نتایج جستجو

که انسان را از کسب ثواب تأخیر مى اندازد و معمولاً به معناى گناه به کار مى رود. بنابراین «أَثِیم» یعنى گنهکار و به معناى کسى که بر گناه مداومت مى کند، و

عاقبتى داشته باشد گفته اند و الآن غالباً براى تعلیل و بیان علت چیزى به کار مى رود. اجل‌ (۵۶ بار) (بر وزن عقل) سبب. علّت. [مائده:32] يعنى بسبب آن قتل بر بنى

که انسان را از کسب ثواب تأخیر مى اندازد و معمولاً به معناى گناه به کار مى رود. بنابراین «أَثِیم» یعنى گنهکار و به معناى کسى که بر گناه مداومت مى کند، و

کردن و گرفتن سهم عادلانه دیگرى است، اما هنگامى که به صورت ثلاثى مزید به کار رود و «اقسط» گفته شود، به معناى عدالت و دادن سهم عادلانه هر کس به خود او است.

نیست) بلکه در مورد ادیان، همان کلمه «نسخ» یا «تبدیل» و امثال آن به کار مى رود. عرج‌ (۱۰ بار) وَ مَا السّمَاء فِيهَا مِن هُو يَنْزِل إِلَيْه ثُم فِي الْأَرْض

بر اسم «فاعل» و «مفعول» نیز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به کار مى رود، یعنى به یک فرد مراقب و نگهبان یا جمعیت مراقبین و نگهبانان هر دو اطلاق مى

که با لحنى آمرانه و طلبکارانه فریاد مى کشند و چیزى را مى طلبند به کار مى رود. سلق‌ (۱ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) [احزاب:19]. در اقرب گفته: «سلقه بالكلام: آذاه»

مورد سال هایى که باران قطع مى شود، یا شترى که شیر آن نیز قطع شده به کار مى رود). حرد (۱ بار) (بروزن فلس) منع [قلم:25] صبح برون شدند در حاليكه فقط به منع

مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]. تفجير و شكافتن راجع به رود است نه آب جارى ايضا [بقره:74]. از بعضى سنگها رود شكافته شود.ايضا [اسراء:91]

سریع باعث لرزه و اضطراب است، این واژه در معناى «شدت اضطراب» نیز به کار مى رود. وجف‌ (۲ بار) وجف و وجوف به معنى اضطراب آيد «وَجْفُ الشَّىْ‏ء: اِضْطِراب»

کسانى که از خشم و غضب پر مى شوند، و از اِعمال آن خوددارى مى نمایند به کار مى رود. کظم‌ (۶ بار) (بروزن فلس) مجراى تنفس چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند ايضا كظم

در مورد افراد و اشیایى که پشت سر یکدیگر قرار مى گیرند این کلمه به کار مى رود. ردف‌ (۳ بار) تبعيّت «ردفه ردفاًتبعه»: (اقرب) [نمل:72]. بگو شايد بعضى از آن

این از صفاتى است که مخصوص خداوند مى باشد، و در مورد دیگران کمتر به کار مى رود. باید توجّه داشت که «مجید» در آیه فوق، طبق قرائت مشهور، مرفوع است، و از اوصاف

کلمه «شِرْعَة» و «شریعه» از مادّه «شَرْع»، راهى را مى گویند که به سوى آب مى رود و به آن منتهى مى شود، و این که دین را شریعت مى گویند از آن نظر است که به حقایق

در مورد افراد و اشیایى که پشت سر یکدیگر قرار مى گیرند این کلمه به کار مى رود. تبعيّت «ردفه ردفاًتبعه»: (اقرب) [نمل:72]. بگو شايد بعضى از آن چه به عجله

است. این دو کلمه (خلق و خرق) گاهى در مطالب ساختگى و دروغین نیز به کار مى رود، منتها دروغ هایى که حساب شده است و با مطالعه ساخته مى شود. اما به «خلق و اختلاق»

اند: این که به «طلا»، «ذهب» گفته مى شود، براى آن است که به زودى از دست مى رود و بقایى ندارد (مادّه «ذَهاب» در لغت به معناى رفتن است). ذهب‌ (۵۶ بار) طلا

لذا، به طور کلى این واژه در هر گونه حرکتى که با سهولت انجام مى شود به کار مى رود. نشط (۲ بار) [نازعات:2-1]. نشط به معنى كندن و خارج شدن و غيره آمده است «نَشَطَ

عقل و ایمان است. و در این حالت، علم و دانش انسان به گناه، گر چه از بین نمى رود، اما تحت تأثیر آن غرائز سرکش قرار گرفته و عملاً بى اثر مى گردد، و هنگامى که

مجازات کردن قبلاً دستگیر مى کنند، این کلمه، به عنوان کنایه از مجازات به کار مى رود. اخذ (۲۷۳ بار) وَ رَبّک کَذٰلِک عَزِيز فَأَخَذْنَاهُم تَتْبِيب کُلّهَا مُقْتَدِر