نتایج جستجو

ابتدایى انسان ۳; زندگى انسان ۶; فرجام انسان ها ۶; فلسفه خلقت انسان ۴; مؤاخذه انسان ۱۲; محدوده زندگى انسان ۴; مربّى انسان ۶; منشأ تجدید حیات انسان ۲ برهان:

خلقت آفرینش ۱ اکثریت: جهل اکثریت ۵ انسان: اهمیت خلقت انسان ها ۱; تجدید حیات انسان ها ۳، ۴، ۵; جهل انسان ها ۵; قیاس انسان با آفرینش ۲ خدا: نشانه هاى قدرت خدا

بمسبوقین) امتها: جایگزینى امتها ۱; هلاکت امتها ۱ انسان: برترى بدن اخروى انسان ها ۴; تجدید حیات انسان ها ۵; حشر انسان ها ۴ خدا: آثار ربوبیت خدا ۵; تهدیدهاى خدا

واضح مى باشد. آسمان: تعدد آسمان ها ۱۷ اسماء و صفات: عالم الغیب ۱۳ انسان: تجدید حیات انسان ها ۱۵ خدا: آثار احاطه علمى خدا ۱۵; آثار ربوبیت خدا ۷، ۱۴; آثار علم

مجدد براى انسان، پس از فرو نشستن آثار حیات او در خواب (و جعلنا النهار معاشًا) «معاش» مصدر میمى و به معناى حیات و زندگى است (لسان العرب). اطلاق حیات بر روز،

حالت اول ۹ انسان: حدوث انسان ها ۲; خالق انسان ها۱; خلقت ابتدایى انسان ها ۳; فرجام انسان ۴، ۵، ۷، ۸; فناپذیرى انسان ۲; مبدأ انسان ها ۷; مرگ انسان ها ۴; معاد

آفرینش ۴ تعقل: تعقل در چرخه حیات ۸; تعقل در زوال موجودات ۸; سرزنش عدم تعقل ۱ جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲ حیات: منشأ حیات ۵ خدا: آثار جهل به قدرت خدا

بر مسأله معاد و زندگی پس از مرگ، چرا که خالق حیات در روی زمین و این همه عجائب و شگفتیها قادر بر تجدید حیات نیز می‌باشد. نخست می‌فرماید: «و در زمین آیاتی

وحشت زیاد، ممکن است که انسان را به حال مرگ در آورد. (إذ جاءوکم ... و إذ زاغت الأبصر و بلغت القلوب الحناجر) ۱۰ - قلب، نقش اساسى در حیات و مرگ آدمى دارد. (و

خداوند، فراخوان انسان ها به اجابت دعوت خویش (استجیبوا لربّکم) ۲ - ربوبیت خداوند، نسبت به انسان ها و تدبیر امور آنان، مقتضى پاسخ گویى انسان به دعوت او (استجیبوا

ألیم بما کانوا یکفرون) آفرینش: مبدأ آفرینش ۴ انسان: سرنوشت انسان ها ۶ ; فرجام انسان ها ۱ ; مبدأ خلقت انسان ۵ بازگشت به خدا: ۱ وعده بازگشت به خدا ۲ پاداش:

روی حکمت است). و اوست کسی که آفرینش را آغاز می‌کند و باز آن را تجدید می‌نماید؛ و این تجدید بر او آسان‌تر (از آغاز) است و در آسمان‌ها و زمین والاترین نماینده

خشن است. «شعائر اللّه» علامتهایی است که انسان را به یاد خدا می‌اندازد و خاطره‌ای از خاطرات مقدس را در نظرها تجدید می‌کند. 2- جنبه تاریخی صفا و مروه با این

48)- نوح به سلامت فرود آمد! در این آیه اشاره به فرود آمدن نوح از کشتی و تجدید حیات و زندگی عادی بر روی زمین شده است. نخست می‌گوید: «به نوح خطاب شد که ای

بر آل فرعون ۱ انسان: بدترین انسان ها ۱۰ جهان بینى: جهان بینى و ایدئولوژى ۴ جهنم: شدت آتش جهنم ۸; مراتب عذاب جهنم ۹ جهنمیان: ۶ حیات: حیات برزخى ۴ الساعة:

و کشتزارهای فراوان در) آن، (دوباره جان و) حیات می‌بخشد. بی‌گمان در این (کار باراندن و رویاندن و موات و حیات) دلیل روشنی (بر وجود مدبّر حکیم) است برای آنان

و مادر براى تولد انسان هستند. نزول باران و آمادگى زمين، بسترى براى رشد گياهان است. نزول قرآن و آمادگى انسان نيز زمينه براى رشد انسان‌هاست. نام قرآن در

نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ انسان نابودى انسان نابودى او نيست

لأیت لأُولى النهى) آیات خدا: درک آات خداات خدا ۷ انسان: تغذیه انسان ۱، ۳، ۶; زمینه تغذیه انسان ۵; فضایل انسان ۲ تغذیه: منابع تغذیه ۱، ۳، ۵ چهارپایان: تغذیه

مؤمنان است. (و ما أنزلنا علیک الکتب ... هدًى و رحمة لقوم یؤمنون) انسان: نیازهاى معنوى انسان ۷ عقیده: اهمیت حل اختلاف عقیدتی ۴; تبیین اختلاف عقیدتی ۳; حل اختلاف

از جمله اينكه انسان تا آخرين لحظه‌ى عمر، به تغيير شرايط اميدوار مى‌ماند، روحيّه‌ى توكّل در او زنده مى‌گردد، اسير ظواهر نمى‌شود، ايمان انسان به غيب و قدرت

«نزديکى خداوند به انسان»، با عبارتى ساده و روان علم خدا به انسان، از طريق فرشتگان كاتب اعمال فرشتگان موكّل، به طور كامل مراقب انسان هستند و چيزى را از

تاریخ انبیا ۲، ۱۳; دشمنان انبیا ۱۳; موانع نهضت انبیا ۱۱ انسان: زیبایی طلبى انسان ۵; گرایشهاى انسان ۵ تاریخ: تکرار تاریخ ۱۳ خدا: انذارهاى خدا ۱۵; سوگند به

معنوی مواهب ظاهری دنیا را نیز متوجه انسان می‌سازد، عمران و آبادی می‌آفریند، و مایه طول عمر و بهره‌گیری از مواهب حیات می‌شود. ج) قدرت خداوند آنقدر وسیع و

function. آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات اقسام آيات و نشانه هایی كه در نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون»

هرچند با همديگر همكارى كنند. 2- [طور:34]. 3- [بقره:22-23]. آيه در مقام تعجيز انسان حتى از آوردن يك سوره است و با نفى ابدى مى‏گويد «وَلَنْ تَفْعَلُوا» و هرگز

فرمودند: گاهى انسان شصت سال عبادت مى‌كند، ولى چون وصيّت نامه‌ى خود را عادلانه تنظيم نمى‌كند، به دوزخ مى‌رود. «3» وصيّت، نشانه‌ى آن است كه مالكيّت انسان حتّى بعد

مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين خود درباره عقل و خردمندى انسان در قرآن ، مراد از تعقل ادراك تواءم با سلامت فطرت است ، نه تعقل تحت تاءثير

خواب است كه مقاومت انسان را به سرعت در هم مى شكند. در پايان آيه به نعمت روز اشاره كرده ، مى فرمايد: و خداوند روز را مايه حركت و حيات قرار داد (و جعل النهار

پيش روى انسان قرار دارد، و ما خلفهم به معنى امور آخرت است كه پشت سر انسان مى باشد و بعضى به عكس معنى كرده اند. بعضى نيز آن را اشاره به اجل انسان ، يا اعمال

ياورانى كه بخاطر مال و ثروت همانند مگسهاى دور شيرينى اطراف انسان را مـى گـيـرنـد، و گاه انسان آنها را تكيه گاه روز بدبختى خود مى پندارد، به هنگامى كه آن

ربه : چگونه انسان شرح صدر پيدا مى كند؟ فرمود: «اذا دخل النور فى القلب انشرح و انفتح »: «هنگامى كه نور تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۴۲۶ به قلب انسان داخل شد گسترده

كيفيات زندگى انسان و پاداش و كيفرهاى او در جهان ديگر تجسمى از اعمال و روحيات و افكار او در اين جهان است ، و به تعبير ديگر: هر كارى كه از انسان در اين جهان

«اجر و پاداش من تنها بر خداست » (ان اجرى الا على الله ). اشاره به اينكه انسان عاقل هر كارى را مى كند بايد انگيزه اى داشته باشد، وقتى كمال عقل من بر شما

، به علاوه فرشته نه قدرتى بالاتر از انسان دارد و نه آمادگى و استعدادى براى رسالت ، بيش از او، بلكه به مراتب انسان از او آماده تر است . قرآن با دو جمله

كه راه مى افتد، و از آنجا كه انسان موقع بازى و شوخى هدف مهمى از كار خود ندارد تشبيه به بزاق شده است كه بى اراده از دهان انسان بيرون ريزد. به هر حال اين يك

بلكه از اين تعبير استفاده مى شود كه گناه نقصى در ايمان انسان ايجاد مى كند كه بعد از توبه بايد تجديد ايمان كند تا اين نقص بر طرف گردد. آيا توبه «مرتد» پذيرفته

تا از آن نطفه و يا آن تخم ، موجود ديگرى مثل خود او تكون يابد. و در خصوص انسان در بين همه جانداران شايد منظور از اين استيلاد صرف تكون يافتن موجودى مثل خود

است كه خود را بدان جهت كه يك انسان است، و خدا او را ايجاد كرده، محاكمه كند، و آنگاه هر حكمى كه عليه خود كرد، در هر انسان ديگرى مثل خودش جارى سازد. چون

نهايت لطف و مرحمت پروردگار را در مورد انسان مجسم مى كند، چه كسى را سراغ داريد كه تمام ابزار كار را در اختيار انسان بگذارد، و همه گونه آگاهى نيز به او بدهد،

كه معيار ايمان و تسليم در برابر حق مواردى است كه بر خلاف ميل و هواى نفس انسان است ، و گرنه هر هواپرست بى ايمانى نسبت به احكامى كه مطابق ميل و منافع او

را نفى كردند. از اين گذشته عقل سليم انسان نيز اين خرافات را انكار مى كند، مگر عقل ، پيامبر خداوند در درون وجود انسان نيست ؟ و در پايان اين آيه با اين جمله

مورد حسد واقع مى گردد، زيرا ديگران پيروزى وى را از خودشان مى دانند و معمولا انسان نسبت به كارى كه خودش انجام داده حسد نمى ورزد و اگر احيانا مواجه با شكست گردد

جلد ۱۶ صفحه ۲۴۹ پس خلقت انسان يعنى جمع كردن اجزاء و مواد زمينى ، و آنها را بهم تركيب كردن ، آيتى و همه آن را انسانى داراى حيات و شعور عقلى ساختن ، آيتى

كرد من بعد وصيه يوصى بها اودين . (البته همانطور كه در باب وصيت گفته شده انسان فقط مى تواند درباره يك سوم از مال خود وصيت كند و اگر بيش از آن وصيت كند صحيح

طلا را در آتش ‍ كنند و خوبى و بدى جنس آن را معلوم سازند، و در داخل آتش شدن انسان نيز استعمال شده. از آن جمله قرآن كريم فرموده ((يوم هم على النار يفتنون -

غير صالح : «فرزند تو داراى عمل غير صالح است ». ولى با توجه به اينكه گاهى انسان در انجام يك كار آنچنان پيش مى رود كه گويا عين آن عمل مى شود در ادبيات زبانهاى

(عليه السّلام ) به فرزندش «سام » سفارش كرد كه با اين وصيت در رأ س هر سالى تجديد عهد كند، سام اين كار را مى كرد، و آن روز را در هر سال عيد مى گرفتند و آن