فصلت ٤٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

کسی که عمل صالحی انجام دهد، سودش برای خود اوست؛ و هر کس بدی کند، به خویشتن بدی کرده است؛ و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‌کند!

|هر كه كار شايسته كند به سود اوست، و هر كه بدى كند به زيان اوست و پروردگار تو نسبت به بندگان ستمكار نيست
هر كه كار شايسته كند، به سود خود اوست؛ و هر كه بدى كند، به زيان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمكار نيست.
هر کس کار نیکی کند به نفع خود و هر که بد کند بر ضرر خویش کرده است و خدا هیچ بر بندگان ستم نخواهد کرد.
کسی که کار شایسته انجام دهد، به سود خود اوست، و کسی که مرتکب زشتی شود به زیان خود اوست، و پروردگارت ستمکار به بندگان نیست.
هر كس كه كارى شايسته كند، به سود خود اوست و هر كه بد كند به زيان اوست. و پروردگار تو به بندگان ستم روا نمى‌دارد.
و هرکس که کاری شایسته پیشه کند، به سود خود اوست، و هرکس کاری بد پیش گیرد، به زیان خود اوست، و پروردگارت در حق بندگان ستمگر نیست‌
هر كه كارى نيك و شايسته كند به سوى خود اوست، و هر كه كارى بد و ناشايست كند به زيان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان ستمگر نيست.
هر کس که کار نیک بکند به نفع خود می‌کند، و هر کس که کار بد بکند به زیان خود می‌کند، و پروردگار تو کمترین ستمی به بندگان نمی‌کند.
هر که کار شایسته‌ای کند، به سود (خود) اوست‌؛ و هر که بدی کند، به زیان (خود) اوست‌. و پروردگار تو به بندگان (خود) بسیار ستمکار نیست.
آنکو نکوئی کند پس برای خویشتن است و آن که بدی کند پس بر آن است و نیست پروردگارت ستم‌کننده بر بندگان‌


فصلت ٤٥ آیه ٤٦ فصلت ٤٧
سوره : سوره فصلت
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَا رَبُّکَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبِیدِ»: (نگا: آل‌عمران / انفال / ، حجّ / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - پیامد عمل نیک انسان، به خود وى بازمى گردد. (من عمل صلحًا فلنفسه)

۲ - بدکاران، گرفتار پیامد اعمال ناشایست خویش اند. (من أساء فعلیها)

۳ - مسؤولیت انسان، در برابر اعمال خویش (من عمل صلحًا فلنفسه و من أساء فعلیها)

۴ - پروردگار، پیراسته از هر گونه ظلم و ستمى نسبت به بندگان خویش (و ما ربّک بظلّ-م للعبید)

۵ - عدالت در نظام مجازات و پاداش، از شؤون ربوبیت الهى است. (و ما ربّک بظلّ-م للعبید)

۶ - کوچک ترین عملکرد شایسته و نیک آدمى، بدون پاداش نخواهد بود. (من عمل صلحًا ... و ما ربّک بظلّ-م للعبید) از تنکیر «صالحاً» - که مى تواند براى تقلیل باشد - برداشت یاد شده به دست مى آید.

روایات و احادیث

۷ - «عن إبراهیم بن أبى محمود قال: سألت أباالحسن الرضا(ع) ... هل یکلف (اللّه) عباده ما لایطیقون فقال: کیف ذالک؟ و هو یقول: «و ما ربّک بظلاّم للعبید...;[۱] ابراهیم بن ابى محمود مى گوید: از امام رضا(ع) سؤال کردم... آیا خدا بندگانش را به چیزى که قدرت بر آن ندارند تکلیف مى کند؟ فرمود: چگونه چنین کارى را مى کند در حالى که فرموده: «و ما ربّک بظلاّم للعبید».

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: صفات جلال ۴
  • انسان: مسؤولیت انسان ۳
  • بدکاران: منشأ کیفر بدکاران ۲
  • پاداش: عدالت در پاداش ۵
  • تکلیف: تکلیف به غیرمقدور ۷
  • خدا: آثار ربوبیت خدا ۵; تنزیه خدا ۴; خدا و ظلم ۴، ۷; عدالت خدا ۵
  • خود: بازگشت آثار عمل به خود ۱، ۲
  • عمل: آثار عمل ناپسند ۲; مسؤول عمل ۳
  • عمل صالح: آثار فردى عمل صالح ۱; حتمیت پاداش عمل صالح ۶
  • کیفر: عدالت در کیفر ۵
  • نظام جزایى: ۵

منابع

  1. عیون اخبارالرضا، ج ۱، ص ۱۲۴، باب ۱۱، ح ۱۶; نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۵۵، ح ۷۱.