روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۰۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن صفوان عن معاويه بن عمار عن ناجيه قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ إِنَ‏ اَلْمُغِيرَةَ يَقُولُ إِنَّ اَلْمُؤْمِنَ لاَ يُبْتَلَى بِالْجُذَامِ وَ لاَ بِالْبَرَصِ وَ لاَ بِكَذَا وَ لاَ بِكَذَا فَقَالَ إِنْ كَانَ لَغَافِلاً عَنْ‏ صَاحِبِ يَاسِينَ‏ إِنَّهُ كَانَ مُكَنَّعاً ثُمَّ رُدَّ أَصَابِعُهُ فَقَالَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى تَكْنِيعِهِ أَتَاهُمْ فَأَنْذَرَهُمْ ثُمَّ عَادَ إِلَيْهِمْ مِنَ اَلْغَدِ فَقَتَلُوهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اَلْمُؤْمِنَ يُبْتَلَى بِكُلِّ بَلِيَّةٍ وَ يَمُوتُ بِكُلِّ مِيتَةٍ إِلاَّ أَنَّهُ لاَ يَقْتُلُ نَفْسَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۸۵

از ناجيه، گفت: به امام باقر (ع) گفتم كه: مغيره مى‏گويد (مغيرة بن سعيد است كه «كشّى» اخبار بسيارى در لعن او روايت كرده است) كه: مؤمن به خوره و پيسى و به چنين و چنان گرفتار نمى‏شود؟ در پاسخ فرمود: راستش اين است كه او از اصحاب «يس» (يعنى حبيب كه داستان او در سوره يس وارد شده) به راستى كه او دست بريده (چلاق بود خ ل)، امام انگشتانِ خود را برگردانيد (به‏ شكل انگشتان چلاق) پس فرمود: گويا نگاه مى‏كنم به چلاقى او، آمد و آن مردم را بيم داد، سپس فردا به سوى آنها برگشت و او راكشتند، سپس فرمود: راستى مؤمن به هر بلائى گرفتار شود و به هر مرگى بميرد جز اينكه خودكشى نكند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۵۳

ناجيه گويد: بامام باقر عليه السّلام عرضكردم مغيره ميگويد: مؤمن بمرض جذام و پيسى و امثال آن مبتلا نميشود، فرمود: او از صاحب ياسين (حبيب نجار كه داستانش در سوره يس مذكور است). غافل است كه دستش چلاق بود- سپس امام انگشتان خود را برگردانيد- (بشكل انگشتان چلاق) آنگاه فرمود: گويا اكنون او را مى‏بينم كه با دست چلاقش نزد آنها آمده و اندرزشان ميدهد، سپس فردا نزد آنها آمد و ايشان او را كشتند، آنگاه امام فرمود: مؤمن بهر بلائى مبتلا مى‏شود و بهر مرگى ميميرد ولى خودكشى نميكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۱۹

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از صفوان، از معاويه بن عمّار، از ناجيه روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه: مغيره مى‏گويد كه: مؤمن مبتلى نمى‏شود به خوره و پيسى و نه به فلان و فلان. فرمود: «به درستى كه مغيره غافل است و خبر ندارد از حال صاحب سوره ياسين- يعنى حبيب نجّار كه قصّه‏اش در آن مذكور است- به درستى كه حبيب، دستش چلاق و خشكيده و به هم بسته و درهم كشيده بود». بعد از آن، حضرت انگشتان خويش را به سوى كف خويش برگردانيد و فرمود كه: «گويا من به چلاقى او مى‏نگرم، و آن را مى‏بينم [كه‏] به نزد قوم خود آمد و ايشان را از عذاب خدا ترسانيد. بعد از آن، در فردا به سوى ايشان برگشت و او را كشتند». بعد از آن حضرت فرمود كه:

«مؤمن به هر بليّه‏اى مبتلى مى‏شود و به هر نوع مردنى مى‏ميرد، مگر آنكه خود، خود را نمى‏كشد».