روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن احمد بن اسحاق عن بكر بن محمد عن اسحاق بن عمار قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَهُ وَ كَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ قَدْرَ نَبِيِّهِ‏ وَ كَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ قَدْرَ اَلْمُؤْمِنِ إِنَّهُ لَيَلْقَى أَخَاهُ فَيُصَافِحُهُ فَيَنْظُرُ اَللَّهُ إِلَيْهِمَا وَ اَلذُّنُوبُ تَتَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّى يَفْتَرِقَا كَمَا تَتَحَاتُ‏ اَلرِّيحَ‏ اَلشَّدِيدَةَ اَلْوَرَقُ عَنِ اَلشَّجَرِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۴۵

امام صادق (ع) فرمود كه: به راستى كسى قدر خدا عز و جل را نداند و همچنين قدر پيغمبر او را، و هم چنان قدر و اندازه مؤمن هم دانسته نيست، راستى كه او به برادر مؤمن خود برخورد و با او دست بدهد و خدا به آنها نظرى كند و گناهان آنها از چهره‏شان فرو ريزد تا از هم جدا شوند چنانچه باد تند برگ را از درخت بريزد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى قدر خداى عز و جل را نداند و نيز قدر پيغمبرش را نداند و قدر مؤمن را هم نداند، مؤمن برادرش را ملاقات كند و با او مصافحه نمايد، سپس خدا بآنها نظر كند و گناهان از رخسارشان بريزد تا از يك ديگر جدا شوند، چنان كه تند باد برگ را از درخت فرو ريزد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۶۳

حسين بن محمد بن، از احمد بن اسحاق، از بكر بن محمد، از اسحاق بن عمّار روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه هيچ‏كس قدر و اندازه‏خداى عز و جل را نمى‏شناسد، و همچنين كسى قدر پيغمبر او را نمى‏شناسد و مرتبه آن حضرت را نمى‏داند، و همچنين كسى قدر مؤمن را نمى‏شناسد؛ زيرا كه مؤمن برادرش را ملاقات مى‏كند و با يكديگر مصافحه مى‏كنند، پس خداى- تعالى- به سوى ايشان نظر مى‏كند، و گناهان از روى‏هاى ايشان فرو مى‏ريزد تا از هم جدا شوند، چنان كه باد سخت برگ را از درخت فرو مى‏ريزد».