روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۸۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي عن حماد بن عثمان عن عبيد عن زراره قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمََانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ‏ قَالَ تَرْكُ اَلْعَمَلِ اَلَّذِي أَقَرَّ بِهِ مِنْ ذَلِكَ أَنْ يَتْرُكَ اَلصَّلاَةَ مِنْ غَيْرِ سُقْمٍ وَ لاَ شُغُلٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۹۷

زراره گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۵ سوره مائده): «و هر كس كفر ورزد از گرويدن محققاً عملش ساقط گردد» در پاسخ فرمود: يعنى ترك كند عملى را كه بدان اعتراف كرده است، از اين بابت است اينكه ترك كند نماز را نه از براى بيمارى و نه از اشتغال به كارى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۹۵

زراره گويد: از حضرت صادق عليه السّلام پرسيدم از گفتار خداى عز و جل (در سوره مائده آيه ۵ كه فرمايد:) «و آنكه كفر ورزد بايمان همانا تباه شده است كردار او» فرمود: يعنى ترك كند كردارى را كه بدان اعتراف كرده است، و از آن جمله است ترك نماز بدون كسالت و بيمارى و نه از روى اشتغال بكارى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۲۳

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از حسين بن على، از حمّاد بن عثمان، از عبيد، از زراره روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل: «وَ مَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ» «۳». فرمود كه: «يعنى كارى را كه به آن اقرار كرده، ترك كند. و از جمله آن، اين است كه نماز را ترك كند، بى‏آنكه بيمارى يا شغلى داشته باشد». و ترجمه آيه اين است كه: «و هر كه كافر شد، و با آنچه ايمان به آن واجب باشد، از اصول و __________________________________________________ (۳). مائده، ۵.

فروع ايمان، و انكار شرائع اسلام كند از حلال و حرام، پس به حقيقت كه باطل شده است كردارهاى او» (به جهت عدم ترتّب ثواب، بر آنچه صحّت اعمال، فرع ايمان است).