روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۶۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ اَلْعَبْدَ يَسْأَلُ اَللَّهَ اَلْحَاجَةَ فَيَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ‏ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِي‏ءٍ فَيُذْنِبُ اَلْعَبْدُ ذَنْباً فَيَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لاَ تَقْضِ حَاجَتَهُ وَ اِحْرِمْهُ إِيَّاهَا فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِي وَ اِسْتَوْجَبَ اَلْحِرْمَانَ مِنِّي‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۳

از امام باقر (ع)، فرمود: به راستى بنده از خدا حاجتى مى‏خواهد و خدا در كارِ روا كردن حاجت او است زودتر يا ديرتر و آن بنده در اين ميان گناهى مى‏كند و خدا تبارك و تعالى مى‏فرمايد به فرشته كه: حاجتش را بر مياور و او را محروم ساز از آن، زيرا كه متعرّض خشم من شد و مستحقّ حرمان از طرف من گرديد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۳

امام باقر عليه السّلام ميفرمود: همانا بنده از خدا حاجتى ميخواهد كه اقتضا دارد، زود يا دير برآورده شود (زيرا حاجت مشروعست و شرايط دعا موجود) سپس آن بنده گناهى مرتكب مى‏شود، و خداى عز و جل تبارك و تعالى بفرشته ميفرمايد: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم دارد: زيرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محروميت من گشت.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۳

از او، از احمد بن محمد، از ابن‏محبوب، از ابوايّوب، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: «به درستى كه بنده حاجتى را از خدا سؤال مى‏كند، واز حالش روا شدن آن باشد تا زمانى نزديك يا تا وقتى كه دير باشد. پس آن بنده گناهى مى‏كند، و به اين سبب خداى- تبارك و تعالى- به فرشته مى‏فرمايد كه: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم گردان؛ زيرا كه او خود را در معرض خشم من درآورده، و نوميدى را از من سزاوار شده».