المائدة ٩٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۴۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

بر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، گناهی در آنچه خورده‌اند نیست؛ (و نسبت به نوشیدن شراب، قبل از نزول حکم تحریم، مجازات نمی‌شوند؛) اگر تقوا پیشه کنند، و ایمان بیاورند، و اعمال صالح انجام دهند؛ سپس تقوا پیشه کنند و ایمان آورند؛ سپس تقوا پیشه کنند و نیکی نمایند. و خداوند، نیکوکاران را دوست می‌دارد.

بر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، در باره‌ى آنچه [پيش از حكم تحريم‌] خورده‌اند گناهى نيست، به شرط آن كه پرهيزكار و مؤمن گردند و كارهاى شايسته كنند، سپس [از محرمات‌] پرهيز نمايند و [به تحريم آن‌] مؤمن باشند، سپس [با جدّيت‌] پرهيزكارى
بر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، گناهى در آنچه [قبلاً] خورده‌اند نيست، در صورتى كه تقوا پيشه كنند و ايمان بياورند و كارهاى شايسته كنند؛ سپس تقوا پيشه كنند و ايمان بياورند؛ آنگاه تقوا پيشه كنند و احسان نمايند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.
بر آنان که ایمان آوردند و نیکوکار شدند باکی نیست در آنچه از مأکولات خوردند، هر گاه تقوا پیشه گرفته و ایمان آرند و کارهای نیک کنند، باز پرهیزکار شوند و ایمان آورند، باز پرهیزکار و نیکوکار شوند؛ و خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد.
بر کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند نسبت به آنچه [پیش از حکم تحریم، از مسکرات و منافع قمار و سایر مُحرّمات] خورده اند، گناهی نیست، هرگاه بپرهیزند و ایمان [واقعی] آورند و [خالصانه] کارهای شایسته انجام دهند؛ سپس پرهیزکاری را تداوم بخشند و ایمان خود را ادامه دهند، و بر پرهیزکاری پافشاری ورزند و کار نیک بجا آورند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد.
بر آنان كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند در آنچه خورده‌اند گناهى نيست، هرگاه پرهيزگارى كنند و ايمان بياورند و به كارهاى شايسته پردازند، باز هم پرهيزگارى كنند و ايمان بياورند، باز هم پرهيزگارى كنند و نيكى، كه خدا نيكوكاران را دوست دارد.
بر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، چون تقوا ورزند و ایمان داشته باشند و کارهای شایسته کنند، سپس همچنان تقوا ورزند و ایمان داشته باشند، و همواره تقوا ورزیده و نیکوکاری کنند، در آنچه در گذشته [خمر] خورده‌اند، گناهی بر آنان نیست، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد
بر كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى نيك و شايسته كرده‌اند گناهى نيست در آنچه خورده‌اند- پيش از حكم تحريم- هر گاه پرهيزگار بوده و ايمان داشته باشند- بر ايمان پايدار باشند- و كارهاى شايسته كنند، سپس [از محرمات‌] پرهيز نمايند و [به تحريم آن‌] ايمان آورند و آنگاه نيز [از حرامها] بپرهيزند- بر پرهيزگارى پايدارى ورزند- و كار نيك كنند، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد.
بر کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، گناهی به سبب آنچه (از مسکرات پیش از تحریم و آگاهی از آن) نوشیده‌اند متوجّه آنان نیست، اگر (از محرّمات) بپرهیزند و (بدانچه درباره‌ی تحریم نازل شده است) ایمان بیاورند و کارهای شایسته انجام دهند. بعد از آن (هم از محرّمات) بپرهیزند و (به احکام نازله درباره‌ی تحریم) ایمان داشته باشند. سپس (باز هم درجات تقوا را طی کنند و از محرّمات) بپرهیزند و همه‌ی کارهای خود را نیکو کنند، و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد (و هر گروهی از آنان را به اندازه اخلاصی که دارند پاداش می‌دهد).
بر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند گناهی در آنچه خورده‌اند نیست، در حالی که تقوا پیشه کردند و ایمان آوردند و کارهای شایسته(ی ایمان) نمودند؛ سپس تقوا پیشه کردند و ایمان آوردند؛ پس آن‌گاه تقوا پیشه کردند و (در تقوا و ایمان و عمل صالح) بهترین راه را انتخاب کردند. خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد.
نیست بر آنان که ایمان آوردند و کردار شایسته کردند باکی در آنچه بخورند اگر پرهیزکاری کنند و ایمان آرند و کردار شایسته کنند پس پرهیز کنند و ایمان آورند سپس پرهیز کنند و نیکی کنند و خدا دوست دارد نکوکاران را


المائدة ٩٢ آیه ٩٣ المائدة ٩٤
سوره : سوره المائدة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«جُنَاحٌ»: گناه. «طَعِمُوا»: خورده‌اند. نوشیده‌اند (نگا: بقره / . «إِتَّقَوْا»: پرهیزگاری کردند. ذکر سه بار آن در این آیه بیانگر مراحل ابتدائی و متوسّط و عالی تقوا است. همچنین بیانگر این واقعیّت است که اعتقاد بیشتر به احکام الهی، مایه ایمان بیشتر و استوارتر می‌شود (نگا: توبه / و فتح / .

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- برخى از مسلمانان عصر بعثت تا پیش از نزول آیه «انما الخمر ...» به شرابخوارى و قماربازى مبتلا بودند. (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا) فعل ماضى «طعموا» دلالت بر این دارد که برخى از مسلمانان پیش از نزول این بخش از آیات، از شراب خوارى و قماربازى پرهیز نداشتند.

۲- استفاده مؤمنان نیک کردار از شراب و قمار پیش از حکم خداوند به حرمت آنها، خالى از سرزنش و گناه (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا) مراد از «ما» در «ما طعموا» شراب و درآمدهاى حاصل از قمار بازى است بنابراین اراده شراب خوارى و مصرف آن درآمدهاى قمار از «طعام» که تنها در مورد خوراکیها به کار برده مى شود میتواند از باب تغلیب باشد.

۳- تبرئه مؤمنان از گناه شراب خوارى و قماربازى، مشروط به دست کشیدن از آن پس از نهى خداوند (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا إذا ما اتقوا)

۴- جرمهاى سابق بر منع قانونى قابل مؤاخذه و مجازات، در صورت دست نکشیدن مجرمان از آن جرم، پس از منع قانونى (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا إذا ما اتقوا) برداشت فوق بر این مبناست که متعلق «اذ ما اتقوا ...» به قرینه آیه قبل شراب و قمار باشد بر این مبنا مفهوم جمله شرطیه «لاجناح ... اذا ما اتقوا» چنین مى شود آنانکه از شراب و قمار پس از تحریم آن پرهیز نکنند بر شراب خوارى و قماربازى سابقشان نیز مؤاخذه مى شوند.

۵- مؤمنان داراى عمل صالح که شراب نوشیدند و از درآمدهاى قمار بهره جستند و زمان تحریم آن را درک نکردند بر خلاف توهم گروهى از مسلمانان اهل نجات و رستگارى هستند. (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا) در برخى از شأن نزولهاى آمده که آیه «لیس على الذین ...» رد پندار آن گروه از مسلمانان است که پس از تصریح به حرمت قمار و شراب و پلید شمردن آنها، نسبت به فرجام مؤمنان صالح حتى شهیدان راه خدا که شرابى نوشیدند و از عوائد قمار بهره جسستند، تشکیک مى کردند و آنان را از زمره رستگاران نمى شمردند.

۶- توهم حرمت بهره گیرى مؤمنان از انواع خوراکیها و نوشیدنیها و گمان ناسازگارى آن با مراحل تقوا و ایمان، توهم و گمانى واهى و نادرست. (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا) برداشت فوق بر این اساس است که آیه مورد بحث تکمیل و توضیحى براى آیه ۸۷ از همین سوره باشد.

۷- لزوم تقواپیشگى اهل ایمان در سه بعد رفتارى، اعتقادى و اخلاقى (إذا ما اتقوا و ءامنوا و عملوا الصلحت ثم اتقوا و ءامنوا ثم اتقوا و احسنوا) با توجه به تکرار «اتقوا» به همراه هر یک از جملات «عملوا الصلحت» (بعد رفتارى) و «ءامنوا» (بعد اعتقادى) و «احسنوا» (بعد اخلاقى)، مى توان گفت مراد از «اتقوا» در هر فراز، فرمان به تقوایى مناسب با سایر جملات آن فراز است.

۸- ایمان، تقوا و عمل صالح، داراى درجات و مراحل مختلف (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... ثم اتقوا و ءامنوا ثم اتقوا) تکرار «اتقوا» و «ءامنوا» و «عملوا الصلحت» مى تواند حکایت از مراحل تقوا، ایمان و عمل صالح داشته باشد.

۹- لزوم پایدارى بر ایمان، تقوا و عمل صالح (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... إذا ما اتقوا و احسنوا) تکرار تقوا، ایمان و عمل صالح مى تواند اشاره به لزوم پایدارى بر این ویژگیها داشته باشد.

۱۰- ایمان، عمل صالح، تقوا و ایمان عامل رهایى از مؤاخذه بر کردارهاى نارواى گذشته (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... و ءامنوا ثم اتقوا و احسنوا)

۱۱- لزوم همراهى ایمان و عمل صالح براى تأمین رشد و تعالى آدمى (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... ءامنوا و عملوا الصلحت)

۱۲- تقوا شرط شایستگى مؤمنان نیک کردار براى بخشایش گناهانشان (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جناح فیما طعموا إذا ما اتقوا)

۱۳- تقوا زمینه شکوفایى ایمان آدمى و بهره مندى انسان از ایمان خویش (لیس على الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... ثم اتقوا و ءامنوا)

۱۴- ایمان، عمل صالح، تقوا و انجام کارهاى نیک به وجه احسن معیار ارزشگذارى بر انسانها و نقد منزلت و شخصیت آنان (لیس على الذین ءامنوا ... ثم اتقوا و احسنوا)

۱۵- احسان مقامى برتر از ایمان و تقوا (ءامنوا ثم اتقوا و احسنوا)

۱۶- رسیدن به مقام محسنین در گرو گذر از مراحل ایمان و تقوا (إذا ما اتقوا ... ثم اتقوا و احسنوا و اللّه یحب المحسنین)

۱۷- برخوردار شدن آدمى از صفت احسان، نشانه نیل او به برترین مرحله تقواست (ثم اتقوا و احسنوا) چنانچه تکرار «اتقوا» ناظر به مراحل تقوا باشد، سخن از احسان پس از آخرین مرحله آن حاکى از نایل شدن واجدان آخرین مرحله تقوا به مقام محسنین است.

۱۸- خداوند دوستار محسنان و نیکوکاران (و اللّه یحب المحسنین)

۱۹- محبوبیت آدمى در پیشگاه خداوند در گرو رعایت تقوا، ایمان، انجام اعمال صالح به وجه احسن آن (إذا ما اتقوا و ءامنوا و عملوا الصلحت ... و احسنوا و اللّه یحب المحسنین)

۲۰- ترغیب و تشویق الهى به احسان و نیکوکارى (و اللّه یحب المحسنین)

۲۱- محبوب خداوند شدن، رستگارى است.* (لعلکم تفلحون ... و اللّه یحب المحسنین) چون در آیه ۹۰ حصول فلاح را در گرو اجتناب از شراب و قمار و ... شمرد و آنگاه در آیه مورد بحث پرهیز از شراب و قمار و ... را مرحله اى براى رسیدن به حب الهى دانست. مى توان نتیجه گرفت که حب الهى رستگارى است.

۲۲- رشد و فلاح آدمى در پرتو ایمان، عمل صالح، تقوا و احسان (لیس على الذین ءامنوا ... و احسنوا و اللّه یحب المحسنین)

موضوعات مرتبط

  • آشامیدنیها: استفاده از آشامیدنیها ۶
  • احسان: آثار احسان ۱۰، ۱۷، ۲۲ ; اهمیّت احسان ۱۵، ۲۰ ; تشویق به احسان ۲۰
  • اخلاق: تقوا در اخلاق ۷
  • ارزشگذارى: مالک ارزشگذارى ۱۴
  • امکانات دنیوى: استفاده از امکانات دنیوى ۶
  • انسان: شخصیت انسان ۱۴
  • ایمان: آثار ایمان ۲، ۵، ۱۰، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۹، ۲۲ ; استقامت در ایمان ۹ ; اهمیّت ایمان ۱۵ ; ایمان و عمل صالح ۱۱ ; زمینه ایمان ۱۳ ; مراتب ایمان ۶، ۸، ۱۶
  • تقوا: آثار تقوا ۱۰، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۹، ۲۲ ; استقامت در تقوا ۹ ; اهمیّت تقوا ۷، ۱۵ ; اهمیّت تقوا ۷، ۱۵ ; مراتب تقوا ۶، ۸، ۱۶، ۱۷ ; نشانه هاى تقوا ۱۷
  • جرم: آثار ترک جرم ۴ ; جرم قبل از تحریم ۴
  • خدا: تشویق خدا ۲۰
  • خمر: ترک خمر ۳ ; خمر قبل از تحریم ۲، ۵ ; شرب خمر در صدر اسلام ۱ ; گناه شرب خمر ۳
  • خوردنیها: استفاده از خوردنیها ۶
  • رستگاران:۵
  • رستگارى: عوامل رستگارى ۲۲ ; موارد رستگارى ۲۱
  • رشد: عوامل رشد ۱۱، ۱۶، ۱۷، ۲۲
  • عقیده: تقوا در عقیده ۷ ; عقیده باطل ۶
  • عمل: آثار عمل صالح ۲، ۵، ۱۰، ۱۴، ۱۹، ۲۲ ; استقامت در عمل صالح ۹ ; تقوا در عمل ۷ ; مراتب عمل صالح ۸
  • قانون: محدوده تأثیر قانون ۴
  • قمار: ترک قمار ۳ ; قمار در صدر اسلام ۱ ; قمار قبل از تحریم ۲، ۵ ; گناه قمار ۳
  • کیفر: موجبات نجات از کیفر ۱۰
  • گناه: موجبات آمرزش گناه ۱۲
  • محبوبان خدا:۱۸ مقامات محبوبان خدا ۱۸ ۲۱
  • محبوبیت: عوامل محبوبیت ۱۹
  • محسنان: محبوبیت محسنان ۱۸ ; مقامات محسنان ۱۶، ۱۸
  • مسلمانان: شرب خمر در مسلمانان ۱، ۲ ; قمار در مسلمانان ۱، ۲ ; مسلمانان صدر اسلام ۱
  • مؤمنان: آمرزش مؤمنان ۳ ; تقواى مؤمنان صالح ۱۲ ; رستگارى مؤمنان ۵ ; مسؤولیت مؤمنان ۷ ; مؤمنان صالح ۵
  • نیکى: اهمیت نیکى ۲۰ ; تشویق به نیکى ۲۰

منابع