نتایج جستجو

افراد بشر تنها بر او وحی رسید؟! (چنین نیست) بلکه او مرد دروغگوی بی‌باک و خودپسندی است. آیا از میان ما فقط بر او وحی نازل شده است؟! [نه، چنین نیست] بلکه او

انحراف و گرایش به غیر راه حق آمده است و از مادّه «عناد» به معناى تکبر، خودپسندى و عدم تسلیم در برابر حق است، و به گفته بعضى، به آن نوع مخالفت و دشمنى گفته

لحظه. 5- [بقره:34]. گفته‏اند كان در آيه به معنى «صار» است يعنى امتناع و خودپسندى كرد و از كافران شد. 6- قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده‏اند كه كان به معنى

از نيروهاى جهان است كه در «دبر» تفصيلاً گفته شد. * [عنكبوت:39]. در زمين خودپسندى كردند و بر خدا غالب نبودند يعنى خدا را نمى‏توانستند عاجز كنند. * [توبه:100]

شى‏ء از اعتدال معنى مى‏كند خواه كم باشد يا بيشتر. [قصص:83]. در زمين برترى (خودپسندى) و تباهى اراده نمى‏كنند [انبیاء:22]. اگر در آسمان و زمين خدايانى جز خدا

آنها قسيس و راهب اند (و كلام حق را براى مردم افشاء مى‏كنند) و نيز تكبر و خودپسندى نمى‏نمايند، ناگفته نماند قس در لغت به معنى سخن چين و چرانيدن خوب آمده است

معناى غرور و مستى ناشى از نعمت است. مرح‌ (۳ بار) فرح شديد كه عبارت اخراى خودپسندى است «مَرِحَ الرَّجُلُ مَرَحاً: اِشْتَدَّ فَرَحَهُ وَ نِشاطَهُ حَتَّى جاوَزَ

بيشتر در شادى‏هاى مذموم آمده كه منبعث از نيروى شهوانى و لذات و توأم با خودپسندى است مثل [توبه:81]. باز گذاشتگان بر ماندنشان برخلاف رسول خدا (و اينكه با

معناى اول مناسب تر به نظر مى رسد. فره‌ (۱ بار) فره (بر وزن فرس) به معنى خودپسندى است اسم فاعل آن فره (بر وزن كتف) آيد. فراهة به معنى حذاقت، خفّت و ماهر

امام صادق «عليه السلام» منقول است: آن مردى است كه به طبيعت خود راه مى‏رود خودپسندى و تكلف ندارد. هَيِّنْ: آسان. [مريم:9]. خدايت گفت: آن بر من آسان است. اَهْوَن:

امام صادق «عليه السلام» منقول است: آن مردى است كه به طبيعت خود راه مى‏رود خودپسندى و تكلف ندارد. هَيِّنْ: آسان. [مريم:9]. خدايت گفت: آن بر من آسان است. اَهْوَن:

ذيل آيه 45 بقره آمده: خشوع و تذلّل و اخبات نظير هم اند و ضدّ خشوع تكبّر و خودپسندى است و خشوع و خضوع قريب المعنى اند مگر آنكه خضوع در تواضع بدنى و اقرار به

بيشتر در شادى‏هاى مذموم آمده كه منبعث از نيروى شهوانى و لذات و توأم با خودپسندى است مثل [توبه:81]. باز گذاشتگان بر ماندنشان برخلاف رسول خدا (و اينكه با

height. ترتیل: ترجمه: «مَرَحاً»: خوشحالی فراوان. شادمانی زیاد، و توأم با خودپسندی و خود بزرگ‌بینی. مصدر است و حال بشمار است؛ یا این که مفعول مطلق فعل محذوف،

كافر شود و با اعتقاد به گناه و حرام بودن چيزى، آن را انجام دهد: 1- تكبر و خودپسندى. اين بلايى است كه مبتلا به آن ،دانسته و از روى علم كافر و تارك عمل خواهد

از نيروهاى جهان است كه در «دبر» تفصيلاً گفته شد. * [عنكبوت:39]. در زمين خودپسندى كردند و بر خدا غالب نبودند يعنى خدا را نمى‏توانستند عاجز كنند. * [توبه:100]

فِيالْاَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ». يعنى اضلال خودپسندى و شرك بوده است. اين مطلب طورى است كه خداوند در بعضى از آيات هدايت را به

لواط، يارى ستمكاران، اعتماد به ستمگران، ندادن حقوق مردم با امكان، دروغ، خودپسندى، اسراف، تبذير، سبك شمردن حج، جنگ با اولياء اللَّه، اشتغال به لهو و لعب،

فِيالْاَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ». يعنى اضلال خودپسندى و شرك بوده است. اين مطلب طورى است كه خداوند در بعضى از آيات هدايت را به

صفات‌ خبيثه‌ اخلاق‌ رذيله‌ ملكات‌ قبيحه‌ ‌است‌ كبر نخوت‌ عجب‌ خودخواهي‌ خودپسندي‌ عناد عصبيت‌ و امثال‌ اينها. «3» درب‌ چشم‌ بسته‌ نباشد و الا مشاهده‌ نميكند

عذرخواهى نمائید تا براى شما طلب مغفرت نماید. عبدالله بن ابى از زیادى تکبر و خودپسندى سرى بجنبانید و روى خود را برگردانید و گفت: من کارى نکرده ام تا عذر بخواهم

دادند)، همان کتمان حقایق و پشت سر انداختن کتابهاى آسمانى و میثاق الهى است. ۳- خودپسندى و شهرت طلبى عالمان اهل کتاب (لا تحسبنّ الّذین یفرحون بمآ اتوا و یحبّون

مؤمنًا و للمؤمنین و المؤمنت) ۹ - تواضع و فروتنى پیامبران و دورى آنان از خودپسندى و عجب، در قبال عبادت و تلاش مستمر خویش در راه خدا و اصلاح جامعه (إنّى دعوت

از معاشرت و مجالست با آنها تانف نمايد و مفاخره بر آنها كند و خودستائى و خودپسندى را شعار خويش سازد. وَ اعبُدُوا اللّه‌َ وَ لا تُشرِكُوا بِه‌ِ شَيئاً وَ

مريض كناره گيرى ميكردند و با آنها غذا نميخوردند و در انصار بزرگ منشى و خودپسندى يافت ميشد پس گفتند كور نمى‌بيند طعام را و شل توانائى ازدحام بر طعام را

بركنارى از هر گونه بخل و كينه و حسد به ما مرحمت كن ، و ما را از خودخواهى و خودپسندى بر كنار فرما. آمين يا رب العالمين

و اگر خيرى به او برسد، به آن خير مشغول و سرگرم مى شود، و دچار خودبينى و خودپسندى شده، و همان خير، هر حق و حقيقتى را از ياد او مى برد. و معناى آيه اين است

ذَلِكَ مَبلَغُهُم مِنَ العِلم». و مراد از فرحشان از علمى كه دارند، غرور و خودپسندى ناشى از زرنگى و علم ظاهرى است، كه در اداره زندگى خود دارند. و خودباختگى

ابطال به رياء و خودنمايى است. بعضى ديگر گفته اند: ابطال به وسيله عُجب و خودپسندى است. بعضى گفته اند: به وسيله كفر و نفاق است. و بعضى گفته اند: مراد تنها

خضوع نكند، و ظاهر اين است كه شيطان همه اين مطالب را مى دانست تنها تكبر و خودپسندى جلو او را گرفت و همه اينها بهانه بود. تفسير نمونه جلد ۶ صفحه ۱۰۱ نخستين

آنها را به ظلم و جنايت و گناه و طغيان دعوت مى كرد، و از سوى ديگر به كبر و خودپسندى و خود برتر بينى . قرآن مجيد در آيات فوق پاسخ دندانشكنى مى دهد مى گويد:

كه انسان توفيق انجام آنرا يافته (اگر به صورت معتدل باشد، و مايه غرور و خودپسندى نگردد) نكوهيده نيست . و همچنين علاقه به تشويق و تقدير، در برابر كارهاى

هلاك‌ كننده‌ ‌است‌ بخيلي‌ ‌که‌ اطاعت‌ شود، و هواي‌ نفسي‌ ‌که‌ پيروي‌ گردد و خودپسندي‌ شحيح‌ بخيل‌ بمال‌ مردم‌ ‌است‌ ‌ يا ‌ بخيل‌ حريص‌ ‌است‌ ‌ يا ‌ مصرّ ‌بر‌