نتایج جستجو

است كه اگر بشر سلطان و قدرت داشته باشد خروج از اقطار آسمانها و زمين براى وى ممكن خواهدبود. آيا ساختن «آپلو» براى رفتن به ماه رسيدن به «سلطان» است؟! آيا با

مبین) کلمه «سلطان» به معناى قهر و غلبه است. حجت و برهان را نیز بدان اعتبار که صاحب آن، بر قلوب مخاطبان هجوم مى برد و آنها را فتح مى کند، سلطان گفته مى شود

شخص اعمى القلب باشد گويند:«رجل عم». جمع اعمى عمى بر وزن قفل و عميان بر وزن سلطان آيد مثل [بقره:18]. و [فرقان:73]. [قصص:66-65]. كور شدن خبرها كنايه از آن است

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

در جمع آمده: علّى در اصل از علوّ است خداى سبحان به وسيله اقتدار و نفوذ سلطان برتر و بالاتر است. *** اعلى: بالاتر و برتر. در علوّ مكان و مقام هر دو آيد

داناى نهان و آشكار [و] ارجمند سنجيده‌كار است. او دانای عوالم غیب و شهود و سلطان مقتدر ملک وجود و آگاه از صلاح نظام آفرینش است. دانای نهان و آشکار و توانای

(الشیطن الرجیم . إنه لیس له سلطن على الذین ءامنوا و على ربّهم یتوکّلون) لفظ «سلطان» چون با «تنوین» آمده و بعد از حرف نفى قرار گرفته است، دلالت بر نفى مطلق مى کند

مى‌گفتند. حضرت الياس عليه السلام قوم را دعوت به حق پرستى نمود، تكذيب كردند. سلطان زن فاجره‌اى داشت. زمان غيبت خود او را بجاى خود مى‌گذاشت. آن ملعونه كاتب دانائى

فرستادیم» (وَ فِی مُوسی إِذْ أَرْسَلْناهُ إِلی فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِینٍ). «سلطان» چیزی است که مایه تسلط گردد، و منظور در اینجا معجزه یا دلیل و منطق نیرومند

خسران «قَرُبَ مِنْهُ قُرْباناً: دِنا». و نيز اسم به كار مى‏رود مثل برهان و سلطان و آن هر كار خيرى است كه بنده به وسيله آن بر خدا تقرب جويد چنانكه در مجمع

مى‏داد. مثلا اگر شخصى داستان جنگ چالدران را كه ميان قواء شاه اسمعيل صفوى و سلطان سليم عثمانى اتفاق افتاد بخواند، دفعه اول كاملا شيرين و دلچسب خواهد بود، دفعه

مى‏داد. مثلا اگر شخصى داستان جنگ چالدران را كه ميان قواء شاه اسمعيل صفوى و سلطان سليم عثمانى اتفاق افتاد بخواند، دفعه اول كاملا شيرين و دلچسب خواهد بود، دفعه

مى‏داد. مثلا اگر شخصى داستان جنگ چالدران را كه ميان قواء شاه اسمعيل صفوى و سلطان سليم عثمانى اتفاق افتاد بخواند، دفعه اول كاملا شيرين و دلچسب خواهد بود، دفعه

(۱) الَّذِي‌ أَطْعَمَهُمْ‌ مِنْ‌ جُوعٍ‌ وَ... (۰) این سوره راجع به داستان سلطان حبشه نازل شده، هنگامى که با فیل هاى زیاد براى ویران کردن خانه کعبه به سوى

إلاّ قلیلاً ... إن عبادى لیس لک علیهم سلطن) عبارت «إن عبادى لیس لک علیهم سلطان» به منزله بیان براى «إلاّ قلیلاً» است; یعنى، اینکه شیطان گفت: جز اندکى همه

ترجمه Tabber requires Javascript to function. پس بلندمرتبه است خداوندی که سلطان حقّ است! پس نسبت به (تلاوت) قرآن عجله مکن، پیش از آنکه وحی آن بر تو تمام

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

أيّهَا الثّقَلَان» معناى اين كه به جن و انس فرمود: «نمى توانيد بگريزيد، جز به سلطان» مراد از مقام پروردگار در آيه: «وَ لِمَن خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنّتَان» خوف

بپرهيزيد ابواب سلطان و حواشى آن را، پس بدرستى كه نزديك‌ترين شما به سلطان و حواشى او، دورترين شماست از خدا و هر كه اختيار كند و برگزيند امر سلطان را بر امر الهى،

به آن یکی از آن دو نفر، که می‌دانست رهایی می‌یابد، گفت: «مرا نزد صاحبت [= سلطان مصر] یادآوری کن!» ولی شیطان یادآوری او را نزد صاحبش از خاطر وی برد؛ و بدنبال

هرچه را عمل مى‌كند، مى‌گويد. «2» قلب و زبان و عملش يكى مى‌شود. از مصاديق «سلطان نصير»، مى‌توان داشتن جانشينى لايق، يارى باوفا و وزيرى دلسوز و كاردان را برشمرد

(لأُعذّبنّه عذابًا شدیدًا ... أو لیأتینّى بسلطن مبین) «سلطان» به معناى حجت و برهان است و «سلطان مبین»; یعنى، دلیل روشن و قانع کننده. ۲ - شکنجه یا مرگ (بریدن

قوم‌ فرعون‌ گفتند: ] (آیه 46)- آری! موسی و برادرش هارون را با این آیات و سلطان مبین فرستادیم «به سوی فرعون و اطرافیان اشرافی و مغرور او» (إِلی فِرْعَوْنَ

یجدلون فى ءایت اللّه بغیر سلطن أتیهم کبر مقتًا عنداللّه و عند الذین ءامنوا) «سلطان» به معناى حجت و برهان و «مقت» به معناى بغض شدید است. ۲ - بغض و دشمنى (تبرّا)

نكنند و زنا ننمايند و قتل نفس ننمايند مگر بحقّ و سعايت نكنند از بى‌گناهى نزد سلطان كه كشته شود و سحر ننمايند و ربا نخورند و زن عفيفه را متّهم بزنا نكنند و در

ميدارد و روزى او را زياد ميكند و مال و اولاد و بدن او را از شرّ شيطان و سلطان مأمون ميگرداند و اگر در آنروز يا آن شب بميرد شهيد مرده و داخل بهشت ميشود

اللّه الّذِين مُسْرِف يُجَادِلُون فِي هُو مَن آيَات يُضِل بِغَيْر کَذٰلِک سُلْطَان رَسُولا أَتَاهُم بَعْدِه مِن در حال بارگیری...

لِمَدْيَن أَرْسَلْنَا بُعْدا مُوسَى أَلا فِيهَا بِآيَاتِنَا يَغْنَوْا لَم سُلْطَان کَأَن در حال بارگیری...

تمليخا را نزد سلطان برد. ملك پرسيد: اين جوان كيست؟ نانوا گفت: گنج پيدا نموده. سلطان استفسار كرد، تمليخا گفت: من اهل اين شهر هستم. با سلطان و عده بسيارى

یتساءلون) مقصود از «على بعض» - به قرینه سه آیه بعد (و ما کان لنا علیکم من سلطان و...) - پیشوایان فریب کاراند. بر این اساس، گفت و گوى مشرکان با پیشوایان شان

ميدارد و روزى او را زياد ميكند و مال و اولاد و بدن او را از شرّ شيطان و سلطان مأمون ميگرداند و اگر در آنروز يا آن شب بميرد شهيد مرده و داخل بهشت ميشود

بار) مَا إِن مِن وَ اللّه فِي تَعْلَمُون هَل يَنْفَد کُنْتُم الْأَرْض قُل سُلْطَان عِلْم فَتُخْرِجُوه بِهٰذَا بَأْسَنَا أَ عِنْد ذَاقُوا لَکُم لَنَا تَقُولُون

فِرْعَوْن إِلَى بِآيَاتِنَا کَانُوا قَوْما فَاسْتَکْبَرُوا مُوسَى مُبِين إِنّي سُلْطَان أَمْر مِن رَب فَلَمّا فَاتّبَعُوا إِنّهُم فَقَال فَظَلَمُوا هَارُون بِهَا

أَجْر رِجَالا کَانُوا آيَاتُه يُنْفِقُون عَلَيْهِم نِعْم لَو نُوحِي هُم سُلْطَان تُلِيَت خَيْر لَه لَيْس إِذَا در حال بارگیری...

اللّه إِن الْأَرْذَلُون قَال لِمَن جَنَاحَک الّذِين الْغَاوِين فَإِن اخْفِض سُلْطَان نُؤْمِن عَصَوْک هُم عِلْمِي أَ الْأَقْرَبِين حَسْبُک جَهَنّم مِثْلَنَا

بِه الدّم فَقَالُوا أُرْسِلْتُم مَا لَقَد عَالِين فَلَمّا مُبِين بِمَا سُلْطَان لَمّا الضّفَادِع أَ نُؤْمِن وَقَع هَامَان فَإِنّا فَکُلاّ قَالُوا سَابِقِين

الْحُکْم يَنْقُضُون کَان مَعْرُوف نَجْوَاهُم کَذّب الْمِيثَاق إِيّاه أَقِيمُوا سُلْطَان وُجُوهَکُم ذٰلِک إِصْلاَح کَثِير الدّين تَوَلّى يَخْشَوْن عِنْد بَيْن تَقُولُون

اذْهَبَا الْمَلِک أَرْضِکُم اذْکُر أَنَا أَرْسَلْنَا مَا يُوسُف ثُم وَهَبْنَا سُلْطَان يُؤْمِنُون إِلاّ عَلَى أَخُوک لِيُوسُف الْقَوْم لا مُبِين فَلا دَخَلُوا

رَبّنَا ثُم قَوْمِه إِمّا إِلَيْکُم فَتَقْعُد اعْبُدُونِي إِلَى آيَاتُه سُلْطَان يَبْلُغَن آخَر أَعْهَد لَأَنْزَل لٰکِن الرّسُل مَلاَئِکَة النّذُر عِنْدَک

کَانُوا آيَة الدّنْيَا بَعْد تُکَذّبُون الّتِي هٰذَا يَکْفُر آبَاؤُکُم سُلْطَان عَلَيْهَا إِنّمَا قَالُوا إِلَى الْأَرْض وَکّلْنَا قَوْما عَلَى لَيْسُوا

لِرَجُل آمَنُوا فَأَنْت يُعِيدَکُم بِمَن مَع تَتّخِذُوا الْقُرْآن سُوءا سُلْطَان فِيه النّاس يَقُولُون تَجِد أَلاّ يَسْمَعُون إِلٰه نُوح الْفُلْک إِذَا

مُسْتَضْعَفُون نِعْمَة أُنْزِل الْعَلِيم لَحْم غَافِر إِلَى هُو قُلُوبِهِم سُلْطَان بَعْد خَاصّة النّار يَسُومُهُم قَائِمَة إِنّي بِکُل يَسْخَرُون فَکَفَرُوا

بَيّنَات يَعِظُکُم الزّانِي تَعْلَمُون أَرْسَلْنَا أَقُول تَعُدّوا الطّيّب سُلْطَان تَحْکُمُون زَوْجَيْن فَلَو هٰذَا فِي الْمَوْتَى جَمِيعا تَجِدُوا بَعْد

لِلّذِين لِلّه قَالُوا عَبْدِه لَئِن لَعَلّکُم وَلِيّي تُنْظِرُون يَتَوَلّى سُلْطَان لِيَکُون أُولٰئِک فَکَذّبْنَا مُتَشَابِها عَلِيم بَعْض مُصَدّقا أَن سُبُلا

هُزُوا عَلَيْه بِغَيْر مِنْه آيَة بِهَا لَعَلّکُم الرّيَاح إِلَيْکُم أُنْزِل سُلْطَان لَم أَو اللّيْل آيَاتِه مُبِين لِلنّاس لِلْعَالَمِين يَنْفَع کَفَرُوا مَوْتِهَا

السّمَاوَات عَظِيم لَه اتّقَوْا الْجَاهِلِين بِأَحْسَن حَظّ آيَاتِه إِذَا سُلْطَان أَجْرَهُم فِي عَن أَتَاهُم در حال بارگیری...

يُؤْمِنُون يَجْحَدُون فَهُم يَجْحَد فَلَمّا جَاءَهُم عَلَيْهِم کُل ذٰلِک سُلْطَان بِأَنّهُم يَا قَالُوا أَ إِنّهُم أَن مُبِين ثُم الْجَحِيم لَهُم الّذِي

بَعَثْنَاهُم أَي يَتّبِع فِي ثُم عَدَدا الْحِزْبَيْن يُؤْمِن عَلَيْهَا سُلْطَان بِالْآخِرَة مِن أَحْصَى سِنِين وَ الرّسُول کُنْت عَلَى الّتِي عَلَيْهِم

وَ مِن إِن مَا الّذِين فِي أَن لَيْس يَا لَک هُم عَلَيْهِم إِلاّ هٰذَا سُلْطَان لِقَوْم أَ إِذَا عَلَى لا يَقُولُون بِمُخْرَجِين نَبّئ غُرُورا فَلَمّا