نتایج جستجو

بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۲۹۲. طبرانى از علماى عامه در كتاب اوسط از عمار یاسر نقل نموده كه فقيرى نزد على بن ابى‌طالب

بلى او را رها كرد و از ديگرى همان سؤال را نمود و شهادت بر نبوت پيغمبر (ص) داد و شهادت بر نبوت مسيلمه نداد او را كشت و چون اين خبر به پيغمبر (ص) رسيد فرمود

تمام، رفتار و كردار پيامبر اسلام را زير نظر بگيرند و كيفيت زندگى و چگونگى نبوت و رسالت او را و نيز كتاب آسمانى قرآن را بررسى نموده و خبر آورند. اينان به

آنها تصوّر ننمايند ايمان ساحران براى ظهور حق و وضوح صدق حضرت موسى در ادّعاء نبوت نزد آنها بوده و تهديد كرد كه بزودى شما را بپاداش اين جرئت و جسارتتان ميرسانم

بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱۱. ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز عدنى در مسند خود از مجاهد روايت كنند كه سلمان گويد:

از مواهب الهيه و اثبات نبوت خود باعجاز اظهار فرمود در جوامع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد از فضل مبين سلطنت و نبوت است و در مجمع از آنحضرت

بذيل عنايت اشخاص مقرّب نزد خداوند براى تقرب باو لذا اگر كسى بوظائفى كه براى عامه مكلفين بيان فرموده‌اند عمل نمايد حسنى ندارد كه بگويند وسيله براى تقرب خود

كه بعد از انكار و تكذيبشان محكوم به عذاب شده بودند اشراف و بزرگان قوم نوح عامه مردم را عليه پيامبراشان مى شورانند. نزول عذاب الهى و آغاز آن با صيحه اى آسمانى

بموسى عليه السّلام فرمود و من برگزيدم تو را به نبوت پس گوش ده آنچه را بتو وحى ميشود كه همان معناى نبوّت است و بنابراين لما يوحى قابل تعلق به اخترتك و استمع

نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۸۴. تفسير ثعلبى و هبة‌الله بن سلامه در كتاب ناسخ از عامه و صاحب روض الجنان از خاصه. ابوداود و تفسير

ترك و توبه بسوى خدا نمايد و در اكمال از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه نبوت آنحضرت در كوثى كه قريه‌ئى از قراء سور يعنى كوفه است بود در بدو امر پس از

قرآن ۷; محمد(ص) و کتب آسمانى ۷; مسؤولیت محمد(ص) ۱۲; مقامات محمد(ص) ۱، ۱۱; نبوت محمد(ص) ۷; نقش محمد(ص) ۱۴; وحى به محمد(ص) ۱، ۲، ۵، ۷; هدایت محمد(ص) ۱۱; هدایتگرى

احتیاج شما باشد، بگیرید سپس این آیه نازل گردید و فرمود که من براى رسالت و نبوت اجر و مزدى نمی‌خواهم جز مودت و دوستى با اهل بیت من. محمد بن یعقوب کلینى بعد

پهناور و ميخها روان ميبود با توجّهات مخصوصه ما براى پاداش دادن بكسيكه انكار نبوت او شده بود و بتحقيق باقى گذاشتيم آنرا نشانه‌ئى پس آيا هست پند گيرنده‌ئى‌

تمام، رفتار و كردار پيامبر اسلام را زير نظر بگيرند و كيفيت زندگى و چگونگى نبوت و رسالت او را و نيز كتاب آسمانى قرآن را بررسى نموده و خبر آورند. اينان به

قائم قيام نمايد زمينى باقى نمى‌ماند مگر آنكه در آنجا نداى شهادت بر توحيد و نبوت بلند خواهد شد و بنظر حقير يك انقياد از براى تمام موجودات عالم بالنسبه بذات

نسبت به مؤمنان، و وعيد نسبت به كافران. تتمه: حاكم ابو القاسم حسكانى از علماى عامه به اسناد خود روايت نموده از ضحاك، كه چون قريش ديدند مقدم داشتن پيغمبر صلّى

متعلق نباشد به آدم از خطاب مگر: خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ كه اشاره به عامه خلق باشد؛ و همچنين: وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها بعد از آن تخصيص داده از آن

شوند، چه رسد به ساير امم. ثالثا: با همه محاجه كردن به مجادله حسنه و غالب شدن عامه مردم را، پايه و مايه نباشد، پس راه باريك و جاده تاريك و مخاطراتش بسيار خواهد

‌اينکه‌ نور ‌را‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ دوازده‌ حجاب‌ سير داد ‌که‌ يكي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ حجاب‌ نبوت‌ ‌است‌ ‌که‌ بني‌ بمعني‌ دانا و ‌با‌ خبر بودن‌ ‌است‌ چنانچه‌ فرمود: (كنت‌

پهناور و ميخها روان ميبود با توجّهات مخصوصه ما براى پاداش دادن بكسيكه انكار نبوت او شده بود و بتحقيق باقى گذاشتيم آنرا نشانه‌ئى پس آيا هست پند گيرنده‌ئى‌

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

تمام، رفتار و كردار پيامبر اسلام را زير نظر بگيرند و كيفيت زندگى و چگونگى نبوت و رسالت او را و نيز كتاب آسمانى قرآن را بررسى نموده و خبر آورند. اينان به

از يكى از آن دو جا نشانه با خود بياورى كه آنها يقين كنند و اقرار نمايند به نبوت تو و آنكه سير نمودى ملكوت عليا و سفلى را اين كار را بكن ولى نميتوانى بكنى

و اعتبارى نيست حقيقت شهادت را فقط خدا دارا است و اوست كه بر هر چيز شهادت عامه و مطلقه دارد ((وانتعلى كل شى ء شهيد)) نكاتى چند در عبارت : ((ان تعذبهم فانهم

آنها را در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر((

بآنها و نبود مكرشان وافى براى آنكه بركنده و زائل شود بآن از جاى خود اعلام نبوت و آثار امامت و ادلّه و براهين قائمه بر اديان حقّه و شرائع الهيّه‌اى كه مانند

خاصه و عامه، ص ۴۱. تفسير روض الجنان يا روح الجنان از خاصه. تفسير روض الجنان و تفسير برهان از خاصه. تفسير كشف الاسرار و صحيح بخارى و صحيح مسلم از عامه و تفسير

پيغمبر بر حق است بلكه در شك و ترديدند از صحّت معانى و استحكام مبانى قرآن و نبوّت تو براى تقليد و تعصّب از دين آباء خود و هنوز طعم عذاب الهى را نچشيده‌اند

76)- در آیات گذشته سخن از «مبدء» و «معاد» در میان بود در اینجا با طرح مسأله «نبوت» و حقانیت قرآن، این بحث را تکمیل می‌کند. به علاوه در گذشته روی سخن با مشرکان

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر((

رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند. گفتند: یا محمد هر پیامبرى براى اثبات نبوت خوددارى آیت و معجزه اى بوده است. ما می‌خواهیم که معجزه اى از جانب تو براى

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

اين بهترين تفاسيرى است كه از اين آيه شريفه شده است و بدترين آنها آنست كه عامّه عميا قائل شده‌اند كه آدم و حوا چندى بر آنها گذشت كه خداوند بآنها اولادى عنايت

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

نه طريق كسانى كه غضب و سخط واقع شده برايشان. نزد بسيارى از مفسرين خاصه و عامه مراد يهود مى‌باشند كه به سبب عناد و طغيان و كشتن انبياء و تحريف تورات، حق

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

با اينكه رسول (صلى اللّه عليه وآله و سلم ) فرستاده خدا به سوى عامه بشر بود، مع ذلك عامه بشر به وى ايمان نياوردند، آنهائى هم كه ايمان آوردند ايمان همگيشان

شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۴۲. صاحب كشف الاسرار و ابن اسحق از عامه و صاحبان روض الجنان و مجمع البيان از خاصه. مجمع البیان،

احتیاج شما باشد، بگیرید سپس این آیه نازل گردید و فرمود که من براى رسالت و نبوت اجر و مزدى نمی‌خواهم جز مودت و دوستى با اهل بیت من. محمد بن یعقوب کلینى بعد

صاحب المستدرک. تفاسیر روض الجنان از خاصة و کشف الاسرار از عامه و تفاسیر ثعلبى و قشیرى از عامه.

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

صلبى خواسته كه از او ارث ببرد رد اعداى برخى مفسرين كه مراد از ارث را وراثت نبوت يا علم يا... دانسته اند پاسخ به اعتراضى در ارتباط با معنايى كه براى دعاى

تكليف، و قبول نشود توبه، و آن يكى از علامات قيامت باشد. تنبيه: آنچه از تفاسير عامه مستفاد مى‌شود مراد از «دابّة الارض» را حيوانى مى‌دانند عظيم الجثه كه مجروح

بَصائِرَ: در حالتى كه آيات روشن و آشكارا هستند كه هر يك دليل است بر راستى نبوت من و درستى قول من، و لكن تو عناد و انكار مى‌كنى. وَ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يا

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

بآنها و نبود مكرشان وافى براى آنكه بركنده و زائل شود بآن از جاى خود اعلام نبوت و آثار امامت و ادلّه و براهين قائمه بر اديان حقّه و شرائع الهيّه‌اى كه مانند

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

است. «پایان سوره ابراهیم» «1» (1) شرح زندگانی ابراهیم در دوران قبل از نبوت، دوران نبوت و مبارزه با بت پرستان و دوران هجرت از بابل، و تلاش و کوشش در سرزمین

مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا: اى كسانى كه ايمان آورديد به يگانگى خدا و نبوت پيغمبر و معاد و معتقدات حقه، اصْبِرُوا: صبر كنيد بر مشقّات طاعات و ورود مصائب

بآيات ما پس منقاد و مطيع اوامر و نواهى تو شدند بعد از آنكه اقرار بتوحيد ما و نبوّت تو نمودند چون معرض از حق نبودند و بديده انصاف نظر كردند و تصديق نمودند و

آنها را در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت

آنها را در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر((

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر((

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

بآنها و نبود مكرشان وافى براى آنكه بركنده و زائل شود بآن از جاى خود اعلام نبوت و آثار امامت و ادلّه و براهين قائمه بر اديان حقّه و شرائع الهيّه‌اى كه مانند

به ارحام طاهره در حالتى كه هادى و مهدى بوده‌اند تا آنكه اخذ فرمود خدا به نبوت عهد مرا و به اسلام ميثاق مرا و بيان نمود هر شيئى از صفت مرا و ثابت نمود ذكر

روايات وارده در بارۀ سعد و نحس بودن بعضى كواكب ۳ تفأل خوب و بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

كه بعد از انكار و تكذيبشان محكوم به عذاب شده بودند اشراف و بزرگان قوم نوح عامه مردم را عليه پيامبراشان مى شورانند. نزول عذاب الهى و آغاز آن با صيحه اى آسمانى

كه بعد از انكار و تكذيبشان محكوم به عذاب شده بودند اشراف و بزرگان قوم نوح عامه مردم را عليه پيامبراشان مى شورانند. نزول عذاب الهى و آغاز آن با صيحه اى آسمانى

روايات وارده در بارۀ سعد و نحس بودن بعضى كواكب ۳ تفأل خوب و بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش

تصديق به نبوت رسول خدا صلى الله عليه و آله و وحدانيت پروردگار نموده است يگانه دليل بر ايمان و اسلام اوست. مسلم در صحيح خود و ديگران از علماء عامّه از ابوهريرة

بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱. طبرى و فريابى از مفسرين عامه نيز از مجاهد نقل نمايند كه چهار آيه اول درباره مؤمنين نازل

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

وامانده‌اند. ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌ ... لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ‌ 13- توحيد و نبوت و معاد در كنار يكديگر مطرحند. «خَلَقَهُ‌- السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‌- أَنْشَرَهُ»

بآنها و نبود مكرشان وافى براى آنكه بركنده و زائل شود بآن از جاى خود اعلام نبوت و آثار امامت و ادلّه و براهين قائمه بر اديان حقّه و شرائع الهيّه‌اى كه مانند

براى او. يا ممكن است ارهاس باشد نسبت به حضرت عيسى عليه السّلام، يعنى مقدمات نبوت كه پيش از ظهور حضرت عيسى عليه السّلام واقع شد، چنانچه در ولادت حضرت ختمى

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

حديث‌: خلقتم‌ للبقاء ‌لا‌ للفناء. وَ لكِن‌َّ أَكثَرَهُم‌ لا يَعلَمُون‌َ ‌حتي‌ عامه عميا ‌که‌ منكر حسن‌ و قبح‌ عقلي‌ هستند و ‌از‌ ‌اينکه‌ جهت‌ عدل‌ ‌را‌ منكر

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

اى موسى مرديكه سحر نموده‌اند او را و ديوانه و مخبّط شده و مخالف با افكار عامّه سخن ميگويد و بعضى مسحور را بمعناى ساحر دانسته‌اند مانند مشئوم و ميمون كه

صاحب المستدرک. تفاسیر روض الجنان از خاصة و کشف الاسرار از عامه و تفاسیر ثعلبى و قشیرى از عامه. تفسیر فرات کوفى، ص ۵۷۱; بحارالأنوار، ج ۸- ، ص ۵۷، ح ۷۲.

است و به سبب آن عذاب بر ما نازل مى‌شود. يا اگر هستى از راستگويان در دعوى نبوت كه مفهوم مى‌شود از توبيخ. يعنى ما ترك اين عملها نخواهيم كرد اگر تو راست مى‌گوئى

روايات وارده در بارۀ سعد و نحس بودن بعضى كواكب ۳ تفأل خوب و بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش

فرموده ببشارت بر اهل ايمان و اعتقاد جزمى بوحدانيّت خدا و ثبوت روز جزا و نبوّت خاتم انبياء و امامت ائمه هدى برستگارى و فلاح كه ثمره اين عقائد حقّه و نتيجه

هوسند و در غفلت از چنين روز كه در پيش دارند ميگذرانند و آنها معتقد بآنروز و نبوّت تو نيستند تا بدستورات تو عمل نمايند براى اصلاح حال خودشان و تهيّه توشه آخرت

آنها را در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت

مجمع البیان. تفاسیر کشف الاسرار و مجمع البیان. صاحب کشف الاسرار که از مفسرین عامه است، گوید: منظور از آیه ۴ سعى ابوبکر و سعى امیة بن خلف است.

بآيات ما پس منقاد و مطيع اوامر و نواهى تو شدند بعد از آنكه اقرار بتوحيد ما و نبوّت تو نمودند چون معرض از حق نبودند و بديده انصاف نظر كردند و تصديق نمودند و

حديث‌: خلقتم‌ للبقاء ‌لا‌ للفناء. وَ لكِن‌َّ أَكثَرَهُم‌ لا يَعلَمُون‌َ ‌حتي‌ عامه عميا ‌که‌ منكر حسن‌ و قبح‌ عقلي‌ هستند و ‌از‌ ‌اينکه‌ جهت‌ عدل‌ ‌را‌ منكر

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

اخلاق حميده پيغمبر اكرم كه خداوند او را بخلق عظيم در قرآن ستوده دور است ولى عامّه عميا آنچه را در روايت قمّى ره و مجمع نسبت بعثمان داده شده بود به پيغمبر اكرم

روايات وارده در بارۀ سعد و نحس بودن بعضى كواكب ۳ تفأل خوب و بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش

دعا فرمود كه خداوند باو علم و حكمت يا حكم و منصب نبوّت عطا فرمايد و او را در زمره شايستگان براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

بآنها و نبود مكرشان وافى براى آنكه بركنده و زائل شود بآن از جاى خود اعلام نبوت و آثار امامت و ادلّه و براهين قائمه بر اديان حقّه و شرائع الهيّه‌اى كه مانند

زمين را عدل و داد چنانكه پر شده باشد ظلم و جور. «1» در ينابيع الموده از طرف عامه نيز نقل شده. تبصره: بنا به روايت صحيحه، مراد «الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ