نتایج جستجو

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

غرق‌شوندگانند.» «پس هنگامی که تو با همراهانت بر کشتی آرمیدی، بگو ستایش خدایی را (سزا)ست که ما را از (چنگ) گروه ظالمان رهانید.» و بگو: «پروردگارم! مرا در فرودگاهی

اعمال او بينا؛ پس او را فرو نخواهد گذاشت و او را به محشر خواهند آورد و جزا و سزا به او خواهند رسانيد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ إِذَا السَّماءُ

استعداد و اقتضاء حكمت و عدالت است مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آنداد از جاه و جلال و جمال و كمال و مال و منال و كسيرا حقّ چون و

بندگان تواند، و بنده را بر مالك اعتراضى نزيبد، و هر چه فرمايد بر وجه جزا و سزا و به مقتضاى حكمت و مصلحت باشد. در اين تنبيه است بر آنكه آنها مستحق عذابند،

حَكِيمٌ‌: و خداى تعالى داناست به صدق و كذب مخبر، و هر يك را بر وفق آن جزا و سزا خواهد داد، و حكيم است در امور بندگان، و از جمله امور محكمه است كه بتحقيق اخبار

استعداد و اقتضاء حكمت و عدالت است مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آنداد از جاه و جلال و جمال و كمال و مال و منال و كسيرا حقّ چون و

بود. (ءاتینه حکمًا و علمًا و کذلک نجزى المحسنین) «جزاء»(مصدر نجزى) به معناى سزا و پاداش است. ۱۰- نیکوکارى یوسف(ع) ، مایه رسیدن او به مقام نبوت بود. (ءاتینه

از مكنونات ضماير و سرائر قلوب و خواطر صدور، پس همه را بر وفق اعتقاد جزا و سزا خواهيم‌ «1» التوحيد، باب 38 (باب ذكر عظمة اللّه جل جلاله) ص 277 روايت 2. «2»

یکدیگر را ملاقات می‌کنند، و هر کسی با اعمالی که کرده است رو به رو می‌شود و سزا و جزای آن را می‌بیند. یاء تلاقی در رسم‌الخطّ قرآنی حذف شده است. يُنَزِّلُ‌

گز داشتند و اندكى هم درخت سِدر در آنها بود» سپس خدا فرموده است: «آنها را سزا داديم بدان چه ناسپاسى كردند و كفر ورزيدند و آيا مجازات كنيم جز ناسپاس را؟»

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

جامعه ایمانى است. (إنما نحن مستهزءون. اللّه یستهزئ) آیه مورد بحث، بیانگر سزا و کیفر منافقان استهزا کننده است. ۳ - منافقان، مردمانى متحیر و سرگردان در وادى

اعراض مكن از تبليغ، و استعجال عذاب ايشان منما، كه ما البته ايشان را به جزا و سزا خواهيم رسانيد؛ يا در زمان تو يا بعد از تو. تنبيه: آيه شريفه دليل است بر آنكه

۹- خداوند ، اعمال و رفتار آدمیان را محاسبه مى کند و بر اساس آن ، ایشان را سزا مى دهد. (و هو سریع الحساب) ۱۰- مجازاتهاى الهى قانونمند و داراى نظامى خاص (و

آنكه مراد، مشاهده جزا و پاداش طاعات و عبادات است به ثواب و رحمت الهى، و ديدن سزا و مكافات معاصى و مخالفت است به عقاب و نقمت سبحانى. 3- مراد، تجسم اعمال است،

كه خداى تعالى به آنچه مى‌كنيد بيناست و هيچ چيز بر او پوشيده نيست، پس جزا و سزا خواهد داد. تبصره: خداى تعالى از راه لطف و مرحمت به طريق استفهام، نتيجه اقرار

یعنى، حقیقت و واقعیت این است که خداوند یکتا است. ۶ - توحید، داراى اهمیتى به سزا و قابل توجّه (قل هو) ۷ - «اللّه»، نام خاص خداوند (اللّه) ۸ - خداوند، تنها

تجاوز به خویش متهم کرد. (قالت ما جزاء من أراد بأهلک سوءًا) «جزاء» به معناى سزا و کیفر و «ما» در جمله فوق نافیه است. بنابراین «ما جزاء ...» ; یعنى: نیست کیفر

اخراج از بهشت، و آمدن به زمين، از باب مصلحت بود نه از جهت عقوبت و نه به سبب سزا؛ زيرا هر فاعل معصيتى فاسق، و هر فاسق ملعون است؛ (لعنة اللّه على القوم الفاسقين)

سبك نيستند».و امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه سبك را به سبكى سزا دهد، به حقيقت كه به آنچه بر او وارد مى‏شود، راضى شده، از آنجا كه مانند او

عمرو بن عثمان عن رجل عن ابي الحسن ع قال : از ابى الحسن (ع) فرمود: بر خدا سزا است كه در خانه‏اى نافرمانى نشود جز آنكه آن را از بن بركند و آفتابش دهد تا

ازلى احاطه دارد به تمام افعال بندگان از كلى و جزئى، ظاهرى و باطنى، لكن جزا و سزا تابع بجا آوردن آنهاست كار نيك يا بد را در دنيا، و اختيار «عمل احسن» را بر

مؤمنى را سير كند، بهشت براى او واجب است و هر كه‏ كافرى را سير كند بر خدا سزا است كه دلش را از زقوم پر كند، خواه مؤمن باشد و خواه كافر. امام صادق عليه السّلام

شنيدم مى‏فرمود: آيات قرآن گنجينه‏هايند و هر زمانى كه گنجينه‏اى گشودى بر تو سزا است كه نگاه كنى در آن چيست. زهرى گويد: از حضرت على بن الحسين عليهما السلام

(ع) فرمود: من چيزى را نبينم كه برابر ديدار مؤمن باشد جز طعام او و بر خدا سزا است كه هر كه مؤمن را اطعام كند، او را از طعام بهشت بخوراند. امام صادق عليه

برایشان از جهنّم بسترهایی و از بالایشان سرپوش‌هایی است و بدین‌گونه بیدادگران را سزا می‌دهیم. و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند- هیچ کسی

فرمود: هر كه به برادر مؤمن خود جامه‏اى براى زمستان يا تابستان بپوشاند، بر خدا سزا است كه به او از جامه‏هاى بهشت بپوشاند، و سختى جان‏كندن را آسان كند و گورش

پرستيدند به زودى بدانها رسد با خوارى در زندگى دنيا و همچنين افتراءبندان را سزا دهيم» هيچ‏ بدعت‏گذارى را نبينى جز اينكه خوار است و هر كه به خدا عز و جل و

شود، خداى عز و جل‏ به سوى آن وحى فرمايد كه: دوستان مرا به سبب تحفه‏هاى ايشان سزا ده؛ پس خدمتكاران، از غلمان و حوران از بهشت بيرون مى‏آيند و با ايشان طبقه‏هاى

در آورده باشد) چون هراس ما و چهره رنگ پريده ما را ديد گفت: سپاس خدائى را سزا است كه محمد را يارى كرد و چشمش را روشن ساخت، آيا به شما يك مژده‏اى ندهم؟ گفتم:

نيست ثابت كرده ولى بايد اين را گفت: خدا وصفى دارد خاص به خود كه ديگرى را سزا نباشد، در آن شريك ندارد و كسى بدان احاطه ندارد و آن را نداند جز خود او. سائل:

ديگر جهل به درگاه او راه ندارد، پس او ايشان را بر آنچه كه از آنان سراغ دارد سزا مى دهد. معناى ذيل آيه ((لا يضل ربى و لا ينسى (( و ارتباط آن با صدر آيه از

است و آتش چهره هايشان را پوشانده است. (۵۰) تا خدا هر كه را هرچه كرده است، سزا دهد كه خدا سريع الحساب است. (۵۱) اين، براى مردم بلاغى است تا بدان بيم يابند،

دهند تا بميرند، و نه عذاب جهنم را از آن ها سبك كنند، همه كفرپيشگان را چنين سزا دهيم (۳۶). و آن ها در جهنّم فرياد زنند: پروردگارا! بيرونمان كن تا كار شايسته

قيامت آمدنى است ، مى خواهم آن را پنهان كنم تا هر كس در مقابل كوششى كه مى كند سزا ببيند (۱۵) آن كه رستاخيز را باور ندارد و پيروى هوس خود كند، تو را از باور

به جز خدا هستم به همين جرم جهنم را سزايش خواهيم داد، و همه ستمگران را چنين سزا مى دهيم (۲۹) آيا كسانى كه كافرند نمى دانند كه آسمانها و زمين پيوسته بود و