقه» كنايه باشد از آنكه عمل هر كسى از خير و شر او باشد كه نتواند مفارقت از او نمايد تا نامه عملش را در روز قيامت به او دهند. و بدين مضمون روايت وارد شده: على بن ابراهيم قمى «2»- از حضرت باقر عليه السّلام روايت نموده: خيره و شره معه حيث كان لا يستطيع فراقه حتّى يعطى كتابه يوم القيمة بما عمل. | |||
وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً: بيرون آوريم براى او روز قيامت، كتابى را كه نوشتهاند اعمال او را حفظه بر آن. مراد نامه عمل است كه كرام الكاتبين نوشتهاند. يَلْقاهُ مَنْشُوراً: مىبيند آن را آدمى باز و افراخته، و عرضه داشته بر او، براى آنكه بخواند آن را و بداند آنچه در آن است از خير و شر. | |||
عبد اللّه بن سلام روايت نموده كه: سؤال كردم حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را از اول ملكى كه داخل قبر شود پيش از نكير و منكر. فرمود: | |||
ملكى وجهش متلألأ مانند آفتاب، اسم او رومان، وارد شود بر ميت، گويد: | |||
بنويس آنچه نمودى از خوبى و بدى. | |||
جواب دهد: به چه چيز بنويسم، كجا باشد دوات و قلم من؟ | |||
---- | |||
«1» مجمع البيان، جلد 3، صفحه 404. | |||
«2» تفسير برهان جلد 2، صفحه 411 و تفسير قمى جلد 2، صفحه 17. | |||
جلد 7 - صفحه 342 | |||
گويد: آن دهنت مركب، و انگشتت قلم تو. | |||
ميت گويد: بر چه چيز بنويسم؟ | |||
گويد: كفن خود. | |||
پس بنويسد كارهاى خوب را كه در دنيا نموده، چون به گناهان رسد، حيا كند. | |||
ملك گويد: يا خاطى، حيا نكردى در دنيا از خالق خود، و الآن حيا كنى، عمود را بلند كند تا بزند. | |||
گويد: نويسم، پس تمام حسنات و سيئات را نوشته و پيچيده. | |||
گويد: مهر كن. | |||
ميت گويد: مهر ندارم. | |||
ملك گويد: ناخن خود و بيانداز آن را در گردن تا روز قيامت، چنانچه خداوند فرمايد (وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ) گويند به او روز قيامت: | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً «13» اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً «14» مَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً «15» | |||
ترجمه | |||
و هر انسانى را ملازم نموديم با او اعمالش را در گردنش و بيرون ميآوريم براى او روز قيامت نوشتهاى كه ميبيند آنرا گشاده | |||
بخوان نوشتهات را كافى است نفس تو امروز مر تو را حساب كننده | |||
كسيكه هدايت شد پس جز اين نيست كه هدايت ميشود بنفع خودش و كسيكه گمراه شد پس جز اين نيست كه گمراه ميگردد بضرر خودش و بر ندارد هيچ بر دارندهاى بار ديگرى را و نباشيم ما عذاب كننده تا بفرستيم پيغمبرى را | |||
تفسير | |||
- در ميان عرب معمول است كه پرواز پرنده را از جانب راست و چپ بفال نيك و بد ميگيرند و باين مناسبت طائر ميگويند و اراده اعمال خوب و بد ميكنند كه براى آدمى مقدّر شده گويا پرندهاى است كه از عالم غيب بسوى او پرواز ميكند خداوند ميفرمايد ما اعمال خوب و بد هر كسى را مانند طوق بگردن او كردهايم كه از او جدا نميشود تا روز قيامت كه براى او مشهود ميشود بصورت نوشتهاى گشاده در مقابل او كه بخواند و بداند كه چه كرده و چه استحقاقى دارد و چون آن نوشته صحيفه نفس او است باو گفته ميشود بخوان كتاب اعمال خود را كافى است امروز براى تو نفست كه محاسبت باشد و باين تقريب در روايت عيّاشى و قمّى ره از صادقين عليهما السّلام تصريح شده است و در مجمع و عيّاشى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه بنده تمام اعمالش را كه نوشته شده است بر او بياد ميآورد مانند آنكه در آنساعت بجا آورده و براى اين ميگويد اى و اى بر ما اين چه كتابى است كه هيچ عمل كوچك و بزرگى نبوده مگر آنكه در آن ثبت و ضبط شده است نفع هدايت هر كس و ضرر ضلالت او بخودش واصل ميشود و هيچ كس بعمل ديگرى معذب نميشود و بار گناه او را بدوش نميكشد بلكه در گرو عمل خود است و خداوند هيچ قومى را عذاب نفرموده مگر بعد از آنكه براى آنها پيغمبرى فرستاده و احكامى معيّن فرموده و آنها عمل ننمودند و اطاعت نكردند و عذاب بر آنها نازل شده است چون عقاب قبل از بيان عقلا قبيح است و فعل قبيح از خداوند صادر نميشود لذا در آخرت هم بر اعمالى كه دليل عقلى و شرعى بر قبح | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 348 | |||
و حرمت آن اقامه نشده است عقاب نخواهد فرمود .. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلزَمناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخرِجُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ كِتاباً يَلقاهُ مَنشُوراً «13» | |||
و هر انسان را ملزم كرديم نامه عمل او را و بر گردن او بار كرديم که نتواند انكار | |||
جلد 12 - صفحه 230 | |||
كند و بيرون مياوريم روز قيامت اينکه نامه عملش را که ملاقات ميكند باز شده بدست او داده ميشود يمينا و يسارا يا از عقب سر وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلزَمناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ. | |||
يكي از ضروريات دين اسلام و نصوص قرآني و تواتر اخبار نامه عمل است که رقيب و عتيد مينويسند و در آيات بسيار اشاره دارد ما يَلفِظُ مِن قَولٍ إِلّا لَدَيهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ق آيه 17 يَكتُبُونَ ما تَمكُرُونَ يونس آيه 21. | |||
فَأَمّا مَن أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً وَ يَنقَلِبُ إِلي أَهلِهِ مَسرُوراً وَ أَمّا مَن أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهرِهِ فَسَوفَ يَدعُوا ثُبُوراً وَ يَصلي سَعِيراً انشقاق آيه 7 الي 12 و غير اينها از آيات و تعبير بطائر بمناسبت پرواز كردن نامهها است و بدست صاحب آن داده ميشود و معني الزام در عنق يعني گردن آنها بار ميكنيم كنايه از اينكه نتوانند انكار كنند بواسطه شهادت اعضاء و جوارح و انبياء و ائمه و ملائكه حفظه و ساير شهود وَ نُخرِجُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ كِتاباً يَلقاهُ مَنشُوراً باز ميشود و تمام مشاهده ميكنند و خود صاحبش مشاهده ميكند و ميگويد يا وَيلَتَنا ما لِهذَا الكِتابِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلّا أَحصاها كهف آيه 48. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 13)- از آنجا که در آیات گذشته سخن از مسائل مربوط به «معاد» و «حساب» در میان بود، در اینجا به مسأله «حساب اعمال انسانها» و چگونگی آن در روز قیامت پرداخته، میگوید: «و هر انسانی اعمالش را به گردنش آویختهایم»! (وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ). | |||
«طائر» به معنی پرنده است، ولی در اینجا اشاره به چیزی است که در میان عرب معمول بوده که به وسیله پرندگان، فال نیک و بد میزدند. مثلا اگر پرندهای از طرف راست آنها حرکت میکرد آن را به فال نیک میگرفتند، و اگر از طرف چپ حرکت میکرد آن را به فال بد میگرفتند. | |||
قرآن در حقیقت میگوید: فال نیک و بد، و طالع سعد و نحس، چیزی جز اعمال شما نیست که به گردنتان آویخته است و نتائج آن در دنیا و آخرت از شما جدا نمیشود! قرآن سپس اضافه میکند: «و ما روز قیامت کتابی برای او بیرون میآوریم که آن را در برابر خود گشوده میبیند» (وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً). | |||
روشن است که منظور از «کتاب» چیزی جز کارنامه عمل انسان نیست، همان | |||
ج2، ص624 | |||
کارنامهای که در این دنیا وجود دارد و اعمال او در آن ثبت میشود، منتها در اینجا پوشیده و مکتوم است و در آنجا گشوده و باز. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||