نتایج جستجو

را...». ابراهیم(ع): اعتذار ابراهیم(ع) ۱; بت شکنى ابراهیم(ع) ۳; بیمارى ابراهیم(ع) ۳; توریه ابراهیم(ع) ۳; قبول اعتذار ابراهیم(ع) ۲; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲،

مراد ابراهیم از سخنش «سقیم» این بود که به زودى مریض مى شوم...». ابراهیم(ع): اعتذار ابراهیم(ع) ۳; بیمارى ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۷، ۸; تفکر ابراهیم(ع) ۱;

المنفقون و الذین فى قلوبهم مرض ... و من یتوکل على اللّه) «مرض» به معناى بیمارى است و مقصود از آن در اینجا به این دلیل که در مقابل نفاق قرار گرفته، تردید

محدوده اختیارات بیمار ۲، ۳، ۴ بیماران: همسفرگى با بیماران ۱۹، ۳۸ بیمارى: آثار بیمارى ۱، ۲۰ پدر: خوردن از خانه پدر ۳، ۱۰ تعقل: در آیات خدا ۳۵; زمینه تعقل

را مى جوشانند تا سفت شود و به هنگام بیمارى «جَرَب» به بدن شتر مى مالند و معتقد بودند با سوزشى که دارد مادّه بیمارى «جَرَب» را از بین مى برد. به هر حال

دنیوى انبیا ۶ انسانها: مشکلات دنیوى انسانها ۶ ایوب(ع): التجاى ایوب(ع) ۹; بیمارى ایوب(ع) ۲; دعاى ایوب(ع) ۱، ۳; شفاى ایوب(ع) ۳; عبرت از قصه ایوب(ع) ۱; فقر

سخنانت در دل همگان تأثیر کند. ۲ - بى اثر بودن قرآن در برخى از انسان ها، معلول بیمارى خود آنان است، نه ابهام و نارسایى پیام الهى. (إنّک على الحقّ المبین . إنّک

ایوب(ع)، زن و فرزندان جدید دیگرى به او اعطا کرد. (و ءاتینه أهله ) ۶- رفع بیمارى، غم و گرفتارى ایوب(ع) و بازگشت خانواده اش به آن، رحمتى از جانب خدا بر او

متعلّقات مادى معصومان «ع» استجاب دعاى ايّوب «ع»، پس از بیماری ها و گرفتاری ها وجه اين كه ابراهيم و اسحاق و يعقوب «ع» را، به داشتن «دست» و «چشم» مدح فرمود

برای خدا به اتمام برسانید! و اگر محصور شدید، (و مانعی مانند ترس از دشمن یا بیماری، اجازه نداد که پس از احرام‌بستن، وارد مکه شوید،) آنچه از قربانی فراهم شود

اطاعت از خدا ۹ انسان: عوامل انقیاد انسان ۸; فضایل انسان ۱۵، ۱۷ بیمارى: عوامل شفاى بیمارى ۱۶ تغذیه: تغذیه از شکوفه ۱، ۲; تغذیه از گل ۱; تغذیه از میوه ۱،

این موضوع، مى تواند مؤید برداشت بالا باشد. ابراهیم(ع): استهزاهاى ابراهیم(ع) ۲; بت شکنى ابراهیم(ع) ۱; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳ بتها: استهزاى بتها ۲; بتها و خوردن

ءالهتهم فقال ألا تأکلون . ما لکم لاتنطقون) ابراهیم(ع): استهزاهاى ابراهیم(ع) ۱، ۲; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲; گفتگوى ابراهیم(ع) با بتها ۲ احکام :۴ استهزا: احکام استهزا

می‌داند با این که در آیین ابراهیم (ع) حرام بوده، و به همین دلیل یهود هم به پیروی از ابراهیم آنها را بر خود حرام می‌دانند، نه تنها ابراهیم، بلکه نوح هم اینها را

خدا، بى مهرى نسبت به اهل ایمان، احساس کوچکى در برابر کافران، از نشانه هاى بیمارى دل و ضعف ایمان (فترى الذین فى قلوبهم مرض ... اذلة على المؤمنین اعزة على

هستند». ابراهیم(ع): بصیرت ابراهیم(ع) ۴; عبرت از قصه ابراهیم(ع) ۲; عبودیت ابراهیم(ع) ۳; علم ابراهیم(ع) ۷; عمل به تکلیف ابراهیم(ع) ۷; فضایل ابراهیم(ع) ۷; قدرت

زيتون، بلغم را برطرف مى‌سازد، رنگ صورت را صفا داده اعصاب را تقويت نموده، بيمارى و درد و ضعف را از بين مى‌برد و آتش خشم را فرو مى‌نشاند. «2» مراد از «ثُمَّ

از ما اهل البیت به دور داشته است. در تفسیر على ابراهیم چنین آمده که این آیه درباره ماریه قبطیه مادر ابراهیم نازل شده است و سبب آن چنین بوده که عائشه به رسول

بلکه اینان درباره قرآن من در شک هستند، بلکه هنوز عذاب را نچشیده اند [تا از بیماری شک درآیند و به حقّانیّت آن اقرار کنند و زبان از گستاخی و جسارت ببندند.]

متعلّقات مادى معصومان «ع» استجاب دعاى ايّوب «ع»، پس از بیماری ها و گرفتاری ها وجه اين كه ابراهيم و اسحاق و يعقوب «ع» را، به داشتن «دست» و «چشم» مدح فرمود

از همه‌ی پیامبران برجسته پیمانشان را گرفتیم و (به ویژه) از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم، و از همه‌ی آنان پیمانی سخت گرفتیم؛ تا راستان را

زيتون، بلغم را برطرف مى‌سازد، رنگ صورت را صفا داده اعصاب را تقويت نموده، بيمارى و درد و ضعف را از بين مى‌برد و آتش خشم را فرو مى‌نشاند. «2» مراد از «ثُمَّ

بابويه‌ و ‌علي‌ ‌إبن‌ ابراهيم‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌اند ‌که‌ خلاصه‌ مفادش‌ اينست‌ ‌که‌ موقعي‌ ‌که‌ حضرت‌ ابراهيم‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌را‌

هر غذايى را بخورد: يكى آنجا كه بيمار درمان گشته و سالم است و ديگر آنجا كه بيمارى فرد لاعلاج و بدون درمان است و پزشك از بهبود او مأيوس شده است. در قرآن نيز

این سوره، سرزمین هاى نزول وحى را دربرگرفته است; زیرا «نوح»(ع) در کوفه، ابراهیم و عیسى(ع) در بیت المقدس، موسى(ع) در طور سینا و پیامبر اسلام(ص) در مکه به

هر غذايى را بخورد: يكى آنجا كه بيمار درمان گشته و سالم است و ديگر آنجا كه بيمارى فرد لاعلاج و بدون درمان است و پزشك از بهبود او مأيوس شده است. در قرآن نيز

مانده‌اند و با وجود اين مغرور بدنيا شدند و از دين اجداد خودشان كه بحضرت ابراهيم و اسمعيل ميرسد دست برداشتند و براى منافع چند روزه بت‌پرست شدند و بزودى بسزاى

نعمت هاى دنیوى ۵ البرهان فی تفسیر القرآن. تفاسیر على بن ابراهیم و برهان. تفاسیر محمد بن ابراهیم النعمانى و برهان.

فردا خودت فقير خواهى شد، بهتر است اموالت را ذخيره كنى تا به هنگام پيرى و بيمارى و ...، خرج نمايى. اينها القائات و وعده‌هاى شيطانى است. نياز ما در فرداى

بسوى همگان باز است بيان مراد از اينكه ابرهيم (ع ) يك امت بود ذكر اوصاف ابراهيم (ع ) كه آثار تدين به دين خنيف او است معناى آيه ((انما جعل السبت على الذين

لباس براى يتيمان، محبت است. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 23- اگر بيمارى و فقر و سختى براى انسان رخ دهد، ياد ساير نعمت‌ها براى او مرهمى است. «وَ

منكر آن شد، چون ترسيده بود ابراهيم گفت : نه بلكه خنديد. آنگاه مردان نامبرده از آنجا برخاسته به طرف سدوم رهسپار شدند ابراهيم (نيز) با آنها مى رفت تا بدرقه

و تفرقه خارج شوند، «1». بقره، 162. «2». محمّد، 20. «3». ابراهيم، 21. «4». غافر، 49. «5». ابراهيم، 22. جلد 9 - صفحه 466 در قيامت در ظلماتند و براى كسب نور

تو مى‌گويم: حضرت آدم براى توبه خود، حضرت نوح براى نجات از غرق شدن، حضرت ابراهيم براى‌ «1». تفسير نورالثقلين. «2». تفسير كنز الدقائق. «3». يوسف، 55. جلد

خداوند آتش را برای او برد و سلام کرده است- همان خدایی که آتش نمرودی را برای ابراهیم سرد و سالم ساخت- دست کرد و نوزادش را سالم بیرون آورد. اما باز مادر در امان

پس عدم قدرت اصلا احرى و اولى خواهد بود به معذرت. در تفسير برهان- على بن ابراهيم قمى فرمايد: در غزوات پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله جنگى دورتر و سخت‌تر از

سرعت به سراغ او آمدند. تفسير: طرح جالب بت شكنى ابراهيم در اين آيات بخش قابل ملاحظه اى از زندگى ابراهيم قهرمان بتشكن (عليه السلام ) به دنبال گوشه هائى از

الْكافِرُونَ»* در روايات، تلاوت اين آيه، براى اداى دين و رفع وسوسه و برطرف شدن فقر و بيمارى، مؤثّر شمرده شده است. نفى فرزند از خداوند، در مقابل يهود و مسيحيّت است،

شيطان ، و رنج و محنت و بيمارى ، منافات با مقام صبر و شكيبائى ندارد، آن هم بعد از هفت سال يا به روايتى هيجده سال با درد و بيمارى و فقر و نادارى ساختن و

بنويسيد كه بعد از آن هرگز گمراه نشويد! در ميان حاضران خليفه‌ى دوّم گفت: بيمارى پيامبر شديد شده و سخنانش بى‌ارزش است، شما قرآن داريد و نيازى به نوشتن نيست

الْحُجَّة علي بن ابراهيم عن ابيه و صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن يحيي بن معمر العطار عن بشير الدهان عن ابي عبد الله ع قال : رسول خدا (ص) در بيمارىِ مرگ خود

متتابعة لغير علة كتب منافقا» «6» و در روايت ديگرى مى‌خوانيم هر كس به غير از بيمارى و عذر موجه ديگرى سه جمعه در نماز جمعه حضور نيابد، خداوند بر قلب او مُهر

علیکم میلة واحدة) ۲۱- معافیت مسلمانان از حمل سلاح، به هنگام نماز خوف در صورت بیمارى و یا در آزار بودن به واسطه بارش باران (و لاجناح علیکم ان کان بکم اذىً من

آتش گفتيم: براى ابراهيم سرد و گلستان باش: «يَا نَارُ كُونِى بَرداً وَ سَلاماً عَلَى إبرَاهِيم». در اين جا، يك فصل از داستان هاى ابراهيم «عليه السلام» خاتمه

كه از ابراهيم (عليه السلام ) پرسيد خداى تو كيست كه به سوى او دعوت مى كنى ؟ ابراهيم گفت : «همان كسى است كه زنده مى كند و مى ميراند» (اذ قال ابراهيم ربى الذى

مى كنند). ۹۵ - بگو ((خدا راست گفته (و اينها در آئين پاك ابراهيم نبوده ) بنابراين از آئين ابراهيم پيروى كنيد كه به حق گرايش داشت و از مشركان نبود!)) شان

) خداوند همواره غفور و رحيم است . ۶۰ - اگر منافقين و آنها كه در دلهايشان بيمارى است ، و (همچنين ) آنها كه اخبار دروغ تفسير نمونه جلد ۱۷ صفحه ۴۲۶ و شايعات

عربها علاقه خاصى به ابراهيم نشان مى دادند و حتى آئين خود را به عنوان آئين ابراهيم معرفى مى كردند، اضافه مى كند كه آئين واقعى ابراهيم همين است كه من به سوى

دانيم صرع و جنون از بيمارى هاى روانى هستند و غالبا عوامل شناخته شده اى دارند. پاسخ : جمعى معتقد هستند كه تعبير مس شيطان كنايه از بيمارى روانى و جنون است و

نيست). وجه پنجم از كفر، «كفر برائت» است ، كه خداى عزّوجلّ درباره اش از ابراهيم خليل عليه السلام حكايت كرده كه گفت: «كفرنا بكم، و بدا بيننا و بينكم العداوة

بعد از اين تفسير قابل توجه به نظر مى رسد اين است كه : خداوند سليمان را با بيمارى شديدى مورد آزمايش قرار داد، آنچنان كه همچون جسدى بى روح بر تختش افتاد، و

از اولين ، و چهار نفر از آخرين هستند، اما چهار نفر از اولين ((نوح » و «ابراهيم » و «موسى » و «عيسى » مى باشند، و چهار نفر از آخرين محمد (صلى اللّه عليه

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر علي بن ابراهيم عن ابيه عن بكر بن صالح عن القاسم بن بريد قال حدثنا ابو عمرو الزبيري عن ابي عبد الله ع قال : ابو

ساختى و در آن مى دميدى و به فرمان من پرندهاى مى شد و كور مادرزاد و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من شفا ميدادى ، و مردگان را (نيز) به فرمان من زنده ميكردى

كند، مثلا مى گويد طلبكاران پشت سر منند، و مرا رها نمى كنند، در آيه ۱۶ سوره ابراهيم مى خوانيم من ورائه جهنم و يسقى من ماء صديد گوئى جهنم اين گنهكاران را تعقيب

تا آنجا كه تاريخ دين و فلسفه نشان ميدهد، سخنى است دروغ ، براى اين كه دين ابراهيم (عليه السلام ) بعد از عهد فلسفه هند و مصر و كلدان بود، و دين عيسى (عليه

برگردانند و خود را تبرئه كنند!. در روايتى از امام باقر (ع ) كه در تفسير على بن ابراهيم در ذيل اين آيه نقل شده چنين مى خوانيم : فارقوا اميرالمومنين عليه السلام

اين امتها از قبيل : قوم نوح و عاد، قوم هود و ثمود قوم صالح و كلده و قوم ابراهيم (عليه السلام ) و اهل سدوم ، و سائر مؤ تفكات (قوم لوط) و قبطيان (قوم فرعون

مقايسه كند، و در نظر بگيرد: كه اين زندگى آميخته اى از مرگ و حيات ، و سلامتى و بيمارى ، و فقر و توانگرى ، و راحت و تعب ، و وجدان و فقدان است ، و نيز در نظر بگيرد: