نتایج جستجو

نظم متفظن است طورى كه ديگران نيستند. راغب گويد: شاعر به علت فطنت و دقّت معرفت شاعر ناميده شده. شعر در اصل علم‏دقيق است... و در تعارف نام كلام موزون و قافيه

جن و انس را مگر براى معرفت و شناسائى خود، و اين مطلب مسلم است كه معرفت بايد غايتى داشته باشد و غايت آن پرستش و ستايش است، پس معرفت مقدمه پرستش و چون ذات

به سبب ستمشان [از سکنه] خالی مانده. بی تردید در این سرگذشت برای گروهی که معرفت و شناخت دارند، عبرتی بزرگ وجود دارد، آن خانه‌هاى آنهاست كه به كيفر ظلمى كه

(۳۸۹۶ بار) معرفت و عرفان به معنى درك و شناختن است. [يوسف:58]. بر يوسف داخل شدند يوسف آنها را شناخت در حاليكه آنها او را نمى‏شناختند. راغب گفته: معرفت و عرفان

ویژه خداست [آیا درک می کنند که همه امور به دست خداست؟ نه] بلکه بیشترشان معرفت و دانش ندارند؛ اگر از آنها بپرسى: چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است؟ خواهند

درجه اى دارند و آنها که ایثار کنند و جاى خود را به آنها بسپارند و از علم و معرفت بهره داشته باشند، درجات بیشتر دارند. و در این گونه موارد (سوره نساء) براى

طبيعى است. عبادات اسلامى نيز با طبيعيات گره خورده است، همچون: وقت شناسى، قبله شناسى، خسوف و كسوف و نماز آيات، اوّل ماه و هلال. اينها سبب آشنايى مسلمانان

تتّبع كنيم خواهيم ديد كه عقل در قرآن به معنى فهم و درك و معرفت است. طبرسى فرموده: عقل، فهم، معرفت و لبّ نظير هم‏اند راغب گويد: به نيروئى كه آماده قبول علم

آنان و خدا حائل و فاصله اى نیست، حجاب ها از قلبشان کنار رفته، و در پرتو نور معرفت، و ایمان و عمل پاک، خدا را با چشم دل چنان مى بینند; که هیچ گونه شک و تردیدى

خدا و معرفت امام است و در روايت ديگر از آنحضرت نقل شده است كه معرفت امام و اجتناب از معاصى كبيره است و نيز عياشى از آنحضرت نقل نموده است كه حكمت معرفت و فقه

از تو جز تو را پرستش نميكنيم تو را در مقابل عوض و بدل مانند پرستش كسانيكه معرفت بتو ندارند و از حضرتت غائبند. تنبيه تقديم اياك كه حق آن تاخير است براى افاده

براى يقين كنندگان و آنانكه زنگ ريب و شك از قلوب خود زدوده، به آيات سبحانى معرفت حاصل كنند. و تخصيص به موقنين براى آنست كه ايشان تأمل نمايند در آن و علم و

العبوديّه و استشهاد باين آيه فرموده و ظاهرا مراد آن باشد كه بنده از معرفت بنفس خود معرفت بخداى خود پيدا ميكند پس هر مرتبه از كمال كه خود را فاقد آن بيند مى‌يابد

كرده از زبان گوينده بگوش سامع مى‏رسد. اعتبار و عبرة حالتى است كه از معرفت محسوس به معرفت غير محسوس رسيده مى‏شود. تعبير مخصوص به خواب است كه آن را از ظاهر

كرده از زبان گوينده بگوش سامع مى‏رسد. اعتبار و عبرة حالتى است كه از معرفت محسوس به معرفت غير محسوس رسيده مى‏شود. تعبير مخصوص به خواب است كه آن را از ظاهر

مشاهده یا ادراک چیزى است، و گاه به معناى تأمل و جستجوگرى، و نیز به معناى معرفت حاصل از جستجوگرى، آمده است. و مى گوید «نظر» و «انتظار» گاه به یک معنا مى

قرار دادیم؛ بنابراین از آن پیروی کن و از هواهای نفسانی کسانی که [به حقایق] معرفت و آگاهی ندارند، پیروی مکن. پس تو را به راه دين انداختيم. از آن راه برو، و

است. در معانى الاخبار از حضرت صادق عليه السلام، فرمود: صراط مستقيم طريق به معرفت الهى است، و آن دو صراط است: يكى در دنيا و يكى در آخرت. اما صراط دنيا امام

احمقانه‌اش را كه نفهميد خدا ديدنى نيست و بام قصر وسيله معرفت باو نمى‌باشد و بازداشته شد از راه معرفت بخدا كه تأمّل و نظر در آيات آفاق و انفس است و صدّ بفتح

می‌دانستید که مدت درنگتان در دنیا بسیار اندک بوده است. [خدا] می گوید: اگر معرفت و شناخت می داشتید [می دانستید که] جز اندکی درنگ نکرده اید، گويد: اگر آگاهى