نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه مرض‌ (۲۴ بار) بيمارى. اعم از آنكه بدنى باشد يا معنوى. [شعراء:80]. [بقره:10]. مريض: بيمار. مرضى: بيماران. [نور:61]. [مزّمل:20]. وَ فِي

عمل يا جزء آن يا شرط يا مكان يا زمان يا وصف يا كيفيت يا مقدمات يا مؤخرات عمل شود اعم از واجبات يا مستحبات يا مركبات، يا باطل است يعنى بايد اعاده يا قضا

صورت نظم باشد يا نثر در اسلام نذموم است ولى بيان حقائق در هر قالب كه باشد ممدوح و مورد نظر است. در مجمع از كعب بن مالك نقل شده كه گفت يا رسول اللّه درباره

مثل [زمر:42]. چون براى روح مرگى نيست لذا بايد در «مَوْتَها» مضاف مقدر كرد و يا قائل به مجاز عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ

بآن‌ نرسد و ‌ يا ‌ گنديده‌ و فاسد گردد و ‌ يا ‌ ‌در‌ اثناء رشد و نموّش‌ ‌آن‌ ‌را‌ بكنند و ‌ يا ‌ ببرند و ‌ يا ‌ بسوزانند البته‌ نخله‌ نخواهد شد و همچنين‌ كفار

اَرَدْنا اِلّا الْحُسنى» در قاموس گويد: اينكه گفته‏اند در جوابش هميشه الّا و يا لمّا مى‏آيد مثل «اِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمّا عَلَيْها حافِظٌ» مردود است زير در

‌را‌ ‌از‌ خاري‌ ‌که‌ ببدن‌ ‌او‌ بخلد ‌ يا ‌ ‌از‌ زمين‌ خوردني‌ و افتادني‌ ‌که‌ خون‌ ‌از‌ وي‌ بيرون‌ رود و ‌ يا ‌ ‌از‌ زمين‌ گرمي‌ ‌که‌ ‌او‌ ‌را‌ بسوزاند

بت. جمع‏آن اصنام است. [ابراهيم:35] راغب گويد: صنم جثه‏اى است كه از نقره يا مس يا چوب ساخته شود، آن را براى تقرّب به خدا پرستش مى‏كردند. ابن اثير در نهايه

ميزان: آلت وزن. و آن هر چيزى است كه با آن توزين شود، اعم از آنكه قول باشد يا فعل و يا ترازوى متداول . گرچه در لغت ميزان را ترازو، و عدل و مقدار معنى كرده‏اند

بيشتر تقويّت نمايد و اگر اهل ايمان و يا بعضى از آنها را بلائى از بين ببرد براى آنها هلاكت نيست بلكه كفّاره گناه و يا ترفيع مقام است د: [ذاريات:1-6]. قسم

بارگیری... راه. اعم از آنكه راه هدايت باشد نثل [بقره:108]. و يا راه معمولى مثل [بقره:177]. و يا راه ضلالت‏ سبيل مذكّر و مؤنّث هر دو آمده است. نحو [يوسف:108]

[اعراف:154-150-145]. مراد از الواح صفحه‏هاى تورات است معلوم نيست از چوب بوده يا چرم يا فلز و غيره. به قولى آنها از چوب بودند و از آسمان آمدند به قول از زمرّد

شده و يقين پيدا مى‏كنند كه عيسى پيغمبر و بنده خدا بوده است نه خدا و يا پسر خدا و يا دروغگو، در نتيجه حجّت خدا درباره عيسى بر يهود و نصارى تمام مى‏شود ولى

پرستش بوده‏اند و در آيه دوم آنچه بر روى آن سنگ يا سنگها ذبح شده حرام گشته است مى‏شود گفت: كه سنگ معبود بوده و يا صرفا براى بتها بر آن ذبح مى‏كرده‏اند. عجب از

مى‏شود. خلاصه آن كه رزق عطائى است كه از آن منتفع مى‏شوند خواه طعام باشد يا علم و يا غير آن. در قرآن مجيد گذشته از معناى مشهور به نبوّت و علم رزق گفته شده

اِخْتارَهُ» يعنى: اى موسى تو را براى خودم و اينكه رسول من باشى تربيت كردم يا براى خودم اختيار نمودم. راغب آن را مبالغه در اصلاح شى‏ء گفته است. * [انبياء:80]

مى‏كنند منزه و بالا است. * [انعام:139]. «وَصْفَهُمْ» در تقدير «بِوَصْفِهِمْ» يا «جَزاءَ وَصْفِهِمْ» است يعنى در مقابل اين توصيف و تحليل و تحريم كه از خود

شكست بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن طبق آيه 89 مائده اطعام ده نفر فقير يا لباس ده نفر و يا يك بنده آزاد كردن است و در صورت عدم تمكّن بايد سه روز روزه بگيرد.

كردم. [مطفّفين:3-2]. چون از مردم كيل گيرند تمام گيرند و چون به مردم كيل دهند يا وزن كنند كم كنند. [يوسف:63]. برادرمان را با ما بفرست تا كيل بگيريم. كيل مصدر

حيوان حميم آب گرم و يا به جهت اينكه سبب عرق كردن است حمّام گفته‏اند. علّت اينكه تب را حمّى گفته‏اند آن است كه در آن حرارت زياد هست و يا سبب عرق كردن است.

به معنى حديث نفس است يعنى كلامى كه در باطن انسان مى‏شود خواه از شيطان باشد يا ازخود انسان در مجمع فرموده: وسوسه با صداى آهسته به سوى چيزى خواندن است [اعراف:20]

خطاب نسبت به جمع است و نسبت به هر فرد چنين مى‏شود: نكاح كن از زنان دو يا سه و يا چهار زنِ آزاد، نكاح كردن جايز نيست قال الصادق «عليه السلام»: لا يَحِلُّ

راغب گويد: ثمّ دلالت بر تأخير ما بعد از ما قبل را دارد با لذّات باشد يا در رتبه و يا در وضع چنانكه در قبل و اوّل نيز اين سه اعتبار هست. قاموس تصريح مى‏كند

«يَصِلُونَ» وجود نسب است گويند: فلانى به فلانى متصل است يعنى ميان آنها نسبى يا مصاهرتى است. يعنى: مگر آنانكه در نسب به قومى مى‏رسند كه ميان شما و آنان پيمانى

را بلعيد حال آنكه خودش را ملامت مى‏كرد كه چرا از ميان قوم خويش خارج شدم و يا قوم خويش را ملامت مى‏كرد كه او را به تنگ آورده سبب خروج وى گشتند طبرسى آن

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (بضم ظاء) ستم. اصل آن بمعنى ناقص كردن حق و يا گذاشتن شى‏ء در غير موضع خويش است [كهف:33] هر دو باغ ميوه خود را داد و از آن

يعنى در ريسمانها بالا روند اين در معنى اين در معنى اشاره است به آيه [طور:38] يا آنها را نردبانى است كه در آن بالا رفته و گوش مى‏دهند؟ آنگاه به هر وسيله سبب

«صلى اللّه عليه و آله» سه پيشنهاد كردند كه او رااز مكّه بيرون كنند يا زندانى نمايند و يا بكشند. على هذا مراد از «لِيَثبِتُوكَ» محبوس كردن آن حضرت مى‏باشد

چيزى نگفته است. درياره قتل وى نوشته‏اند كه: هيروديس حاكم فلسطين عاشق هيرود يا دختر برادرش و تصميم گرفت با وى ازدواج كند اقوام و خويشان به اين كار راضى بودند،

است كه به تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس مى‏كنند در ايران، چين و هند

رسول خدا «صلى الله عليه واله» فرمود:«اَلدّينُ اَلنَّصيحَهُ. قالُوا لِمَنْ يا رَسُولَ اللَّهِ؟ قالَ للَّهِ؟وَلِكِتابِهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاْئِمَّةِ الْمُسْلِمينَ

زاد است. از قول ديگران بر مى‏آيد كه به معنى مطلق كر است خواه مادرزاد باشد يا نه [هود:24]. يعنى حكايت آن دو فريق حكايت كور و كر مادرزاد و بينا و شنواست

است و در ذكر اسم مسمّى چنان مجسّم است كه اصلاً نوجّهى به اسم نيست آنگاه كه يا اللّه و سبحان اللّه مى‏گوئيم توجّه فقط به ذات پروردگار است و به الف و لام

نمى‏شدند حال آنكه مقصود ما مهلت است تا مجالى براى تفكّر و توبه داشته باشند، يا اگر ملك را با عذاب نازل مى‏كرديم همه از بين مى‏رفتند و ديگر مجالى و مهلتى

است [اعراف:62]. ارسال به معنى فرستادن است خواه فرستادن پيامبر باشد يا باد يا عذاب يا معجزه و غيره. اهل لغت براى آن معانى ديگرى نيز گفته‏اند كه عبارت اخرى

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اذ قوم قول بنى موسى ه هم کان ل ک انن صفف يا سبل فى

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قوم ها ليل الا ايى نصف قلل يا ه او

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... يا هم ملک ندى قضى ظلم ل ندو على نا کون ربب لکن ک قول انن

حمل (به فتح) آن است كه در شكم و بر درخت باشد و حمل (به كسر) آن است كه بر سر يا دوش باشد . ولى فعل آن دربار متّصل و منفصل و معنوى يكسان است مثل [احقاف:15]

راغب گويد در اثر كثرت استعمال توّهم شده كه ميم آن از اصل كلمه است [حج:31]. يا باد او را به مكانى دور ساقط كند. مكانت: به معنى موضع و منزلت است مثل [يس:67]

اردوگاه متفرق كنند. اين لفظ فقط يكبار در كلام اللَّه آمده است. لا ثرب قوم اهل کم يا من ل هم رجع ف طوف اذن قول فرق اذ

شده در حال بارگیری... هم نا ه فى ل قول سنو الله ردد الى اله غلب ب ف وله ما يا جعل وجد رحم سجن هذه زجو من سرر اهل ابو بغى ملک س جىء متع وفى رحل غلم انن لبث

در حال بارگیری... وله اله الله من ل علم ب غفر ه کم انن قول ما هم کون الذين يا لا ها ف قوم ک بلغ بل ابراهيم ضغث ى ايى اوه نحن اول نسو قرء اذا ام اذن ان مع

رجوع شود. بنو وله اله الله مريم قول ان من ما عيسى ه هو عبد انن رسل الا نا يا هم مسيح غفر ب اسرائيل فى وسم ل قتل هلک رحم نکف نصارى کون لن وکل امم سمو حقق

تلو اسحاق جحم هات حنف حظظ صحب کتب هاتوا قوم رهب دخل اسماعيل اخر ايى ه عصى يا هتى ودد فصل بين بره ذکر کم

جماعت كثيرى است از گذشتگان و كمى از آخر مانده‏ها، آنها بر كرسيهاى رديف هم يا متصل بهم نشسته‏اند. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. على من وکء سرر

الشَّىْ‏ءَ لَهْماً: اِبْتَلَعَهُ بِمَّرَةٍ» الهام تفهيم بخصوصى است از جانب خدا يا ملك كه مأمور خداست. راغب گويد:الهام القاء چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه

تکرار در قرآن: ۱۶(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اول ل ذکر اله ما يا الله الذين ف وله اولى من کم وقى نا انن على هم ب ا ايى ربب لعل نفق الا ه امن

قرآن آمده است. ثَرب و تَثريب هر دو به يك معنى است. لا کم ل على قول يثرب اهل يا قوم هم يوم خطء من غفر کون طوف ان الله رجع نا اله ف وله غرر اذ اذن فرق

گفت: آيا خدا به شما وعده نيكو نداد؟ مگر مدت غيبت من به نظرتان طولانى بود؟ يا خواستيد غضب خدا بر شما در آيد كه از وعده من تخلّف كرديد؟ گفتند: ما به اراده