الأنبياء ٥٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=گفتند آن که کرده است این را به خدایان ما همانا او است از ستمگران | |-|معزی=گفتند آن که کرده است این را به خدایان ما همانا او است از ستمگران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = [[نازل شده در سال::6|٦ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::59|٥٩]] | قبلی = الأنبياء ٥٨ | بعدی = الأنبياء ٦٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::8|٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ»: مراد این است کسی که چنین کرده است، خویشتن را در معرض هلاک انداخته و به خود و دیگران ستم روا داشته است. | «إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ»: مراد این است کسی که چنین کرده است، خویشتن را در معرض هلاک انداخته و به خود و دیگران ستم روا داشته است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۵
ترجمه
الأنبياء ٥٨ | آیه ٥٩ | الأنبياء ٦٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ»: مراد این است کسی که چنین کرده است، خویشتن را در معرض هلاک انداخته و به خود و دیگران ستم روا داشته است.
تفسیر
- آيات ۴۸ - ۷۷ سوره انبياء
- اشاره به وجه تسميه ((تورات (( به : فرقان ، ضياء و ذكر
- مقصود از اينكه قرآن ((ذكر مبارك (( است
- مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم
- گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود
- ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين آنها را
- محاجه آن جناب (عليه السلام ) با قوم خود بعد از شكستن بتها:((قال بل فعله كبيرهم ...((
- تنبه مردم بعد از شنيدن كلام ابراهيم (ع )
- اشاره به اينكه ((برد(( و ((سلام (( شدن آتش براى ابراهيم (عليه السلام ) به امرتكوينى خداى تعالى خارج از محدوده اطلاعات ما از سلسله علل و اسباب است
- بيان اينكه در جمله :((و جعلنا هم ائمة يهدون بامرنا(( مراد از هدايت رساندن به مقصد ومراد از ((امر(( امر تكوينى است
- توضيح اينكه مراد از وحى در آيه : ((واوحينا اليهمفعل الخيرات ...(( وحى تسديد است نه وحى تشريع و مؤ يد بودن ائمه به تسديد وتاءييد الهى را افاده مى كند
- بحث روايتى
- چند روايت راجع به اينكه خداوند امامت را در ابراهيم (عليه السلام ) و ذريه او قرار داد
نکات آیه
۱- پس از در هم شکسته شدن بت ها به وسیله ابراهیم(ع)، بت پرستان به پرس وجو از یکدیگر در مورد شکننده آنها پرداختند. (فجعلهم جذذًا ... قالوا من فعل هذا بالهتنا ) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «مَن» اسم استفهام باشد.
۲- ابراهیم(ع)، در نبود مردم، بت ها را در هم شکست و هیچ کس از آن با خبر نشد. (قالوا من فعل هذا بالهتنا ) پرس وجوى بت پرستان از یکدیگر در باره شکننده بت ها و نیز پاسخ برخى از آنان به این که ابراهیم(ع) از بت ها بدگویى مى کرد، (فتى یذکرهم) - به جاى این که بگویند: ما دیدیم چه کسى شکسته است - گویاى برداشت یاد شده است.
۳- قوم ابراهیم، پس از مشاهده در هم شکسته شدن بت ها، به عجز و ناتوانى آنها پى بردند. (إلاّکبیرًا ... إلیه یرجعون . قالوا من فعل هذا بالهتنا ) از این که قوم ابراهیم، بت ها را مورد سؤال قرار ندادند و به دنبال عاملى غیر از آنها بودند، مى توان برداشت یاد شده را به دست آورد. به ویژه اگر ضمیر در «إلیه» به «کبیراً» (بت بزرگ) بازگردد.
۴- قوم ابراهیم، بت ها را معبودهاى خویش مى پنداشتند و آنها را مى پرستیدند. (لأکیدنّ أصنمکم ... قالوا من فعل هذا بالهتنا ) «إله» به معناى معبود و جمع آن «آلهه» به معناى معبودها است.
۵- قوم ابراهیم، معتقد به چند معبود و داراى بت هاى متعدد بودند. (ما هذه التماثیل ... لأکیدنّ أصنمکم ... من فعل هذا بالهتنا )
۶- معبد و بتکده قوم ابراهیم، نگهبان نداشت. (فجعلهم جذذًا ... قالوا من فعل هذا بالهتنا ) از این که در برابر حضرت ابراهیم(ع) مقاومتى صورت نگرفت و مشرکان از عامل شکستن بت ها اطلاعى پیدا نکردند، مى توان برداشت یاد شده را استفاده کرد.
۷- حضرت ابراهیم(ع) به خاطر شکستن بت ها، در پندار قومش ظالم و ستمگر بود. (قالوا من فعل هذا بالهتنا إنّه لمن الظلمین )
۸- قوم ابراهیم، هنگام دیدن بت هاى شکسته خود برآشفته شدند. (قالوا من فعل هذا بالهتنا إنّه لمن الظلمین )
۹- تعرض به بت ها، ظلمى بزرگ و گناهى نابخشودنى در پندار قوم بت پرست ابراهیم (قالوا من فعل هذا بالهتنا إنّه لمن الظلمین ) ظالم و ستم پیشه به کسى گویند که بارها به ستم دست بزند. بنابراین توصیف ابراهیم به ستمکار بودن از جانب بت پرستان - در حالى که او تنها یک بار به بت ها تعرض کرده بود - گویاى این نکته است که تعرض به بت ها در نظر بت پرستان ظلمى بزرگ محسوب مى شد.
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): ابراهیم(ع) و ظلم ۷; بت شکنى ابراهیم(ع) ۲، ۸; بت شکن قصه ابراهیم(ع) ۱; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳، ۷
- بت: اهانت به بت ۹
- بتها: عجز بتها ۳
- قوم ابراهیم: اقرار قوم ابراهیم ۳; بت پرستى قوم ابراهیم ۴، ۵; بت شکنى در قوم ابراهیم ۹; بینش قوم ابراهیم ۷، ۹; پرسش قوم ابراهیم ۱; تاریخ قوم ابراهیم ۴، ۵، ۸، ۹; تعدد بتهاى قوم ابراهیم ۵; شرک قوم ابراهیم ۵; ظلم در قوم ابراهیم ۹; عقیده قوم ابراهیم ۴ ; غضب قوم ابراهیم ۸; گناه در قوم ابراهیم ۹; ویژگیهاى معبد قوم ابراهیم ۶