روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۶۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَا اِسْتَكََانُوا لِرَبِّهِمْ وَ مََا يَتَضَرَّعُونَ‏ قَالَ اَلاِسْتِكَانَةُ هِيَ اَلْخُضُوعُ وَ اَلتَّضَرُّعُ رَفْعُ اَلْيَدَيْنِ وَ اَلتَّضَرُّعُ بِهِمَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۳

از محمد بن مسلم، گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۷۵ سوره مؤمنون): «كوچكى نكردند براى پروردگار خود و به درگاهش زارى نكردند» فرمود: استكانه همان خضوع است، و تضرع بلند كردن هر دو دست و زارى با آنها.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۳۱

محمد بن مسلم گويد: از حضرت باقر عليه السّلام پرسيدم از (تفسير) گفتار خداى عز و جل: «پس فروتن نشدند براى پروردگار خويش و زارى نكردند» (سوره مؤمنون آيه ۷۶) فرمود: استكانت همان فروتنى است و تضرع: بلند كردن هر دو دست و زارى كردن بدانها است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۲۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏محبوب، از ابوايّوب، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام را سؤال كردم، تا آخر حديث دويم اين باب.