مريم ٥٨

أُولٰئِکَ‌ الَّذِينَ‌ أَنْعَمَ‌ اللَّهُ‌ عَلَيْهِمْ‌ مِنَ‌ النَّبِيِّينَ‌ مِنْ‌ ذُرِّيَّةِ آدَمَ‌ وَ مِمَّنْ‌ حَمَلْنَا مَعَ‌ نُوحٍ‌ وَ مِنْ‌ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ‌ وَ إِسْرَائِيلَ‌ وَ مِمَّنْ‌ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى‌ عَلَيْهِمْ‌ آيَاتُ‌ الرَّحْمٰنِ‌ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِيّاً

ترجمه

آنها پیامبرانی بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از فرزندان آدم، و از کسانی که با نوح بر کشتی سوار کردیم، و از دودمان ابراهیم و یعقوب، و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم. آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می‌شد به خاک می‌افتادند، در حالی که سجده می‌کردند و گریان بودند.

|آنان گروهى از پيامبران بودند كه خداوند به آنها نعمت [هدايت‌] داد از فرزندان آدم و از كسانى كه همراه نوح بر كشتى سوار كرديم و از فرزندان ابراهيم و يعقوب و از كسانى كه هدايت نموديم و برگزيديم، كه هرگاه آيات خداى رحمان برايشان تلاوت مى‌شد سجده‌كنان و گر

آنان كسانى از پيامبران بودند كه خداوند بر ايشان نعمت ارزانى داشت: از فرزندان آدم بودند و از كسانى كه همراه نوح [بر كشتى‌] سوار كرديم؛ و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه [آنان را] هدايت نموديم و برگزيديم؛ [و] هر گاه آيات [خداى‌] رحمان بر ايشان خوانده مى‌شد، سجده‌كنان و گريان به خاك مى‌افتادند.

اینان (که از زکریا تا ادریس اوصافشان یاد شد) همان رسولانی هستند که خدا از میان همه اولاد آدم و اولاد آنان که با نوح در کشتی نشاندیم و اولاد ابراهیم و یعقوب و دیگر کسان که هدایت کرده و برگزیدیم، آنها را به لطف و انعام خود مخصوص گردانید (و حال آنها در بندگی چنان است) که هرگاه آیات خدای رحمن بر آنها تلاوت شود با گریه (شوق و محبت) روی اخلاص بر خاک نهند.

اینان کسانی از پیامبران بودند که خدا به آنان نعمت داد، از نسل آدم و از نسل کسانی که با نوح در کشتی سوار کردیم و از نسل ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که آنان را هدایت کردیم و برگزیدیم؛ هنگامی که آیات [خدایِ] رحمان بر آنان خوانده می شد، سجده کنان و گریان به رو می افتادند.

اينان گروهى از پيامبران بودند كه خدا به آنان انعام كرده بود، از فرزندان آدم و فرزندان آنان كه با نوح در كشتى نشانديم و فرزندان ابراهيم و اسرائيل و آنها كه هدايتشان كرديم و برگزيديمشان. و چون آيات خداى رحمان بر آنان تلاوت مى‌شد، گريان به سجده مى‌افتادند.

اینان کسانی هستند از پیامبران، از زاد و رود آدم و از کسانی که همراه نوح در کشتی سوار کردیم و از زاد و رود ابراهیم و اسرائیل [ یعقوب‌] و از کسانی که هدایت کرده‌ایم و بر گزیده‌ایم، که خداوند به آنان انعام و اکرام فرموده است، که چون آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده، می‌شد، گریان به سجده می‌افتادند

ايشانند- از زكريا تا الياس- كه خداوند به آنان نعمت ارزانى داشته- نيكويى كرده- پيامبرانى از فرزندان آدم و از [فرزندان‌] آنها كه با نوح [در كشتى‌] برنشانديم و از فرزندان ابراهيم و يعقوب و از آنان كه راه نموديم و برگزيديم چون آيات خداى رحمان بر آنان خوانده شود سجده‌كنان و گريان به روى درافتند.

آنان که پیغمبرانی بودند از سُلاله‌ی آدم، و از فرزندان کسانی که با نوح سوار کشتی کردیم، و از دودمان ابراهیم و یعقوب، و از زمره‌ی کسانی که آنان را (به سوی ایمان) رهنمود و (برای رسالت آسمانی) برگزیده بودیم و بدیشان نعمت (دنیا و آخرت) داده بودیم، هر زمان که آیات خداوند مهربان پیش ایشان تلاوت می‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک می‌افتادند.

ایشان کسانی از پیامبران برجسته‌اند-که خدا بر ایشان نعمت ارزانی داشت- از دودمان آدم و از کسانی که با نوح (در کشتی) سوار(شان) کردیم و (نیز) از دودمان ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که (آنان را) هدایت نمودیم و برگزیدیم‌؛ هنگامی که آیات (خدای) رحمان بر ایشان خوانده شود، سجده‌کنان و گریان به خاک فرو افتند.

اینانند که بخشید خدا بدیشان از پیمبران از فرزندان آدم و از آنان که سوار کردیم با نوح و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل و از آنان که هدایت کردیم و برگزیدیم که هرگاه خوانده شود بر ایشان آیتهای خدای مهربان بیفتند سجده‌کنان و گریان‌

مريم ٥٧	آیه ٥٨	مريم ٥٩
سوره : سوره مريم نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أولئِکَ»: آنان. یعنی انبیاء و رُسُل دهگانه مذکور، از زکریّا تا ادریس:. «إِسْرَآئِیلَ»: یعقوب. «خَرُّوا»: از بالا فروافتادند. به روی افتادند. «سُجَّداً»: جمع ساجِد، سجده‌کنان. «بُکِیّاً»: جمع باکی، گریه‌کنان. «سُجَّداً وَ بُکِیّاً»: حال اوّل و دوم هستند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ وَهَبْنَا لَهُ‌ إِسْحَاقَ‌ وَ... (۳)

وَ وَهَبْنَا لَهُ‌ إِسْحَاقَ‌ وَ... (۳) وَ تِلْکَ‌ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا... (۰) وَ زَکَرِيَّا وَ يَحْيَى‌ وَ عِيسَى‌ وَ... (۰) وَ إِسْمَاعِيلَ‌ وَ الْيَسَعَ‌ وَ... (۰) وَ مِنْ‌ آبَائِهِمْ‌ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ‌... (۴) أُولٰئِکَ‌ الَّذِينَ‌ هَدَى‌ اللَّهُ‌... (۱) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِنْ‌... (۱)

تفسیر

• آيات ۵۸ - ۶۳ سوره مريم
• معناى آيه شريفه : ((أُولَئك الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ ...((
• معناى آيه شريفه :((اولئك الذين انعم الله عليهم من انبيين ...((
• چهار طائفه اى كه در اين آيه مورد انعام الهى قرار گرفته اند
• توضيح جمله : ((و ممن هدينا واجتبينا(( در آيه : ((اولئك الذين انعم الله عليهم ...(( ووجوهى كه در معناى آن گفته شده است
• معناى آيه ((مخلف من بعدهم خلف ...(( و مراد از ضايع كردن نماز در آيه
• اشاره به معناى اينكه بهشتيان از يكديگر ((سلام (( مى شنوند
• نكته اى در مورد تعبير از بهشت به ميراثى كه به متقين مى رسد
• بحث روايتى (چند روايت در مورد اينكه مراد از ((ممن هدينا و اجتبينا(( ائمه عليهم السلام هستند و...)

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- زکریا، یحیى، مریم، عیسى، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسى، هارون، اسماعیل و ادریس(ع) برخوردار از نعمت ویژه خداوند (أُولئک الذین أنعم اللّه علیهم) «ؤُولئک» اشاره به تمامى موارد ذکر شده در سوره مریم از آغاز تا این آیه است و روشن است که مراد از نعمت در جمله «أنعم اللّه ...» نعمت هاى معمولى و متعارف نیست، چرا که افراد دیگر نیز از این گونه نعمت ها برخوردارند. پس نعمتى که با لسان امتنان بر این گروه بیان گردیده، نعمتى ویژه است.

۲- قرآن در بیان دودمان برخى از پیامبران (ادریس)، تنها از انتساب آنان به آدم(ع) سخن گفته است. (من النبیّن من ذریّة ءادم) «من» در «من ذریّة آدم» براى تبعیض است و بیانگر آن است که «ذریّة آدم» یکى از چهار ویژگى است که در آیه براى «النبیین» ذکر شده است، سه دسته دیگر عبارتند از: «من حملنا مع نوح» و «ذریّة إبراهیم» و [ذریّة ]اسرائیل»; گرچه همه پیامبران «ذریّه آدم» هستند، ولى تنها «ادریس» است که گفته مى شود قبل از نوح مى زیسته و نسب مطرح شده اى جز انتساب به آدم ندارد، اما سه گروه دیگر به نزدیک ترین فرد برجسته در نیاکان خود انتساب یافته اند.

۳- نسل همراهان نوح در کشتى نجات، پیامبرى بزرگ، چون ابراهیم(ع) را در خود پروراند. (من النبیّن ... ممّن حملنا مع نوح) مراد از «من حملنا مع نوح» به قرینه قبل و بعد آن «ذریّة من حملنا ...»است. بین انبیاى ذکر شده در آیات قبل، تنها ابراهیم(ع) است که غیر از «ذریّة آدم» با عنوان «نسل همراهان نوح» شناسایى شده است.

۴- برخى از پیامبران یاد شده در سوره مریم (اسحاق، یعقوب و اسماعیل) از نسل ابراهیم(ع)بودند. (من النبیّن ... من ذرّیّة إبرهیم)

۵- برخى از پیامبران یاد شده در سوره مریم (زکریا، یحیى، عیسى، موسى و هارون(ع)) از نسل اسرائیل (یعقوب) بودند. (من النبیّن ... من ذرّیّة إبرهیم و إسرءیل)

۶- آدم، همراهیان نوح، ابراهیم و یعقوب(ع)، محورهاى اصلى و برجسته نیاکان پیامبران در طول تاریخ * (من النبیّن من ذرّیّة ءادم و ممّن حملنا مع نوح و من ذرّیّة إبرهیم و إسرءیل)

۷- اصالت خانوادگى و نسبى، در سعادت و کمال فرزندان نقش مؤثرى دارد. (من ذرّیّة ءادم ... من ذرّیّة إبرهیم و إسرءیل) مطرح شدن پیامبران الهى در طول یک سلسله و ذریّه هاى مشخص نشان از نقش نسب و خانواده در کمال فرزندان دارد.

۸- نوه هاى دخترى نیز، همانند پسر و نوه هاى پسرى، ذریه و فرزند شخصى، به شمار مى آیند. (أُولئک ... و من ذرّیّة إبرهیم) از نظر تاریخى روشن است که مریم و عیسى(ع) از نوادگان حضرت ابراهیم(ع) بوده اند و دراین آیه حضرت عیسى(ع)، یکى از افراد مورد نظر از «أُولئک» است که از ذریّه انبیا شمرده شده است; بنابراین فرزندان دختر نیز از ذریّه به شمار مى آیند.

۹- همراهان نوح(ع) در کشتى، افرادى با فضیلت و شایسته تمجید بودند. (و ممّن حملنا مع نوح) تعبیر «ذرّیّة آدم» براى تمام انبیا کافى بود، تصریح به برخى از آباء و اجداد دیگر، از جمله هم سفران نوح(ع)، گویاى شخصیت والاى آنها است.

۱۰- خداوند، ناخداى کشتى نوح و هدایت کننده آن به مقصد بود. (و ممّن حملنا مع نوح)

۱۱- حضرت ابراهیم(ع)، علاوه بر حضرت یعقوب و ذریّه او، نسلى مشتمل بر پیامبران الهى، داشت. (و من ذرّیّة إبرهیم و إسرءیل) «اسرائیل» لقب یعقوب است. آن حضرت، نوه حضرت ابراهیم(ع) و فرزند اسحاق بوده است. اگر نسل پیامبران، تنهااز طریق یعقوب استمرار مى یافت، دیگر ذکر ابراهیم و اسرائیل به طور مستقل ضرورتى نداشت، زیرا یکى از دیگرى کفایت مى کرد، ولى ذکر مستقل نشان از آن دارد که تیره دیگرى نیز از نسل ابراهیم، مشتمل بر پیامبران است که همان فرزندان اسماعیل(ع) مى باشند.

۱۲- خداوند به افرادى دیگر غیر از پیامبران نیز، نعمت هایى ویژه داده است. (الذین أنعم اللّه علیهم من النبیّن ... و ممّن هدینا واجتبینا) «من هدینا...» عطف بر «النبیّن» است و مى فهماند: کسانى که خداوند به آنها نعمت داد عبادتند از: پیامبران و کسانى که از افراد هدایت یافته و منتخب بودند.

۱۳- حضرت مریم(س)، از پیامبران الهى نبوده است. (أُولئک ... من النبیّن ... و ممّن هدینا واجتبینا) چنان که «ممّن هدینا» عطف بر «من النبیّن» باشد، باید در بین مذکورین در آیات قبل که به وسیله «اُولئک» به آنان اشاره شد، غیر نبىّ نیز وجود داشته باشد، زیرا عطف، ظهور در تغایر دارد و بدان لحاظ که در آیات قبل به جز در مورد مریم صریحاً و یا با اشاره نبوت مذکورین مطرح گردیده، تنها موردى که براى «من هدینا...» باقى مى ماند، مریم(س) است.

۱۴- حضرت مریم(س)، برخوردار از هدایت ویژه الهى و انسانى برگزیده در پیشگاه خداوند (و ممّن هدینا واجتبینا)

۱۵- پیامبران و هدایت یافتگان برگزیده، به هنگام شنیدن آیات الهى به سجده مى افتند و مى گریند. (من النبیّن ... و ممّن هدینا واجتبینا إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن خرّوا سجّدًا و بکیًّا)

۱۶- زکریا، یحیى، مریم(س)، عیسى، ابراهیم، اسحق، یعقوب، موسى، هارون، اسماعیل، و ادریس(ع)، هنگام شنیدن آیات الهى به سجده مى افتادند و در حال سجود اشک مى ریختند. (أُولئک ... إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن خرّوا سجّدًا و بکیًّا)

۱۷- سجده و گریه، به هنگام استماع آیات الهى، سزاوار و از آداب مواجه شدن با قرآن و آیات الهى است. (إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن خرّوا سجّدًا و بکیًّا)

۱۸- خضوع و خشوع و سجده و گریه به هنگام استماع آیات الهى، نشانه برخوردارى از نعمت ویژه خداوند است. (أُولئک الذین أنعم اللّه علیهم ... إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن خرّوا سجّدًا و بکیًّا) «إذا تتلى» خبر اول و یا خبر بعد از خبر براى «أُولئک» است; یعنى آنان این چنین هستند که هنگام استماع آیات به سجده افتاده و گریه مى کنند.

۱۹- گریه در حال سجده و خضوع در مقابل آیات الهى، از آثار نعمت هدایت و برگزیدگى در پیشگاه خداوند است. (و ممّن هدینا واجتبینا إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن خرّوا سجّدًا و بکیًّا)

۲۰- سجده و گریه در حال سجود، حالتى مطلوب و داراى فضیلت است. (إذا تتلى علیهم ... خرّوا سجّدًا و بکیًّا) «بکیّاً» جمع است و مانند «سجّداً» حال مقدّره است; یعنى افراد یاد شده با شنیدن آیات الهى، خود را براى سجود و گریه به زمین مى افکنند.

۲۱- آیات الهى در قرآن و دیگر کتب آسمانى، جلوه رحمت واسعه او است. (إذا تتلى علیهم ءایت الرحمن) استناد «آیات» به «رحمن» گویاى برداشت یاد شده است. مضارع بودن «تتلى» دلالت دارد که وصف «النبیّن» و «من هدینا واجتبینا» در هر زمان، چنین اقتضایى دارد; بنابراین «آیات الرحمن» شامل قرآن نیز مى شود.

موضوعات مرتبط

• آدم(ع): نسل آدم(ع) ۲
• آیات خدا: خضوع بر آیات خدا ۱۹; رحمت آیات خدا ۲۱
• ابراهیم(ع): ابراهیم(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; سجده ابراهیم(ع) ۱۶; فضایل ابراهیم(ع) ۱; گریه ابراهیم(ع) ۱۶; نسب ابراهیم(ع) ۳; نسل ابراهیم(ع) ۴، ۱۱; نعمتهاى ابراهیم(ع) ۱
• ادریس(ع): ادریس(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; سجده ادریس(ع) ۱۶; فضایل ادریس(ع) ۱; گریه ادریس(ع) ۱۶; نسب ادریس(ع) ۲; نعمتهاى ادریس(ع) ۱
• ارزشها ۲۰:
• اسحاق(ع): اسحاق(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; سجده اسحاق(ع) ۱۶; فضایل اسحاق(ع) ۱; گریه اسحاق(ع) ۱۶; نسب اسحاق(ع) ۴; نعمتهاى اسحاق(ع) ۱
• اسماعیل(ع): اسماعیل(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶ سجده اسماعیل(ع) ۱۶; فضایل اسماعیل(ع) ۱; گریه اسماعیل(ع) ۱۶; نسب اسماعیل(ع) ۴; نعمتهاى اسماعیل(ع) ۱
• انبیا: انبیا هنگام استماع آیات خدا ۱۵; انبیا ى پس از نوح(ع) ۳; تاریخ انبیا ۲، ۳،۴، ۵، ۶، ۱۱; سجده انبیا ۱۵; گریه انبیا ۱۵; نسب انبیا ۲
• انسان: نسل انسان ۸
• برگزیدگان خدا: برگزیدگان خدا هنگام استماع آیات خدا ۱۵; خضوع برگزیدگان خدا ۱۹; سجده برگزیدگان خدا ۱۵، ۱۹; فضایل برگزیدگان خدا ۱۲; گریه برگزیدگان خدا ۱۵، ۱۹; نشانه هاى برگزیدگان خدا ۱۹; نعمتهاى برگزیدگان خدا ۱۲
• بنى اسرائیل: انبیاى بنى اسرائیل ۵
• خانواده: نقش اصالت خانوادگى ۷
• خدا: نشانه هاى رحمت خدا ۲۱; هدایتهاى خدا ۱۰
• خشوع: خشوع هنگام استماع آیات خدا ۱۸
• خضوع: خضوع هنگام استماع آیات خدا ۱۸
• زکریا(ع): زکریا(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; سجده زکریا(ع) ۱۶; فضایل زکریا(ع) ۱; گریه زکریا(ع) ۱۶; نسب زکریا(ع) ۵; نعمتهاى زکریا(ع) ۱
• سجده: سجده هنگام استماع آیات خدا ۱۸; فضیلت سجده ۲۰; فضیلت گریه در سجده ۲۰; گریه در سجده ۱۹
• سعادت: عوامل سعادت ۷
• عیسى(ع): سجده عیسى(ع) ۱۶; عیسى(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; فضایل عیسى(ع) ۱; گریه عیسى(ع) ۱۶; نسب عیسى(ع) ۵; نعمتهاى عیسى(ع) ۱
• قرآن: آداب استماع قرآن ۱۷; رحمت قرآن ۱
• کتب آسمانى: رحمت کتب آسمانى ۲۱
• گریه: گریه هنگام استماع آیات خدا ۱۸
• مریم(ع): برگزیدگى مریم(ع) ۱۴; رد نبوت مریم(ع) ۱۳ سجده مریم(ع) ۱۶; فضایل مریم(ع) ۱، ۱۴; گریه مریم(ع) ۱۶; مریم(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; نعمتهاى مریم(ع) ۱; هدایت مریم(ع) ۱۴
• موسى(ع): سجده موسى(ع) ۱۶; فضایل موسى(ع) ۱; گریه موسى(ع) ۱۶; موسى(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶; نسب موسى(ع) ۵; نعمتهاى موسى(ع) ۱
• مهتدین ۱۴: خضوع مهتدین ۱۴ ۱۹; سجده مهتدین ۱۴ ۱۵، ۱۹; فضایل مهتدین ۱۴ ۱۲; گریه مهتدین ۱۴ ۱۵، ۱۹;مهتدین ۱۴ هنگام استماع آیات خدا ۱۵; نشانه هاى مهتدین ۱۴ ۱۹; نعمتهاى مهتدین ۱۴ ۱۲
• نسب: نقش نسب ۷
• نعمت: خشوع مشمولان نعمت ۱۸; خضوع مشمولان نعمت ۱۸، ۱۹; سجده مشمولان نعمت ۱۹; گریه مشمولان نعمت ۱۸، ۱۹; مشمولان نعمت ۱، ۱۲; نشانه هاى مشمولان نعمت ۱۸، ۱۹
• نوح(ع): فضایل همسفران نوح(ع) ۹; مدح همسفران نوح(ع) ۹; ناخداى کشتى نوح(ع) ۱۰; نسل همسفران نوح(ع) ۳
• نوه: فرزندى نوه دخترى ۸
• هارون(ع): سجده هارون(ع) ۱۶; فضایل هارون(ع) ۱; گریه هارون(ع) ۱۶; نسب هارون(ع) ۵; نعمتهاى هارون(ع) ۱; هارون(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶
• یحیى(ع): سجده یحیى(ع) ۱۶; فضایل یحیى(ع) ۱; گریه یحیى(ع) ۱۶; نسب یحیى(ع) ۵; نعمتهاى یحیى(ع) ۱; یحیى(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶
• یعقوب(ع): سجده یعقوب(ع) ۱۶; فضایل یعقوب(ع) ۱; گریه یعقوب(ع) ۱۶; نسب یعقوب(ع) ۴; نسل یعقوب(ع) ۵، ۱۱; نعمتهاى یعقوب(ع) ۱; یعقوب(ع) هنگام استماع آیات خدا ۱۶