النصر ٣
ترجمه
| النصر ٢ | آیه ٣ | النصر ٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِسْتَغْفِرْهُ»: از او طلب آمرزش کن. إستغفار از دلتنگی و شدّت غم و اندوه از عدم ایمان قوم خود (نگا: انعام / ، حجر / ، هود / ، فاطر / محمّد / ، فتح / . «تَوَّاباً»: بسیار توبه‌پذیر.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
إِنَ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْکَ... (۱) فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلاً... (۱) وَ إِذْ صَرَفْنَا إِلَيْکَ نَفَراً مِنَ... (۰)
تفسیر
- آيات ۱ - ۳، سوره نصر
- (روايتى درباره شاءن نزول سوره كافرون و روايتى راجع به تكرار يك مضمون درسوره )
- بيان اينكه مراد از نصر و فتح در ((اذا جاء نصر الله و الفتح ...)) رسيدن آنپيشگويى شده فتح مكه است
- وجه و مناسبت امر به حمد و استغفار پروردگار، بعد از ديدن نصر الهى
- چند روايت مربوط به نزول سوره نصر
- تفصيل داستان فتح مكه : پيمان شكنى مكيان ، حركت قواى اسلام ، وقايع بين راه ، واردشدن به شهر و...
- رسول خدا صلى الله عليه و آله عزم خود را براى فتح مكه جزم مى كند
- ديدار ابوسفيان با پيامبر صلى الله عليه و آله و اسلام آوردن او بهنقل از عباس
- حركت لشكر اسلام بر سوى مكه و فتح مكه
- خطبه پيامبر (صلى الله عليه و آله ) بعد از فتح مكه
نکات آیه
۱ - لزوم تسبیح و حمد خداوند و طلب بخشش گناهان از پیشگاه او (فسبّح بحمد ربّک و استغفره)
۲ - تسبیح و حمد خداوند و استغفار به درگاه او، پس از مشاهده امدادهاى الهى و گرایش وسیع مردم، به دین، فرمان و توصیه خداوند به پیامبر(ص) (إذا جاء نصر اللّه و الفتح . و رأیت الناس یدخلون فى دین اللّه أفواجًا . فسبّح بحمد ربّک و استغفره)
۳ - خداوند، مبرّا و منزّه از هر عیب و نقص و شایسته ستودن و تمجید کردن (فسبّح بحمد ربّک)
۴ - شایسته ترین سخن براى نفى عیب از خداوند، ستایش او است. (فسبّح بحمد ربّک) «باء» در «بحمد ربّک» براى استعانت است; برخى آن را «باء» مصاحبة مى دانند. برداشت یاد شده، ناظر به معناى اول است.
۵ - لزومِ همراه ساختن تسبیح با حمد خداوند (فسبّح بحمد ربّک) «باء» در «بحمد ربّک» ممکن است براى مصاحبة باشد.
۶ - ستایشِ خداوند، تنها با سخنى شایسته است که کمترین شائبه عیب شمارى و تنقیص در آن نباشد. (فسبّح بحمد ربّک) حمد، زمانى مى تواند وسیله تسبیح باشد که در الفاظ و عبارت هاى برگزیده آن، منزّه دانستن خداوند از عیب ها جلوه گر باشد.
۷ - خداوند، مرّبى و مدبّرى شایسته و بى عیب، براى پیامبر(ص) و دیگران است. (فسبّح بحمد ربّک) مخاطب در «ربّک»، گرچه پیامبراکرم(ص) است; ولى سیاق سوره، بر تمام انسان ها منطبق است. در این موارد آن حضرت به عنوان رسول و نیز فردى از افراد بشر، مورد خطاب قرار گرفته است.
۸ - امدادهاى الهى در فتح مکه، جلوه ربوبیت خداوند بر پیامبر(ص) و مایه پیشرفت اهداف رسالت آن حضرت بود. (إذا جاء نصر اللّه و الفتح ... فسبّح بحمد ربّک)
۹ - توجّه به ربوبیت خداوند، زمینه ساز تسبیح، حمد و استغفار به درگاه او است. (فسبّح بحمد ربّک و استغفره)
۱۰ - درخواست مصونیت از عذاب الهى، توصیه خداوند به پیامبر(ص) (و استغفره) غفران و آمرزش از جانب خداوند، این است که بنده را از رسیدن عذاب، به او باز دارد (بصائر فیروزآبادى). بر این اساس استغفار پیامبر(ص)، به معناى درخواست رهایى از عذاب است. اطمینان آن حضرت به عصمت خویش، نمى تواند مانع درخواست رهایى از عذاب باشد; زیرا مقام عصمت، دستاورد همین درخواستِ مصونیت و نظایر آن است.
۱۱ - پیامبر(ص)، مأمور مغفرت خواهى و درخواست عفو خداوند، از کوتاهى در تسبیح و حمد او و تقاضاى توجّه و عنایت مجدّد او به آن حضرت (و استغفره) استغفارى که در این سوره به آن امر شده است - به قرینه تعلیق بر نصرت و فتح و عطف بر تسبیح و حمد - استغفار ویژه اى است. این استغفار، در ارتباط با حمد و تسبیح، به معناى درخواست عفو از کاستى هاى آن و در ارتباط با «توّاباً»، به معناى درخواست رجوع مجدّد و مکرر خداوند و تقاضاى عنایت هاى تازه به تازه او است.
۱۲ - پیامبر(ص) در ادامه حیات خویش، نیازمند مغفرت الهى و ملزم به طلب آن از خداوند بود. (و استغفره) استغفار پیامبر(ص) - با آن که معصوم است - ممکن است به معناى درخواست ادامه یافتن مغفرت الهى باشد و مى تواند بیانگر این نکته باشد که پیامبر(ص)، گرچه بالاترین درجه عبادت را داشت; ولى همواره آن را در برابر عظمت خداوند، ناچیز دیده و با احساس شرمندگى به درگاه خداوند از او پوزش مى طلبید برداشت یاد شده ناظر به احتمال نخست است.
۱۳ - احساس قصور در پیشگاه خداوند و عذرخواهى از او، هنگام پیروزى و استقبال عمومى از دین و در اوج قدرت، توصیه خداوند به پیامبر(ص) و شیوه اى مطلوب براى زمامداران و مبلّغان (إذا جاء نصر اللّه و الفتح ... و استغفره)
۱۴ - ذکر صفات جلال و جمال خداوند، پیش از درخواست از او، از آداب دعا و استغفار (فسبّح بحمد ربّک و استغفره) فرمان «تسبیح»، بر ذکر صفات جلالى (سلبى) و فرمان «حمد» بر ذکر صفات جمالى (ثبوتى) دلالت دارد و تقدیم آن دو بر فرمان استغفار، بیانگر برداشت یاد شده است.
۱۵ - امداد مردم و پیروز ساختن آنان بر دشمن، زمینه ساز آمادگى آنان براى پذیرش تکالیف و توجّه به خداوند (إذا جاء نصر اللّه و الفتح ... فسبّح بحمد ربّک و استغفره)
۱۶ - خداوند، بسیار توبه پذیر است. (إنّه کان توّابًا) از آن جهت به خداوند «توّاب» گفته مى شود که توبه بندگان را فراوان و پیاپى مى پذیرد. (مفردات)
۱۷ - توبه استغفارکنندگانى که خداوند را تسبیح و حمد کنند، در پیشگاه خداوند پذیرفته است. (فسبّح بحمد ربّک و استغفره إنّه کان توّابًا)
۱۸ - توجّه بندگان به توبه پذیر بودن خداوند، مایه ترغیب آنان به توبه و استغفار (و استغفره إنّه کان توّابًا)
۱۹ - شکستن توبه، مانع پذیرش توبه مجدد نیست. (إنّه کان توّابًا)
۲۰ - توبه از گناهان بزرگ نیز به درگاه خداوند پذیرفته است. (إنّه کان توّابًا) «توّاب» بر مبالغه دلالت دارد (مصباح). مبالغه درتوبه پذیرى، یا به این معنا است که هر چه توبه تکرار شود، توبه پذیرى هم تکرار خواهد شد و یا این که گناه هر چه بزرگ باشد، خداوند توبه از آن را خواهد پذیرفت.
۲۱ - فرمان خداوند به تسبیح، حمد و استغفار، زمینه ساز توفیق یافتن انسان براى توبه به درگاه او است. (فسبّح بحمد ربّک و استغفره إنّه کان توّابًا) عبارت «تاب اللّه علیه»; یعنى، او را به توبه موفق ساخت (قاموس). جمله «إنّه کان توّاباً»، تعلیل است و بیان مى کند که دستورهاى سه گانه خداوند در این آیه، به دلیل «توّاب» بودن خداوند صادر شده است.
۲۲ - تسبیح، حمد و استغفار، زمینه ساز جلب عنایت و توجّه خداوند (فسبّح بحمد ربّک و استغفره إنّه کان توّابًا) تواب بودن خداوند، ممکن است به معناى رجوع به بندگان باشد; به این معنا که به آنان تفضل کرده آنان را بپذیرد. (برگرفته از قاموس)
موضوعات مرتبط
- استغفار: آثار استغفار ۲۲; آداب استغفار ۱۴; اهمیت استغفار ۱; توصیه به استغفار ۲، ۱۳، ۲۱; زمینه استغفار ۹; عوامل استغفار ۱۸
- استمداد: استمداد از خدا ۱۱
- اسماء و صفات: تواب ۱۶; صفات جلال ۳
- امداد: آثار امداد ۱۵
- انسان: مربى انسان ها ۷
- انگیزش: عوامل انگیزش ۱۸
- تسبیح: آثار تسبیح خدا ۱۷، ۲۲; آداب تسبیح خدا ۵; اهمیت تسبیح خدا ۱; تسبیح خدا ۱۴، ۲۱; توصیه به تسبیح خدا ۲; زمینه تسبیح خدا ۹; سستى در تسبیح خدا ۱۱
- تکلیف: زمینه عمل به تکلیف ۱۵
- توبه: آثار حنث توبه ۱۹; زمینه توبه ۲۱; عوامل توبه ۱۸; قبول توبه ۲۰; موانع قبول توبه ۱۹
- حاکمان: توصیه به حاکمان ۱۳
- حمد: آثار حمد خدا ۱۷، ۲۲; آداب حمد خدا ۶; اهمیت حمد خدا ۱; توصیه به حمد خدا ۲; حمد خدا ۳، ۴، ۵، ۱۴، ۲۱; زمینه حمد خدا ۹; سستى در حمد خدا ۱۱
- خدا: آثار نصرتهاى خدا ۸; اوامر خدا۲; اهمیت امدادهاى خدا ۲; تنزیه خدا ۳، ۴، ۶، ۷; توبه پذیرى خدا ۱۶; توصیه هاى خدا ۲، ۱۰، ۱۳، ۲۱; زمینه خدا شناسى ۹; خدا و عیب ۳، ۶; زمینه لطف خدا ۲۲; نشانه هاى ربوبیت خدا ۸; ویژگیهاى ربوبیت خدا ۷
- ذکر: آثار ذکر توبه پذیرى خدا ۱۸; آثار ذکر ربوبیت خدا ۹; زمینه ذکر خدا ۱۵
- عذاب: درخواست مصونیت از عذاب ۱۰
- گرایشها: زمینه گرایش به دین ۲
- گناهان کبیره: توبه از گناهان کبیره ۲۰
- مبلغان: توصیه به مبلغان ۱۳
- محمد(ص): استغفار محمد(ص) ۱۱، ۱۲; استمداد محمد(ص) ۱۱; تکلیف محمد(ص) ۱۱; توصیه به محمد(ص) ۲، ۱۰، ۱۳; رسالت محمد(ص) ۲; عوامل پیشرفت رسالت محمد(ص) ۸; مربى محمد(ص) ۷، ۸; نیازهاى معنوى محمد(ص) ۱۲
- مستغفران: قبول توبه مستغفران ۱۷
- مکه: آثار فتح مکه ۸
- نیازها: نیاز به آمرزشهاى خدا ۱۲
