نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «قانع» از مادّه «قناعت» به کسى مى گویند که اگر چیزى به او بدهند قناعت مى کند، راضى و خشنود مى شود و اعتراض و ایراد و خشمى ندارد. قنع‌

بی‌نیازت کرد و نيازمندت يافت پس بى‌نياز و توانگر ساخت- به مال خديجه، يا به قناعت-. و تو را فقیر و بی‌چیز نیافت و ثروتمند و دارایت کرد؟ و تو را عیال‌وار یافت،

هو المعترض للسؤال» در الميزان فرموده: قانع فقيرى است كه به آنچه داده‏اى قناعت كند خواه سؤال كند يا نه، معتّر آنست كه پيش تو آمده و تو را قصد كرده است و

اقرب از كليات اضافه كرده: اگر در امساك نفس از فضول مال باشد آن را عفت و قناعت گويند. در مجمع و مفردات گويد: در حديث، ماه رمضات را شهر الصبر فرموده است

حصول اطمینان از پیروزی خود و شکست دشمن دست از کشتار بردارد و به اسیرکردن قناعت کند. ای مؤمنان!) شما (تنها به فکر جنبه‌های مادی هستید و) متاع ناپایدار دنیا

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

به خوردن از شجره منهيه. بيشتر اهل ايمان را سبب گناه همين حرص وطمع و عدم قناعت است از حضرت امام حسن مجتبى«عليه السلام» منقول است: «هَلاكُ النَّاسِ فى ثَلثٍ:

در دست مردم چيزى را مگر آنكه تمنا كند كه براى او باشد به حلال يا حرام، و قناعت نكند به آنچه روزى فرمايد او را خدا. و نيز فرمود: دو وصف جمع نشود در مسلم،

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

يكديگر نيازمند بوده و زندگى اجتماعى تشكيل دهند و صفات سخاوت و ايثار و صبر و قناعت در آنان شكوفا شود. زيرا در صورت يكسان بودن، اين صفات شكوفا نمى‌شود. امّا

آنها، و در آخرت به ذلت عذاب و شدت عقاب گرفتار باشند. 5- مراد به عزّت، عزّت قناعت و صبر؛ و مراد به ذلت، ذلت حرص و طمع باشد به مصداق فرمايش حضرت پيغمبر صلّى

گوشتهاى آنها، وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ: و بخورانيد درويش قناعت كننده ناخوانده و سؤال كننده را. و در وجوب و استحباب خوردن ذبيحه خلاف است

لِنَبْلُوَهُمْ» تا معلوم شود چه كسى فريفته شده و خود را مى‌فروشد و چه كسى با قناعت و زهد و برخورد كريمانه، آنها را مقدّمه‌ى عمل صالح قرار مى‌دهد. 4- آزمايش،

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

و كان عليه ائمه و لو صبر لنال ذلك و جاءه من وجهه‌ «2»: يعنى و ملازم باش قناعت را و رضا به آنچه قسمت فرموده خداى تعالى، و بدرستى كه دزد وقتى دزدى كند حبس

گروه دیگری را لعن و نفرین می‌کرد و از او برائت و بیزاری می‌جست، به این نیز قناعت نکردند به روی همدیگر اسلحه کشیدند و خونهای زیادی را ریختند، و این بود نتیجه

دارد. در مرحله سوم برای این که تصور نشود اسلام تنها به برنامه مجازات گنهکار قناعت می‌کند به یکی از مهمترین راههای پیشگیری از آلودگیهای جنسی پرداخته، مسأله

البعث‌ و خلود ‌در‌ عذاب‌. ] (آیه 6)- سپس اضافه می‌کند: اینها تنها به «اعراض» قناعت نمی‌کنند، بلکه به مرحله «تکذیب» و از آن بدتر «استهزاء» می‌رسند، می‌فرماید:

مرحله بیان کرده است: 1- در آیه 39 سوره روم در باره «ربا» به یک پند اخلاقی قناعت شده. 2- در آیه 161 سوره نساء «ربا» به عنوان یک عادت زشت یهود مورد سرزنش قرار

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

اختیار من و متعلق به من است، و باید با اجازه من تصمیم بگیرد. فرعون به این قناعت نکرد، فورا وصله‌ای به دامان ساحران چسبانید و آنها را متهم کرد و گفت: «او

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

آفرینش است. هدف از نزول این کتاب بزرگ این نبوده که تنها به تلاوت و لقلقه زبان قناعت کنند بلکه هدف این بوده که آیاتش سر چشمه فکر و اندیشه، و مایه بیداری وجدانها

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

برتافتند» (فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ). و به این نیز قناعت نکردند بلکه به سراغ صالح آمدند و صریحا به او «گفتند: ای صالح! اگر تو فرستاده

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

راوى گويد: عرض كردم فدايت شوم كدامند؟ فرمود: 1- پرهيز كارى از معاصى. 2- قناعت به آنچه روزى او است. 3- صبر در محنت. 4- شكر در منحت. 5- حلم در ناملايمات

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

پاك‌ شدن‌ مشمول‌ ميگردند. ] (آیه 57)- ولی مهم این است که تنها به پاداش دنیا قناعت نخواهیم کرد «و پاداشی که در آخرت به آنها خواهد رسید بهتر و شایسته‌تر است

آرزو افتاده بود و خداوند با این آیه ما را از آن آرزوها به دور داشت و سکینه قناعت را در دل ما فرود آورد. و نیز این آیه درباره قومى از اعراب آمد که در اوقات

با لشگر هوى و ظفر بر او محروم و بى‌بهره است. و هركه از نهر دنيا به كف آبى قناعت كند، يعنى در خوردن و آشاميدن و مسكن به مقدار ضرورت صرف نمايد، حق سبحانه او

آله وضع دردناک شهادت عمویش حمزة بن عبد المطلب را دید (که دشمن به کشتن او قناعت نکرده، بلکه سینه و پهلوی او را با قساوت عجیبی دریده، و کبد یا قلب او را بیرون

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

فضیلت و افتخار از آن کسانی است که تنها به تلاوت بی‌روح و فاقد علم و عمل قناعت نکنند. ج5، ص156 بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر تفسیر

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

شود. (حَتّي‌ حِين‌ٍ) ‌يعني‌ زمان‌ اندكي‌، اي‌ كاش‌ ‌به‌ ‌اينکه‌ مزخرفات‌ قناعت‌ كرده‌ بودند ديگر ‌اينکه‌ همه‌ اذيت‌ و آزار ‌به‌ ‌او‌ نميرسانيدند ديوانه‌

و باشد در اين اماكن خدا آنرا ميآورد نزد صاحبش و مقصود ايجاد صفت توكّل و قناعت و اقتصاد در طلب است كه شرعا و عقلا ممدوح است ولى مفسّرين بنا بقرائت مشهور

مسلما این پاداشهای عظیم نصیب کسانی نمی‌شود که تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت کنند، بلکه خواندن باید مقدمه‌ای باشد برای اندیشیدن که آن نیز انگیزه عمل است

است كه عده‌اى با ثروت و دسته‌اى به مسكنت مگر آن كس كه به مرحمت الهيه نعمت قناعت را دارا باشد. وَ لِذلِكَ‌ جلد 6 - صفحه 158 خَلَقَهُمْ‌: و به جهت تمكين و

باشند بنابراين شايد طلب مبادله لازمه تقاضاى آنها بوده و واقع شده است بين قناعت و تعظيم نعمت و رضاى بقسمت و اجر آخرت با انغمار در لذات و حب شهوات و حرمان

ديگران است، و آرزو مكن آنچه را دسترسى بدان ندارى، زيرا هر كس قناعت كند سير گردد، و هر كه قناعت نكند سير نگردد، و بهره خويش را از آخرت خود برگير. و امام صادق

مى‌بيند مستحق عقوبت شده و آنهم از دست رفته و اگر از حلال باشد مى‌بيند اگر قناعت كرده بود و در راه خدا انفاق نموده بود بهتر بود و در دنيا هم تا بدست نياورده

که قلب و عقل و فکر مردم نیز به اختیار و اجازه او باشد ولی فرعون به این هم قناعت نکرد، و دو جمله دیگر گفت. نخست ساحران را متهم ساخت که این یک تبانی و توطئه

رسد، و هر كه به كشتى رضا در آيد، از بحر غم به ساحل فرح رسد. و هر كه در كشتى قناعت جاى كند از درياى حرص به ساحل زهد رسد، و هر كه در كشتى ذكر نشيند از درياى‌

نميكنم‌ مگر براه‌ رشد و صلاح‌. ] (آیه 29)- مؤمن آل فرعون به این مقدار هم قناعت نکرد و باز ادامه داد، با لحنی دوستانه و خیرخواهانه آنها را مخاطب ساخته، چنین

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

کند از چنان پاداشهائی برخوردار خواهد شد، نه آنها که فقط به خواندن الفاظ قناعت می‌کنند. بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر تفسیر آیات

در حقیقت این آیه می‌گوید: آنها تنها به دوری کردن از این پیامبر بزرگ الهی قناعت نکردند، بلکه برای ضربه زدن به او از تمام توان و قدرت خود کمک گرفتند، و انگیزه

شدند. قبطيان ديدند قسمتى از مزروعات باقى مانده گفتند: اين ما را بس است و قناعت كنيم، باز نقض عهد و سركشى نمودند. مرتبه سوم- بعد از يك ماه امر الهى به حضرت

إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْها). و باز به اینها قناعت نکردند و سر انجام با یک نتیجه گیری غلط او را متهم به جنون ساختند چنانکه در

ناگوارى‌ها، سبب مقاومت ورشد است. بسيارى از صفات انسان از قبيل صبر، رضا، تسليم، قناعت، زهد، تقوا، حلم و ايثار، در سايه‌ى برخورد با تنگدستى‌ها است. «وَ بَشِّرِ

مجید در این آیه، به افراد با ایمان اعلام می‌کند که اگر به زندگی حلال دنیا قناعت کنند و از لذات نامشروع و هوسهای سرکش و ظلم و ستم به دیگران بپرهیزند، خداوند

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

دانستند و ‌اينکه‌ جمله‌ بيان‌ «اساوءا السوأي‌» ‌است‌ و ‌به‌ ‌اينکه‌ تكذيب‌ قناعت‌ نكردند، بلكه‌: وَ كانُوا بِها يَستَهزِؤُن‌َ انبياء ‌را‌ مسخره‌ مي‌كردند،

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

و باشد در اين اماكن خدا آنرا ميآورد نزد صاحبش و مقصود ايجاد صفت توكّل و قناعت و اقتصاد در طلب است كه شرعا و عقلا ممدوح است ولى مفسّرين بنا بقرائت مشهور

دو كتف او مهر نبوت است ميپوشد يك جامه كه از دو طرف بخود مى‌پيچد و در غذا قناعت ميكند بتكه از نان و چند خرما و سوار ميشود بر حمار عربى خنده رو است و خونريز

مُبَادِرِینَ کِبَرَهُمْ. «فَلْیَسْتَعْفِف»: پاکدامنی کند و به مقدار اندک قناعت کند. خودداری کند. «بِالْمَعْرُوفِ»: به گونه شایسته. برابر عرف محلّ. «أَشْهِدُوا»:

(وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ). عجب این که تنها به عذر و بهانه قناعت نمی‌کند بلکه: «به زودی نزد تو می‌آیند و قسم یاد می‌کنند که اگر ما قدرت داشتیم

دنيا ميرود ‌از‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ ميفرمايد: هيچ‌ غنائي‌ بالاتر ‌از‌ قناعت‌ نيست‌ ‌هر‌ چه‌ بيشتر مال‌ پيدا كند احتياج‌ و فقر زيادتر ميشود و ‌در‌ قرآن‌

بيان‌ فرموده‌ و شرح‌ ‌آنها‌ بيان‌ ‌شده‌ و ‌در‌ اينجا فقط ‌به‌ تفسير آيات‌ قناعت‌ ميكنيم‌. وَ فِي‌ مُوسي‌ عطف‌ ‌به‌ وَ فِي‌ الأَرض‌ِ آيات‌ٌ لِلمُوقِنِين‌َ

هیچ راهی از نظر ظاهر برای او باقی نمانده بود، در پاسخ زلیخا به این جمله قناعت کرد و «گفت: پناه می‌برم به خدا» (قالَ مَعاذَ اللَّهِ). او با ذکر این جمله

متوجه‌ بآنها ‌است‌ ‌که‌ حقيقة و واقعا ايمان‌ بياوريد و باين‌ ايمان‌ ظاهري‌ قناعت‌ نكنيد وَ جاهِدُوا مَع‌َ رَسُولِه‌ِ و مهيّا شويد ‌براي‌ جهاد بهمراهي‌ حضرت‌

گذارند و ‌لو‌ بايماء و اشاره‌ ‌در‌ ركوع‌ و سجود ‌حتي‌ بذكر عوض‌ ‌هر‌ ركعتي‌ قناعت‌ كنند چنانچه‌ ‌در‌ جنگ‌ صفين‌ چهار نماز ظهر، عصر، مغرب‌ و عشاء اصحاب‌ امير

وَ أَنتُم‌ مُسلِمُون‌َ (102) اي‌ كساني‌ ‌که‌ ايمان‌ آورديد بايمان‌ تنها قناعت‌ نكنيد بلكه‌ تقوي‌ و پرهيز كنيد ‌از‌ ‌براي‌ خداوند حق‌ّ تقوي‌ ‌را‌ و ثابت‌

مفصّلي‌ ميشود ‌از‌ وضع‌ تفسير خارج‌ ‌است‌ و ‌ما ‌در‌ آيه شريفه‌ ‌به‌ چند نكته‌ قناعت‌ ميكنيم‌: يكي‌ اينكه‌ چه‌ بسيار دعاهايي‌ ميكنيم‌ و اثر اجابت‌ ‌در‌ ‌آنها‌

‌را‌ بذات‌ اقدس‌ حق‌ و خاندان‌ رسالت‌ محول‌ مي‌كنيم‌ و فقط بتفسير آيات‌ قناعت‌ ميكنيم‌ قُل‌ سَأَتلُوا عَلَيكُم‌ مِنه‌ُ ذِكراً شرح‌ حال‌ ‌آن‌ ‌را‌ بيان‌

گذارد برايتان بهتر است و بدانيد كه (ضامن كنترل شما در دورى از كم فروشى و قناعت به خير خدا، تنها و تنها ايمان شما است و) من مسؤ ول كنترل شما نيستم .(۸۶)

آنان نيست، و هيچ زندگانى گواراتر از خوش خلقى نيست، و هيچ‏ مالى سودمندتر از قناعت كردن بهمان مال اندكى كه كفايت از زندگى كند نيست، و هيچ نادانى زيان‏بخش‏تر

همه نعمت هاى الهى را درك كنند، و خود خداى تعالى هم از عارفين، به اين مقدار قناعت و بلكه سپاسگزارى كرده كه به عجز از معرفت شكرش اعتراف كنند. پس معرفت عجز و

‌در‌ مجلد سوم‌ كلم‌ الطيب‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ باب‌ متعرض‌ شده‌ايم‌ و ‌در‌ اينجا قناعت‌ ميكنيم‌ بذكر يك‌ حديث‌ ‌که‌ كميل‌ ‌از‌ امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌

نميآورند ‌اگر‌ چه‌ بعضي‌ ‌از‌ آنان‌ پشتيبان‌ بعض‌ ديگر باشند) زيرا بيك‌ سوره‌ قناعت‌ فرموده‌ و روي‌ ‌اينکه‌ اصل‌ ‌است‌ ‌که‌ قرآن‌ معجزه‌ باقيه‌ پيغمبر اسلام‌

نه‌ دوستي‌ و خلّتي‌. قُل‌ لِعِبادِي‌َ الَّذِين‌َ آمَنُوا ‌که‌ بايمان‌ تنها قناعت‌ نكنيد ايمان‌ درختي‌ ‌است‌ ‌در‌ قلب‌ كشت‌ ميشود و مقدمات‌ و مؤخّراتي‌ دارد

بحلقش كرد و پوست آن را بدست گرفت- سپس اين سخن را تكرار كرد، و باين مقدار هم قناعت نكرد تا بالاخره برايم قسم خورد و فرمود: سوگند بدان خدائى كه معبودى جز او

كه سير نشوند: دنيا طلب و دانشجو، كسى كه از دنيا بآنچه خدا برايش حلال كرده قناعت كند سالم ماند و كسى كه دنيا را از راه غير حلالش بدست آورد هلاك گردد مگر اينكه

زن بيوه چهل ساله اى ازدواج مى كند، و تا ۵۳ سالگى تنها به همين يك زن بيوه قناعت مى نمايد و به اين ترتيب دوران جوانى خود را پشت سر گذاشته و به سن كهولت مى

مسلما اين پاداشهاى عظيم نصيب كسانى نمى شود كه تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت كنند، بلكه تفسير نمونه جلد ۱۸ صفحه ۵ خواندن بايد مقدمهاى باشد براى انديشيدن

‌از‌ اطعمه بهشتي‌. تنبيه‌: ‌براي‌ توضيح‌ ‌اينکه‌ آيه شريفه‌ ‌به‌ يك‌ مثال‌ قناعت‌ ميكنيم‌ و قبلا ‌هم‌ بيان‌ ‌شده‌ و ‌آن‌ اينست‌ ‌که‌ قلب‌ انساني‌ بمنزله بيت‌

پاك ساخته است »! در اين زمينه سخن بسيار است اما براى اختصار به همين مقدار قناعت تفسير نمونه جلد ۱۷ صفحه ۴۰۷ مى كنيم . ۲ - رعايت سادگى در پذيرائى - با تمام

‌است‌ ‌که‌ فرمود تفكر ساعة خير ‌من‌ عبادة سنة بلكه‌ ستين‌ سنة و بنظر سطحي‌ قناعت‌ نكند و بنظر عمقي‌ ‌با‌ تأمل‌ و تدبر نظر كند ‌که‌ اجتهاد و استفراغ‌ وسع‌

گفتند اى محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) آيا به همين افراد از ميان جمعيت قناعت كرده اى ؟ اينها هستند كه خداوند از ميان ما انتخاب كرده ؟! ما پيرو اينها بوده

هستى و شگفتيهاى جهان آفرينش بيشتر مطالعه و دقت كنند، و به يك بار و دو بار قناعت ننمايد، چه بسيار اسرارى كه در نگاه اول و دوم خود را نشان نمى دهد، ديده هاى

بسيارى از اين خرافات از تورات كنونى گرفته شده است و اگر ما به آنچه قرآن گفته قناعت كنيم هيچ مشكلى پيش نخواهد آمد. در اينكه چه مدت مرگ حضرت سليمان بر كاركنان

شده‌ايم‌ لذا اينجا تكرار نميكنيم‌ فقط ‌از‌ باب‌ تيمّن‌ و تبرّك‌ بذكر چند حديث‌ قناعت‌ ميكنيم‌ ‌در‌ اهميّت‌ تقيّه‌ ‌در‌ سفينه‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌

دارد يك‌ دانه‌ خرما ‌را‌ ‌او‌ ميمكيد بديگري‌ ميداد و هكذا چند نفر بيك‌ خرما قناعت‌ ميكردند و يك‌ مركب‌ ناقه‌ ‌هر‌ كدام‌ يك‌ ساعتي‌ سوار ميشدند و بقيه‌ پياده‌

نبايد اين را با آن مقايسه نمود، اگر پيامبر اسلام (ص ) از امتش بهمين مقدار قناعت كرد، كه بظاهر شهادتين اقرار كنند، بدان جهت بود كه حكمت در توسعه شوكت ، و

خداى تبارك و تعالى وقتى بخواهد قومى را باقى گذاشته يا ترقى دهد، اقتصاد و قناعت و عفاف را به آنان روزى مى كند، و وقتى بخواهد قومى را منقرض سازد، باب خيانت

كند، به علاوه كرارا در قرآن به پاسخ آن اشاره شده است . و تنها به پاسخ دوم قناعت كرده ، مى گويد: خداوند هرگز به كارهاى زشت و قبيح فرمان نمى دهد زيرا حكم او

مفهومش اين نيست كه انسان آنها را به صورت اوراد بخواند و تنها به گردش زبان قناعت كند. بلكه خواندن قرآن براى فهميدن ، و فهميدن براى انديشيدن ، و انديشيدن براى

هر حال اجماع علماء بر اين است كه در قرائت نماز نمى توان به يكى از اين دو قناعت نمود. تفسير نمونه جلد ۲۷ صفحه ۹۴ بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ

در برابر او تكبر كرديد ۷ (و از ايمان آوردن به او خود دارى نموديد و به اين قناعت نكرديد بلكه ) عده اى را تكذيب نموده ، جمعى را بقتل رسانديد؟! ۸۸ (و آنها از

اين خود نيز امتحان و آزمايشى است براى همه پژوهندگان قرآن ، در حالى كه اگر قناعت به متن گفته قرآن مى شد مجالى براى اين افسانه هاى خرافى باقى نمى ماند. در

از تبليغ آنها بكشد، و تلاشها و كوششهايش را متوقف سازد، و تنها به انتظار قناعت كند، بلكه اين يكنوع تهديد است كه براى بيدار ساختن افراد لجوج به كار مى رود

كنز او تكون له جنة ياكل منها). تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۲۷ و باز به اينها قناعت نكردند و سرانجام با يك نتيجه گيرى غلط او را متهم به جنون ساختند چنانكه در

دگرگون و بدنما ساخته ، و ما در اين زمينه به همان مقدار كه قرآن اشاره كرده قناعت مى كنيم . «غدو» (بر وزن علو) به معنى طرف صبح است ، در مقابل «رواح » كه طرف

بدانيم كه اين شرك و كفر محض است . در بحث پيرامون فرشتگان ، به همين مقدار قناعت ميكنيم ، و تفصيل را به كتبى كه بالخصوص در اين زمينه نگاشته شده موكول مينمائيم