نتایج جستجو

است. ۳ - روز قیامت، روزى بس با عظمت و مهم (لکم میعاد یوم) تنوین «یوم» بر تعظیم دلالت دارد. ۴ - اجل تعیین شده مردم، نه لحظه اى قابل جلو انداختن است و نه

ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان‌! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت

شرافت مند و وابسته به خداوند (ربّ هذا البیت) اسم اشاره (هذا)، به قرینه سیاق براى تعظیم است. خدا: آثار ربوبیت خدا ۳; آثار مالکیت خدا ۳; اتمام حجت خدا ۴; تدبیرهاى

استئناف بیانى است و یا حال براى «اللیل» مى باشد. گفتنى است تنکیر «آیة» بر تعظیم دلالت دارد. ۲ - با رفتن روشنایى روز، اهل زمین ناگهان در تاریکى فرو مى روند

اختیار خداوند و در گرو اراده او است. (لنریک) جمع بودن فعل «نریک» یا براى تعظیم است و یا به نقش واسطه هایى نظر دارد که فرمان خداوند را اجرا مى کنند. ۴ -

ارجمند و والا در پیشگاه خداوند (و قرءان مبین) تنوین تنکیر «قرآن» براى تفخیم و تعظیم است و بر نکته یاد شده دلالت مى کند. ۸- آیات قرآن کریم، آیاتى روشن و قابل

لِی»: به چه سبب و در برابر چه کاری مرا بخشیده است؟ مراد تحقیر عمل خود و تعظیم مغفرت خدا است. چه غفرانی نصیبم کرده است. مراد اظهار تعجّب از الطاف بی‌حدّ

هر چه دارند، از او دارند. و به همین دلیل نباید در برابر غیر او سر تسلیم و تعظیم فرود آورند و نیز به همین دلیل برای حل هرگونه مشکل باید از او مدد گیرند و

و پندآموزى، بهترین و جامع ترین کتاب است. (إنّه تذکرة) تنکیر «تذکرة» براى تعظیم است. بر این اساس مى توان گفت: عظیم بودن تذکار قرآن، بیانگر عظمت و برترى این

آنان. و نيز بايد دانست كه حفظ احترامات مقدسين و مقربين درگاه رب العالمين به تعظيم و تكريم و زيارت قبور آنان، عبادت ايشان نخواهد بود. تا شرك لازم آيد؛ بلكه

در افاده مطلب ابهامى ندارد. [حج:30] آن است مطلب و هر كه محترمهاى خدا را تعظيم كند و بزرگ دارد آن براى او نزد پروردگارش خير است. به قرينه آيات سابق روشن

در «خشية» از راغب نقل كرديم كه آن ترسى آميخته با تعظيم است. سپس گفتيم: اين سخن كلّيت ندارد و تعظيم از مضاف اليه خشيت استفاده مى‏شود. على هذا به نظر من

چنین فضیلتی از آن کسانی است که در پیشگاه خداوندی که پروردگار کعبه است سر تعظیم فرود آورده، او را عبادت کنند، و احترام این خانه را پاسداری کرده و پیامش را

آن که امکان تکریم به صورت دیگر وجود داشت - مى رساند که سجده، رمز و مظهر تعظیم و بزرگداشت است. ۱۴ - اهمیت آفرینش انسان در مجموعه نظام هستى (إذ قال ربّک

در چهره آنان نمایان است. (وجوه یومئذ خشعة) «خشوع»; یعنى، در برابر کسى سر تعظیم فرود آوردن و سر به زیر بودن و «خاشع» به معناى شکسته حال است (مقاییس اللغة)

عظمت چیزى دلالت دارد که به آن سوگند یاد شده است. نکره آمدن «والد» نیز براى تعظیم است. ۵ - وجود افرادى شایسته و ارجمند در سلاله ابراهیم (و ما ولد) ممکن است

گفته‏اند: مراد از اسم، مسمّى يعنى ذات حق تعالى است و گفته‏اند: مراد از ذكر اسم، تعظيم مسمّى است و نيز گفته‏اند مراد از اسم، ذكر است و گفته‏اند: تنزيه اسم تنزيه

كه در باره شيطان و بر سبيل استخفاف است و نحو [هود:48]. كه به جاى استخفاف تعظيم است. * [بقره:61]. هبوط در اين آيه به معنى حلول و دخول است چنانكه از مجمع

آیات شامل این کلمه عکف‌ (۹ بار) عكوف و عكف به معنى ملازمت با تعظيم است. در مفردات آمده: «العُكُوفُ اَلاِقْبالُ عَلَى الَشَّى‏ءِ وَ مُلازِمَتِهِ عَلَى سَبيلِ

مالك نگهبان آن بوده و بتخانه‏اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مى‏نمودند بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيدلات» - و «تيم لات» نام مى‏گذاشتند