نتایج جستجو

شامل این کلمه من‌ (۴۰۹۷ بار) (به فتح ميم) به چند معنى آيد: 1- شرطيه كه به دو فعل جزم مى‏دهد مثل [نساء:123]. 2- استفهام. نحو [يس:52]. كى ما را از قبرهايمان

غفر غلب غنى غوى ف فئد فتح فجر فخر فدى فرت فرج فرر فرش فرعون فرغ فرق فسد فصل فعل فقر فلح فنن فنى فوج فوز فوق فى فکر فکه قبر قبل قتر قتل قدر قدس قدم قرء قرآن

پوچ شد. راغب آن را جودت فعل گفته گويد: هر صنع فعل است ولى هر فعل صنع نيست. و آن به حبوان و جماد نسبت داده نمى‏شود بر خلاف فعل. اين عدم نسبت را در اقرب

آیات شامل این کلمه کلمه «أَتى» از مادّه «أتَىَ» هر چند فعل ماضى و به معناى تحقق این فرمان در گذشته است، اما مفهوم آن مضارعى است که قطعاً تحقق مى یابد;و

حرارت مركزى رو به افزايش مى‏رود و در نتيجه ذرّات درونى، يكديگر را مى‏كوبند و فعل و انفعالات داخلى و خارجى سبب تشكيل كوكب مى‏شود تا نخستين نور قرمز بعد از آتش

ثروتمند است از ثروت خويش انفاق كند. و خواه در فعل باشد مثل [اعراف:156]. كه رحمت خدا به هر چيز احاطه دارد. فعل «وَسِعَ يَسِعَ سِعَةً» لازم و متعدى هر دو به

معنى لباس پوشيدن است و فعل آن از باب عَلِمَ يَعْلَمُ آيد مثل [كهف:31]. و اگر به فتح اوّل باشد به معنى خلط و مشتبه كردن است و فعل آن از باب ضَرَبَ يَضْرِبُ

آن عهده دارم . راغب گويد: حمل يك معنى دارد و در چيزهاى بسيار بكار مى‏رود فعل آن در همه يكى است ولى در ظاهر حمل مى‏شود مثل باريكه بر دوش گيرند حمل (به كسر

ذکر لعل هما ف کم قتل ب ذلک کون کلل بين طوف انن حرم ه ايى وحد وله ل ائى قرب فعل حقق کبر سرق خطء اله هن اوى لقى فحش شىء ولد عذب ضعف الله اثم على سوء مئى هم

فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

ذا کسب رقم رحم ويل نزل ى اذ کلا کذب وعد قد بعد ظنن ليت هوى غيب ارض عمى کتم فعل سمو قحم عدد رود شرر حسب رسل سوى ولى امر جعل امم هى ذکر اذن کلل تلو الى انس

قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لجاج آن است كه شخص در فعل منهى عنه اصرار ورزد [ملك:21]. بلكه در طغيان و نفرت اصرار ورزيدند [مؤمنون:75]

علم جنح دخل اتى الله ضمم کون طوف بيت ارض بين انتم طلق بغى رحم عرض انن ربب فعل سوء بعد نکح شىء بيض الذين بنو نذر ميل ذلل وکل ثنى قرب اکل وضع رسل قصر الا

هما رجع بعث شىء فرى ا نظر فرعون نفق يقن بيد هذه ويل ذلکم اثم هنا رئى رسل فعل دعو نحن جىء عظم صلح جسس منع کفر قدر جنب فرق جهل زلزل بلو ذا

سبح ا ولد غير عشو طرق طغى فوز وعد کهف بطن عذب کتب عشر قصص اذا ظنن سجن رصد فعل عبد امن طغو اهل حقب بضع ذا قسم رسل هون ذلک احد الف الذين حصى افک ظلم

ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض عذب قتل نکر علم جعل رفع جبل شرک فعل بعد فسد حيى کثر قوم نصب هو ضلل جرم خسر تبع هدى اتى مکر ذلک مثل صبر وقى عظم

بود. راغب در باره اين كلمه جمله‏اى كوتاه وجامعى دارد و آن اينكه: كَىْ علت فعل شى‏ء وكَيْلا علت انتقاء آنست «كَىْ عِلَةٌ لَفِعْلِ الشَّىْ‏ءِ وَ كَيْلاعِلَّةٌ

شريعت موسى است و آن مطابق روز شنبه است، شش بار در قرآن كريم ذكر شده و يكبار فعل [نساء:154]، [نساء:47]. در قاموس كتاب مقدس درباره سبت به تفصيل سخن گفته از

سير کون وذر حکم شهد عوذ ذا حمد شرک ايى ها ويل س اننى خوض حسن جزى لعب نحن فعل قد خلص سوء نا خسر غفر ورد حتى همز زهق هذا الذين لقى دلو غير بصر شطن حضر حقق

حضض رقب حتى خير نکح التى قسط قوم وله ذا بلغ جور حبب اذا او الله کتب هى نسو فعل أما هن الذى اله سغب انس رسل عرف اوى بلو ظلم دعع اسر کرم لعل طيب عن ى اما رزق

«یَأْس» «فعل ماضى» است، هر چند هدف اصلى آن آینده، یعنى قیامت مى باشد، زیرا معمول عرب این است که حوادث آینده، هنگامى که صددرصد قطعى باشد، گاهى با فعل ماضى از

آیات شامل این کلمه «یَختانُون» از مادّه «إِختیان ـ خیانة» فعل مضارع است و دلالت بر استمرار دارد. خون‌ (۱۶ بار) لا أَنْفُسَهُم الّذِين إِن عَن تُجَادِل

آیات شامل این کلمه «یَسْرِ» در اصل «یسرى» بوده که فعل مضارع از مادّه «سرى» است، سپس «یاء» آن براى تخفیف و هماهنگى با آیات قبل حذف شده است. يسر (۴۴ بار)

آیات شامل این کلمه «یُحَرِّفُونَ» از مادّه «تَحریف» فعل مضارع و دالّ بر استمرار است و این مى رساند که آنها همواره کلمات الهى را تحریف مى نمودند. حرف‌ (۶

آیات شامل این کلمه «طَیْر» از مادّه «طَیَران» جمع «طائر» است، و لذا فعل و وصف آن به صورت جمع آمده و این که بعضى تصور کرده اند «طیر» مفرد است بر خلاف تصریح

قائم به فعل خدا و منتزع از فعل مثل رحمت و غضب و اراده و كراهت. پس هر چيزى كه خدا تكويناً ايجاد كرده مرى اوست و هر عمل تشريعى مرضى است زيرا ملائم فعل خداست

قائم به فعل خدا و منتزع از فعل مثل رحمت و غضب و اراده و كراهت. پس هر چيزى كه خدا تكويناً ايجاد كرده مرى اوست و هر عمل تشريعى مرضى است زيرا ملائم فعل خداست

سقر به شما مى‏رسد. * [طه:97]. در اقرب الموارد گويد: مَساس به فتح اوّل اسم فعل است يعنى مرا مس كن «لامَساس» يعنى مرا مس نكن به من دست نزن. ولى قرائت مشهور

آیات شامل این کلمه از تعبیر «یَعْتَذِرُون» از مادّه «إِعتذار» که فعل مضارع است و معناى آینده را مى تواند در بر داشته باشد، چنین برمى آید که قبلاً خداوند،

آیات شامل این کلمه با توجّه به این که «تَنَزَّلُ» فعل مضارع است، و دلالت بر استمرار دارد (در اصل «تَتَنَزَّلُ» بوده) روشن مى شود که شب قدر مخصوص به زمان

و راندن توأم با خشونت و عنف است. از آنجا که «یَحُضُّ» و «یَدُعُّ» به صورت فعل «مضارع» آمده، نشان مى دهد این کار مستمر آنها در مورد یتیمان و مستمندان بوده

مادّه «قسط» است، و آن در اصل به معناى سهم عادلانه است، و هنگامى که به صورت فعل ثلاثى مجرد استعمال شود (قسط بر وزن ضرب) به معناى ظلم کردن و گرفتن سهم عادلانه

کنایى هر دو «گوارا» است. در صورت اول مرکب از «سَلْ» فعل امر و «سبیل» است و در صورت دوم مرکب از «سأل» فعل ماضى و «سبیل» است. بعضى نیز تصریح کرده اند: در لغت

پوچ شد. راغب آن را جودت فعل گفته گويد: هر صنع فعل است ولى هر فعل صنع نيست. و آن به حبوان و جماد نسبت داده نمى‏شود بر خلاف فعل. اين عدم نسبت را در اقرب

(بر وزن شفق) از مادّه «وَقْب» (بر وزن نقب) به معناى حفره و گودال است، سپس فعل آن به معناى ورود در گودال به کار رفته، گویى موجودات شرور و زیان آور از تاریکى

(بر وزن شفق) از مادّه «وَقْب» (بر وزن نقب) به معناى حفره و گودال است، سپس فعل آن به معناى ورود در گودال به کار رفته، گویى موجودات شرور و زیان آور از تاریکى

فعال اخّص است زيرا فعل گاهى به فعل حيوانات كه لاعن قصدسرزند اطلاق مى‏شود و بعضاً به فعل جمادات نيز گفته مى‏شود ولى عمل خيلى كم بلاقصد و فعل جماد گفته مى‏شود

مکان» از مادّه «کَون» است، سپس بر اثر کثرت استعمال، آن را به منزله مادّه فعل قرار داده و «تمکن» از آن مشتق شده است، مانند: «تَمَسْکن» که از مادّه «سکون»

در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مى‏شود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب

برشته شدن با آتش کباب کردن، و تحمل درد و رنج آن، آمده است، و به حکم این که فعل مضارع است، دلالت بر استمرار و ملازمت دارد. گویا جمله «یَصْلَوْنَها» (در جهنم

در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مى‏شود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب

ما قبل است مثل «اَكَلْتُ السَّمَكَةَ حَتّى رَأْسَها» و چون بر فعل مضارع داخل شود آن فعل منصوب گردد مثل [بقره:214] راغب گويد:اگر ما بعدش منصوب باشد آن به

وعد نفس ثم نظر سمو عقب دعو رئى غفر ذا کبر مع شهد الذى هذا هدى هو خير اخذ فعل سوء ذکر ابو حکم قرب اهل بل عند ولد موت سلم رود ولى جعل

بعضى حكم معنى را معتبر شمرده و گفته: اِناث به معنى منفعل است و به آنكه قبول فعل كند اَنيث گفته شده و گويند و به آهن نرم اَنيث گفته شده و گويد: موجودات بعضى

[بقره:20]، [انعام:160] در اين آيات و امثال آنها چنانكه مى‏بينيم «باء» براى تعديه فعل آمده است. ممكن است بعضى‏ها در آياتى نظير [بقره:92] و غيره، «باء» را به معنى

ثروتمند است از ثروت خويش انفاق كند. و خواه در فعل باشد مثل [اعراف:156]. كه رحمت خدا به هر چيز احاطه دارد. فعل «وَسِعَ يَسِعَ سِعَةً» لازم و متعدى هر دو به

گويند: «وَعَدْتُهُ بِنَفْعٍ وَ ضَرٍ»... ولى وعيد فقط در وعده شر گفته مى‏شود. فعل آن «اَوْعَدَ ايعاداً»است. نگارنده گويد: دليل قول راغب استعمال قرآن مجيد است

وَثاقَةً به معنى محكم وثابت شدن است «وَثُقَ وَثاقِةً: قوى وثبت» فعل اولى از باب حَسِبَ يَحْسِبُ و فعل دومى از باب كَرُمَ يَكْرُمُ مى‏باشد. مُواثَقَه: معاهده محكم

اقرب هست «حاقَ بِهِمُ الْاَمْرُ: لزمهم و وجب عليهم». در قرآن مجيد فعل ماضى آن 9 بار و فعل مضارعش يك بار آمده و همه با باء متعدى شده است و افعال ماضى همه درباره

رضاى خدا پيوسته در ايمان و عمل و سخط و غضبش در كفر و فسق و فساد است شخص با فعل خود مورد يكى از آن دو واقع مى‏شود. آرى مهاجرين و انصار اوليّه كه تغيير روش

گويند: «وَعَدْتُهُ بِنَفْعٍ وَ ضَرٍ»... ولى وعيد فقط در وعده شر گفته مى‏شود. فعل آن «اَوْعَدَ ايعاداً»است. نگارنده گويد: دليل قول راغب استعمال قرآن مجيد است

دوست داشتن. [بقره:165] آنها را دوست ميدارند چون دوست داشتن خدا. در قرآن مجيد فعل ثلاثى اين كلمه مطلقا به كار نرفته است و همه از باب افعال (اَحَبَّ يُحَبُّ)

ثواب به جزاى اعمال نيك و بد هر دو اطلاق شده است مثل [مطفّفين:36] [مائده:85] فعل «اَثابَهم» براى آنست كه «جنّات» همان برگشت اعمال است. به كار رفتن كلمه ثواب

[اعراف:190]. تعالى فعل است از تفاعل يعنى برتر و بالاتر است خدا از آنچه شرك مى‏ورزند. راغب گويد تفاعل در آن براى مبالغه است. *** تعال (به فتح لام) فعل امر است از

دوست داشتن. [بقره:165] آنها را دوست ميدارند چون دوست داشتن خدا. در قرآن مجيد فعل ثلاثى اين كلمه مطلقا به كار نرفته است و همه از باب افعال (اَحَبَّ يُحَبُّ)

اقرب هست «حاقَ بِهِمُ الْاَمْرُ: لزمهم و وجب عليهم». در قرآن مجيد فعل ماضى آن 9 بار و فعل مضارعش يك بار آمده و همه با باء متعدى شده است و افعال ماضى همه درباره

آیات شامل این کلمه لجج‌ (۴ بار) لجاج آن است كه شخص در فعل منهى عنه اصرار ورزد [ملك:21]. بلكه در طغيان و نفرت اصرار ورزيدند [مؤمنون:75]. در طغيانشان اصرار

گرسنگى بى نياز مى‏نمايد اين كلمه چهار بار در كلام اللّه مجيد آمده است و يكبار فعل آن [طه:118] . مِن وَ لا وُجُوه يَوْمَئِذ أَطْعَمَهُم نَاعِمَة آمَنَهُم لِسَعْيِهَا

به معنى كشتى است و به مفرد و جمع اطلاق مى‏شود، در اينجا جمع مقصود است زيرا فعل آن «جَرَيْنَ» آمده معنى آيه چنين است: تا چون در كشتى‏ها شديد و كشتى‏ها با

عذب جعل يا قد حکم انس نزغ اولاء عن صبح نفق يوسف ظلم دعو غنى اذ لما عوذ بين فعل خطب صلح نزل حقق ايى وحى طوع حسب هل عبد علم صوب بل صلو اذا شطن کلل هؤلاء فسق

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... عاد لم ب ذات التى ک عمد ربب فعل خلق مثل کيف رئى ها فى

حال بارگیری... وقى خير ف انن وله اله زود الله ى يا ه اول علم ليس لبب على من فعل ما

حركت زمين است [حج:1]، [زلزله:1]. به عقيده راغب تكرار حروف آن دلالت بر تكرار فعل دارد. وَ يَقُول حَتّى الّذِين زِلْزَالا الْمُؤْمِنُون شَدِيدا الضّرّاء ابْتُلِي

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف بطل على ه حقق اذا ب قذف هو زهق فعل بل کم کون ل ويل

از جانب ما يارى نمى‏شود. از ابن عباس نقل شده كه معنى آن استغاثه است. اين فعل فقط سه بار در قرآن آمده است. نحل:53 مؤمنون:64 و 65 . لا إِذَا يَجْأَرُون الْيَوْم

آیات شامل این کلمه صوم‌ (۱۴ بار) روزه. همچنين است صيام. اصل آن امساك از مطلق فعل است خوردن باشد، يا گفتن، يا رفتن، لذا به اسبى كه از خوردن و راه رفتن خود دارى

آیات شامل این کلمه صوم‌ (۱۴ بار) روزه. همچنين است صيام. اصل آن امساك از مطلق فعل است خوردن باشد، يا گفتن، يا رفتن، لذا به اسبى كه از خوردن و راه رفتن خود دارى

(۶ بار) قُنوط به ضم اول به معنى يأس از خير است «قَنَطَ قُنُوطاً: يَئِسَ» فعل آن از باب نصر ينصر، علم يعلم، كرم يكرم آيد. [شورى:28]. او كسى است كه باران

آیات شامل این کلمه هيت‌ (۱ بار) [يوسف:23]. اسم فعل است به معنى: بيا. در مجمع از شاعرى نقل كرده. أَبْلِغْ اَميرَالْمُؤْمِنينَ‏ أَخَا الْعِراقِ اِذا أَتَيْتا

(۶ بار) قُنوط به ضم اول به معنى يأس از خير است «قَنَطَ قُنُوطاً: يَئِسَ» فعل آن از باب نصر ينصر، علم يعلم، كرم يكرم آيد. [شورى:28]. او كسى است كه باران

رفق وجه حرير برر امن کون قرب نضر انن الذين جنن شمس برق زوج استبرق صبر يوم فعل ف مثل زمهر شغل دنو سندس خضر

عزيز همان هلاكت بوسيله عذاب است مثل [نجم:50]. [اسراء:17]. *** ناگفته نماند فعل هلك در قرآن مجيد همواره لازم بكار رفته و متعدى آن از باب افعال استعمال شده

ثم اذا برء قول ما رئى خسر ى قلب على تلک رجع قد الى نخر فطر ردد بلى حسن هى فعل مدد عظم امن تبع ب عذب خسء حمم فى زجر وعد ذلک هو هل مول الذين وحد صدق جىء ا

آیات شامل این کلمه لمم‌ (۴ بار) ها (۱۳۹۹ بار) هلم‌ (۲ بار) اسم فعل است به معنى بياوريد و حاضر كنيد و نيز به معنى بياييد، لازم و متعدى بكار رود، مفرد وجمع

حال بارگیری... «هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدوُنَ» [مؤمنون:36]. هيهات اسم فعل است به معنى «دور شد» يعنى چه دور است چه دور است آنچه (قيامت) وعده مى‏شويد

انتقال از محل در قاموس گويد «الزوال:الذهاب و الاستحالة» در اقرب و قاموس گويد: فعل آن از نصر ينصر است و از علم يعلم قليل است فقط از ابوعلى فارسى نقل شده [فاطر:41]

لم تر کیف فعل ربک باصحاب الفیل). تفسیر آیات ۱ - لشکرى فیل سوار پیش از عصر بعثت، گرفتار کیفر خداوند شده، به شدّت مجازات شدند. (ألم تر کیف فعل ربّک بأصحب

خدا را عاجز نتوانيم كرد. [يونس:53]. شما عاجز كننده خدا نيستيد و از اراده و فعل او جلوگيرى نتوانيد كرد. اَعجاز (بفتح الف) ريشه‏ها. مفرد آن عجز است چنانكه

تکرار در قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اسم فعل است به معنى بياوريد. آن چهار بار در كلام الله مجيد آمده است [بقره:111]. آنها آروزهاى

آورده مى‏شوند. در الميزان آمده: خدا با دهان سخن نمى‏گويد قول خدا همان فعل خداست، فعل خدا كلمه خوانده مى‏شود كه بر وجود خدا دلالت دارد... و از اين معلوم مى‏شود

در الميزان فرموده: اطاقه چنانكه بعضى گفته‏اند صرف تمام قدرت در فعل است و لازمه آن وقوع فعل با مشقت است. در المنار گويد: اطاقه پائين‏ترين قدرت بر شى‏ء است

حركت زمين است [حج:1]، [زلزله:1]. به عقيده راغب تكرار حروف آن دلالت بر تكرار فعل دارد. ها زلزل ارض قول امن الذين اذ شدد اذا خرج بلو کم هنالک نفق ثقل هنا ظنن

بود. راغب در باره اين كلمه جمله‏اى كوتاه وجامعى دارد و آن اينكه: كَىْ علت فعل شى‏ء وكَيْلا علت انتقاء آنست «كَىْ عِلَةٌ لَفِعْلِ الشَّىْ‏ءِ وَ كَيْلاعِلَّةٌ

خشك و شكسته شد بادها آنرا پراكنده مى‏كند. ذرو و ذرى هر دو به يك معنى است فعل اولى از نصر ينصر و دومى از ضرب يضرب آمده است «اقرب» [ذاريات:1-6]. ذاريات با

به سختى کیفر داد. (ألم تر کیف فعل ربّک بعاد) قوم عاد، امت هود(ع) بودند که بر اثر نافرمانى خداوند عقوبت شدند. عبارت «کیف فعل»، حاکى از شدت عقوبت آنان است

الزمر الجماعات». ها حتى اذا الى جىء الذين فتح جنن جهنم بوب سوق هم کفر ربب فعل وقى قول ما ب کبر ل

ولى کان زوج خوف انس امم ظلم نعم رعب قمر عرض ذلک خلق زيد ثم قطر ابو شمس متع فعل غفر هى شىء علم لم لقى وهب نهر بعث جمع طلع نا ردد وصد قلل

عيناً منصوب است به جهت مدح يا حاليّت چنانكه گفته‏اند ولى به نظر من مفعول فعل محذوف است و تقدير آن: اعنى عيناً است و آن بيان تسنيم مى‏باشد براى توضيح بيشتر

آیات شامل این کلمه بئس‌ (۷۳ بار) فعل ذمّ است و در تمام مدحها (مفردات) اصل آن از بُؤْس به معنى ناپسند است (اقرب) [بقره:206] جهنّم براى او كافى است و بد

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اسم فعل است به معنى بياوريد و حاضر كنيد و نيز به معنى بياييد، لازم و متعدى بكار رود، مفرد وجمع

رئف اذا کلل علو کتب فى قضى درى غفر على امر تبع هو سبح الذين هم کم علم انن فعل غير الا ف ب قلب ولد بين لم بغى ى رضو لا جعل

شده در حال بارگیری... هم فى ف ه من ما عدد قول ک لبث الف علم ل يوم الله ب فعل ثم ربب اله انن قدر ربع صبر شىء بضع حسب على عمر کون رئى خمس وله نا کهف ارض

برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح خير وحد قتل حسن طهر جىء حيى لعل انس الا بل فعل مول انتم فرج رجع عذب نکر جزى قلب عرض الم رود نهى قدم يقن او عرف ولد هما وحى

(۲۹۹۹ بار) من‌ (۴۰۹۷ بار) (به فتح ميم) به چند معنى آيد: 1- شرطيه كه به دو فعل جزم مى‏دهد مثل [نساء:123]. 2- استفهام. نحو [يس:52]. كى ما را از قبرهايمان

شرى الا جىء قد ثوى ورد عن يا نفع قرى اذ ظلم خلد ى حسب لم رئى اتى ثم ربب مثل فعل قلل عذب ضرع صلى نفس انس او يوم بعد عمل اهل ذوق لکن صبر کبر بيت سوء اکل سحت

آیات شامل این کلمه نعم‌ (۱۴۴ بار) فعل غيرمتصرفى است براى انشاء مدح. [آل عمران:136]. بهتر است پاداش عاملان [انفال:40]. خدا سرپرست شماست خوب سرپرست و خوب

بعضى از علماء گفته‏اند كه خداوند كلماتى امثال «نحن» را آنگاه بكار مى‏برد كه فعل بعدى بواسطه بعضى از ملائكه يا اولياء انجام شده باشد و مراد از «نحن» خدا و

بار) (به فتح و، ط) حاجت. راغب حاجت مهم گفته است. در مصباح و اقرب گفته: از آن فعل بناء نمى‏شود جمع آن اوطار است [احزاب :37]. در مجمع ازخليل نقل كرده وطر هر

و در خواصّ و فوائد باطنی روئیدنیها می‌بینند، و پیدایش این همه رنگ و بو و فعل و انفعالات شیمیائی، و وجود زوجیّت و طرز تلقیح و باروری رُستنیها، به زبان حال

مى‏كند هر چيز از لحاظ خلقت و از لحاظ نسبت به خدا خوب است... اينها از جهت فعل و امّا از جهت اسم، فرموده [طه:8]... پس خدا از حيث افعال و اسماء جميل و نيك