روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْمَرِيضِ وَ الْمُغْمَى عَلَيْهِ وَ الضَّعِيفِ وَ الْمَبْطُونِ وَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ غَيْرِ ذَلِك

و ساله سماعه بن مهران :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ فِي عَيْنَيْهِ اَلْمَاءُ فَيُنْتَزَعُ اَلْمَاءُ مِنْهَا فَيَسْتَلْقِي عَلَى ظَهْرِهِ اَلْأَيَّامَ اَلْكَثِيرَةَ أَرْبَعِينَ يَوْماً أَوْ أَقَلَّ أَوْ أَكْثَرَ فَيَمْتَنِعُ مِنَ اَلصَّلاَةِ إِلاَّ إِيمَاءً وَ هُوَ عَلَى حَالِهِ فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵

و سماعة بن مهران از آن حضرت (امام صادق عليه السلام) سؤال كرد: در مورد شخصى كه چشمانش آب آورده باشد، و خواهند كه آب چشم بيمار را بيرون بكشند، و او مدّتى طولانى حدود چهل روز يا كمتر يا بيشتر بر پشت مى‏خوابد و نمى‏تواند نماز بخواند مگر به همان حالت خوابيده بر پشت و با ايماء و اشاره آيا اين گونه نماز خواندن صحيح است؟ فرمود: اشكالى ندارد.