طه ١٢٩

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۴۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و اگر سنّت و تقدیر پروردگارت و ملاحظه زمان مقرّر نبود، عذاب الهی بزودی دامان آنان را می‌گرفت!

و اگر از جانب پروردگارت سخنى [مبنى بر مهلت‌] نگذشته بود و سر رسيدى معين در كار نبود، حتما [عذاب‌] بر آنها [در همين دنيا] لازم مى‌شد
و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته و موعدى معين مقرر نشده بود، قطعاً [عذاب آنها] لازم مى‌آمد.
اگر نه این بود که کلمه پروردگار (و تقدیر ازلیش بر این کار) سبقت یافته (که کافران و بدکاران این امت در قیامت به کیفر رسند) همانا عذاب (در دنیا بر آنها) لزوم می‌یافت و آن اجل معین فرا می‌رسید.
و اگر سنت و روشی از پروردگارت [نسبت به تأخیر افتادن عذاب از آنان] نگذشته بود و نیز مدتی که [برای زندگی آنان] مشخص و معین شده است، قطعاً عذاب خدا بدون تأخیر بر آنان لازم و حتم می شد.
اگر نه سخنى بود كه پروردگارت پيش از اين گفته و زمان را معين كرده بود، عذابشان در اين جهان حتمى مى‌بود.
و اگر کلمه [/وعده‌] پیشین پروردگارت و اجل معینی در کار نبود، آن عذاب [هم‌اکنون‌] لازم می‌شد
و اگر نه اين بود كه سخنى از پروردگار تو از پيش رفته و سرآمدى معين شده است هر آينه عذاب بر آنها لازم مى‌گرديد- گريبانشان را مى‌گرفت-.
اگر وعده‌ی پروردگارت قبلاً بر این نمی‌رفت (که عذاب و هلاک گناهکاران را به تأخیر بیندازد) و ملاحظه‌ی زمان مقرّر (یعنی قیامت) نبود (عذاب خدا هم اینک در دنیا) دامنگیر (کافران و فاسقان معاصر، بسان کافران و فاسقان پیش) می‌شد.
و اگر سخنی از پروردگارت (برای عذابشان) پیشی نگرفته بود ناگزیر (و ناگریز هلاکت و) سررسیدی یادشده لازمه‌‌ی آنها بود.
و اگر نبود سخنی که پیش گرفته است از پروردگار تو و سرآمدی نامبرده همانا می‌گردید لازم‌


طه ١٢٨ آیه ١٢٩ طه ١٣٠
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کَلِمَةٌ سَبَقَتْ»: سخنی که زده شده، و وعده‌ای که داده شده است (نگا: انفال / ، قمر / ). «لِزَاماً»: لازم و واجب. حتمی و قطعی. مصدر باب مفاعله است و در معنی وصفی برای مبالغه به کار رفته است. «أَجَلٌ مُّسَمّیً»: مدّت مقدّر عمرشان، یا روز قیامت (نگا: انعام / . عطف است بر واژه (کَلِمَةٌ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خداوند، در تدبیر امور جوامع و امت ها، سنت ها و قوانین محکم و ثابتى قرار داده است. (و لولا کلمة سبقت من ربّک ) مقصود از «کلمة» در این آیه - به مناسبت بحث در باره جوامع و مهلت به آنها - سنت هاى الهى و قوانین حاکم بر تاریخ و جوامع است.

۲ - سرنوشت امت هاى کفرپیشه و هلاکت و بقاى آنان، داراى سنت ها و قوانین معین و زمان هاى مشخص (کم أهلکنا قبلهم ... و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا ) به قرینه آیه قبل - که در باره هلاکت جوامع کفرپیشه است - مفاد «لولا کلمة...» این است که خداوند، زمان عذاب کافران و نیز دیگر معیارهاى آن را مشخص ساخته و آنها را از پیش تعیین کرده است.

۳ - حاکمیت سنت هاى الهى بر کفرپیشگان، مانع از نابودى سریع آنان با عذاب الهى است. (و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا )

۴ - کفرورزان به آیات و هدایت هاى الهى، سزاوار کیفر و عذاب در دنیا هستند. (و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا ) کلمه «لزاماً» مصدر باب مفاعله است و خبر قرار گرفتن مصدر، حاکى از مبالغه است. بنابراین مفاد جمله «لکان لزاماً» چنین مى شود: [اگر سنت مهلت نبود ]عذاب، ملازم مخالفان بود و [حتى اندک زمانى] از آنان فاصله نمى گرفت.

۵ - خداوند، هرگز از سنت هاى خویش تخلف نمى کند. (و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا )

۶ - انکار آیات الهى و روى گردانى از یاد خدا، گناهى نابخشودنى است. (و من أعرض عن ذکرى ... و لم یؤمن بَایت ربّه ... لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا)

۷ - مهلت خداوند به کافران و گمراهان عصر بعثت، مرتبط با عنایت ویژه او نسبت به پیامبر(ص) بود. (ربّک ) اضافه شدن نام مقدس «ربّ» به ضمیرى که خطاب به پیامبر(ص) است، مى تواند به نقش عنایت خداوند به پیامبر(ص) در تأخیر عذاب و مهلت به کافران اشاره داشته باشد; چنان که در سوره اى دیگر فرموده است: «و ما کان اللّه لیعذّبهم و أنت فیهم».

۸ - مصالح بشر و تدبیر امور امت ها از سوى خداوند، دلیل نابود نکردن فورى مخالفان در دنیا است. ( کلمة سبقت من ربّک ) کلمه «ربّ» گویاى مطلب یاد شده است.

۹ - سنت استمرار زندگى بشر بر روى زمین تا مدتى مشخص، ناسازگار با نابود کردن فورى همه حق ستیزان (و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا و أجل مسمًّى ) «أجل» به معناى تمام مدت و یا پایان آن است (لسان العرب) و «أجل مسمّى» عطف بر «کلمة» است; یعنى، لولا کلمة و أجل مسمّى.... دراین که مراد از «کلمة» و «أجل» دو چیز مستقل است، یا دو تعبیر از یک حقیقت اند، صاحب نظران گفته هایى مطرح کرده اند: یکى از احتمالات این است که مراد از «کلمة»، سخن خداوند هنگام هبوط آدم است که فرمود: «لکم فى الأرض مستقر و متاع إلى حین» (بقره/ ۳۶). مراد از «أجل» در این احتمال، پایان عمر دنیا است برداشت یاد شده بر اساس این احتمال است.

۱۰ - خداوند، زندگانى دنیا را عرصه مؤاخذه فورى همه کافران قرار نداده است. (و لولا ... أجل مسمًّى ) سنت خداوند - که «لولا کلمة...» بر آن دلالت دارد - این نیست که خداوند هیچ مخالفى را هلاک نکند; بلکه سنّت او این است که تمامى آنان را نابود نسازد; زیرا اگر بنا بود هر کافرى نابود گردد، نسل بشر در خطر انقراض قرار مى گرفت و تا «أجل مسمّى» ادامه نمى یافت.

۱۱ - امت ها، داراى اجل و سرآمدى معین و مشخص براى انقراض خویش (و لولا کلمة سبقت من ربّک لکان لزامًا و أجل مسمًّى)

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: عذاب دنیوى مکذبان آیات خدا ۴; گناه تکذیب آیات خدا ۶
  • اجل: اجل مسمى ۱۱
  • امتها: اجل امتها ۱۱; تقدیر انقراض امتها ۱۱; قانونمندى سرنوشت امتها ۲
  • انسان: مصالح انسان ۸
  • جامعه: سنتهاى حاکم بر جامعه ۱، ۲
  • حق: موانع هلاکت حق ستیزان ۹
  • حیات: استمرار حیات ۹
  • خدا: آثار حاکمیت سنتهاى خدا ۳; تدبیر خدا ۸; حتمیت سنتهاى خدا ۵; سنتهاى خدا ۱، ۲، ۹; مهلتهاى خدا ۷
  • سنتهاى خدا:
  • سنت مهلت :۹
  • عذاب: اهل عذاب ۴
  • عنایتهاى خدا: مشمولان عنایتهاى خدا ۷
  • غفلت: گناه غفلت از خدا ۶
  • کافران: تأخیر در مواخذه کافران ۱۰; عوامل تأخیر در عذاب کافران ۳; فلسفه تأخیر هلاکت کافران ۸; مهلت به کافران ۱۰; مهلت به کافران صدراسلام ۷
  • گمراهان: مهلت به گمراهان صدراسلام ۷
  • گناه: گناه نابخشودنى ۶
  • محمد(ص): فضایل محمد(ص) ۷

منابع