نتایج جستجو

مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان و «مَنْ يَمْشى عَلى اَرْبَعٍ» چهارپايان

قرآن همه از باب تفعيل آمده است و در عذاب دنيوى و اخروى هر دو بكار رفته مثل [نور:2]. كه درباره حدّ زناكاران است ايضاً [توبه:26]. استعمال آن در عذاب آخرت احتياج

آنكه بدنى باشد يا معنوى. [شعراء:80]. [بقره:10]. مريض: بيمار. مرضى: بيماران. [نور:61]. [مزّمل:20]. وَ فِي قُلُوبِهِم الّذِين اللّه مَا أَم أَن الْمُنَافِقُون

«اَلْزِموُا اَنْفُسَكُمْ» مواظب خودتان باشيد. و نيز معنى عهده و مسؤليت مى‏دهد مثل [نور:54]. برعهده اوست آنچه مأمور شده و برعهده شماست آنچه مأمور شده‏ايد. ايضاً به

نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا هل هلک هم هما همز هن هنء هو هوى هيم وتد وتر وجد

تشعشع خود ميافتد و نور نافذ آن فضا را شكافته و به هر جاى ممكن مى‏رسد . بنابراين «طارق» مرحله اوّل تشكيل ستاره و «نجم» ابتداى ظهور نور قرمز و «ثاقب» مرحله

سبحان اللّه و سبيحانك به تصريح اهل لغت گاهى براى تعجب آيد مثل [اسراء:93]. [نور:16]. تسبيح در قرآن بنفسه منعدى شده مثل [اعلى:1]. و نيز باباء مثل [واقعة:74]

نعوذبالله منها. اين كلمه تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است. ها هم ب ف جهنم جبه نور فى جنب على ظهر حمى يوم ذا

اله وله ا قرع سوع دين انن ليل قدر نا علم ايى عقب سجن سقر طرق علو حطم فصل او نور لم على وزن درى ثم ام هم غدو ذا کسب رقم رحم ويل نزل ى اذ کلا کذب وعد قد بعد

انتم شىء شرک عند سوى ذکر کتب سئل اخذ امن ذا رحم هذا بين بنو هو رود عمل غيب نور الا جنن حقق نزل عن انث صدق سمع نذر انس نصر ذلک وکل دون جىء کيد کذب ريب شکر

به شدّت تمام به آتش جهنّم دفع و انداخته مى‏شوند مثل تنه زدن و انداختن كسى. نور جهنم الى هذه لعب يوم الذى ف دعع ب خوض التى کون فى کذب يتم لا حضض على دين ذلک

الا نظر شىء الو سمو لم يا کما قد اذ کتب ارض امر الذى کفر اوى هو ردد ن انس نور اول قبل حکم صرط اخر جعل عذب ذکر ظلم اجل ذلک قلب کلل نن متع ولى خرج موسى اتى

در قرآن نيامده است. الله اله وله ربو خلد ها امن کفر ام الذين حسب فى هم ان نور دخل جنن صحب لما صدق ف محص علم ل اول ظلم

نهر خرج رئى طرو تحت بغى جنن ذهب فلک لحم عدن ل جرى کبر برق او ا دخل خضر متع نور عجل استبرق نشء مخر بعد فضض خصم جسد ثوب ذلک زبد اکل سقى سندس کظم غير لولو مثل

چرا نار، با حاميّه توصيف شده؟ شايد مراد شدّت و گدازنده بودن گفته‏اند . هم ف نور لا فى کفر حمى جهل الذين يوم قلب الله على وله اله نزل من الم ه ما اذ سقى هى

اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا سئل لما اذ جىء ارض سمو فرض سبق هؤلاء قوى دور

قول حتى هم اذا ف ى ن ان نعم ربب جىء على شکر ک ها من اتى التى نمل ما نا طير نور کذب اوى ائى ا انس سنو ه الى ب ودى شهد وله جنن بلغ ربع ايى اله الله ضحک شدد

رفته، همان نور قوى است، اما کلمه «نور» که درباره «ماه» به کار رفته، نور ضعیف تر است. سومین نظر در این باره این است که: «ضیاء» به معناى نور ذاتى است، ولى

function. آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولی خدا نور خود را کامل می‌کند هر چند کافران خوش نداشته باشند! مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هاى

مى‏باشد ولى نور از پيروى حق است و آن يكى است و ميان اجزاء آن اختلافى نيست. *** [نور:35]. نور در «اَللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْاَرْض» غير از نور در «مَثَلُ

آنها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هر چند کافران ناخشنود باشند! مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هاى

سوء انن هو قول وله کون حجب الذين بغى اله هما لا او ا ذلک اول غير على فى ربب نور اتى الله عن کتب رئى عدو جهنم ذلکم کلل عذب اسحاق اخو يوم ان لبس اخذ کفر يا

ما شرب ها ک ب کون حمم عذب ثم الا ذا برد بين لو ذوق بصر جحم جرم شمل ظلل غسق نور بطن سئل کرم الى هذا شفع صحب الم سمم ودد غلى رئس عهن کفر نا لقى فوق على الذين

حين خبث بيت انم سلح کوب نسى حرب قوم جىء جنح سرر ثلث فدى فجر خبل مرض حظظ بثث نور جناح اصر شرک عصو اجل طغو بغى خسر سجد کمم

از نور شما استفاده كنيم ايشان جواب ميدهند مراجعه بپشت سر خودتان بنمائيد و نور را از آنجا طلب نمائيد و مقصودشان عود بدنيا است و طعن بآنها كه اين نور از

كار رفتن ضياء در شمس و نور در قمر اكتسابى بودن نور قمر از خورشيد است در آيه [نوح:16]، [فرقان:61]. ملاحظه مى‏شود باز به قمر نور اطلاق شده و به خورشيد سراج

عود خواهد كرد. اين كلمه فقط يكبار در كلام الله آمده است. هم جلد ما کلل بدل نور صلى غير سوف ها نا ذوق ب ل ايى

طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين زکو متع سبل نور

نامگذارى اصطلاح سوره ۲ سوره نور: اهمیت سوره نور ۵; تعالیم سوره نور ۴; فلسفه نزول سوره نور ۸; نزول دفعى سوره نور ۱; ویژگیهاى سوره نور ۱، ۴ قرآن: سهولت فهم قرآن

آیات شامل این کلمه «وَهّاج» از مادّه «وَهَج» (بر وزن کرج) به معناى نور و حرارتى است که از آتش صادر مى شود بنابراین، ذکر این وصف براى این چراغ پر فروغ آسمانى

نامه عمل‌ مؤمن‌ و نور صورت‌ ‌او‌ ‌که‌ صحراي‌ محشر ‌را‌ روشن‌ ميكند و ‌از‌ همه‌ بالاتر: اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ ... الايه‌ نور ‌آيه‌ 35. و ‌در‌

معناى موقعى است که نور آفتاب در آسمان و زمین پهن مى شود. به معناى اوائل روز نیز آمده، یعنى آن موقعى که خورشید در آسمان بالا بیاید و نور آن بر همه جا مسلط

هما ايى الا علم جعل اکل بين عين اتى وعد التى يوم قوم نخل هو قبل شىء قد کذب نور يا اذ جنن سوء اوى ذلک نن ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض

است آشكار كننده حقيقت است پس نور است و بعضى گفته‌اند برهان پيغمبر (ص) است و نور قرآن است و بعضى گفته‌اند برهان معجزات است و نور كتاب است و در مجمع از حضرت

[بقره:115]. به هر كجا رو كنيد خدا در آنجاست خدا واسع الاحاطه و دانا است. [نور:32]. اگر فقير باشند خدا از فضل خود بى نيازشان كند خدا قادر و دانا است. موسع:

كه به تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس مى‏كنند در ايران، چين و هند آتشكده‏هائى

و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفته‏اند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط

امن عمل جنن نهر ربب نا اول امم سعى صبر اوى لقى نن ائى جعل ضعف ايى خلد بوء نور لکن حيى انن وعد عين صلح الله سلم اله قلل نعم

معرفت و طاعت. 2- اخراج از ظلمات نار به نور جنت. 3- اخراج از ظلمات بشريت به نور روحانيت. 4- اخراج از ظلمات معصيت به نور طاعت. وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً:

اطلاق‌ نور ‌بر‌ خداوند ‌هم‌ ميشود اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ نور ‌آيه‌ 35، و ‌در‌ دعاي‌ كميل‌ (‌ يا ‌ نور ‌ يا ‌ قدوس‌ و معناي‌ جامع‌ نور ‌که‌

«2» كه نور منافقان بر صراط، فرو ريزد. مؤمنان خائف شوند از نور خود، يَقُولُونَ رَبَّنا: گويند پروردگارا، أَتْمِمْ لَنا نُورَنا: تمام گردان براى ما نور ما را

ظلمتها به نور»! از ظلمت جهل به نور دانش، از ظلمت کفر به نور ایمان، از ظلمت ستمگری و ظلم به نور عدالت، از ظلمت فساد به نور صلاح، از ظلمت گناه به نور پاکی و

جهات از نور آن بهره‌ور نمى‌گرديد. به فيض عام چنان مقدّر ساخته كه در اوّل روز از مشرق برآيد و پيوسته حركت [كند] و به جاهاى مختلف الاوضاع از نور خود بهره‌ور

بارگیری... روغن زيتون (مفردات) [نور:35]. زيتون به درخت زيتون و ميوه آن هر دو گفته مى‏شود واحد آن زيتونه است (اقرب) [انعام:99]، [نور:35]. درباره اهميّت زيتون در

تمام محتوای این پروژه از منابع مختلف در اینترنت گرفته شده است. متن قرآن در نسخه ۰.۱ الکتاب از پروژه تنزیل گرفته شده بود اما به دلیل عدم جداسازی بعضی از

اطلاق‌ نور ‌بر‌ ‌او‌ ميشود و قمر نيز چون‌ اغلب‌ مسبوق‌ بظلمت‌ نيست‌ ‌از‌ اينجهت‌ ‌در‌ ‌آيه‌ نور ‌بر‌ ‌آن‌ اطلاق‌ نموده‌ و ‌در‌ اينكه‌ نسبت‌ ‌بين‌ نور و ظلمت‌

گفتيم درباره آنكه به زنى عفيف نسبت زنا مى‏دهد نيز لازم است [نور:4] و ايضاً در جريان افك آمده [نور:13]. رسول خدا صلى اللّه عليه و اله وسلم بيعت زنان مكّه را

شمس) به معناى محو کردن و از بین بردن آثار چیزى است، و در اینجا اشاره به محو نور چشم یا محو خود چشم است به طورى که چیزى از آن باقى نماند، و به کلّى محو گردد

نا قول ضرر لا فى ى ها انن ک اله الله لم وله عذب سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل الذين الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب

وهب دبب شىء علم عذب لعن بين ترک يا رجع حشر مسس کذب ضلل قوم الى خبو شرر اول نور قتل صوب يوم زيد حسب نظر سعر نعق ذکر