نتایج جستجو

صغو (۲ بار) ميل. «صغت النجوم و الشمس صغواً: ملت للغروب» نجوم و آفتاب ميل به غروب كردند اصغاء به معنى استماع در حقيقت ميل كردن گوش است به طرف سخن. در نهج البلاغه

Javascript to function. (برادران یوسف) شب هنگام، گریان به سراغ پدر آمدند. |و وقت غروب گريان نزد پدر خود آمدند و شامگاهان، گريان نزد پدر خود [باز] آمدند. و برادران

از نقطه‌اى طلوع و در نقطه‌اى ديگر غروب‌ جلد 10 - صفحه 224 مى‌كند و هيچ گاه از مشرق ديروزش طلوع و در مغرب ديروزش غروب نمى‌كند. «1» مراد از «خَيْراً مِنْهُمْ»

در بعضى تفاسير مى‌خوانيم: سليمان آن چنان در تماشاى اسبان غرق شد كه خورشيد غروب كرد و نماز عصرش از دست رفت. لذا ناراحت شد و دستور داد خورشيد برگردد و مشغول

از نقطه‌اى طلوع و در نقطه‌اى ديگر غروب‌ جلد 10 - صفحه 224 مى‌كند و هيچ گاه از مشرق ديروزش طلوع و در مغرب ديروزش غروب نمى‌كند. «1» مراد از «خَيْراً مِنْهُمْ»

از نقطه‌اى طلوع و در نقطه‌اى ديگر غروب‌ جلد 10 - صفحه 224 مى‌كند و هيچ گاه از مشرق ديروزش طلوع و در مغرب ديروزش غروب نمى‌كند. «1» مراد از «خَيْراً مِنْهُمْ»

پنجاه ميليون كيلومتر فاصله دارد و مشرق و مغرب اعتبارى است به اعتبار ظهورو غروب آفتاب. طلوع چنانكه گفته شد به معنى به روز است به همين مناسبت به ميوه و غنچه

تکرار در قرآن: ۴۷۵(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... از طلوع فجر تا غروب آفتاب. و نيز مدتى از زمان و وقت را يوم گويند. چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند

مى‏بينى كه آفتاب در وقت طلوع از غارشان به طرف راست ميل مى‏كند و به هنگام غروب از آنها به طرف چب مايل مى‏شود (آفتاب به آنها نمى‏تابيد ولى نورش به بدن آنها

«عهد حضورى» است و طبق تفسیر دوم «عهد ذکرى». يوم‌ (۴۷۵ بار) از طلوع فجر تا غروب آفتاب. و نيز مدتى از زمان و وقت را يوم گويند. چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند

چيزى وسيله‌اى‌ پس توسل جست بوسيله‌اى‌ تا وقتى كه رسيد بجاى غروب نمودن آفتاب يافت آنرا كه غروب ميكند در چشمه لاى دارى و يافت نزد آن گروهى را گفتيم اى ذو

آفتاب است دارد. ب‌ (۲۶۴۹ بار) شفق‌ (۱۱ بار) (به فتح ش -ف) سرخى مغرب پس از غروب آفتاب [انشقاق:16-17]. از ائمه طاهرين عليهم السلام نقل است كه شفق را سرخى

به جنگ بود كه آن راياد خدا خواند «تَوارَتْ بِالْحِجابِ» به قرينه «العَشّى» غروب شمس است كه عشّى طرف آخر عصر مى‏باشد يعنى آفتاب به پرده نهان شد. ضمير «رَدُّها»

چيزى وسيله‌اى‌ پس توسل جست بوسيله‌اى‌ تا وقتى كه رسيد بجاى غروب نمودن آفتاب يافت آنرا كه غروب ميكند در چشمه لاى دارى و يافت نزد آن گروهى را گفتيم اى ذو

نميكند بلى همانا پروردگار او باو بينا است‌ پس قسم نميخورم بسرخى ظاهر بعد از غروب در آسمان‌ و بشب و آنچه مستور نمايد و بماه وقتى كه كامل گردد هر آينه مرتكب

نميكند بلى همانا پروردگار او باو بينا است‌ پس قسم نميخورم بسرخى ظاهر بعد از غروب در آسمان‌ و بشب و آنچه مستور نمايد و بماه وقتى كه كامل گردد هر آينه مرتكب

نميكند بلى همانا پروردگار او باو بينا است‌ پس قسم نميخورم بسرخى ظاهر بعد از غروب در آسمان‌ و بشب و آنچه مستور نمايد و بماه وقتى كه كامل گردد هر آينه مرتكب

نميكند بلى همانا پروردگار او باو بينا است‌ پس قسم نميخورم بسرخى ظاهر بعد از غروب در آسمان‌ و بشب و آنچه مستور نمايد و بماه وقتى كه كامل گردد هر آينه مرتكب

مراد پشت سر هم بودن اين دو مظهر كون است آفتاب با نورافشانى رو مى‏كند پس از غروب، ماه پشت سر آن ظاهر شده و نور مى‏پاشد و در پى آن، روز مى‏آيد و آنگاه شب،

زهره در آسمان نظر افکند و گفت: «این پروردگار من است» و هنگامى که غروب کرد ... گفت: «غروب کنندگان را دوست ندارم» و هنگامى که به مشرق نگریست ماه را در حال