نتایج جستجو

و حكم به هلاك آنها شده. اين غايت تهديد و توعيد است نسبت به آنان، چنانچه سلطان به وزير خود گويد: ديگر صحبت فلانى را منما كه حكم اعدامش صادر گرديده. «3»

اكرام او را بگيرد و نگهدارى كند بعلاوه ميدانست كه او دزدى نميكند و چنين سلطان عادلى كسى را بى‌جهت متّهم نمى‌سازد با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال

نبوده و نيست. شرح باغ ارم- عاد را دو پسر بود. يكى شدّاد و ديگر شديد. هر دو سلطان بودند قهرمان و با اقتدار. چون شديد مرد، سلطنت به شدّاد قرار گرفت و همه ملوك

اين آيه در حق مانعين زكات نازل شد. بعد از آن فرمود: تصدق كنيد پيش از آنكه سلطان مرگ نازل شود. پس آن زمان، توبه قبول نباشد و هيچ عملى نفع ندهد. و نيز از او

مسیحی است و همسایه شماست، از او می‌خواهم شما را یاری دهد، مرد نجرانی نزد سلطان حبشه «نجاشی» آمد، و نجاشی از شنیدن این داستان سخت متأثر گشت، و از خاموشی

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ «29» وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ (30) جلد 4 صفحه 427 ترجمه‌ اينست روز جدا

اگر پروردگارت همتائی داشت فرستادگان او به سراغ تو می‌آمدند و آثار ملک و سلطان او را مشاهده می‌کردی، و به افعال و صفاتش آشنا می‌شدی ولی او معبود یکتاست

اكرام او را بگيرد و نگهدارى كند بعلاوه ميدانست كه او دزدى نميكند و چنين سلطان عادلى كسى را بى‌جهت متّهم نمى‌سازد با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال

عِبادِي‌ لَيس‌َ لَك‌َ عَلَيهِم‌ سُلطان‌ٌ إِلّا مَن‌ِ اتَّبَعَك‌َ مِن‌َ الغاوِين‌َ حجر ‌آيه‌ 43 إِنَّه‌ُ لَيس‌َ لَه‌ُ سُلطان‌ٌ عَلَي‌ الَّذِين‌َ آمَنُوا وَ

فرمود ‌شما‌ ‌را‌ چه‌ ميشود گفتند موقعي‌ ‌که‌ ‌ما ‌را‌ بردند نزد سلطان‌ مصر بسيار سلطان‌ عادل‌ عالم‌ رءوف‌ مهرباني‌ ‌بود‌ كمال‌ شباهت‌ اخلاقي‌ و عملي‌ بشما

در امر دين سلطان از او پروا ميكرد و بسا در پيش روى سلطان سخن درشت و دشوارى بعنوان موعظه ميگفت و او را امر بمعروف و نهى از منكر مينمود سلطان هم بواسطه شايستگى

عيال او، امام در پاسخ نوشت كه: يعنى پس از مخارج خود و عيالش و بعد از خراج سلطان. ابراهيم بن محمد همدانى گويد: بحضرت ابو الحسن عليه السلام نوشتم: على بن مهزيار

سبى ايشان. و آن حجت، وضوح كفر و وقوع عذر و مكر ايشان باشد. و تسميه حجت به سلطان، جهت آنست كه به آن بر خصم غالب مى‌شوند. و گويند: مراد تسلّطى ظاهر است كه

نتيجه اعراض يا عدم توجّه باخبار ائمه اطهار و مراد از قيام ايستادن در مقابل سلطان جائر و بى‌پروا سخن گفتن نيست چون اين عمل مخالف با حكم عقل و دستور شرع است

بر صدق آنحضرت آيه و دليل بودند و باعتبار دلالتشان بر كذب مخالفان او حجت و سلطان و عصا در ميان آنها ممتاز بود بحجّيت واضحه كه موجب سلطنت و غلبه بر خصم بود

پادشاه آن مردى صالح بود كه مرد. اختلاف كلمه ميان آنها پيدا، دقيوس (دقيانوس) سلطان فارس با صد هزار مرد، مملكت اقسوس را متصرف شد. قصرى ساخت يك فرسخ در يك فرسخ؛

بسنوات قحطى و كمى ارزاق گرفتار ميفرمايد و در روايت ديگر شدّت مؤنه و جور سلطان اضافه شده است و چون كم فروشى اختصاص بكيل و وزن ندارد اخيرا نهى صريح از مطلق

بسنوات قحطى و كمى ارزاق گرفتار ميفرمايد و در روايت ديگر شدّت مؤنه و جور سلطان اضافه شده است و چون كم فروشى اختصاص بكيل و وزن ندارد اخيرا نهى صريح از مطلق

بسنوات قحطى و كمى ارزاق گرفتار ميفرمايد و در روايت ديگر شدّت مؤنه و جور سلطان اضافه شده است و چون كم فروشى اختصاص بكيل و وزن ندارد اخيرا نهى صريح از مطلق

نوشت: باك مدار، ملكت را بتو برميگردانند، نزد سلطان مرو، بلكه وكيلى را كه ملكت دست او است ببين و او را از سلطان اعظم، خداوند رب العالمين بترسان. سيف او را

قول است: 1- در باره يهود و نصارى. 2- در باره نصاراى نجران. 3- در باره هرقل سلطان روم نازل شد كه حضرت نامه‌اى براى او نوشت. مضمون نامه آنكه: اين نامه‌اى است

بسنوات قحطى و كمى ارزاق گرفتار ميفرمايد و در روايت ديگر شدّت مؤنه و جور سلطان اضافه شده است و چون كم فروشى اختصاص بكيل و وزن ندارد اخيرا نهى صريح از مطلق

يوسف براى پدر به توسط بشير فرستاده بود و تمام خانواده حركت و يوسف هم با سلطان مصر و چهارده هزار سوار و كليّه اهل مصر بيرون آمدند. يعقوب تكيه بر يهودا و

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ «29» وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ (30) جلد 4 صفحه 427 ترجمه‌ اينست روز جدا

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ «29» وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ (30) جلد 4 صفحه 427 ترجمه‌ اينست روز جدا

قبول ايمان فرمايد: إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ

والدين‌ نكند نوكر اطاعت‌ ارباب‌ نكند مرءوس‌ اطاعت‌ رئيس‌ نكند رعيت‌ اطاعت‌ سلطان‌ نكند غلام‌ اطاعت‌ مولي‌ نكند كارگر اطاعت‌ كارفرما نكند و ‌هر‌ كس‌ سر ‌خود‌

وَعدَ الحَق‌ِّ وَ وَعَدتُكُم‌ فَأَخلَفتُكُم‌ وَ ما كان‌َ لِي‌ عَلَيكُم‌ مِن‌ سُلطان‌ٍ إِلّا أَن‌ دَعَوتُكُم‌ فَاستَجَبتُم‌ لِي‌ فَلا تَلُومُونِي‌ وَ لُومُوا

ديگرى بنحوى جاى‌گزين است و گاهى كرسى را كنايه از سلطنت قرار ميدهند چون مقر سلطان است و گاهى گفته ميشود اين تعبيرات‌ جلد 1 صفحه 327 براى تصوير عظمت مقام الوهيت

الله ع انه قال : از امام صادق (ع)، فرمود: به راستى يكى از شماها بسيار از سلطان مى‏ترسد و اين جز براى ارتكاب گناهان نيست تا مى‏توانيد از گناهان پرهيز كنيد

اين هايند كه ابليس ‍بر آنان حكمفرمايى دارد. آيه: «ان عبادى ليس لك عليهم سلطان...»، متضمن سه جواب به ابليس است: پس اگر در آيه شريفه دقت به عمل آوريم خواهيم

همچنين‌ ارجاع‌ تو بشوري‌ ‌اگر‌ بگويند ‌ما غرض‌ سلطنت‌ داشتيم‌ و بايد مملكت‌ سلطان‌ داشته‌ ‌باشد‌ مي‌گوييم‌ پيغمبر كي‌ دعوت‌ سلطنت‌ كرد ‌پس‌ ‌شما‌ خليفه سلاطين‌

به زندگانى كه انقطاع ندارد، فرمود: هشتم نعمت چيست؟ عرض كرد: قرار داد مرا سلطان و مالك نه مملوك. فرمود: راست گفتى، نهم نعمت چيست؟ عرض كرد: مسخر من نموده

و اسراف نميباشد و فردا كمل مقتول مظلوم او است و مصداق اتمّ و اوضح ولىّ و سلطان و منصور بنصرت الهى امام زمان است و نيز نهى فرموده است خداوند از نزديك شدن

امام عليه السّلام نازل شده و راجع بپرداخت سهم امام عليه السّلام در زمان سلطان جائر است و آنكه خدا محتاج نيست كه از مردم قرض بخواهد هر حقّى كه خدا دارد

باشيم تا خداوند از حساب خلايق فارغ شود، (ولى) اى بنده خدا از نزد من برخيز كه سلطان (يعنى عثمان خليفه سوم) از هم‏نشينى با من غدقن كرده. برخى از اصحاب ما از امام

بسوي‌ كهف‌ ‌الي‌ الكهف‌ و ‌در‌ ‌آن‌ سكونت‌ كردند و جهت‌ رفتن‌ ‌آنها‌ اينكه‌ سلطان‌ ‌آنها‌ دقيانوس‌ ‌بود‌ بعضي‌ گفتند مجوسي‌ ‌بود‌ و بعضي‌ گفتند بت‌ پرست‌ ‌بود‌

مُسْرِفٌ مُرْتابٌ (34) الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ

لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154) أَ فَلا تَذَكَّرُونَ (155) أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ (156) فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (157) وَ جَعَلُوا

اكرام او را بگيرد و نگهدارى كند بعلاوه ميدانست كه او دزدى نميكند و چنين سلطان عادلى كسى را بى‌جهت متّهم نمى‌سازد با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال

جمعيت، و قلوبشان خالى است از هدايت، در اين هنگام، زمان چهار چيز است: جور سلطان، و قحطى در زمان، و ظلم واليان، و حاكمان. صدق رسول اللّه صلّى اللّه عليه و

و اسراف نميباشد و فردا كمل مقتول مظلوم او است و مصداق اتمّ و اوضح ولىّ و سلطان و منصور بنصرت الهى امام زمان است و نيز نهى فرموده است خداوند از نزديك شدن

امام عليه السّلام نازل شده و راجع بپرداخت سهم امام عليه السّلام در زمان سلطان جائر است و آنكه خدا محتاج نيست كه از مردم قرض بخواهد هر حقّى كه خدا دارد

بگيرند بلي‌ ‌در‌ ميان‌ ‌آنها‌ اكابر و اصاغر و رئيس‌ و مرءوس‌ و قوي‌ و ضعيف‌ و سلطان‌ و رعيت‌ هست‌ و قضيه‌ عفريت‌ جني‌ و حضرت‌ سليمان‌ و قضيه‌ عمله‌ جن‌ ‌بر‌

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ «29» وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ (30) جلد 4 صفحه 427 ترجمه‌ اينست روز جدا

سَبِيل سَبِيلِه سَخّر سَرَابِيلُهُم سَرِيع سَلاَم سَوَاء سَکَنْتُم سُبُلَنَا سُلْطَان سُوء سِرّا شَدِيد شَيْء شَک شَکَرْتُم شَکُور صَبَرْنَا صَبّار صَدِيد صِرَاط

فَاستَعِذ بِاللّه‌ِ مِن‌َ الشَّيطان‌ِ الرَّجِيم‌ِ إِنَّه‌ُ لَيس‌َ لَه‌ُ سُلطان‌ٌ عَلَي‌ الَّذِين‌َ آمَنُوا وَ عَلي‌ رَبِّهِم‌ يَتَوَكَّلُون‌َ نحل‌ ‌آيه‌

الشَّيطان‌ُ لَمّا قُضِي‌َ الأَمرُ (‌الي‌ ‌قوله‌) وَ ما كان‌َ لِي‌ عَلَيكُم‌ مِن‌ سُلطان‌ٍ إِلّا أَن‌ دَعَوتُكُم‌ فَاستَجَبتُم‌ لِي‌ فَلا تَلُومُونِي‌ وَ لُومُوا

يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (64) إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ وَ كَفى‌ بِرَبِّكَ وَكِيلاً (65) ترجمه‌ و چون گفتيم بملائكه سجده كنيد مر

خود بدون طلب زياده، زيرا نقص يك مكيال و ميزان، موجب قحطى و سختى مؤنه و جور سلطان شود. چنانچه در كافى- حضرت نبوى صلى اللّه عليه و آله در ذيل حديثى فرمايد و

هوى تأمل نكنند. إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ

مرتبه نخواهند بود. إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ

يَعِدُهُم‌ُ الشَّيطان‌ُ إِلّا غُرُوراً إِن‌َّ عِبادِي‌ لَيس‌َ لَك‌َ عَلَيهِم‌ سُلطان‌ٌ وَ كَفي‌ بِرَبِّك‌َ وَكِيلًا‌-‌ اسراء آيه 64 ‌الي‌ 67‌-‌ لذا مي‌فرمايد:

حق ندارم چيزى را حلال كنم و يا حرام كنم، ولى از قول او مى‏گويم، زيرا پيش سلطان و حكومت چنين مسلّم شده كه امام حسن عسكرى وفات كرد و پسرى نداشت و ميراثش را

كرده است كه از آن امام عليه السّلام در باره مخلوع سؤال كردم كه پدرش نزد سلطان، از او و از ميراثش‏ و جنايتش بيزارى ميجويد بنا بر اين ميراث مخلوع متعلّق

پادشاه بر آن محل به معناى استقرار ملك او بر آن محل است ، (وقتى مى گويند فلان سلطان بر تخت سلطنت دست يافت و بر آن مستقر گرديد، معنايش اين نيست كه پس از سالها

سبحانى جل جلاله. ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسى‌ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (45) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً

سَابِقُون سَامِرا سَبَق سَبْع سَمِعْنَا سَيَقُولُون سَيْنَاء سُبْحَان سُلاَلَة سُلْطَان سِخْرِيّا سِنِين شَاء شَجَرَة شَدِيد شَيْء شِقْوَتُنَا صَالِحا صَبَرُوا

مُسْرِفٌ مُرْتابٌ (34) الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ

وَعدَ الحَق‌ِّ وَ وَعَدتُكُم‌ فَأَخلَفتُكُم‌ وَ ما كان‌َ لِي‌ عَلَيكُم‌ مِن‌ سُلطان‌ٍ إِلّا أَن‌ دَعَوتُكُم‌ فَاستَجَبتُم‌ لِي‌ فَلا تَلُومُونِي‌ وَ لُومُوا

‌ان‌ مات‌ ‌کان‌ ‌في‌ جوار النبي‌ (ص‌)». و ‌در‌ مرسلات‌ ‌براي‌ حفظ ‌از‌ شر سلطان‌ و كساني‌ ‌که‌ خائف‌ هستند ‌از‌ ‌آنها‌ مفيد ‌است‌. يُسَبِّح‌ُ لِلّه‌ِ ما

در مخالفت كلمه. ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسى‌ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (45) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً

‌که‌ رب‌ العالميني‌ ‌باشد‌ تو ‌هم‌ كرد ‌که‌ آنهم‌ يك‌ نفر مثل‌ خودش‌ يك‌ سلطان‌ مقتدري‌ ‌باشد‌ ‌در‌ آسمان‌ها ‌ يا ‌ ‌در‌ اطراف‌ زمين‌ و ثالثا معناي‌ رب‌

خوار گردند يا برسد آنها را عذاب اليم قتل يا آتش جهنم و در جوامع فتنه بتسلط سلطان جائر و عذاب اليم بعقوبت اخروى از امام صادق عليه السّلام تفسير شده و آگاه

اعراف‌ ‌آيه‌ 200 جلد 1 - صفحه 282 إِن‌َّ عِبادِي‌ لَيس‌َ لَك‌َ عَلَيهِم‌ سُلطان‌ٌ إِلّا مَن‌ِ اتَّبَعَك‌َ مِن‌َ الغاوِين‌َ«1» و ‌از‌ قول‌ شيطان‌ ميفرمايد

وزن مدّ دويست و نود و دو درهم و نصف درهم است، پس چون بعد از پرداختن خراج سلطان، و تكاليف قريه، اين مقدار به دست آيد، اگر كشتزارش با آب باران آبيارى شده،

بنى آدم وارد شد. اين اخراج ثانى تأكيد اول باشد، چنانچه اين گونه خطاب از سلطان‌ جلد 4 صفحه 27 در مقام قهر به مجرم صادر شود كه بالمره از قرب سلطانى محروم

بسنوات قحطى و كمى ارزاق گرفتار ميفرمايد و در روايت ديگر شدّت مؤنه و جور سلطان اضافه شده است و چون كم فروشى اختصاص بكيل و وزن ندارد اخيرا نهى صريح از مطلق

نمود، و در سوره حجر آن دو قضاء را نام برده فرمود: «ان عبادى ليس لك عليهم سلطان الا من اتبعك من الغاوين و ان جهنم لموعدهم اجمعين ... ان المتقين فى جنات و

آيه 30 ‌الي‌ 33. و وزير ‌از‌ ماده‌ وزر ‌به‌ معناي‌ حمل‌ اثقال‌ ‌است‌. وزير سلطان‌ كسي‌ ‌که‌ بار سنگين‌ مملكت‌ ‌که‌ ‌در‌ عهده ملك‌ ‌است‌ ‌بر‌ ‌خود‌ بار مي‌كند

تَفْعَلُونَ» «2» 4. سخن بى منطق. «يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ» «3» «1». نساء، 22. «2». صف، 3.

روم‌ فرحناك‌ ميشوند. فذلكه‌: يكي‌ ‌از‌ علماء ‌در‌ زمان‌ شريف‌ حسين‌ ‌که‌ سلطان‌ حجاز ‌بود‌ ‌براي‌ تشرف‌ ‌به‌ حج‌ دو نيابت‌ برداشت‌ ‌که‌ يكي‌ ‌را‌ ‌در‌ ‌اينکه‌

سابقه‌ نداشته‌ ميشوند ‌اگر‌ كم‌ فروشي‌ دچار بقحطي‌ و سختي‌ مئونه‌ و جور سلطان‌ ميشوند ‌اگر‌ منع‌ زكاة شد جلوگيري‌ ‌از‌ باران‌ ميشود فقط ‌براي‌ بهائم‌ قدري‌

جلد 11 - صفحه 327 إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ

فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ (98) إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (99) إِنَّما

ديگر بيان فرموده). ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسى‌ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (45) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً

‌تا‌ زمان‌ مسيح‌ و اللّه‌ العالم‌ وَ لَتَعلُن‌َّ عُلُوًّا كَبِيراً ‌هر‌ سلطان‌ كافر مشركي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ چه‌ اندازه‌ اخراج‌ بلد كردند چه‌ اندازه‌ اسير كردند

خبر بگوش عبيد اللَّه بن سليمان وزير رسيد، وزير همت گماشت كه وكلا را بگيرد، سلطان گفت: جستجو كنيد و نه بينيد خود اين مرد كجاست، زيرا اين كار سختى است. عبيد

باشد در تلافى از براى طلبى كه در نزد من دارد، فبها، و اگر نه، ترس او را از سلطان او ايمن گردانم. پس اگر آن ايمنى تمام باشد از براى طلبى كه در نزد من دارد،

ششم (ع) پرسيدم: دو مرد از هم مذهبان ما در باره دين يا ارث اختلاف كنند، نزد سلطان وقت يا قاضيان معروف به محاكمه روند، آيا حلال است اين كار؟ فرمود: هر كه به

‌با‌ معاويه‌ صلح‌ كرد و حضرت‌ حسين‌ ‌با‌ يزيد نكرد چرا حضرت‌ رضا ‌در‌ دربار سلطان‌ جائر قبول‌ ولايت‌ عهد كردي‌! چرا حضرت‌ صادق‌ و ساير ائمه‌ تقيه‌ مي‌كردند

مُسْرِفٌ مُرْتابٌ (34) الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ

‌حتي‌ بمحل‌ يعقوب‌ ‌که‌ فاصله‌ ‌بين‌ ‌آن‌ و مصر 18 روز بوده‌ و خبر رسيد ‌که‌ سلطان‌ مصر دارد گندم‌ ميفروشد بقيمت‌ نازلي‌ و ‌از‌ اطراف‌ ميروند و ميخرند اولاد

شكرگزارى تو را. «1» ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسى‌ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (45) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً

از مفسران نيز گفته اند كه مراد از «سلطان » در اينجا سلطه و حكومت نيست ، چرا كه تمام كسانى كه وارد دوزخ مى شوند سلطان كشور و امير بلادى نبودند، بلكه مراد

هرزگى و زشتى برون و درون، و از هر غفلت و از چه شيطان رجيم از من خواهد و يا سلطان عنيد طلبد از آنچه در فراخور علم تو است و تو توانائى كه از منش بازگردانى.

زُخْرُف زِدْنَاهُم سَبِيلا سَعَى سَعِيرا سَعْيَهَا سَعْيُهُم سُبْحَان سُجّدا سُلْطَان سُلْطَانا سُنّة شَارِکْهُم شَاکِلَتِه شَدِيدا شَرِيک شَهِيدا شَيْء شَيْئا

‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ كاغذ دعوت‌ بدين‌ اسلام‌ ‌بر‌ خسرو پادشاه‌ ايران‌ و قيصر سلطان‌ روم‌ و نصاراي‌ نجران‌ فرستاد ديگر چه‌ نحو وَ أَيَّدَكُم‌ بِنَصرِه‌ِ ‌باشد‌

بر آنها نداشت و كسى را به پيروى خود مجبور نمى كند (و ما كان له عليهم من سلطان ). اين ما هستيم كه اجازه ورود به او مى دهيم و پروانه عبورش را از مرزهاى كشور

من است و كسى در باره آن با من نزاعى ندارد، من گفتم: اين نشانه‏ها از ترس سلطان مستور و نهان است. فرمود: نهان نيست جز اينكه دليل روشنى دارد پدرم در زمان

كرد. (يعنى او را تا مدتى غايب كند كه چون او را ببينند نشناسند). همانا يوسف سلطان (مشهور و مقتدر) مصر بود و فاصله ميان او و پدرش ۱۸ روز راه بود، اگر ميخواست

بنويسد و ‌در‌ كتيبه دشمنان‌ بگذارد تمام‌ هلاك‌ مي‌شوند، و ‌اگر‌ ‌در‌ موضع‌ سلطان‌ جائر گذارد ملكش‌ زائل‌ مي‌شود. ] (آیه 112)- این آیه که آخرین آیه سوره انبیاء

فرمود: (قراءتها تهرب‌ الجان‌ ‌من‌ الموضع‌ و ‌من‌ قرأها و ‌هو‌ قاصد ‌الي‌ سلطان‌ جائر امن‌ ‌منه‌، و ‌من‌ قرأها و ‌هو‌ مغلول‌ سهل‌ اللّه‌ ‌عليه‌ خروجها و

زَفِير زِينَتَهَا سَافِلَهَا سَعِيد سَلاَم سَلاَما سَنُمَتّعُهُم سَوْف سُلْطَان سُوَر سِتّة سِجّيل سِحْر سِيء شَاء شَاهِد شَدِيد شَقُوا شَقِي شَيْء شَيْئا

‌آنها‌ ‌است‌ ‌که‌ خطاب‌ بشيطان‌ شد إِن‌َّ عِبادِي‌ لَيس‌َ لَك‌َ عَلَيهِم‌ سُلطان‌ٌ إِلّا مَن‌ِ اتَّبَعَك‌َ مِن‌َ الغاوِين‌َ حجر آيه 42 و قرناء سوء هم‌قطاران‌

احتياج‌ بآن‌ نداريم‌ و ‌در‌ اخبار بسياري‌ دارد ‌که‌ ترافع‌ نزد حكام‌ جور و نزد سلطان‌ و نزد حاكم‌ جلد 5 - صفحه 118 فاسق‌ مشمول‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ‌است‌. و تحقيق‌

مُسْرِفٌ مُرْتابٌ (34) الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ

ملاقات‌ كنم‌ حضرت‌ اجازه‌ داد رفت‌، حضرت‌ ماريه قبطيه‌ ‌را‌ خواست‌ ‌که‌ سلطان‌ روم‌ برسم‌ هديه‌ ‌براي‌ حضرت‌ فرستاده‌ ‌بود‌ و نزد ‌او‌ رفت‌ چون‌ حفصه‌

‌در‌ شرك‌ و كفر فرو ميرفتند ‌که‌ اسمي‌ ‌از‌ تورات‌ و موسي‌ نبوده‌ و گاهي‌ سلطان‌ مؤمنين‌ پيدا ميشده‌ و بفكر دين‌ ميافتادند. ثُم‌َّ عَمُوا وَ صَمُّوا باز

طيّار ‌که‌ هجرت‌ كنند بحبشه‌ نظر ‌به‌ اينكه‌ پادشاه‌ حبشه‌ نجاشي‌ ‌بود‌ سلطان‌ رءوف‌ و مهربان‌ ‌بود‌ و كسي‌ ‌را‌ نميرسيد ‌که‌ ‌در‌ مملكتش‌ بكسي‌ ظلم‌ كند