نتایج جستجو

بين طوف انن حرم ه ايى وحد وله ل ائى قرب فعل حقق کبر سرق خطء اله هن اوى لقى فحش شىء ولد عذب ضعف الله اثم على سوء مئى هم سبل اتى شهد الذين اخر رمى بهت فرى

کون على قلل کم قوم وحد ابو علم ک حکم حصن عفو هو زمل زوج نقص طوف ب دنو کلل فحش لم ارث اخو عذب وله ايى ورث الذين اله الله اتى ذلک قد انن ولد زيد مسس هما الذى

منظور همجنس گرایى و عمل ننگین «لواط» است. فحش‌ (۲۴ بار) كار بسيار زشت. دقت در گفتار بزرگان نشان مى‏دهد كه فحش و فاحشه و فحشاء به معنى بسيار زشت است گرچه

عبد اثم مسس الى طغو فى صحب س طغى اذ نئى حسن دعو ن نور وقى شقى عرض شقو وثن فحش ندى ذى ندو يا يسر نعم عمل کلل هذا ذا ظنن زور حتى حنف لعل اکل اهل ولى دحر خشى

آیات شامل این کلمه فحش‌ (۲۴ بار) كار بسيار زشت. دقت در گفتار بزرگان نشان مى‏دهد كه فحش و فاحشه و فحشاء به معنى بسيار زشت است گرچه بعضى قبح مطلق گفته‏اند

پنهانى اشكالى نداشته باشد مگر آنكه بگوئيم چون فحش باعث پستى دشنام ده است براى حذر از پست بودن بايد مطلقاً فحش نگويد. سبّ فقط دو بار در قِان آمده كه نقل شد

سبق اتى صحب شئم کون نشط الى قول کلل وله قد الله اله بين علم عبد دبر اجل امن فحش غفر قضى سوء امم جنن امر نحن رجف کتب اخر قرب رحم متع کفر يوم نعم وحد اخذ اهل

بیشترى شده است تا اهمیت آن را آشکار سازد. فحش‌ (۲۴ بار) كار بسيار زشت. دقت در گفتار بزرگان نشان مى‏دهد كه فحش و فاحشه و فحشاء به معنى بسيار زشت است گرچه

است «لا تَسُبُّوا الدَّهْرِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ الدَّهْرُ» يعنى: زمانه را فحش ندهيد زيرا خدا همان زمان است . اين حديث در نهايه بدين صورت آمده «لا تَسُبُّوا

وله ه دخل حجر هجر اله کتب هون الله قطع على عذب خوف يتم بول رجو زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس ملک لم نا خلد سئل

بن سعد از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» نقل كرده كه فرمود: تبّع را فحش نگوئيد كه او اسلام آورده، وليد بن صبيح از امام صادق «عليه السلام» نقل كرده

را مراعات كن و مهلت بده تا بفهميم و اين لفظ در ميان يهود و لغت آنها معناى فحش مى‏داد (و شايد به معنى بشنو اى كاش نا شنوا باشى بود) يهود از فرصت استفاده

از «سمر» به معناى گفت وگوى شبانه است. «هجر» به معناى جدايى و «هجر» ناسزا و فحش را گويند كه سبب جدايى است. جلد 6 - صفحه 114 1- ارتجاع واعراض از حقّ، از اوصاف

اجر حلل کتب نا نفخ او لم بئس ملک ورى عرف دنو قرى خشع غفل مول نکح رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس ظنن قلل طول طعم عرض عمر بعد جمع يمن حيى جدر

يا عدو لو قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى بعض رحم سوء هو فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت نفق على نذر امن

هدى نسو احد وزر عدو لکن وحد ذکر برر ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى

کلل لم نحن سبل قلد سئل ثنى انتم طعم نعم ارض رئى اخر انث امم بقر ام ذى برر فحش ظهر ى سوء ربع اسرائيل بل قبل شهد هما اوى

بدو رئى توب ا حسب ايى الى ائى قبل سبل ظنن ورى غير او لم جهنم بعد الذى عفو فحش خلد غفر التى لو کذب نذر اذ حيى وزر ذکر بنو يا رسل

سرائى مينموديد يا دورى ميجستيد از ذكر خدا و مواعظ پيغمبر و اندرز مسلمانان يا فحش و ناسزا ميگفتيد چون تهجرون بضمّ تاء و كسر جيم نيز قرائت شده است و آن كلمه

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

سرائى مينموديد يا دورى ميجستيد از ذكر خدا و مواعظ پيغمبر و اندرز مسلمانان يا فحش و ناسزا ميگفتيد چون تهجرون بضمّ تاء و كسر جيم نيز قرائت شده است و آن كلمه

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) فحش‌ (۲۴ بار) وَ اللّه يَأْمُر لا الشّيْطَان يَعِدُکُم أَ يَأْمُرُکُم فَإِنّه الْمُنْکَر تَقُولُون قُل عَلَى خُطُوَات

و بى‌اساس بهيچ وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد

از بدن خارج مى‏گردد خواه بصورت لااِلهَ اِلاَاللَّهُ گفتن باشد يا به صورت فحش دادن به كسى. و به حكم آنكه موجود معدوم شدنى نيست آن نيرو در دنيا مى‏ماند و

هستند و به عبارت ديگر ذكر خاص بعد از عام است. واللَّه اعلم. و آن چنانكه در «فحش» گذشت در قرآن به زنا و لواط و تزويج نامادرى بالخصوص اطلاق شده و در كافى باب

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

در صورتی که توانست خود را کنترل کند، برابر آیه بعدی آرامش خود را حفظ و از فحش و دشنام و بیان زشتیها خودداری می‌نماید. وَ لَمَنِ‌ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ‌

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

امروز بسيار رواج‌ دارد و نسبت‌ فحش‌ ‌با‌ سب‌ّ عموم‌ ‌من‌ وجه‌ ‌است‌، سب‌ّ خصوص‌ قول‌ و كلام‌ ‌است‌ چه‌ ركيك‌ و ‌غير‌ ركيك‌، و فحش‌ خصوص‌ ركيك‌ ‌است‌ چه‌ ‌در‌

و ظاهرا مراد امام بيان اعراض از لغو باشد و تفسير آن بغنا و ملاهى و دروغ و فحش و كليّه معاصى از باب بيان افراد كامله است و نيز ايشان كسانى هستند كه زكوة

چهارگانه، فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِ‌: پس نيست جماع و نه فحش و نه تجاوز از حد شرعى و نه مجادله كردن در حج. اين منفيات سه گانه به معنى منهيات

‌از‌ ماده فحش‌ و فحشاء و فواحش‌ مقابل‌ كبائر الاثم‌ اموري‌ ‌که‌ عقل‌ حكم‌ ميكند ‌به‌ قبح‌ و زشتي‌ ‌آن‌ و ‌در‌ نظر عقلاء قبيح‌ و زشت‌ ‌است‌ مثل‌ فحش‌ ‌در‌ مقابل‌

را كه شرعا و عقلا مذموم است اقدام مى‌كنيد، مانند دشنام دادن و مزاح كردن به فحش، و صفير زدن و سنگريزه را به انگشت به يكديگر انداختن، و مهره‌ها از كمان گلوله

بشما خبر ندهم؟ گفتند: چرا يا رسول اللَّه! فرمود: كسى كه از فحش گفتن و فحش شنيدن پروا ندارد [فحش دهد و بسيار دهد] و بد زبانست و بخيل و متكبر و كينه‏توز و

و عداوت‌ دوستان‌ و ارتكاب‌ بسياري‌ ‌از‌ محرمات‌ ‌از‌ قبيل‌ زدن‌ و سب‌ّ و فحش‌ دادن‌ و جرح‌ و قتل‌ و مانند اينها ميگردد. اما حقد: ‌در‌ حديث‌ ‌از‌ پيغمبر

اللّه عليه و آله و سلّم: بتحقيق خداى تعالى حرام فرموده بهشت را بر هر بسيار فحش دهنده بدگوى بى‌شرم كه باك ندارد آنچه را گويد و آنچه به او گفته شود. پس اگر

خداوند قتل او را حرام كرده است، و خوردن مال يتيم، و عقوق والدين، نسبت بد و فحش بپاكدامنان، و فرار از ميدان جنگ، و انكار حقوق اهل بيت، امّا شرك بخداوند بزرگ،

توبيخ است، چنانچه در عرف نسبت به توعيد كسى گويند تحيت او زدن، و اكرام او فحش باشد، و در موقع تنبيه گويند: غذائى براى او مهيا شده كه يك وجب روغن دارد. و

و اللعنة يا معشر اليهود يا اخوة القردة و الخنازير» حضرت فرمود: اى عايشه، فحش اگر ممثل شود، هر آينه صورت بدى دارد؛ و مدارا و رفق، وضع نشود بر چيزى مگر آنكه

ع : محمّد بن مسلم گويد: امام باقر عليه السّلام در باره مردى كه به زوجه خود فحش عرضى (ناموسى) دهد، فرمود: بايد حدّ قذف بخورد (هشتاد تازيانه)، گويد: عرض كردم

و بي‌ فايده‌ و بي‌ نتيجه‌ ‌را‌ لغو ميگويند مثل‌ كلمه‌ كفر العياذ باللّه‌ فحش‌ سب‌ غناء آلات‌ موسيقي‌ ساز و نواز كذب‌ غيبت‌ تهمت‌ افتراء كلمات‌ بي‌ فايده‌

خبر ندهم به بدتر از اين؟ عرضكردند: چرا يا رسول اللَّه! فرمود: كسى كه زياد فحش دهد و لعنت كند، چون مؤمنين را نزدش نام برند آنها را لعنت كند و چون آنها يادش

مفصلى مى‌خوانيم: روزه‌دار، از دروغ، گناه، مجادله، حسادت، غيبت، مخالفت با حقّ، فحش و سرزنش و خشم، طعنه و ظلم و مردم آزارى، غفلت، معاشرت با فاسدان، سخن‌چينى و

آورد و سرپوش‌ عقل‌ شد ‌از‌ هيچ‌ قبيح‌ و زشتي‌ جلو گيري‌ نميكند ميزند، ميكشد، فحش‌ ميدهد، سب‌ ميكند، غيبت‌ و تهمت‌ و ساير منكرات‌ و فحشاء ‌را‌ مرتكب‌ ميشود

افعال‌ قبيحه‌ ‌که‌ ‌در‌ نظر عرف‌ و عقلاء زشت‌ ‌است‌ و ‌از‌ همين‌ باب‌ ‌است‌ فحش‌ ‌که‌ ‌با‌ سب‌ّ فرق‌ دارد مثل‌ نسبت‌ لواط و زنا نسبت‌ بغير ‌ يا ‌ زن‌ ‌ يا

مَنْ فَحُشَ عَلَى أَخِيهِ‏ اَلْمُسْلِمِ‏ نَزَعَ اَللَّهُ مِنْهُ بَرَكَةَ رِزْقِهِ وَ وَكَلَهُ إِلَى نَفْسِهِ وَ أَفْسَدَ عَلَيْهِ مَعِيشَتَهُ‏

أَنَّهُ جِسْمٌ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لاَ يُشْبِهُهُ شَيْ‏ءٌ أَيُّ فُحْشٍ أَوْ خَناً أَعْظَمُ مِنْ قَوْلِ مَنْ يَصِفُ خَالِقَ اَلْأَشْيَاءِ بِجِسْمٍ

«فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها» «۵»، (تا آخر آيه كه با ترجمه مذكور شد). و فحش گفتن به زن عفيفه؛ زيرا كه خداى عز و جل مى‏فرمايد: «لُعِنُوا فِي الدُّنْيا

الذين اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذكروا الله فاستغفروا». «فاحشة » از ماده فحش و فحشاء به معنى هر عمل بسيار زشت است و انحصار به اعمال منافى عفت ندارد زيرا

كنايه از متهم ساختن كسى به يك اتهام ناموسى است ، و به تعبير ديگر عبارت از فحش و دشنامى است كه به اين امور مربوط مى شود. هر گاه قذف با لفظ صريح انجام گيرد،

فى الدين »، كه از آن بدست مى آيد: اين كلمه در بين يهوديان يك قسم نفرين و فحش بوده ، و معنايش (بشنو خدا تو را كر كند) بوده است ، اتفاقا مسلمانان وقتى كلام

صفحه ۹۰ برخورد تو برخورد نميكند. او از اين بالاتر از ما شنيده است هرگز به ما فحش و ناسزا نگفته ، و در پاسخ ما راه خشونت و تعدى نپيموده ، او مرد برد بار عاقل

ناموسى به كار رفته ، ولى از نظر مفهوم لغوى چنانكه راغب در «مفردات » گويد: «فحش » و «فحشاء» و «فاحشه » به معنى هر گونه رفتار تفسير نمونه جلد ۱۴ صفحه ۴۰۴ و

خبر دهد، و بگويد: من با فلانى ازدواج كرده ام ، تعبيرى كند كه تنها در هنگام فحش دادن استعمال مى شود. اين بود گفتار راغب و گفتار درستى است ، چيزى كه هست بايد