نتایج جستجو

تنبيه: از على بن عيسى نقل شده كه ميانه توبه به خدا و توبه از قبيح فرق است، زيرا توبه الى اللّه، مقتضى طلب ثواب اوست؛ و توبه از قبيح، مقتضى قبح آنست قطع نظر از

دادن صدقات قبل از نجوا خودداری کردید؟! اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت

نزديك‌ترين حالات انسان نسبت به خداوند حالت سجده است. «2» 1- راه توبه براى همه باز است ولى اگر توبه نكردند و دست بر نداشتند، گرفتار كيفر مى‌شوند. «لَئِنْ لَمْ

از ((ارنا مناسكنا و تب علينا)) طرح يك سؤ ال در مورد معناى اسلام ، مناسك و توبه درباره حضرت ابراهيم (ع ) اسلامى كه ابراهيم و اسماعيل (ع ) براى ذريه شان درخواست

به دست مى آید. بخل: مصونیت از بخل ۳ حرص: مصونیت از حرص ۱; موانع حرص ۶ دین: ارکان دین ۵ ذکر: آثار ذکر خدا ۴ صبر: مصونیت از بى صبرى ۲ غرایز: عوامل تعدیل غرایز

مثل [توبه:103]. از اموالشان زكوة بگير. تو آنها را بدان وسيله پاك و پاكيزه مى‏كنى و وقت زكوةگرفتن بر آنها دعا كن كه دعاى تو براى آنها آرامش است. [توبه:99]

سَبِيلًا: و گمراه‌تر است از «1» همان مدرك. جلد 7 - صفحه 420 طريق بهشت، زيرا توبه او قبول نشود. تنبيه: ممتنع است مراد از «اعمى» اول كورى چشم باشد، زيرا كورى

مثل [توبه:103]. از اموالشان زكوة بگير. تو آنها را بدان وسيله پاك و پاكيزه مى‏كنى و وقت زكوةگرفتن بر آنها دعا كن كه دعاى تو براى آنها آرامش است. [توبه:99]

خدا باز گرديد و توبه كنيد، توبه خالصى » (يا ايها الذين آمنوا توبوا الى الله توبة نصوحا). آرى نخستين گام براى نجات ، توبه از گناه است ، توبه اى كه از هر نظر

است كه بندگان از او بترسند و از معصيت او پرهيز نمايند و سزاوار است كه اگر توبه نمايند از تقصير آنها بگذرد و آنانرا بيامرزد در توحيد از امام صادق عليه السّلام

ابتدا نيّت او مردم نباشد. «اذا لم يكن صنع ذلك لذلك» «5» «1». نساء، 143. «2». توبه، 54. «3». كهف، 110. «4». مجموعه روآيات، از ميزان الحكمة بحث ريا. «5». كافى،

شد. بعد از آن فرمود: تصدق كنيد پيش از آنكه سلطان مرگ نازل شود. پس آن زمان، توبه قبول نباشد و هيچ عملى نفع ندهد. و نيز از او منقول است: چه منع مى‌كند يكى

به آثار ايشان. تبصره: «وعيديّه» به اين آيه متمسك شده كه فساق مؤمنين بدون توبه در عذاب مخلد هستند. «اماميه» جواب فرموده‌اند كه: مراد به مفلحان، كاملان در

مزبور يكى از اركان توبه را ترسيم مى كند، چرا كه تنها پشيمانى از گذشته كافى نيست بايد نسبت به عدم تكرار گناه در آينده نيز تصميم گرفت ، تا توبه اى جامع الاطراف

برگردندگان. توبه کنندگان. مراد این است که اگر مردمان را به حال خود رها کنند، جز یکتاپرستی و آئین آسمانی را بر نمی‌گزینند. یا این که: باید توبه کرد و به سوی

يُجاهِدُوا» «7» بازماندگان‌ «1». توبه، 81. «2». توبه، 107. «3». توبه، 75- 76. «4». بقره، 9. «5». توبه، 54. «6». توبه، 67. «7». توبه، 81. جلد 10 - صفحه 51 (از

(بَرَاءَة) نامگذاری کرده‌اند به خاطر این که آغاز آن بدین واژه است. توبه هم گفته‌اند چون از توبه زیاد سخن رفته است (نگا: آیه به بعد). فاضحه نیز نامیده‌اند چرا

البيان، جلد اوّل، صفحه 39. «2» آيه 271 بقره. «3» آيه 264 بقره. «4» آيه 103 توبه. تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 57 را به پرهيزكاران و صاحبان نيكوكارى از اهل ايمان

باشد فرعون و ساحران ، و دو ديدگاه مختلف مادى و الهى دنباله پاسخ ساحران كه از توبه حقيقى آنان حكايت مى كند بحث روايتى تفسیر آیات قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ

لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا» «1» توبه در لحظه‌ى مرگ نيز سودى ندارد. فرعون در لحظه غرق شدن توبه كرد ولى به او خطاب شد حالا توبه مى‌كنى در حالى كه قبلا معصيت

ميكند حفظ ايمان‌ و عاقبت‌ بخيري‌ ‌را‌، ديگر آنكه‌ بدون‌ توبه‌ ‌از‌ دنيا برود و ‌بر‌ فرض‌ توبه‌ مورد قبول‌ نشود، و ديگر آنكه‌ ‌اگر‌ ‌خدا‌ ‌با‌ بنده‌ بعدل‌

بعد توبه كنند، غافل از اينكه اينگونه توبه به هيچ وجه قبول نمى شود، زيرا اين مطلب وجدانى است كه كسى كه به خود تلقين مى كند كه گناه مى كنم و بعد توبه مى كنم

شمه‌اى از احوال امم سابقه را تذكّر داده ميفرمايد و چه بسيار درهم شكستيم اركان وجود اهالى بلادى را كه ظلم نمودند بخودشان و خلق بكفر و عناد با انبيا و اوليا

صفات خاصّ خود بوده و ظهور آن یکی از علائم فرا رسیدن قیامت و بسته شدن درگاه توبه است. قرآن به اجمال از آن گذشته است و این ما را بس. احادیث فراوانی را درباره

داشت. «كانَتْ ظالِمَةً» لكن اگر ظلمى مداوم نباشد و انسان با متوجّه شدن آن توبه كند آن قهر را به دنبال نخواهد داشت). 5- نابود ساختن وايجاد كردن، براى خداوند

what a miserable fate! ترتیل: ترجمه: «الْمَصِیرُ»: (نگا: بقره / انفال / ، توبه / ). يَوْمَ‌ يَجْمَعُکُمْ‌ لِيَوْمِ‌... (۲) Tabber requires Javascript to

روز و اين بعد از آن بود كه ناقه را عقر نموده بودند و بعدا هم پشيمان نشدند و توبه نكردند تا بصاعقه آسمانى كه در روز بر آنها جلد 5 صفحه 69 نازل شد با آنكه آنرا

اللّه عليه و آله و سلم ) توبه كردند آن دسته از مؤ منينند كه با ايمان به خدا به سوى خدا بازگشت نمودند. و اگر اصل ايمان آوردن را توبه و رجوع به خدا ناميده براى

ترتیل: ترجمه: «یَوْمَ»: بدل است ... «تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ»: (نگا: نمل / ، توبه / ، انبیاء / ) ... «عَاصِم» (نگا: یونس / ، هود / ). رَبَّکُمْ‌ إِنَ‌ زَلْزَلَةَ

آنها نزد خدا و بكمى آن داخل جهنم ميشوند تقصير كاران و صدر حديث در اواخر سوره توبه بيايد انشاء اللّه تعالى. إِنَّمَا المُؤمِنُون‌َ الَّذِين‌َ إِذا ذُكِرَ اللّه‌ُ

ابتدا نيّت او مردم نباشد. «اذا لم يكن صنع ذلك لذلك» «5» «1». نساء، 143. «2». توبه، 54. «3». كهف، 110. «4». مجموعه روآيات، از ميزان الحكمة بحث ريا. «5». كافى،

عذاب ميكند و اگر از اعمال ناشايسته‌ جلد 4 صفحه 530 خود كه تا كنون مينموديد توبه كنيد ميپذيرد و شما را مى‌آمرزد جز اين نيست و اين مسلّما حق است كه آنچه ميخوانيد

اولا‌-‌ جهاد ‌در‌ امم‌ سابقه‌ بسيار بوده‌ ‌حتي‌ ‌در‌ امت‌ موسي‌ و يكي‌ ‌از‌ اركان‌ دين‌ ‌است‌. و ثانيا‌-‌ ‌بعد‌ ‌از‌ اينكه‌ اينها قابل‌ هدايت‌ نبودند و عضو

بود كه تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غيبى، خداست. 1- ايمان و توبه‌ى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. مَسَّكُمُ الضُّرُّ ... 2- در گرداب خطر، انسان

سود می‌برند و رضای خدا و بهشت را از آن خود می‌کنند (نگا: بقره / نساء / ، توبه / . فراموش کردن همدیگر. چرا که در قیامت بر اثر هول و هراس آخرت، کسی به فکر

قرآن كريم از آن خبر مى داد و از توبه و استغفارش يادى مى كرد، همچنانكه لغزش آدم و داوود و نوح و ايوب و ذى النون و توبه و استغفار ايشان را نقل كرده . درباره

«لَعَنِتُّمْ»: قطعاً به مشقت می‌افتید. هلاک و نابود می‌گردید (نگا: آل‌عمران / توبه / . «حَبَّبَ»: گرامی و دوست‌داشتنی کرده است. «کَرَّهَ»: زشت و ناپسند کرده

مصدر است و مفرد و جمع در آن یکسان است (نگا: قرطبی). مایه سکون و آرامش (نگا: توبه / اسم مصدر و به معنی اسم مفعول، یعنی مسکون بوده (نگا: آلوسی) در این صورت

خود آمرزش بطلبيد و به سوى او بازگرديد كه پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه كار) است . (۹۰) گفتند اى شعيب ! بسيارى از آنچه را مى گويى ما نمى فهميم ،

وَ آتُوا... (۷) Tabber requires Javascript to function. آيات ۷۴ - ۶۴، سوره توبه بيان اين دسته از آيات مربوط به منافقين و توطئه آنها براى قتل پيامبر (ص )

برائت از كفّار و ايجاد رعب و وحشت در دل آنان است. حج، بهترين فرصت و زمان براى توبه، ياد مرگ و معاد، از همه چيز بريدن و صحراى عرفات و مشعر را ديدن و در انتظار

ركّع السّجود نماز گذاران باشند چنانچه بعضى از مفسّرين گفته‌اند بملاحظه ذكر اركان نماز كه قيام و ركوع و سجود است چون در سوره بقره بجاى قائمين عاكفين ذكر شده

، و ص / ). این جمله، حال فاعل فعلهای (یُقِیمُونَ) و (یُؤْتُونَ) است (نگا: توبه / ). و می‌تواند جمله مستأنفه نیز باشد. محل نزول: این آیه در مدینه بر پیامبر

۵۰۶ يعنى: غالبى است كه هرگز مغلوب نمى شود. و «غفّار» است. يعنى: آن كس را كه توبه كند و به سويش باز گردد و به وى ايمان آورد، مى آمرزد. و خلاصه :من شما را دعوت

آيه در غير مورد ايمان و توبه است ، در حاليكه اشكال كننده با بيان خود شفاعت را منحصر در دخالت انبياء از مسير دعوت بايمان و توبه كرد، و آيه نامبرده اين انحصار

از او ميطلبى، و هفتاد بار بهشت را از او مسألت مينمائى، و هفتاد بار بسوى او توبه ميكنى و ميبايد از جمله دعاهايت اين دعا باشد: «اللّهمّ فكّني من النّار، و

او است كه علت و معلول يكديگرند، ايمان به معاد و بازگشت نهائى سبب توبه مى گردد و توبه روح توكل را در انسان زنده مى كند. تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۲۲ در آيه

را تسخير مى كنند، و اينكه در حديث فوق مى فرمايد حتى توبه آنها قبول نمى شود به خاطر آن است كه توبه با ادامه سكوت آنها در برابر مفاسد مفهوم صحيحى ندارد مگر

فهميد كه ما با اين صحنه، او را بيازموديم، پس طلب آمرزش كرد و به ركوع در آمد و توبه كرد (۲۴). ما هم، اين خطاى او را بخشوديم و به راستى، او نزد ما تقرب و سرانجام

قمار نفاق گوشتهاى حرام و ناپاك و مانند آن اطلاق شده است (حج - ۳۰ - مائده ۹۰ توبه - ۱۲۵ - انعام - ۱۴۵). و با توجه به اينكه اراده الهى تخلف ناپذير است ، و جمله