نتایج جستجو

‌باشد‌ ‌که‌ اكل‌ ‌آنها‌ معمول‌ نيست‌ بايد ‌از‌ ‌آن‌ شهر خارج‌ نمود بشهر ديگر و بول‌ و فضله‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ نجس‌ ميشود مثل‌ محرم‌ الاكل‌ها. بَل‌ أَنتُم‌ قَوم‌ٌ مُسرِفُون‌َ

بعضى نقل مى‏كند كه ذنوب نمى‏گويند مگر آن كه آب داشته باشد و گويد در حديث بول اعرابى آمده كه «اَمَرَ بِذَنُوبٍ مِنْ ماءٍ فاريقَ عَلَيهِ» يعنى دستور داد

رضع ب امم ربب خول ان وله ه دخل حجر هجر اله کتب هون الله قطع على عذب خوف يتم بول رجو زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس

بصره‌ عنه‌ ‌حتي‌ يفرغ‌» ‌هر‌ گاه‌ يكي‌ ‌از‌ ‌شما‌ عورت‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌براي‌ بول‌ كردن‌ ‌ يا ‌ ‌غير‌ ‌آن‌ كشف‌ كند سپس‌ بسم‌ اللّه‌ گويد بدرستي‌ ‌که‌ شيطان‌

بصره‌ عنه‌ ‌حتي‌ يفرغ‌» ‌هر‌ گاه‌ يكي‌ ‌از‌ ‌شما‌ عورت‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌براي‌ بول‌ كردن‌ ‌ يا ‌ ‌غير‌ ‌آن‌ كشف‌ كند سپس‌ بسم‌ اللّه‌ گويد بدرستي‌ ‌که‌ شيطان‌

انگور ‌ يا ‌ چيز ديگر سفل‌ دارد ‌که‌ بايد دفع‌ شود ‌از‌ محل‌ غايت‌ و محل‌ بول‌ و بهشت‌ جاي‌ مدفوعات‌ نيست‌ لذا بايد ‌از‌ بهشت‌ خارج‌ شوند. فَتَكُونا مِن‌َ

حيوان بنا كرد بول نمودن. «عبد اللّه سلول» بينى خود را گرفت گفت بگذار اين حيوان هر جا خواهد برود. «عبد اللّه رواحه» گفت: بينى مى‌گيرى از بول حيوانى كه خوشتر

تبرك آمد ديد روباهى بر سر آن بول ميكند و شعرى از او نقل نموده كه‌ جلد 4 صفحه 80 معناى آن آنستكه خدائى كه روباه بر سرش بول كند ذليل و ناتوان است و در مجمع

تبرك آمد ديد روباهى بر سر آن بول ميكند و شعرى از او نقل نموده كه‌ جلد 4 صفحه 80 معناى آن آنستكه خدائى كه روباه بر سرش بول كند ذليل و ناتوان است و در مجمع

تبرك آمد ديد روباهى بر سر آن بول ميكند و شعرى از او نقل نموده كه‌ جلد 4 صفحه 80 معناى آن آنستكه خدائى كه روباه بر سرش بول كند ذليل و ناتوان است و در مجمع

چاه و مانند این است. در اینجا مراد تخلیه بدن از راه استفراغ و عرق کردن و بول زیاد است که میخواره دچار آن می‌شود (نگا: واقعه / ). لاَ يُصَدَّعُونَ‌ عَنْهَا

تبرك آمد ديد روباهى بر سر آن بول ميكند و شعرى از او نقل نموده كه‌ جلد 4 صفحه 80 معناى آن آنستكه خدائى كه روباه بر سرش بول كند ذليل و ناتوان است و در مجمع

تبرك آمد ديد روباهى بر سر آن بول ميكند و شعرى از او نقل نموده كه‌ جلد 4 صفحه 80 معناى آن آنستكه خدائى كه روباه بر سرش بول كند ذليل و ناتوان است و در مجمع

آن‌ها را به جائى فرستاد كه شتران مربوط به صدقات جاى داشتند و فرمود: از شير و بول شتر تغذيه كنند، اينان بعد از چندى مرتكب قتل سه نفر از چوپانان شتران شدند.

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

شد و الاغ بول كرد و سرگين انداخت عبد اللّه دست به بينى گرفت و گفت الاغت را از ما دور كن اين سخن را عبد اللّه بن رواحه شنيد و گفت جسارت كردى بول الاغ او از

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

شد و الاغ بول كرد و سرگين انداخت عبد اللّه دست به بينى گرفت و گفت الاغت را از ما دور كن اين سخن را عبد اللّه بن رواحه شنيد و گفت جسارت كردى بول الاغ او از

حيوانات، دو پا و از پنج انگشت، چهار جلد 7 - صفحه 253 مرحمت فرموده. و براى دفع بول و قاذورات، يك سوراخ مقرر شده، و سينه‌اش را باريك و تند گردانيده كه هوا را

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

آن تنيده كرم باشد، و معظم فوائد منكوحات مواقعه است و آن ادخال مجراى بول باشد در بول ديگر؛ و چون معظم لذات دنيا مبتنى بر اين امور خسيسه دنيه‌ جلد 13 - صفحه

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

(باقيمانده) رسول خدا باشد، آن را بياشام تا دلت از شرك و نفاق پاك شود. گفت: چرا بول مادرت نياوردى؟ عبد اللّه برگشت خدمت پيغمبر، صورت حال بازگفت، عرض كرد: اجازه

امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل

مى‌كشت. تمليخا با خود فكر كرد كه: اگر دقيانوس خدا بودى، او را غذا و آب و بول و خواب نبودى. روزى كه موعود او و آن پنج نفر رفقا در خانه او جمع بودند، پس

بصره‌ عنه‌ ‌حتي‌ يفرغ‌» ‌هر‌ گاه‌ يكي‌ ‌از‌ ‌شما‌ عورت‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌براي‌ بول‌ كردن‌ ‌ يا ‌ ‌غير‌ ‌آن‌ كشف‌ كند سپس‌ بسم‌ اللّه‌ گويد بدرستي‌ ‌که‌ شيطان‌

و قال علي ع : علىّ عليه السلام فرمود: پروا ندارم كه بول به من رسيده يا آب! (يعنى آنچه بمن رسيده بول است يا آب) مادامى كه نميدانم آن چيست؟

نظر پرهيز از بول) محتاطترين مردم بود، تا آنجا كه هر گاه ميخواست بول كند مكان مرتفعى ميجست يا مكانى كه در آن خاك بسيار باشد مبادا قطرات بول بر او ترشّح كند

فضله مرغ خانگى و كبوتر به جامه رسد، و در فضله و بول هر حيوانى كه پرواز كند و بال زند اشكالى نيست و نيز بول هر حيوانى كه گوشتش خورده مى‏شود (حلال گوشت) اگر

اَلْبَهَائِمِ أَ يَغْسِلُهُ أَمْ لاَ قَالَ يَغْسِلُ بَوْلَ اَلْفَرَسِ وَ اَلْبَغْلِ وَ اَلْحِمَارِ وَ يَنْضِحُ بَوْلَ اَلْبَعِيرِ وَ اَلشَّاةِ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ يُؤْكَلُ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ بَوْلِ اَلصَّبِيِّ اَلْفَطِيمِ يَقَعُ فِي اَلْبِئْرِ فَقَالَ دَلْوٌ وَاحِدٌ قُلْتُ بَوْلُ اَلرَّجُلِ قَالَ يُنْزَحُ مِنْهَا

ميريزد و در جوى بول و فضولات انسان و حيوان و فضله سگ ريخته مى‏شود؟ حضرت فرمود: از آن سى دلو بايد بكشند، (همين طور) اگر چاه بدبو شده باشد. و بول كردن شخص در

السلام سؤال شد: اگر شخصى به حمّام رود در حالى كه‏ پاشنه پاهايش ترك خورده، بر بول و نوره پا گذارد، و از رنگ آن داخل پاهايش بشود، و با اينكه پاهايش را شسته است

كسى كه به كلاه يا دستار يا بند زير جامه، يا جوراب، و موزه يا دمپايى‏اش منى، بول، خون و يا غائط باشد و آن را آلوده سازد، اشكالى در نماز خواندن با آنها نيست

فرزندان خود را روز هفتم ميلادشان ختنه كنيد تا پاكيزه گردند زيرا كه زمين از بول ختنه ناكرده در رنج است و بسوى خدا مينالد، و در شهر و ديار ما حجامت‏گران را

باشد و خانه‏اى كه در آن صورت و تمثال باشد و نيز خانه‏اى كه در آن در ظرفى بول كنند قدم نميگذارند. و نماز خواندن در خمخانه يا محلّى كه شراب در ظرف سربسته

اين بود كه: به چه سبب خداوند تعالى به غسل از جنابت امر فرموده ولى به غسل از بول و غائط امر نفرموده است؟ رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پاسخ فرمود: همانا

أَصْلِ اَلْكَرْمَةِ وَ اَلنَّخْلَةِ فَجَرَى اَلْمَاءُ عَلَى عُرُوقِهِمَا مِنْ بَوْلِ عَدُوِّ اَللَّهِ فَمِنْ ثَمَّ يَخْتَمِرُ اَلْعِنَبُ وَ اَلتَّمْرُ فَحَرَّمَ

ع‏ عَنِ اَلْبِئْرِ يَقَعُ فِيهَا قَطْرَةُ دَمٍ أَوْ نَبِيذٍ مُسْكِرٍ أَوْ بَوْلٍ أَوْ خَمْرٍ قَالَ يُنْزَحُ مِنْهَا ثَلاَثُونَ دَلْواً

سَأَلْتُهُ عَنْ بَوْلِ اَلسِّنَّوْرِ وَ اَلْكَلْبِ وَ اَلْحِمَارِ وَ اَلْفَرَسِ قَالَ كَأَبْوَالِ اَلْإِنْسَانِ‏

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ لاَ بَأْسَ بِدَمِ اَلْبَرَاغِيثِ وَ اَلْبَقِّ وَ بَوْلِ اَلْخَشَاشِيفِ

سَأَلْتُهُ عَنْ بَوْلِ اَلصَّبِيِّ يُصِيبُ اَلثَّوْبَ فَقَالَ اِغْسِلْهُ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ‏ أَجِدْ مَكَانَهُ قَالَ اِغْسِلِ اَلثَّوْبَ كُلَّهُ‏

مَنَازِلَ اَلنُّزَّالِ وَ لاَ تَسْتَقْبِلِ اَلْقِبْلَةَ بِغَائِطٍ وَ لاَ بَوْلٍ وَ اِرْفَعْ ثَوْبَكَ‏ وَ ضَعْ حَيْثُ شِئْتَ‏

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ صَلَّى وَ فِي ثَوْبِهِ بَوْلٌ أَوْ جَنَابَةٌ فَقَالَ عَلِمَ بِهِ أَوْ لَمْ يَعْلَمْ فَعَلَيْهِ اَلْإِعَادَةُ

خبرى ديگر آمده كه تا سه روز ماهى تازه باو بخورانند، سپس بگويند بر خاكستر بول كن چنانچه بولش خاكستر را سوراخ كند سالم است و اگر نه عنّين است.

أَطْهَرُ وَ أَسْرَعُ لِنَبَاتِ اَللَّحْمِ وَ إِنَّ اَلْأَرْضَ تَنْجَسُ مِنْ بَوْلِ اَلْأَغْلَفِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً

لاَ تَغْسِلْ ثَوْبَكَ مِنْ بَوْلِ شَيْ‏ءٍ يُؤْكَلُ لَحْمُهُ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يُجْنِبُ فِي اَلثَّوْبِ أَوْ يُصِيبُهُ بَوْلٌ وَ لَيْسَ مَعَهُ ثَوْبٌ غَيْرُهُ قَالَ يُصَلِّي فِيهِ إِذَا اُضْطُرَّ إِلَيْهِ‏

إِلَيْهِ أَسْأَلُهُ عَنْ رَجُلٍ كَانَ مَعَهُ ثَوْبَانِ فَأَصَابَ أَحَدَهُمَا بَوْلٌ وَ لَمْ يَدْرِ أَيُّهُمَا هُوَ وَ حَضَرَتِ اَلصَّلاَةُ وَ خَافَ فَوْتَهَا

مِنْ طَرَفَيْكَ اَلْأَسْفَلَيْنِ مِنَ اَلدُّبُرِ وَ اَلذَّكَرِ غَائِطٌ أَوْ بَوْلٌ أَوْ مَنِيٌّ أَوْ رِيحٌ وَ اَلنَّوْمُ حَتَّى يُذْهِبَ اَلْعَقْلَ‏ وَ كُلُّ

(يعنى از غيب با او سخن ميگويند) و زره رسول خدا بقامتش مى‏برازد، و هيچ گاه بول يا غائطى از او ديده نميشود، زيرا خداوند عزّ و جلّ زمين را ببلعيدن آنچه از

فِي مِيزَابَيْنِ سَالاَ أَحَدُهُمَا بَوْلٌ وَ اَلْآخَرُ مَاءُ اَلْمَطَرِ فَاخْتَلَطَ فَأَصَابَ ثَوْبَ رَجُلٍ لَمْ يَضُرَّهُ ذَلِكَ

مَا رَوَاهُ‏ فِي اَلْبِئْرِ يَبُولُ فِيهَا اَلصَّبِيُّ أَوْ يُصَبُّ فِيهَا بَوْلٌ أَوْ خَمْرٌ فَقَالَ يُنْزَحُ اَلْمَاءُ كُلُّهُ‏

إِنْ أَصَابَ اَلثَّوْبَ شَيْ‏ءٌ مِنْ بَوْلِ اَلسِّنَّوْرِ فَلاَ يَصْلُحُ اَلصَّلاَةُ فِيهِ حَتَّى تَغْسِلَهُ

مَا أُبَالِي أَ بَوْلٌ أَصَابَنِي أَوْ مَاءٌ إِذَا لَمْ أَعْلَمْ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ بَوْلِ اَلصَّبِيِّ قَالَ تَصُبُّ عَلَيْهِ اَلْمَاءَ فَإِنْ كَانَ قَدْ أَكَلَ فَاغْسِلْهُ بِالْمَاءِ غَسْلاً وَ

مَنَازِلَ اَلنُّزَّالِ وَ لاَ تَسْتَقْبِلِ اَلْقِبْلَةَ بِغَائِطٍ وَ لاَ بَوْلٍ وَ اِرْفَعْ ثَوْبَكَ وَ ضَعْ حَيْثُ شِئْتَ‏

ثَوَابِه و قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: دست خود را كه از بول نجس شده يك بار، و از غائط دو بار، و از جنابت و منى سه بار بشوى.

جماع رو به قبله و پشت به قبله نهى‏ فرمود، و نيز از رو به قبله داشتن در هنگام بول و غايط نهى فرمود. (در اين مورد قبلا تحت شماره‏هاى ۴۷ به بعد همين كتاب رواياتى

كردم: مردى با دخترى دخول كرد و افضاء شد (يعنى مجراى وسط از پائين شكافت و مخرج بول و غائط يكى گرديد) و چون چنين شود ديگر نمى‏زايد حكم چيست؟ فرمود: ديه‏اش ديه

اَلرَّجُلِ يَبُولُ فَيُصِيبُ فَخِذَهُ‏ وَ رُكْبَتَهُ قَدْرَ نُكْتَةٍ مِنْ بَوْلٍ فَيُصَلِّي ثُمَّ يَذْكُرُ بَعْدُ أَنَّهُ لَمْ يَغْسِلْهُ قَالَ يَغْسِلُهُ

كه او را أخته كرده‏اند (يعنى آلت و يا بيضتين او را در آورده‏اند) وقتى كه بول ميكند بخاطر آنكه قدرت ندارد آن را كنترل كند دچار مشقّت مى‏شود و پياپى رطوبت

لَوْ أَنَّ مِيزَابَيْنِ سَالاَ أَحَدُهُمَا مِيزَابُ بَوْلٍ وَ اَلْآخَرُ مِيزَابُ مَاءٍ فَاخْتَلَطَا ثُمَّ أَصَابَكَ مَا كَانَ بِهِ بَأْسٌ

نماز وارد شدى، ترا به اعاده آن امر نميكنم. و هر گاه شخص از خواب برخاست و بول نكرد، پس دست خود را داخل ظرف آب نكند تا دستش را بشويد، چون كه نميداند دستش

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ بَوْلِ اَلْخَشَاشِيفِ يُصِيبُ ثَوْبِي فَأَطْلُبُهُ وَ لاَ أَجِدُهُ قَالَ اِغْسِلْ ثَوْبَكَ‏

السّلام در مورد كسى كه ضربه‏اى به ميان دو مخرج او زده بودند و نمى‏توانست بول و غائط خود را نگهدارد به ديه كامل حكم فرمود.

واجب است كه آن آب را مورد استفاده قرار نداده و دور ريزد، و چنانچه بعد از حدث بول و غائط (يعنى تجديد وضويش بسبب حدث بوده) دستش را قبل از شستن از روى فراموش

المطهرون ». شريعت اسلام همچنين يك عده چيرهائى را نجس شمرده ، مانند خون ، و بول ، و غائط، و منى ، از انسان (و بعضى حيوانات )، و پاره اى حيوانات زنده چون خوك

بر جانى يك سوّم ديه است. (سابقا گذشت كه إفضاء عبارت از يكى ساختن دو مجراى بول و غائط است) امير مؤمنان عليه السّلام در باره زنى كه افضاء شده بود بديه كامل

يَمَسُّهُ بَعْضُ أَبْوَالِ اَلْبَهَائِمِ أَ يَغْسِلُهُ أَمْ لاَ قَالَ يَغْسِلُ بَوْلَ اَلْفَرَسِ وَ اَلْحِمَارِ وَ اَلْبَغْلِ فَأَمَّا اَلشَّاةُ وَ كُلُّ مَا

عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ اَلثَّوْبُ اَلْوَاحِدُ فِيهِ بَوْلٌ لاَ يَقْدِرُ عَلَى غَسْلِهِ قَالَ يُصَلِّي فِيهِ‏

يَسْأَلُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ مَعَهُ ثَوْبَانِ فَأَصَابَ أَحَدَهُمَا بَوْلٌ وَ لَمْ يَدْرِ أَيُّهُمَا هُوَ وَ حَضَرَتِ اَلصَّلاَةُ وَ خَافَ فَوْتَهَا وَ لَيْسَ

روباهى بر آن بول مى كرد، او اين شعر را سرود: أ رب يبول الثعلبان برأ سه لقد ذل ما بالت عليه الثعالب !: «آيا معبود است موجودى كه روباه بر آن بول مى كند؟ مسلما

است كه شكم خود را بديوار بچسباند و پاى چپش را بلند كند- آن طور كه سگ در وقت بول كردن ميكند- و پنبه‏اى داخل فرج كند پس اگر پنبه خارج شد و در آن خون بود آن

مى برد)، و انسان ها از سوارى و باركشى و گوشت و شير و پوست و كُركش و حتى از بول و پشكلش استفاده مى كنند. آيا هيچ انسان عاقلى به خود اجازه مى دهد كه احتمال

شود، بدون اينكه فلسفه و اسرار حكم اول را كاملا بدانيم ، مثل اينكه مى دانيم بول انسان محكوم به نجاست و ناپاكى است و بايد از آن پرهيز كرد، سپس عرق انسان را