نتایج جستجو

موجب حرمت گرفتن فدیه از آنان و تصرف در فدیه ها نخواهد شد. (ما کان لنبى أن یکون له أسرى ... فلکوا مما غنمتم حللا طیبا) بیان اباحه غنایم و فدیه هاى اسیران، پس

اندازه تمامى زمین براى رهایى خود طلا فدیه دهد، پذیرفته نخواهد شد. (انّ الذین کفروا ... و لو افتدى به) ۲ - هیچ فدیه اى در قیامت براى رهایى کافران از عذاب،

برادر: تفدیه برادر ۲ عذاب: اهمیت نجات از عذاب اخروى ۱، ۲ قیامت: فدیه در قیامت ۱، ۲ گناهکاران: فدیه اخروى گناهکاران ۱; گناهکاران در قیامت ۱، ۲ همسر: تفدیه همسر

] گنهکار آرزو می کند که ای کاش می توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فدیه و عوض دهد! يكديگر را برابر چشمشان آرند. گناهكار دوست دارد كه خويشتن را بازخرد

غیر قابل علاج مى باشد. بنابراین، آنها از حکم روزه معافند، و تنها به جاى آن فدیه مى پردازند (ولى بیمارانى که بهبودى مى یابند موظفند قضاى روزه را بگیرند).

نیز با آن همراه خود داشته باشند، تا آن را برای نجاتشان از عذاب روز قیامت فدیه و عوض دهند، از آنان پذیرفته نخواهد شد؛ و برای آنان عذابی دردناک است. آنان

ندارند. اگر بترسید که حدود الهی را رعایت نکنند، مانعی برای آنها نیست که زن، فدیه و عوضی بپردازد (و طلاق بگیرد). اینها حدود و مرزهای الهی است؛ از آن، تجاوز

از (فِدْیَة) است. «تَطَوَّعَ خَیْراً»: کار نیکو پیشه کرد. یعنی بر مقدار فدیه افزود، و یا بیش از یکی را طعام داد، و یا این که هم روزه گرفت و هم فدیه داد

بیمار بود، و یا ناراحتی در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد،) باید فدیه و کفّاره‌ای از قبیل روزه یا صدقه یا گوسفندی بدهد! و هنگامی که (از بیماری

(تُبْسَلَ) از ماده (بَسْل) به معنی حبس، و هلاک است. «تَعْدِلْ»: فدیه دهد. تاوان و عوض دهد. «عَدْل»: فدیه. عوض. قیمت. «أُبْسِلُوا بِمَا»: در گروِ چیزی هستند که.

ناپایدار دنیا را می‌خواهید؛ (و مایلید اسیران بیشتری بگیرید، و در برابر گرفتن فدیه آزاد کنید؛ ولی خداوند، سرای دیگر را (برای شما) می‌خواهد؛ و خداوند قادر و

به او فرمود که حکم نماید. او گفت: نیمى از این اسراء فدیه داده و آزاد شوند و نیمى دیگر بدون دادن فدیه آزاد گردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بدین

و آن تحويل اسير است و فعلی از جانب اسیر كه دفع فديه است يعنى: اگر آنها در حال اسارت پيش شما آمدند فديه داده و آنها را آزاد مى‏كنيد حال آنكه اخراجشان بر

به او فرمود که حکم نماید. او گفت: نیمى از این اسراء فدیه داده و آزاد شوند و نیمى دیگر بدون دادن فدیه آزاد گردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بدین

به او فرمود که حکم نماید. او گفت: نیمى از این اسراء فدیه داده و آزاد شوند و نیمى دیگر بدون دادن فدیه آزاد گردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بدین

بدر به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله وسلم اصرار كردند كه آنها را نكشند و فديه بگيرد تا وضع ماليشان بهتر شود ولى حق آن بود كه اسيران كشته شوند تا ديگران

دارى آن‌ها را مورد عفو قرار بدهى و از آن‌ها فدیة قبول نمائى، پیامبر چنین کرد و آن‌ها را بخشید و از آن‌ها فدیه قبول نمود و این آیة نازل گردید. Tabber requires

است يعنى بر آنانكه روزه را به زحمت و مشقّت كثيره مى‏گيرند روزه نيست بلكه فديه و طعام مسكين است. و اين حكم ساخوردگان و غيره است كه روزه بر آنهاسخت و طاقت

به او فرمود که حکم نماید. او گفت: نیمى از این اسراء فدیه داده و آزاد شوند و نیمى دیگر بدون دادن فدیه آزاد گردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بدین

بِاللّه الْغَرُور فَالْيَوْم اللّه لا أَمْر يُؤْخَذ جَاء حَتّى مِنْکُم فِدْيَة الْأَمَانِي غَرّتْکُم ارْتَبْتُم در حال بارگیری...

سکن‌ (۶۹ بار) وَ عَلَى طَعَام غَدَوْا فَمَن عَلَيْکُم الْيَوْم تَطَوّع فِدْيَة يُطِيقُونَه يَدْخُلَنّهَا أَن حَرْد خَيْرا فَلَمّا لا الّذِين قَادِرِين

اللّه مِنْکُم بِکُم الّذِين مَن الْيُسْر يُطِيقُونَه فَمَن مَعْدُودَات فِدْيَة فَلْيَصُمْه لا طَعَام أَيّاما الشّهْر در حال بارگیری...

أَيّهَا أُم إِلَى مَرِيضا الْمَلَأ الْيُسْر يُطِيقُونَه هُن قُلُوبِهِم فِدْيَة مُحْکَمَات النّاس أَفْتُونِي يَأْکُلُهُن لا طَعَام زَيْغ لَعَلّهُم آيَات

لَکُم مُتَتَابِعَيْن مِيثَاق بَنَات أَجْرا عَدُوّ النّبِي تَوْبَة بَيْنَهُم فَدِيَة يَصّدّقُوا يَکُون يَسْتَنْکِحَهَا لَهُم فَإِن تُنْکِحُوا خَالِک در حال بارگیری

فَمَن الّذِين فَإِن مِسْکِين فَهُو بِهِمَا اللّه طَعَام يَطّوّف شَاکِر لَه فِدْيَة يُطِيقُونَه إِن عَلِيم عَلَيْه جُنَاح يَکْتُمُون عَلَى تَصُومُوا فَلا لَکُم

دور شود. «أَمَداً بَعِيداً» «2» ج) با فديه دادن رها شود. يوم‌ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي‌ ... مجرم براى فديه دادن و نجات يافتن، فرد يا گروهى را انتخاب

قَوْم الْکِتَاب الّذِين مِن لَقَد إِلاّ عَلَيْهِم أَن عَلَى أَو إِلَى هُم فَدِيَة النّبِيّين يَحْزَنُون يُؤْخَذ جَاءُوکُم مُسَلّمَة أُوتُوا لَمَا لَم بِمَا

انحراف از حق پیروى مکنید». عدل‌ (۲۸ بار) برابرى. وآنچه گفته‏اند از قبيل: مثل، فديه، ضّد جور، همه از مصاديق معنى اول‏اند در اقرب آمده: «عَدَلَ فلاناً: وازَنَهُ

«بدر»، كه فرمود كفار را بكشيد و اسير مكنيد و فديه از آنها نگيريد؛ زيرا حكم الهى در باره قتل باشد شما گفتيد: ما فديه مى‌گيريم تا منتفع و موجب توسعه ما شود. بدين

با آن باشد، قطعاً (همه‌ی) آن را برای رهایی خودشان از سختی عذاب روز قیامت فدیه خواهند داد، و آنچه حسابش را (هرگز) نمی‌کرده‌اند (و گمان هم نداشتند) از (جانب)

که هیچ کس به جای دیگری مجازات نمی‌شود، و نه شفاعتی پذیرفته می‌گردد، و نه فدیه و رشوه‌ای، و نه یاری می‌شوند» (بقره/ 48). 3- محکمه وجدان مهمترین و قطورترین

فَلْيَصُمْه أَيّاما الشّهْر أَمِن حَتَّى جُنُبا يُطِيقُونَه النّسَاء الْيُسْر فِدْيَة بَعْضُکُم سَبِيل در حال بارگیری...

آخرت، ثروت بى ثمر است. ما تُقُبِّلَ‌ ... 2- روز قيامت در دستگاه عدل الهى، فديه پذيرفته نمى‌شود. لِيَفْتَدُوا ... ما تُقُبِّلَ‌ 3- عامل اصلى سعادت، در درون

قبلکم) به کارگیرى فعل «کتب» براى وجوب روزه و تصریح به وجوب قضاى آن و جعل فدیه و بدل براى روزه هایى که بر اثر ناتوانى ترک شده است و نیز وجوب آن در همه ادیان

فَيَعْتَذِرُونَ‌ ... هذا يَوْمُ الْفَصْلِ» 5- در قيامت نه فرار است، نه فريب و نه فديه‌اى قبول مى‌شود و راهى براى فلاح وجود ندارد. «فَإِنْ كانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ»

مأمور نشده بود، نخست آزاد گذاردن منافقین در عدم شرکت در جنگ و دیگر گرفتن فدیه از اسیران جنگى و این آیه نازل گردید. شیخ طوسی بدون اشاره به شأن و نزول چنین

ضد آنان یکدیگر را پشتیبانی می‌کنید، و اگر به اسارت نزدتان آیند، به (دادن) فدیه، آنان را آزاد می‌کنید، حال آنکه همان (بیرون راندنشان) بر شما حرام شده است‌؛

«عليه‏السلام» به دار آويخته شد و قتل او با آن وضع كفّاره گناهان است. و آن حضرت فديه گناهان بشر است. پولس در رساله غلّاطيان فصل 3 بند 13 گويد: مسيح مارا از لعنت

فَيَعْتَذِرُونَ‌ ... هذا يَوْمُ الْفَصْلِ» 5- در قيامت نه فرار است، نه فريب و نه فديه‌اى قبول مى‌شود و راهى براى فلاح وجود ندارد. «فَإِنْ كانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ»

صوت‌ شديد و مهيب‌ ‌است‌، اقامه‌ كنندگان‌ ‌آن‌ آتش‌ كوچ‌ نكنند و اسير ‌آن‌ فديه‌ داده‌ نشوند و قيد و بندهاي‌ ‌آن‌ ‌از‌ ‌هم‌ جدا نشود، 1‌-‌ اشاره‌ بآيه‌ شريفه‌

حال کفر مردند، گر چه (فراخنای) زمین پر از طلا باشد و آن را (برای رهایی خود) فدیه دهند، هرگز از هیچ یک از آنان پذیرفته نگردد. ایشان را عذابی دردناک است و هیچ

خودشان بخواهند در آنروز بدهند كه از عذاب خلاص شوند قبول نمى‌شود چون عدل بمعنى فديه است باعتبار آنكه معادل با مفدى است و ضمير در تعدل راجع بنفس است و آنگروه

آمده است كه مى گويد: فاليوم لا يوخذ منكم فدية و لا من الذين كفروا: ((امروز نه از شما (منافقان ) و نه از كافران فديه و غرامتى گرفته (و پذيرفته ) نمى شود))

وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ «14» فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ

وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ «14» فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ

جاى روزه فديه بدهند، آنهم فديه مختصرى كه همه بتوانند بدهند، و آن عبارت است از طعام يك مسكين . «فمن كان منكم مريضا او على سفر - تا جمله - فدية طعام مسكين

روايت كرده است كه چون كسى شترى از بابت فديه واجب بر ذمه داشته باشد، هر گاه بچنين فديه‏اى دست نيابد، پس هفت گوسپند فديه كند، و اگر قدرت آن را نداشته‏ باشد،

در منزل بپذيرد، خداوند متعال در روز قيامت نه از او توبه پذيرد و نه جريمه و فديه». سپس امام‏ فرمود: آيا ميدانى منظور او از جمله من تولّى غير مواليه. چيست؟

مى گويد: روزه بر همه شما واجب است تا حكم آخرى ناسخ حكم فديه نسبت به خصوص قادران باشد، و حكم فديه نسبت به غير قادران به حال خود باقى بماند، با اينكه در آيه

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعََامُ مِسْكِينٍ‏ قَالَ اَلَّذِينَ كَانُوا يُطِيقُونَ اَلصَّوْمَ فَأَصَابَهُمْ