نتایج جستجو

فرموده: به فولى ان ضدّ حلم است (يعنى سفاهت). نگاررنده اين معنى را مى‏پسندم و در بيشتر آيات قرآن، آن به معنى سفاهت و بى اعتنائى استعمال شده است. مثلا آنجا

داراى عقل و در معرض سفاهت و کم خردى (و أنّه کان یقول سفیهنا على اللّه شططًا) جن: اقرار جنیان مؤمن ۱; حقیقت جن ۴; سفاهت جن ۴; سفاهت جنیان مشرک ۱; عقل جن

بدنى داشته باشد مثل نقصان عضو و انواع بیمارى ها و یا جنبه روحى مثل جهل، سفاهت و جنون و یا جنبه هاى دیگر مانند از بین رفتن مال و مقام و فرزندان و «ایوب»

قرآن ۴; نفرت از استماع قرآن ۳ کافران: سفاهت کافران ۲; منشأ اعراض کافران ۴; نشانه هاى بى عقلى کافران ۴; نشانه هاى سفاهت کافران ۴ محمد(ص): نفرت مکذبان محمد(ص)

به سفاهت افکنده‌اند از آیین پاک ابراهیم روی گردان خواهد شد» (وَ مَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ). آیا این سفاهت نیست

(سخن و رفتار)، گرفته شده است. ۱۵- ممنوعیت سپردن اموال به شرابخوار، به دلیل سفاهت وى (و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم) امام صادق (ع) در مقام نهى از امین قرار دادن

مکذبان محمد(ص) ۲; خواسته هاى مکذبان محمد(ص) ۳; رذایل اخلاقى مکذبان محمد(ص) ۲; سفاهت مکذبان محمد(ص) ۳; عجب مکذبان محمد(ص) ۲; قصه محمد(ص) ۵; مخالفت با محمد(ص)

بخارى و مسلم و غير آن آمده است. و ظاهرش آن است كه حديث را قبول دارد. چه سفاهت عجيبى؟!1 قران فرمايد «لا تُدْرِ كُهُ الْاَبْصارُ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‏ءٌ»

تصرف ۱۳; حق مالکیت ۱۳ خدا: نواهى خدا ۱۹ ذکر: آثار ذکر پرسش از عهد ۱۸ سفاهت: آثار سفاهت ۱۴ سفیه: محجوریت سفیه ۱۴ ضعفا: اهمیت حفظ مال ضعفا ۴; اهمیت رعایت مصالح

حكمت است. بیگمان خداوند تنها توبه‌ی کسانی را می‌پذیرد که از روی نادانی (و سفاهت و حماقت ناشی از شدّت خشم و غلبه‌ی شهوت بر نفس) به کار زشت دست می‌یازند، سپس

ابوطالب آمدند و از دست محمد زبان به شکایت گشودند و گفتند: محمد احلام ما را به سفاهت می‌خواند و به خدایان ما بد مى گوید. ابوطالب محمد را خواند و گفت: اینان از

ستمكاران هيزم دوزخند. «بخس» به معناى نقصان ظالمانه است و «رهق» در معناى سفاهت، طغيان، گناه، كذب و ظلم به كار مى‌رود. «1» «قسط» به معناى بهره و نصيب است

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

function. آيات ۱۳۰ ۱۳۴ بقره روگرداندن از كيش حضرت ابراهيم (ع ) از حماقت و سفاهت نفس است مقام اصطفاء و برگزيدگى همان مقام اسلام و تسليم است نكته و وجه دو

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً» 4- سخن ناحق گفتن نشانه سفاهت است. «يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً» 5- جنّ از افكار و عقايد انسان‌ها

حجّت بر آنها چون مقاوله و مقابله و مجادله با آنها از قدر شخص ميكاهد و بر سفاهت آنان ميفزايد كه گفته‌اند جواب ابلهان خاموشى است و نزغ تحريك بامر شرّ است

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

اضطراب برطرف گرديد، فورا آن آيت عظيمه را فراموش كردند و برگشتند به رويه سابقه سفاهت و گمراهى و مخالفت و نافرمانى. بعد از آن در مقام تهديد و وعيد اين جماعت فرمايد:

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

عَلَى النَّارِ (175) أُولئِكَ الَّذِينَ‌: آن جماعت كسانيند كه از روى جهالت و سفاهت، اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‌: بدل كردند كفر را كه محض ضلالت است به

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

مى گذرانیدند سپس از پیامبر درباره آن‌ها که تقریباً عقل آن‌ها به بچه گى و سفاهت می‌رفت، سؤال گردید. خداوند با نزول این آیه فهمانید که اینان قبل از زوال عقل

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

حجّت بر آنها چون مقاوله و مقابله و مجادله با آنها از قدر شخص ميكاهد و بر سفاهت آنان ميفزايد كه گفته‌اند جواب ابلهان خاموشى است و نزغ تحريك بامر شرّ است

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

عمدا خواستيد خودتان را مستحق عقوبت الهيّه نمائيد و اين كاشف از نهايت جهل و سفاهت است. جلد 3 صفحه 520 قال‌َ هُم‌ أُولاءِ عَلي‌ أَثَرِي‌ وَ عَجِلت‌ُ إِلَيك‌َ

عمدا خواستيد خودتان را مستحق عقوبت الهيّه نمائيد و اين كاشف از نهايت جهل و سفاهت است. جلد 3 صفحه 520 قال‌َ فَإِنّا قَد فَتَنّا قَومَك‌َ مِن‌ بَعدِك‌َ وَ أَضَلَّهُم‌ُ

صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به مردى گذشت كه با كسى خصومت مى‌كرد و بر او سفاهت مى‌نمود و آن مرد مى‌گفت: حسبى اللّه. رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود:

برهان و حجت را نسبت به سحر دهند از جهت عجز خودشان از معارضه و مقاومت و نهايت سفاهت و جهالت. و جاى تعجب است كه شخص در مقام مخاصمه و مجادله، چون تاب مقاومت برهان

شغل او به امرى يا اشتغال او به چيزى كه در آن فايده دنيوى و اخروى نباشد از سفاهت رأى او و سخافت عقل او و استيلاى غفلت او است. و در حديث وارد شده: دشمن‌ترين

كردارهاى ما از حلم و صفح‌ وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ‌: و براى شماست اعمال شما از سفاهت و لغو، يا ما راست علم، و شما راست جهل. مراد آنست كه ما را از اعمال يكديگر

ريب انداز رسيدن به ثواب و عقاب پروردگار خود روز جزا. اين كلام دال است بر سفاهت و جهالت ايشان به جهت اعتقاد به لازم نبودن ثواب و عقاب روز قيامت، عبث بودن

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

ضمير راجع بسفها و عدول فرموده است از عوام بخواص براى آنكه اينها تصديق كنند سفاهت آنها را و به‌بينند چقدر ناحساب ميگويند. وَ إِذا قِيل‌َ لَهُم‌ُ اتَّبِعُوا

حلبى كه امام صادق (ع) فرمود: سفاهت نكنيد، زيرا پيشوايانِ شما سفيه نيستند. و نيز حلبى از آن حضرت حديث كند كه فرمود: سفاهت نكنيد زيرا پيشوايان شما سفيه نبودند

، و نوح (عليه السلام ) خواسته است بگويد كه شما كفار نسبت به ما و كار ما سفاهت به خرج داده و عقل خود را به كار نميزنيد. و يا منظور از «تجهلون » اين است

function. آيات ۱۳۰ ۱۳۴ بقره روگرداندن از كيش حضرت ابراهيم (ع ) از حماقت و سفاهت نفس است مقام اصطفاء و برگزيدگى همان مقام اسلام و تسليم است نكته و وجه دو

ادراك‌ نداري‌. و لذا بسياري‌ ‌از‌ انبياء ‌را‌ رمي‌ بجنون‌ ميكردند و ‌به‌ سفاهت‌ و كم‌ عقلي‌ و بي‌ شعوري‌، چون‌ ‌با‌ آلهه ‌آنها‌ طرف‌ بودند كسي‌ ‌که‌ ‌با‌

و آنچه‌ ميكند حق‌ ‌است‌ و صدق‌ ‌است‌ و عين‌ صلاح‌ و رشد ‌است‌ ‌از‌ روي‌ سفاهت‌ و جهالت‌ و بي‌ شعوري‌ و بي‌ادراكي‌ نيست‌ و ‌بر‌ خلاف‌ حق‌ نيست‌ تمام‌ عين‌

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز

و آنچه‌ ميكند حق‌ ‌است‌ و صدق‌ ‌است‌ و عين‌ صلاح‌ و رشد ‌است‌ ‌از‌ روي‌ سفاهت‌ و جهالت‌ و بي‌ شعوري‌ و بي‌ادراكي‌ نيست‌ و ‌بر‌ خلاف‌ حق‌ نيست‌ تمام‌ عين‌

راستى سفاهتِ خلق، شخص پستى است كه بر هر زير دستى، گردن فرازى كند و براى هر بالادستى زبونى كند. از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود: سفاهت براستى

سرشناسان قومش - که کافر بودند - گفتند: «بی‌چون ما تو را بی‌گمان غرق در (ژرفای) سفاهت می‌بینیم و بی‌تردید تو را از دروغگویان گمان می‌کنیم.» گفت: «ای قوم من! در

‌او‌ ميطلبم‌. 109 ] (آیه 88)- اما شعیب در پاسخ آنها که سخنانش را حمل بر سفاهت و دلیل بر بی‌خردی گرفته بودند «گفت: ای قوم من! (ای گروهی که شما از منید و

سبكى عقل آنها در امور مادى باشد يا در امور معنوى . ولى روشن است كه منظور از سفاهت در آيه فوق عدم رشد كافى در خصوص امور مالى است به طورى كه شخص نتواند سرپرستى

ايمان نياوردند و اكثريت جمعيت بر دشمنى و لجبازيهاى خود اصرار ورزيدند و نسبت سفاهت و ديوانگى به آن حضرت دادند، و اصرار و پافشارى كردند كه آن عذابى كه ما را

(يا مال‏ها كه از جنس چيزى است كه خدا آن را چنين قرار داده؛ چه ايشان به جهت سفاهت، ضبط آن نكنند و آن را تلف گردانند و شما، يا خود را بى چيز گردانند. بنا بر

بايد قيم‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ معين‌ نمايد و حكم‌ مجنون‌ ‌هم‌ همين‌ ‌است‌ بلي‌ ‌اگر‌ سفاهت‌ و جنون‌ متصل‌ بزمان‌ صغر ‌باشد‌ ولايت‌ ‌آنها‌ قطع‌ نميشود ‌تا‌ بحد رشد و

نظر بكوچكي‌ و پستي‌ امثال‌ ميكنند و مقصود ‌را‌ درك‌ نمينمايند حمل‌ ‌بر‌ سفاهت‌ نموده‌ و ميگويند غرض‌ ‌از‌ ذكر ‌اينکه‌ امثال‌ چيست‌! و ‌اينکه‌ سخن‌ موجب‌

افرادى كه خود را به سفاهت افكنده اند از آئين پاك ابراهيم رويگردان خواهد شد» (و من يرغب عن ملة ابراهيم الا من سفه نفسه ). آيا اين سفاهت نيست كه انسان ، آئينى

بلكه به خاموش كردن نداى اين مرد بزرگ حق طلب برخاستند. گاهى او را به جنون و سفاهت نسبت دادند و زمانى از خشم خدايان وى را ترساندند، اما او همچون كوه در مقابل

العالمين تسليم هستم ). خداى سبحان اعراض از كيش ابراهيم را كه نوعى ظلم است سفاهت خوانده و در مقابل آن ، اصطفاء را ذكر كرده ، آنگاه آنرا با سلام تفسير كرده

نزديكى به آنها به درگاه خداى تعالى نزديك شوند. و اين خود نمونه بارزى از سفاهت بشر است كه عاليترين مرحله خضوع را كه همان « خضوع بنده در برابر پروردگار »

يعنى ميپندارد كه در هيچ مسئله از مسائل زندگى تقليد نمى كند، در حقيقت سند سفاهت خود را دست داده . بله تقليد در آن مسائلى كه خود انسان ميتواند بدليل و علتش

معانى حقيقى و واقعى ، و نظير شرافت نور بر ظلمت ، و علم بر جهل ، و عقل بر سفاهت باشد، بطوريكه حقيقت وجود رسول خدا (ص ) مثلا غير حقيقت وجود ديگران باشد، هر

فطرتشان مستقيم نيست ، و راءيشان در مسئله تشريع و دين ، خطا است ، و كلمه سفاهت هم به همين معنا است ، كه عقل آدمى درست كار نكند، و راءى ثابتى نداشته باشد