نتایج جستجو

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام موسى كاظم (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

- جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

براى ايشان است عذابى دردناك (يا درد آورنده): كسى كه ادعا كند امامت را از جانب خدا و امامت از براى او نباشد، و كسى كه امامى را كه از جانب خداست انكار كند،

امام از ما خاندان را نشناسد غير خدا را شناخته و عبادت كرده، اين چنين (مانند عامه مردم) كه بخدا گمراهند (خدائى كه بوسيله غير ائمه هدى (ع) معرفى شود جوان خوش

- جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

- جلد ۲ بخش : - عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

- جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث امام محمّد باقر (ع) درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

وآله در کتاب الكافي جلد ۱ كِتَابُ الْعَقْلِ وَ الْجَهْل‏ موضوعات : امامت عامه، امامت، خرد، عقل، معجزه، عیسى، محمد، موسی و هارون

به خدا اى محمد، هر كه صبح كند از اين امت و امامى از طرف خدا عز و جل كه هم امامت او روشن و عادل باشد نداشته باشد چنين است كه صبح كرده گمراه، و گم شده و اگر

الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۱ بخش : - عنوان : حدیث درباره امامت عامه موضوعات : امامت عامه، امامت

عقل‌ مستقل‌ّ ‌براي‌ اثبات‌ صانع‌ و توحيد و صفات‌ ‌آن‌ و مسئله‌ نبوت‌ عامه‌ و امامت‌ عامه‌. 2‌-‌ عقل‌ ‌غير‌ مستقل‌ ‌که‌ محتاج‌ بضميمه‌ خارجيه‌ ‌است‌ مثل‌ نبوت‌

بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۲۹۲. طبرانى از علماى عامه در كتاب اوسط از عمار یاسر نقل نموده كه فقيرى نزد على بن ابى‌طالب

«حاسد»، آنانكه حسد بردند بر نبوت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بر امامت آل اطهار او. «1» فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ‌: پس بتحقيق ما عطا فرموديم

شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۳۷. ابن عيينه و تفسير كشف الاسرار از عامه و تفسير مجمع البيان از خاصه.

است نظير بعثت، امامت و عبادت، جاى مشورت نيست. نماز پيمان الهى است، «الصلاة عهد الله» عهد خدا را بايد انجام داد و نيازى به مشورت ندارد. امامت و رهبرى امّت

امت اثبات امامت ميشود زيرا كه شاهد بر شاهد شدن پيغمبر (ص) نسبت باين امّت متصور نيست جز بوجود امام كه شاهد اول باشد و شايد باين ملاحظه منكرين امامت انكار شمول

از بعثت آن حضرت توقع داشتند منصب رسالت را. 6- مراد به ملك، امامت باشد، يعنى عطا مى‌كنى امامت را به هر كه خواهى، و باز دارى از هر كه خواهى، چنانچه فرمايد:

۲، ۳ مسلمانان: ۱، ۲، ۳، ۸، ۱۱، ۱۲، ۱۳ نظام سیاسى: ۱۰ واجبات: ۲۱ ولایت و امامت: ۵، ۶، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۱۹ ولایت تکوینى: ۷ طبرسي، مجمع البيان في

صاحب المستدرک. تفاسیر روض الجنان از خاصة و کشف الاسرار از عامه و تفاسیر ثعلبى و قشیرى از عامه.

تهجد و عبادت قيام كنند. 6- ستاره ثريا كه سقوط نمايد و غايب شود با فجر. 7- عامه از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه مراد ستاره وجود حضرت محمدى صلّى

شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۶۴. ميبدى صاحب كشف الاسرار و بخارى از عامه و صاحب روض الجنان از خاصه گويند: كعب بن عجرة الانصارى

موجب مدح آن سرور گرديد، و خاصه و عامه آن را فضيلتى محسوب داشتند. در ينابيع المودّه‌ «1»- ترمذى و حموينى از علماء عامه از انس بن مالك نقل‌ «1» ينابيع المودة

صاحب المستدرک. تفاسیر روض الجنان از خاصة و کشف الاسرار از عامه و تفاسیر ثعلبى و قشیرى از عامه. تفسیر فرات کوفى، ص ۵۷۱; بحارالأنوار، ج ۸- ، ص ۵۷، ح ۷۲.

الْمَهْدِ» چنانكه امام جواد و امام هادى و امام زمان عليهم السلام در كودكى به امامت رسيدند. 3- آنجا كه خدا بخواهد، كودك همانند بزرگسالان سخن مى‌گويد. «فِي الْمَهْدِ

براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب گردد و در آخرت با آنها محشور شود و نيز دعا فرمود كه مرا در آتيه مقبوليّت عامّه عنايت فرما كه

باشد ايجاد فرمايد جلّت قدرته. تبصره: 1- ثعلبى كه از مفسرين و مشاهير روات عامه و اهل سنت است روايت نموده كه اين آيه در شأن حضرت امير المؤمنين عليه السّلام

پرهيز كرد از معاصى و تصديق نمود باعتقادات حسنه از توحيد و عدل و نبوّت و امامت و معاد روز قيامت پس در آتيه آسان مينمائيم براى او بتوفيق خود پيروى از احكام

پرهيز كرد از معاصى و تصديق نمود باعتقادات حسنه از توحيد و عدل و نبوّت و امامت و معاد روز قيامت پس در آتيه آسان مينمائيم براى او بتوفيق خود پيروى از احكام

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: يكى از مفسرين عامه چنين گويد: بعضى از مفسرين معتقدند كه اين آيه درباره ابوبكر بن ابى‌قحافه نازل

زيرا اشياء مذكوره بعضى طعام و بعضى علف است. تنبيه- ثعلبى و زمخشرى از مفسّرين عامه در تفسير خود نقل نموده كه ابراهيم تميمى‌ «1» روايت نموده كه از ابو بكر پرسيدند:

بانها مگر متمردان.. تفسير فرستاديم آياتيكه دلالت دارد بر صدق تو در نبوت و امامت برادرت على (ع) كه واضح است دلالت آنها بر كفر كسيكه شك كند در شأن شما دو نفر

براى نبوّت و امامت قرار دهد تا در عداد كمّلين و مقرّبين محسوب گردد و در آخرت با آنها محشور شود و نيز دعا فرمود كه مرا در آتيه مقبوليّت عامّه عنايت فرما كه

از آنجائى که سیاق آیات مزبور طبق تفسیر اکثریت قریب به اتفاق مفسرین خاصه و عامه درباره کفار و تهدید و تخویف آن‌ها مى باشد و پندار و اعتقاد مزبور هم در عین

السّلام. «1» تبصره: آيه شريفه بنابراين تفاسير از سه جهت دلالت بر فضيلت و امامت حضرت امير المؤمنين و اولاد معصومين آن بزرگوار عليهم السّلام نمايد: 1- اعلم

در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت از قبيل

بثواب آخرت و بترساند از عذاب آن و دعوت فرمايد آنانرا بتوحيد و عدل و نبوّت و امامت و ساير معارف حقه بدستور الهى و چراغ نور افكنى باشد براى آنها كه تمام حقائق

صادق عليه السلام فرمودند: «انذار هميشگى بايد همراه با منذر هميشگى باشد. پس امامت و رهبرى الهى نيز تا ابد بايد همراه قرآن باشد». «3» معمولًا در انسان‌ها انگيزه‌ى

تبصره: در آيه شريفه سه مطلب است. مطلب اول: منتخبين در مباهله: به اتفاق خاصه و عامه، وقتى اين آيه نازل شد، حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم خواند حضرت

محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱۳۶. صاحب روض الجنان يا روح الجنان از زيد بن اسلم موضوع مفصل آن را در

پرهيز كرد از معاصى و تصديق نمود باعتقادات حسنه از توحيد و عدل و نبوّت و امامت و معاد روز قيامت پس در آتيه آسان مينمائيم براى او بتوفيق خود پيروى از احكام

بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱۱. ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز عدنى در مسند خود از مجاهد روايت كنند كه سلمان گويد:

خواست كه علم او ظاهر شود تا در امامت او اختلاف نكنند، چنانچه در حيات داود عليه السّلام، سليمان را حكم خود آموخت تا امامت و پيغمبرى او را بعد از داود بدانند

در دنيا بغير حق از قبيل بتها و كسانيكه دعوى خدائى نمودند يا دعوى نبوّت و امامت كردند بباطل دست جمع هدايت نمائيد آنانرا براه جهنّم و تعبير بهدايت از قبيل

اسماء و صفات: سمیع اسماء و صفات ۹ ; علیم اسماء و صفات ۹ اللّه: علم اللّه ۱۰ امامت:۴، ۶ تاریخ: صدر اسلام ۱، ۱۱، ۱۲ ; ذکر حوادث تاریخ ۲ تجربه: اهمیّت تجربه ۷