روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن محمد بن اسماعيل عن حنان عن عقبه بن بشير الاسدي قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ أَنَا عُقْبَةُ بْنُ بَشِيرٍ اَلْأَسَدِيُ‏ وَ أَنَا فِي اَلْحَسَبِ اَلضَّخْمِ‏ مِنْ قَوْمِي قَالَ فَقَالَ مَا تَمُنُ‏ عَلَيْنَا بِحَسَبِكَ إِنَّ اَللَّهَ رَفَعَ بِالْإِيمَانِ مَنْ كَانَ اَلنَّاسُ يُسَمُّونَهُ وَضِيعاً إِذَا كَانَ مُؤْمِناً وَ وَضَعَ بِالْكُفْرِ مَنْ كَانَ اَلنَّاسُ يُسَمُّونَهُ‏ شَرِيفاً إِذَا كَانَ كَافِراً فَلَيْسَ لِأَحَدٍ فَضْلٌ عَلَى أَحَدٍ إِلاَّ بِالتَّقْوَى‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۶۵

از عقبه بن بشير اسدى، گويد: به امام باقر (ع) گفتم: من عقبه بن بشير اسدى هستم و در ميان قوم و تبار خود خاندان بزرگى دارم، گويد: در پاسخ فرمود: تو به خانواده خود بر سر ما منّت مينهى؟ (منه خ) راستى خداوند به بركت ايمان، هر كه را مردم پست مى‏شمردند، بالا برده است در صورتى كه مؤمن باشد و براى كفر، هر كه را مردم با شرافت مى‏شمردند، پست و زبون ساخته در صورتى كه به كفر بماند و كسى را بر كسى برترى نيست جز به وسيله تقوى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۱

عقبة بن بشير اسدى گويد: بامام باقر عليه السّلام عرضكردم: من عقبة بن بشير اسدى هستم، و در ميان قوم خود خاندان بزرگى دارم؟ حضرت فرمود: تو بحسب و شرافت خانوادگيت بر سر ما منت نهى؟ بدرستى كه خداوند آنكه مردم او را پست ميشمردند بواسطه ايمان در صورتى كه مؤمن باشد بالا برده است، و آنكه مردم او را شريف ميخواندند بجهت كفر در صورتى كه كافر باشد پست و زبون ساخته است؛ پس كسى را بر كسى برترى نيست جز بوسيله تقوى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۷

ابوعلى اشعرى، از محمد بن عبد الجبّار، از محمد بن اسماعيل، از حنان، از ابن عقبه بن بشير اسدى روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه: منم، عقبة بن بشير اسدى، و من در حسب عظيمى هستم از قوم خود. عقبه مى‏گويد كه: حضرت فرمود: «به حسب خود بر ما چه منّت مى‏گذارى؟ به درستى كه خداى- تعالى- به سبب ايمان، بلند گردانيده است كسى را كه مردم او را وضيع و پست مى‏ناميدند، هرگاه فى‏الحقيقه مؤمن باشد، و پست ساخته به واسطه كفر، كسى را كه مردم او را شريف و بزرگوار مى‏ناميدند، هرگاه فى‏الحقيقه كافر باشد. پس كسى را بر كسى زيادتى و افزونى نيست، مگر به پرهيزكارى».