نتایج جستجو

بخدّاع تفسير فرموده است و بايد مردم از مخالفت اوامر و نواهى الهى بپرهيزند و بترسند از روز كه اداء و روا نكند هيچ پدرى از فرزندش دينى و حاجتى را و هيچ فرزندى

ضعیف و خوار در زمین (مکه) می‌شمردند و از مردم (مشرک) بر خود ترسان بودید که مبادا شما را (از روی زمین) برچینند، بعد از آن خدا شما را در پناه خود آورد و به

کردیم! (ما پدران شما را از غرقاب رهانیدیم. پس به شکرانه‌ی این که زادگان آن مؤمنانید و خویشتن را پیروان نوح می‌دانید، از خدا سپاسگزاری کنید؛ چرا که) نوح بنده‌ی

شناخته شود بآن فرمود اعراض از دنيا و اقبال بآخرت و تهيه براى مرگ پيش از ورود آن و برداشتيم از دوش تو بار سنگين همّ و غمّ از آزار قوم و انجام رسالت را بوجود

می‌فرستد و تا بخشی از رحمتش را به شما بچشاند و تا کشتی به فرمانش روان گردد و تا از فضل او (روزی) بجویید و شاید شما سپاسگزاری کنید. و از آیتهایش آنکه بفرستد

داد. تا از بهشت هر جاى را كه بخواهيم برمى‌گزينيم.» پس چه نيكوست پاداش اهل عمل. مراد از «أرض» در اين آيه، سرزمين بهشت است. 1- گفتن «الحمدللّه» پس از دريافت

خواهد شد بعضى از آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت

عقيده و هم درعمل احتجاج بر وحدانيت خدا از دو جهت : از راه خلق كردن و از راه تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت

اللَّهِ). آنها از یک سو به شما تعلق دارند، و از سوی دیگر از شعائر و نشانه‌های خداوند در این عبادت بزرگ هستند، چرا که قربانی حجّ یکی از مظاهر روشن این عبادت

یا ناسپاسی می‌کنم. هر کس که سپاسگزاری کند تنها به سود خویش سپاسگزاری می‌کند، و هر کس که ناسپاسی کند، پروردگار من بی‌نیاز (از سپاس او و) صاحب کرم است (و

نموده كه بعد از دعاى پيغمبر، جبرئيل نازل، و با او طبقى از طلا مرصّع بالدّر و ياقوت، مملو از ثريد و گوشت مجزّا شده، از استخوان بوى مشك و كافور از آن ساطع بود

تعجّب و انكار ناشى است از غفلت و عدم توجّه و تأمّل و تفكّر در ابتداء خلقشان كه آنهم از خاك بوده و آنكه همان قادرى كه آنها را از عدم بوجود آورد دو مرتبه

غير آن خدا را عاجز از انزال عذاب و ايصال آن بخودتان نمائيد و كسى نيست كه شما را نگهدارى از عقاب او و يارى در دفع آن از شما نمايد و يكى از دلائل قدرت و رحمت

مطالب حقه را بفهمند و بعقل دريابند و كمى از مردم در كمى از اوقات از نعمتهاى زياد خدا شكرگزارى مينمايند و عدول از غيبت بخطاب ظاهرا براى جلب توجه خلق و تحقّق

نيست. محمد بن حسن، از عبداللَّه بن حسن علوى و على بن ابراهيم، از مختار بن محمد بن مختار همدانى، همه روايت كرده‏اند، از فتح بن يزيد، از امام موسى كاظم عليه

[وبه کار بند] و از سپاس گزاران باش. گفت: اى موسى، من تو را به پيامهايم و سخن گفتنم از ميان مردم برگزيدم، پس آنچه را به تو داده‌ام فرا گير و از سپاسگزاران باش

را ذكر كرده، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن حمران، از فضل بن سَكن، از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود: «امير المؤمنين عليه السلام فرمود

وقائع سال از خير و شر و طاعت و معصيت و ولادت و وفات و رزق و آفات مشهود نظر مبارك ميگردد پس جدا ميشود حق از باطل و خير از شر و ايمان از كفر و محكم از متشابه

عقيده و هم درعمل احتجاج بر وحدانيت خدا از دو جهت : از راه خلق كردن و از راه تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت

و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور بدار.» «پروردگارم! آنان بسیاری از مردمان را بی‌چون گمراه کردند. پس هر کس از من پیروی کند بی‌گمان او از من است، و هر که

مبادا زمین شما را بجنباند (و پرتاب کند) و در آن از هرگونه جنبنده‌ای پراکند. و از آسمان آبی فرو فرستادیم، پس از هر جفت گرامی (باکرامت) در آن رویانیدیم. این،

مؤدى به مرضى شود، و چون آن زايل شود به ايمان و شكر، او از آن برى و از تبعه آن خلاص باشد. بعد از آن بر سبيل تشكر، به شكرگزارى آن مى‌شود و بعد امعان نظر

بديشان از پيش روى و از پشت سر و از راست و چپشان در آيم، و [چنان كنم كه‌] بيشترشان را سپاسگزار [نعمت خود] نيابى. سپس از پیش‌رو و از پشت سر و از طرف راست

ولى باز معناى اصلى خود را از دست نميدهد و مقصود از استفهام گرفتن اقرار از طرف مقابل است پس بايد تنزيه و تقديس نمود خداوند را از آنچه لايق مقام او نيست و

بيرون آورد از كتم عدم بكمال قدرت و آفريد انسان را كه اشرف موجودات است از خون بسته شده كه قبلا نطفه بوده و از پست‌ترين اشياء است در نظر يا از حيوان كوچك

آنچه (از غنیمت) گرفتید، از جانب خدا نبشته‌ای نبود، همانا به شما عذابی بزرگ می‌رسید. پس از آنچه به غنیمت برده‌اید، حلال پاکیزه‌ای را بخورید و از خدا پروا

می‌توانید (عذاب را از خود) دفع کنید و نه (از آن‌ها) یاری گیرید. و هر که از شما ستم کند او را عذابی بزرگ می‌چشانیم. و پیش از تو هیچ یک از پیامبران را نفرستادیم

یافته‌تر باشد (از همگان) داناتر است.‌» و درباره‌ی روح [:قرآن و... ] از تو می‌پرسند. بگو: «روح از کار (های) پروردگار من است و به شما از (کلّ) دانش جز اندکی

يكى از صفات مذمومه عدم ثبات در عزم است بنى اسرائيل وقتى خواستند وارد بيت المقدس شوند از ترس جبابره با آنهمه زحمتى كه از پيمودن راه كشيده بودند از ورود

یگانه است - «پس تنها از من، (همین) من بهراسید.» و آنچه در آسمان‌ها و زمین است از اوست، و طاعت پایدار خالصانه (نیز) از آنِ اوست. پس آیا از غیر خدا پروا می‌دارید؟

معمولًا پس از توليد نظارتى از توليد ندارد، امّا خداوند هرگز از مخلوقاتش غافل نمى‌شود. «وَ ما كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غافِلِينَ» «6» 5. انسان گاهى از توليد خسته

ترس از خداى را چنانكه شايسته ترس از اوست پيشه كنيد و مميريد مگر در حالى كه مسلمان باشيد. ای کسانی که ایمان آورده‌اید آن چنان که باید از خدا ترسید از خدا

قُرَيْشٍ‌ (۰) جویبر از ضحاک او از ابن عباس روایت نماید که کفار مى گفتند: یا محمد هیچ چیز ما را از ایمان آوردن به تو مانع نمی‌شود مگر ترس از اعراب که مى ترسیم

آدم از خطاب مگر: خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ كه اشاره به عامه خلق باشد؛ و همچنين: وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها بعد از آن تخصيص داده از آن بعضى از ايشان

برای شما سایبانها از آنچه آفریده (از درختان و سقف و دیوار و کوهها) مهیّا ساخت و از غارهای کوه پوشش و اتاقها برایتان قرار داد (تا از سرما و گرما پناهی گیرید)

نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۴۶. صاحب تفسير برهان از محمد بن يعقوب كلينى او از على بن ابراهيم و بعد از چهار واسطه از معاوية بن

است: او را از خاک آفرید، سپس بدو گفت: «شو.» پس می‌شود. تمامی حق (تنها) از پروردگار تو است، پس از تردیدکنندگان مباش. پس هر کس در این (حقیقت) بعد از علم وحیانی

(که) از سجده‌کنندگان نبود. (خدا) فرمود: «چون تو را به سجده امر کردم چه چیز تو را بازداشت از اینکه (برای من) سجده کنی‌؟» گفت: «من از او بهترم، مرا از آتشی

اين بت ها، بسيارى از مردم را گمراه كرده اند...». از اين جا مى فهميم كه در خواستش مصونيت از شرك جلى و همان شركى بوده كه بسيارى از مردم به خاطر آن گمراه شده

بن مُرّه، از اسحاق بن حسّان، از هَيثم بن واقد، از على بن حسين عبدى، از سعد اسكاف، از اصبغ بن نُباته روايت كرده است كه: اصبغ، از امير المؤمنين عليه السلام

كسى كه سپاسگزارى دادند، افزايش دادند خداى عز و جل فرمايد: «اگر شكر كنيد، افزايشتان دهيم». چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از يحيى بن

گفتند و پس از اين خواهند گفت قرآن بيش از يك افسانه دروغ قديمى نيست با آنكه قبل از قرآن تورية حضرت موسى پيشوا و مقتدا و نور و رحمت براى مردم بود و فعلا

نعمت از طرف خدا است جز اينكه خداوند پيش از آنكه او سپاسگزارى آن را كند او را بيامرزد. محمد بن يحيى، از على بن حسين دقّاق، از عبد اللَّه بن محمد، از احمد

يزيد گويد: از امام رضا عليه السّلام هنگامى كه در خراسان بود شنيدم كه ميفرمود: ما خاندانى هستيم كه گذشت را از خاندان يعقوب و شكر و سپاسگزارى را از خاندان داود

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم، از پدرش، و هر دو، از يحيى بن مبارك، از عبداللَّه بن جبله، از معاوية بن وهب، از امام جعفر

صالح، از حسن بن على، از عبداللَّه بن ابراهيم، از على بن ابوعلى لهبى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله

تشويق آنها باحسانست. از او، از احمد بن محمد، از عمر بن عبدالعزيز، از جميل، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود:

ناآرامى زمين روشن مى شد. از سوى سوم ، فاصله آن از خورشيد نه چندان كم است كه همه چيز از شدت گرما بسوزد، و نه چندان دور است كه همه چيز از سرما بخشكد، فشار هوا

تقواى خدا، و ياد كردن بسيار از مرگ، و زهد در دنيائى اين چنين كه مردم پيش از شما كامى از آن نگرفته، و طرفى از آن نبسته‏اند، و پس از شما نيز براى كسى باقى نخواهد

سرگذشت اقوامى را كه از او قويتر و نيرومندتر بودند ببيند، تا از مركب غرور پياده شود. خداوندا! ما را از كبر و غرور كه عامل اصلى دورى از تو است حفظ كن . پروردگارا

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد و على بن ابراهيم، از پدرش، از حسن بن محبوب، از هشام بن سالم، از حبيب سجستانى روايت كرده‏اند كه گفت: شنيدم از امام‏ محمد باقر

أنفُسِهِم» - يعنى: از خود مردم، «وَ مِمّا لَا يَعلَمُون»، يعنى: از آنچه مردم نمى دانند و آن، عبارت است از: مخلوقاتى كه هنوز انسان از وجود آن ها خبردار نشده،

تعادل خود را از دست داد و روى زمين افتاد و مردم از مرگ او آگاه شدند! لذا بعد از آن ميافزايد: «هنگامى كه سليمان فرو افتاد جنيان فهميدند كه اگر از غيب آگاه بودند