نتایج جستجو

مانند عيسى معجزه داشت: روى آب راه رفت، مرده‏ها را زنده نمود، كور و پيس را شفا بخشيد، با وجود اين امتش او را خدا ندانست و كسى به جاى خدا او را نپرستيد. من

فارتد بصیرًا) ۷- امکان شفا یافتن با تبرک به اشیاى متعلق به پیامبران (ألقیه على وجهه فارتد بصیرًا) ۸- ظهور کرامت و معجزه یوسف(ع) با شفا یافتن چشمان بى فروغ

بدن سفيد مى‏گردد [آل عمران:49]، به اذن خدا كور مادرزاد و شخص بَرَص زده را شفا مى‏دهيم و مردگان را زنده مى‏كنيم. اَبْرَصَ وصف برص است. اذن ب کمه برء ى موت

براحتی بپیما! «از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می‌شود که در آن، شفا برای مردم است؛ به یقین در این امر، نشانه روشنی است برای جمعیّتی که می‌اندیشند

طرفى به مومنان رحمت و از طرفى به منافقان عذاب است مثل قرآن كه براى مومنان شفا و رحمت و براى كافران خسار و زيان است پس قرآن دو جهت دارد همچنين ايمان، وجود

سرا و درب و ديوار و پارچه و هر چيز ديگرى كه در جوار اولياى خدا باشد، اميد شفا هست. تا اينجا مرحله شناسايى يوسف، عذرخواهى از او وعفو وگذشت يوسف و طلب عفو

طرفى به مومنان رحمت و از طرفى به منافقان عذاب است مثل قرآن كه براى مومنان شفا و رحمت و براى كافران خسار و زيان است پس قرآن دو جهت دارد همچنين ايمان، وجود

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

طلبيد. ابليس گفت: مداواى او را مى‌كنم به شرط آنكه چون به شود بگويد من او را شفا دادم نه غير. چون قبول نمود كلام را به عرض حضرت ايوب عليه السلام رسانيد، حضرت

مى‌كرد و در يكجا اقامت نمى‌نمود. 4- به سبب آنكه چون مسح كور و پيس مى‌نمود، شفا مى‌يافت. 5- مولود مبارك. وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ: در حالى كه

‌لم‌ يبرئه‌ الحمد ‌لم‌ يبرئه‌ شيئي‌ (كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ سوره‌ حمد شفا ندهد چيزي‌ ‌او‌ ‌را‌ شفا نخواهد داد) 1‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 2‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 3‌-‌

در دست اوست، او بى نياز مى‏كند، او عطا مى‏كند، او غذا مى‏دهد، او مريض را شفا مى‏دهد [انعام:90]، [نجم:43-48]، [شعرا:79-81]. 13- روزى موجودات از او و در

‌لم‌ يبرئه‌ الحمد ‌لم‌ يبرئه‌ شيئي‌ (كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ سوره‌ حمد شفا ندهد چيزي‌ ‌او‌ ‌را‌ شفا نخواهد داد) 1‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 2‌-‌ باب‌ هفتم‌ ص‌ 351 3‌-‌

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

است براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت

کَسَبَت الْأَنْهَار يَقُولُون الْغُرُور رَهْبَانِيّة سَابِقُوا يَا عَذَاب شَفَا الْعَظِيم ذٰلِکُم أُولٰئِک تَحْتِهَا مَأْوَاه جُرُف آمَنُوا الْآخِرَة مِنْهُم

مجمع البيان ج 3 ص 512. جلد 8 - صفحه 175 عاهات و آفات نزد او آمدى به دعاى او شفا يافتى، و اگر مكانى قحطى شدى و باران نيامدى به بركت قدم او باران آمدى. صفت

فرو نهاديم در حالى كه او بيمار بود و بوته‌اى از كدو بر بدن او رويانديم (تا شفا يافت). پاسخ: پرتاب به بيابان همراه با درمان بيمارى، لطف است، ولى پرتاب با

صفحه 153 پسر پادشاه را مرضى سخت عارض كه از او نااميد شدند، هر چه عابدين بتان شفا را خواستند نتيجه نيفتاد. جمعى را به كوهى كه گمان داشتند الياس آنجاست فرستاد

در آن بدمد و به اذن خدا مرغى بشود. 2- كور مادرزاد و برص زده را به اذن خدا شفا مى‏داد و مرده‏ها را به اذن خدا زنده مى‏كرد. 3- از آنچه مردم ميخوردند و يا

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

وادار كرد؟ و چه اشكالى دارد كه با زور داروى شفابخش را به مريض بخورانيم تا شفا يابد؟ در كافى در ضمن حديث مفصلى از امام صادق«عليه السلام» روايت شده كه فرمود:

فرو نهاديم در حالى كه او بيمار بود و بوته‌اى از كدو بر بدن او رويانديم (تا شفا يافت). پاسخ: پرتاب به بيابان همراه با درمان بيمارى، لطف است، ولى پرتاب با

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

انابه است و مريض اگر بخودى خود دوا نخورد پدر مهربان بسختى بايد باو بخوراند تا شفا يابد و الا هلاك مى‌شود و از نعمت حيات محروم ميگردد چنانكه كافر و فاسق به تبعات

مورد بوده است. «1» نقل شده است كه «متوكّل عباسى» مريض شد و نذر كرد كه اگر شفا يافت، «دراهم كثيرة» بدهد. پس از بهبودى، بحث شد كه دراهم كثيرة چقدر مى‌باشد؟

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

حركت‌ افتاد و توهم‌ كردند ‌که‌ ‌از‌ دنيا رفته‌ و روي‌ تخت‌ افتاد سپس‌ خداوند شفا عنايت‌ فرمود و سليمان‌ دانست‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ مرض‌، و كسالت‌ ‌در‌ اثر ‌آن‌ ترك‌

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

اللّه عليه و آله و سلّم را بر بندگان با دليل كفايت كننده از معجزات و با پند شفا دهنده از قرآن و با دعوت به سوى اسلام تدارك كننده جاهليت، و ظاهر گردانيد به

بمصر نمائيد و گفته‌اند از خواص اين پيراهن آن بود كه بهر مريضى مى‌پوشاندند شفا مى‌يافت و در مجمع از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه حضرت يعقوب عليه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

گردنها و گفته شود يعنى در باره آن محتضر كسانى گويند آيا كسى هست كه او را بدعا شفا دهد يا به دوا مداوا نمايد ولى خودش يقين كند آن رسيدن جان بگلو توأم است با

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

امر گرديد و مورد شماتت خلق شد و صبرش بپايان رسيد و دعا كرد و خداوند او را شفا داد و تمام اموال و اولادش را دو برابر باو عنايت فرمود و اين است مراد از آتيناه

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

قلوب‌ ميكند، آب‌ دهانش‌ چاه‌ خشك‌ ‌را‌ پر ‌از‌ آب‌ ميكند، چشم‌ عليل‌ ‌را‌ شفا ميبخشد، مرده‌ ‌را‌ زنده‌ ميكند و ‌غير‌ اينها ممّا ‌لا‌ تحصي‌ ‌که‌ اكثر ‌آنها‌

به حق آن اخلاصى كه پدران من بدرگاه عزت تو داشته‌اند حاجت او را روا فرما و شفا به او مرحمت نما، و روزى بر او وسيع، و مرتبه او را در علم رفيع گران. زهرى گويد

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر

هدايت ميكند مرا نكه او غذا ميدهد مرا و سيراب ميكند مرا و چون بيمار شوم پس او شفا ميدهد مرا و آنكه ميميراند مرا و زنده ميكند مرا و آنكه اميد دارم كه ببخشد بر