نتایج جستجو

در اين آيات و در اين حجت ها متوجه ايشان است ) درباره ربوبيّت خداى تعالى مجادله مى كنند، و حجت هايى نظير تمسك بروش پدران براى اثبات ربوبيّت اربابهاى خود

صفات و نشانه هاى آنها بود. در ادامه همين بحث در اين آيات كه آخرين آيات سوره مجادله است نشانه هاى ديگرى از آنها را مطرح مى كند، و سرنوشت حتمى آنها را كه شكست

اجراء اين حكم نداشته باشد ميبايد پيش از مقاربت دو ماه پياپى روزه بدارد. سوره مجادله: ۳ و ۴. و ۴- روزه دو ماه پياپى در قتل خطا براى كسى كه امكان آزاد كردن بنده

از شما كه جوانيد بامامت سزاوارترم، پس با من در امر وصيت و امامت منازعه و مجادله مكن. على بن الحسين عليه السلام باو فرمود: اى عمو از خدا پروا كن و چيزى را

بزرگتر است و خدا مى داند كه چه مى سازيد (۴۵) و با اهل كتاب جز به وجه احسن مجادله مكنيد مگر افرادى از ايشان كه ظلم كرده باشند، به ايشان بگوييد ما به آنچه

كس به در خانه او مى آمد نوميد بازنمى گشت : سه چيز را از خود رها كرده بود: مجادله در سخن پرگوئى ، و دخالت در كارى كه به او مربوط نبود، و سه چيز را در مورد

وَ لاَ حَاجَةَ لَنَا فِي هَذَا اَلرِّبْحِ ثُمَّ قَالَ يَا مُصَادِفُ‏ مُجَادَلَةُ اَلسُّيُوفِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ اَلْحَلاَلِ‏

مـا پـيـامـبـران را جز براى بشارت و انذار نمى فرستيم ، اما كافران همواره مجادله بـه بـاطل مى كنند تا (به گمان خود) حق را از ميان بردارند، و آيات ما و مجازاتهائى

او خواست شروع به سخن كند امام فرمود: (( لا جدال فى الحج : (( در حج جاى مجادله نيست و عباى خود را از دست او كشيد، و اين جمله را فرمود: ان يكن الامر كما

را كه در لابلاى زينتها پرورش مى يابد، و به هنگام گفتگو و كشمكش در بحث و مجادله نمى تواند مقصود خود را بخوبى اثبات كند فرزند خدا مى دانيد و پسران را فرزند

آيات بعد مى خوانيم : ما ضربوه لك الا جدلا: «آنها اين مثال را فقط از روى مجادله بيان كردند». با توجه به اين حقيقت و آنچه در شاءن نزول آمده روشن مى شود كه

مريم دليل‏هاى روشن داديم و وى را با روح القدس تأييد كرديم. (مترجم) (۲). مجادله، ۲۲. (۳). نحل، ۷۰. حالت‏ها وارد مى‏شود كه به واسطه آنها قصد گناه مى‏كند،

و در برابرش ‍ خضوع كند، و از مركب غرور و كبر كه سرچشمه انواع بدبختيها و مجادله در آيات الله است فرود آيد، و براى خود در برابر ذات پاك او موجوديتى قائل

صاعقه ها مى فرستد، و هر كه را خواهد دچار آن كند، مع ذلك آنها درباره خدا مجادله كنند، و او سخت گير است (۱۳) دعوت حق خاص اوست ، و كسانى كه جز او را مى خوانند

قرآن در اين باره فرموده : ((يجادلنا فى قوم لوط ابراهيم بر سر قوم لوط با ما مجادله مى كرد((

را جمع كرده، پيشنهاد كرد تا به دين يهود درآيند. مردم نپذيرفتند. با آنان مجادله كرد و باز پيشنهاد خود را تكرار و مردم را به قبول آن تحريك نمود؛ و تا جايى

زمينه «حب فى الله و بغض فى الله » به جلد ۲۳ تفسير نمونه ذيل آيه ۲۲ سوره مجادله مراجعه شود.

الذين يخوضون فى آياتنا » فرمود خوض در آيات خدا، گفتگو در باره پروردگار و مجادله كردن در باره قرآن است ، و در ذيل جمله « فاعرض عنهم حتى يخوضوا فى حديث غيره

كلمۀ «يَخِصّمُون»، در اصل «يَختَصِمُون» بوده، كه مصدر آن «إختصام»، به معناى مجادله و مخاصمه است. و اين آيه شريفه، جوابى است از اين كه كفار به عنوان استهزاء

پيرامون آن بينديشند، با روح و فكر منفى در برابر تو ظاهر مى شوند، و هدفى جز مجادله و پرخاشگرى و خرده گيرى ندارند (حتى اذا جاؤ ك يجاد لونك ). تفسير نمونه جلد

رازق اوست، ناگزير بر همه مردم - البته غير آن كفارى كه آيات را تكذيب كرده، و مجادله نمودند - لازم است كه او را بخوانند، در حالى كه «دين» را خالص براى او بدانند

ناگزير احساس كرد كه در بن بستى قرار گرفته است، لذا با اباطيل خود در برابر آن مجادله كرد و دست به اين گونه كارهاى ناشايست و نقشه هاى سفيهانه زد تا شايد حق را

او، و متعلقات عمل او از قبيل وعده و وعيد و انذار و تبشير از راه موعظه و مجادله حسنه و حكمت رابطه برقرار دانسته و درباره آن رابطه ها سخن مى گويد، همه اينها

روز كه شاهدان به حق قيام مى كنند يارى مى دهيم . و بالاخره در آيه ۲۱ سوره مجادله با قاطعيت تمام از اين غلبه و پيروزى به عنوان يك سنت قطعى سخن مى گويد: كتب

درخواستى را از او كردند و گفتند اى نوح ! چرا اين همه با ما سخن مى گوئى و مجادله مى كنى ؟ اگر راست مى گوئى عذابى را كه به عنوان تهديد مى گوئى زودتر بياور

و ترديد صورت مى گيرد اين كلمه به معنى « شك و ترديد» آمده است . و اگر به مجادله « مراء» گفته مى شود، نيز به خاطر اين است كه انسان مى كوشد آنچه را در ذهن

عمل‌ نيك‌ انجام‌ دهد ضايع‌ نميكنيم‌) 1‌-‌ سوره‌ نحل‌ ‌آيه‌ 108 2‌-‌ سوره‌ مجادله‌ ‌آيه‌ 23 3‌-‌ سوره‌ مائده‌ ‌آيه‌ 45 4‌-‌ سوره‌ حجرات‌ ‌آيه‌ 14 5‌-‌ سوره‌

همان حس است . و خلاصه معناى آن اين است كه قوم نامبرده هر چند دشمن و اهل مجادله اند، ليكن نمى توانند خداى را با دشمنى خود عاجز كنند، زيرا چه بسيار مردمى

كه مكتب هر قدر عالى باشد و منطق قوى و نيرومند ولى اگر با روش صحيح بحث و مجادله تواءم نگردد و به جاى لطف و محبت ، خشونت بر آن حاكم گردد، بى اثر خواهد بود

بـقـره و آيه ۱۰ سوره طلاق بعد از بيان قسمتى از احكام طلاق و در آيه ۴ سـوره مـجـادله بـعـد از بـيـان كفار «ظهار» آمده است . در تمام اين موارد احكام و قوانينى