نتایج جستجو

كامل خواهد گردانيد. کافران می‌خواهند تا نور خدا را به گفتار باطل (و طعن و مسخره) خاموش کنند و البته خدا نور خود را هر چند کافران خوش ندارند کامل و محفوظ

[اين‌] كتاب بر شما فروفرستاد كه چون بشنويد كه به آيات خدا كافر شوند و آنها را مسخره كنند با آنان منشينيد تا به گفتارى ديگر پردازند كه آنگاه- اگر بنشينيد- شما

ذَهَبَ» [هود:38]. كشتى را مى‏ساخت و هر وقت جمعى از قومش بر او مى‏گذشتند او را مسخره مى‏كردند. * [يونس:12]. ظاهراً «مَرّ» در تقدير «مَرَّ عَلى غَيِّهِ» است يعنى

ذَهَبَ» [هود:38]. كشتى را مى‏ساخت و هر وقت جمعى از قومش بر او مى‏گذشتند او را مسخره مى‏كردند. * [يونس:12]. ظاهراً «مَرّ» در تقدير «مَرَّ عَلى غَيِّهِ» است يعنى

ذَهَبَ» [هود:38]. كشتى را مى‏ساخت و هر وقت جمعى از قومش بر او مى‏گذشتند او را مسخره مى‏كردند. * [يونس:12]. ظاهراً «مَرّ» در تقدير «مَرَّ عَلى غَيِّهِ» است يعنى

مشغول كننده را مى‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه كند و راه خدا را مسخره گيرد، عذاب خوار كننده براى آنهاست. در مجمع فرموده اين آيه درباره نضر بن حرث

نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند و هم دستتگانرا، اينكه فرموده «لا يَجِدُونَ اِلّا جُهْدَهُمْ» يعنى

سعادت نوميد شد. ممكن است فاعل هم پيامبران باشند و هم كفار كه آنها نيز از روى مسخره و عناد يكسره شدن كار را مى‏خواستند و مى‏گفتند [سجده:28]. در اين صورت مقصود

مسخرگى هاى كفار چه گفت؟ در پاسخ فرموده: نوح گفت : اگر شما ما را مسخره مى كنيد ما نيز شما را مسخره خواهيم كرد. و به همين جهت جمله مزبور را بدون حرف عطف آورد تا

مشغول كننده را مى‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه كند و راه خدا را مسخره گيرد، عذاب خوار كننده براى آنهاست. در مجمع فرموده اين آيه درباره نضر بن حرث

قیامت و رسیدن به لقای محبوب، این سخن را نمی‌گویند، بلکه از روی استهزاء و مسخره و انکار چنین تقاضایی دارند. «ولی آنها که ایمان آورده‌اند پیوسته با خوف و

كفّار است كه مؤمنان را در آتش نزد خود نمى‏بينند گويند: آيا آنها را در دنيا مسخره گرفتيم حال آنكه اهل حق بودند؟ يا با ما در آتش اند ولى چشم ما منحرف شده و

نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند و هم دستتگانرا، اينكه فرموده «لا يَجِدُونَ اِلّا جُهْدَهُمْ» يعنى

او می‌گذشتند، او را مسخره می‌کردند. گفت: «اگر ما را مسخره کنید، همان‌گونه که مسخره‌مان می‌کنید ما (هم) بی‌گمان (در امواج خروشان) مسخره‌تان خواهیم کرد.» «پس

مشغول كننده را مى‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه كند و راه خدا را مسخره گيرد، عذاب خوار كننده براى آنهاست. در مجمع فرموده اين آيه درباره نضر بن حرث

مشغول كننده را مى‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه كند و راه خدا را مسخره گيرد، عذاب خوار كننده براى آنهاست. در مجمع فرموده اين آيه درباره نضر بن حرث

و آله گفتند: یا رسول الله اگر كفار و مشركین قرآن را مسخره كردند، چكار كنیم به ناچار در صورت مسخره نمودن باید آن‌ها را ترك نمائیم و داخل مسجدالحرام نشویم

در حالى كه نفهمند و بى‌خبر باشند. آنان عذاب را با عجله از تو می‌خواهند (و مسخره‌کنان می‌گویند: اگر عذاب خدا حق است و دامن کفّار را می‌گیرد، پس چرا هر چه

قوم خود گفت: خداوند به شما امر مى‏كند كه گاوى را ذبح كنيد گفتند: آيا ما را مسخره گرفته‏اى؟ گفت: به خدا پناه مى‏برم كه از نادانان باشم. گفتند: پروردگار خويش

صلى الله عليه و آله همين كه مى‌ديدند دستورى عوض شد مى‌گفتند: تو يارانت را مسخره كرده‌اى و هرروز قانون و دستورى را به دروغ مى‌بافى و قانون قبل را لغو مى‌كنى

اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» «7» (مى‌گويند:) ما (آنها) را مسخره مى‌كنيم، خداوند آنها را مسخره مى‌كند. «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ» «8» خدا را فراموش كردند

سخن دارد: 1. اقرار به كوتاهى. «فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ» 2. اقرار به مسخره كردن. «لَمِنَ السَّاخِرِينَ» 3. آرزوى هدايت. «لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِي»

مى‌رود؟! چرا فرشته‌اى بر او فرو نيامده تا با وى بيم‌كننده باشد؟ (محمّد را نیز مسخره می‌کنند) و می‌گویند: این چه پیغمبری است؟! او غذا می‌خورد، و در بازارها راه

مى شد كه مردم او را مسخره كنند. و آن جناب در پاسخشان مى فرمود اگر امروز شما ما را مسخره مى كنيد به زودى خواهيد ديد كه ما شما را مسخره مى كنيم و به زودى خواهيد

بی‌گمان پیامبرانی پس از تو (نیز) همانا ریشخند شدند. پس کسانی که آنان را مسخره می‌کردند، آنچه که آن را به ریشخند می‌گرفتند. بحق گریبان‌شان را گرفت. بگو:

و مزاحمت‌ و ممانعت‌ ميكردند و تقليد ‌او‌ ‌را‌ ‌در‌ ميآوردند و ‌او‌ ‌را‌ مسخره‌ و استهزاء ميكردند و امير المؤمنين‌ ‌را‌ ضربت‌ ‌در‌ حال‌ نماز ‌بر‌ فرق‌ مباركش‌

بالتقوی). آیا نهی کردن او سزاوار است؟ و آیا مجازات چنین کسی جز آتش دوزخ می‌تواند باشد؟! تفسیر آیات ۱ - بازداشتن تبلیغ کنندگان تقوا، از امر کردن مردم به آن، شگفت آور

سخريّه نمايد بآن مانند ابو جهل كه شجره زقّوم و اوصاف آن در كلام الهى را مسخره كرد و نضر بن حارث كه قصص قرآن را بافسانه رستم و اسفنديار تشبيه مينمود و البتّه

ديگرى غير از آنچه به ايشان گفته شده بود، تبديل كردند (وبه جاى حطّه، به عنوان مسخره گفتند: حنطه، يعنى گندم.) پس ما بر آن ستمكاران به سزاى گناهى كه مرتكب مى‌شدند،

كفار مكه تمام آيات سابقه و لاحقه را تكذيب نمودند و بآن اكتفا ننمودند بلكه مسخره و استهزاء هم كردند لذا خداوند فرموده در آتيه نزديكى بآنها معلوم خواهد شد

و شما را از چنین روز و چنین آتشی بر حذر داشتند، ولی شما همه را به شوخی و مسخره گرفتید. «امروز در آن وارد شوید، و با آتش سوزان آن بسوزید که این جزای کفری

پیشینیان روانه کردیم. و هیچ پیامبر بزرگی سوی ایشان نیاید، مگر اینکه او را به مسخره می‌گرفته‌اند. پس حمله‌‌ورتر از اینان را به هلاکت رسانیدیم و همانند (و نماد)

كفار مكه تمام آيات سابقه و لاحقه را تكذيب نمودند و بآن اكتفا ننمودند بلكه مسخره و استهزاء هم كردند لذا خداوند فرموده در آتيه نزديكى بآنها معلوم خواهد شد

علم، بر سبيل تهكّم و سخريّه است به ايشان، چنانچه‌ جلد 10 - صفحه 73 شخصى از مسخره، جاهلترين مردمان را گويد چه خوب دانسته‌اى. نزد بعضى «ادراك» به معنى انتها

الْجَحِيمِ» با اينكه واژه هدايت براى راهنمايى به كار خير است ولى به عنوان مسخره و تحقير براى دوزخ بكار مى‌رود). 4- كفّار به كيفر مى‌نگرند، «يَوْمُ الدِّينِ»

وعده بزرگ صورت پذيرفت. خداوند به پيامبر اسلام وعده داد كه تو را در برابر مسخره‌كنندگان كفايت مى‌كنيم، «إِنَّا «1». من لايحضر، ج 1، ص 504. «2». نهج‌البلاغه،

شیاطینشان خلوت کنند، گویند: «در واقع ما با شماییم، ما فقط مسخره‌کنندگان (ایشان) هستیم.» خدا آنان را مسخره می‌کند، و ایشان را در (ژرفای) طغیانشان (هم‌چنان) سرگردان

وعده بزرگ صورت پذيرفت. خداوند به پيامبر اسلام وعده داد كه تو را در برابر مسخره‌كنندگان كفايت مى‌كنيم، «إِنَّا «1». من لايحضر، ج 1، ص 504. «2». نهج‌البلاغه،

و همراهانش (ثمّ أغرقنا بعد الباقین) «إغراق» (مصدر «أغرقنا») به معناى غرق کردن است. مضاف الیه «بعد» حذف شده و تقدیر آن چنین است: «بعد نجات نوح و من معه»

بيامرز ما را و رحم كن بر ما تو بهترين رحم كنندگانى و شما آنها را استهزاء و مسخره مينموديد تا اندازه‌اى كه استهزاء شما آنها را موجب آن شد كه بكلّى از ياد من

كفار مكه تمام آيات سابقه و لاحقه را تكذيب نمودند و بآن اكتفا ننمودند بلكه مسخره و استهزاء هم كردند لذا خداوند فرموده در آتيه نزديكى بآنها معلوم خواهد شد

كفّار وقتى حكمى نسخ و بجاى آن حكم ديگرى اثبات ميشد ميگفتند محمّد مردم را مسخره نموده و بخدا افتراء ميزند كه هر چندى حكمى را اظهار و نسخ مينمايد لذا خداوند

الْجَحِيمِ» با اينكه واژه هدايت براى راهنمايى به كار خير است ولى به عنوان مسخره و تحقير براى دوزخ بكار مى‌رود). 4- كفّار به كيفر مى‌نگرند، «يَوْمُ الدِّينِ»

هرگز وعده(ی خود) را خلاف نمی‌کند. و بی‌گمان، فرستادگانی پیش از تو بی‌امان مسخره شدند. پس برای کسانی که کافر شدند مهلت دادم. سپس آنان را (به کفرشان) برگرفتم

قیامت: در آیات گذشته سخن از تکذیب کنندگانی به میان آمد که آیات خدا را به باد مسخره می‌گرفتند، و در اینجا با بیان گوشه‌ای از مباحث معاد و سر نوشت مجرمان در قیامت

به آن حضرت دادند. «إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» «1» دائماً او را مسخره مى‌كردند. «كُلَّما مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا» «2» سبك

آله حرف بزنم و قصه بگويم. «1» 1- از حربه‌هاى دشمن، عوام‌فريبى، سبك شمردن و مسخره كردن حقّ است. «قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا» امّا

مي‌سازد ‌که‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌او‌ پي‌ قرار نداده‌، فقط روي‌ زمين‌ ‌است‌. ‌او‌ ‌را‌ مسخره‌ مي‌كردند ‌که‌ ‌اينکه‌ ديوانه‌ ‌شده‌ ‌که‌ مي‌فرمايد وَ كُلَّما مَرَّ عَلَيه‌ِ

ج2، ص203 می‌گذارند تا عدد چهار ماه تکمیل شود! در حالی که با این عمل زشت و مسخره فلسفه تحریم ماههای حرام را بکلی از میان می‌بردند و حکم خدا را بازیچه هوسهای

طلبكار آن نبوده تا با گرفتن آننوميد شده ، كفران بورزد عذابى كه كفار آنرا مسخره مى كردند آنان را فرا خواهد گرفت هر نعمتى كه كه خدا عطا مى كند، رحمتى از اوست