نتایج جستجو

سعادت زندگى بهشتى براى يك عمر با آنان وداع مى كند مايوس و غمگين نمى شوند، و نوميدى ، رابطه شان را با پروردگارشان قطع نمى كند بلكه به التجاء به خداوند خود -

خداوند ميطلبد، و آنگاه كه دعاى نهانى اثر نكرد و مصيبت رو به شدت گذاشت و آثار نوميدى و انقطاع از اسباب هم كم كم نمايان شد، آن وقت است كه ديگر ملاحظه اطرافيان

نخواستنت پس از خواهش، تمايلت بعد هراست و هراست پس از تمايل. اميدت بعد از نوميدى و نوميديت پس از اميد، بخاطر آمدنت آنچه در ذهنت نبود و ناپيدا گشتن آنچه يك

ترس مى پرستد، و هم باميد، و در نتيجه در زندگيش هم در حالت اعتدال ، ميان نوميدى ، كه منشاء خموديها است ، و ميان اطمينان بشفاعت ، كه كوتاهيها و كسالتها است

عزت و جلالم سوگند كه آرزوى هر آرزومندى را كه به غير من اميد ببندد مبدل به نوميدى مى كنم ، و جامة ذلت در ميان مردم بر تنش ‍ مى پوشانم ، و از گشايش و فضل خودم

بعد از بشارت دادن ملائكه باز آنرا باور نكرد و در جواب ملائكه سخنى گفت كه نوميدى از اولاددار شدن از آن پيدا است ، و اينك گفتگوى ملائكه با وى : «ونبئهم عن

مائده): «هر كه به خدا شرك آورد خدا بهشت را بر او حرام كرده است». ۲- و پس از آن نوميدى از رحمت خدا است، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۷۸ سوره يوسف): «به راستى كه

ظالمان يار و ياورى- كه آنها را نجات دهد- ندارد) (مائده: ۷۲). و پس از آن يأس و نوميدى از رحمت خدا است زيرا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ

دل را نور و صفا مى بخشد، و به پيروزيها اميدوار مى كند، و گرد و غبار ياس و نوميدى را از صفحه روح انسان مى زدايد. در حديثى آمده است كه پيغمبر اكرم (صلى اللّه

خويشتن گام برمى دارد. از سوى ششم دعا به او اعتماد به نفس مى دهد، و از ياءس و نوميدى باز تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۱۵۰ مى دارد، و به تلاش و كوشش بيشتر دعوت

انسان امكانپذير نيست ، يا گرفتار غرور و غفلت مى شود، و يا در گرداب ياس و نوميدى فرو مى رود. و به تعبير ديگر توصيف او به «عزيز» و «غفار» دليل ديگرى بر «الوهيت

نمايد، در زندگى ديگرش در شقاوت و هلاكت خواهد بود و مغلول به غلّ و زنجير نوميدى و خسران محشور خواهد شد، و در مهبط لعنت و حضيض بعد قرار خواهد گرفت ، و از

من يشاء فى رحمته ، و الظالمين اعدلهم عذابا اليما((. و مراد از اينكه نسبت نوميدى به ايشان داده ، يا اين است كه واقعا نوميد هم هستند، چون حيات آخرت را منكرند،

كه اين تحضيض بر امرى ماضى واقع شده كه هنوز تحقق نيافته قهرا معناى ياس و نوميدى را افاده مى كند، ياسى كه مساوى با نفى است ، و چون چنين مفادى داشته قوم يونس

و سلّم ) كه از لجاجت و سرسختى مخالفان هرگز خسته نشوند، و گرد غبار ياءس و نوميدى بر روح و جانشان ننشيند و بدانند: رگ رگ است اين آب شيرين و آب شور و با استقامت

عظمت آن دلالت كند. و در جمله ((و قد خاب من افترى ((، ((خيبه (( به معناى نوميدى از رسيدن به نتيجه است ، نتيجه اى كه آرزويش را دارند و اين جمله در كلام به

باعث جرئت و غفلت است ، و اگر بيم و انذار بيش از اندازه باشد نتيجهاش ياس و نوميدى و خاموش ‍ شدن شعله هاى عشق و تحرك است . درست به همين دليل در آيات قرآن ،

بوده»، گویى خبر تأثّرآورى شنيده، چون مأيوس از ثواب شده، بلافاصله و با كمال نوميدى می گويد: رنج و تعب خود را به حساب خدا مى گذارم. يعنى حالا كه ارادۀ خدا همه

جزاء، چه حالى دارند. و كلمه ((يبلس (( از مصدر ((ابلاس (( است ، كه : به معناى نوميدى از رحمت خداست ، كه منشا همه شقاوتها و بدبختى ها است. «وَ لَمْ يَكُن لَّهُم

شخصى همه شب بر سر بيمار گريست چون صبح شد او بمرد و بيمار بزيست‏ بسا كه نوميدى كاميابى ببار آورد، و بسا كه اميدوارى موجب هلاك گردد. چون از كسى بيم ملامت

زنده نگه دارد، و چون گناهان و جرائم خود را مى بيند و مى شمارد، يكباره دچار نوميدى و ياءس از رحمت خدا نگردد. علاوه بر اينكه در آيه : «ان تجتنبوا كبائر ما تنهون

وصف از اوصاف اميد بخش پروردگار است در پايان آيه جائى براى كمترين ياس ‍ و نوميدى باقى نمى گذارد آرى به همين دليل آيه فوق گسترده ترين آيات قرآن است كه شمول

محروم در هر عصر و زمان به اين وعده بزرگ الهى دلگرم شوند و گرد و غبار ياس و نوميدى را از دل و جان خود بشويند و براى ادامه مبارزه با لشكر باطل آماده و مقاوم

دگرگونيهاى روزگار آنها را تكان مى دهد، نه سلب نعمتها آنانرا به ناسپاسى و نوميدى مى كشاند، و نه روى آوردن نعمتها آنها را در غرور و غفلت فرو مى برد. لذا در

را بازگو مى كند. اينگونه افراد در سختيها و طوفانهاى زندگى گرفتار ياءس و نوميدى و اضطراب و ناراحتى نمى شوند روحى آرام و قلبى مطمئن دارند و توان آنها در

كه چنين باشد در حقيقت عبادت نيست . به اين ترتيب اميد مشركان در آن روز به نوميدى كامل تبديل ميشود و به وضوح اين حقيقت براى آنها روشن ميگردد كه معبودان آنها

داراى اثر روانى هستند: فال نيك اميد آفرين است در حالى كه فال بد موجب ياس و نوميدى و ناتوانى مى شود. تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۵۳ و از آنجا كه اسلام ، هميشه