روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن عيسي عن علي بن النعمان عن داود بن فرقد عن ابي عبد الله ع قال :

أَخَذَ اَللَّهُ مِيثَاقَ اَلْمُؤْمِنِ عَلَى أَنْ لاَ تُصَدَّقَ مَقَالَتُهُ وَ لاَ يَنْتَصِفَ مِنْ عَدُوِّهِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يَشْفِي نَفْسَهُ إِلاَّ بِفَضِيحَتِهَا لِأَنَّ كُلَّ مُؤْمِنٍ مُلْجَمٌ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۷۳

از امام صادق (ع)، فرمود: خدا پيمان از مؤمن برگرفته كه گفتارش را باور ندارند و از دشمنِ خود انتقام نجويد، هيچ مؤمنى دلِ خود را شفا نبخشد جز به رسوائى او تمام شود زيرا هر مؤمنى لجام بر زبان دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۴۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: خدا از مؤمن پيمان گرفته كه گفتارش را تصديق نكنند و از دشمنش انتقام نگيرد، و مؤمنى دل خود را شفا ندهد جز برسوائى خويش، زيرا هر مؤمنى لجام بر دهانست‏

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۰۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن نعمان، از داود بن فرقد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خدا از مؤمن پيمان گرفته بر اينكه گفتارش باور نشود، و از دشمن خود داد خود نستاند. و هيچ مؤمنى نيست كه نفس خود را شفا دهد و تشفّى قلب حاصل كند، و دلش خوش گردد و از حرارت خشم خنك شود، مگر به رسوايى نفس خويش؛ زيرا كه هر مؤمنى لجام شده است و از انتقام ممنوع است».