نتایج جستجو

آنان خوردند. قبل از اينكه به خواب بروند رجالى از اهل شهر يعنى از سدوم خانه را محاصره كردند، رجالى از پير و جوان و بلكه كل اهل شهر حتى از دورترين نقطه حمله

خود از ميناء، از عده اى از اصحاب اماميّه، قريب به اين معنا را روايت كرده. و در تفسير قمى، از پدرش، از ابن ابى عمير روايت كرده كه گفت: ابو شاكر، از ابى

آزادشدگانى هست كه ايشان را از آتش آزاد مى‏سازد، و در هر شب مناديى ندا مى‏دهد كه: آيا تائبى هست؟ آيا سائلى هست؟ آيا آمرزش خواهى هست؟ [و آن منادى ندا مى‏دهد

هنگام انفاق دو چيز از طرف خدا است و دو چيز از ناحيه شيطان آنچه از جانب خداست يكى «آمرزش گناهان » و ديگرى «وسعت و افزونى اموال » و آنچه از طرف شيطان است يكى

پروردگارشان عبارتست از بهشت هاى عدن ، كه نهرها از دامنه آنها روانست ، و ايشان ابدا در آن جاويدانند، خدا از ايشان راضى است ، و ايشان هم از خدا راضى ميشوند، اين

اين كه مى دانيم فلان رفتار خدا با بندگانش تفضل است، دليل نمى شود بر اين كه اين رفتار بر خدا واجب نيست. چون هر عطيّه از عطاياى خدا كه فرض كنى، تفضّل او است

گوئى استغفار كنيد و از خدا طلب آمرزش نمائيد. وى در جواب من گفت : آنچه را گفتم از پيش خود نگفتم ، من اين مطلب را از كلام خدا كه از پيامبرش نوح حكايت مى

رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرموده: از علم خدا گذشته و مركّب قلم خدا به اين قضايى كه رانده و اين قَدَرى كه مقدّر كرده، خشك شده، كه كتاب خدا، جاى

بگو من نميگويم خزائن خدا نزد من است و من آگاه از غيب نيستم (جز آنچه خدا به من بياموزد) و به شما نمى گويم من فرشته ام ، من تنها از آنچه به من وحى مى شود

مراد از كلمه ((لتعلم : تا بداند(( اين است كه با مشاهده فرزندش يقين پيدا كند، و تحقق وعده خدا را به چشم ببيند، چون مادر موسى قبل از اين جريان وعده خدا را

اند: ((اگر ما آمرزش خدا را بر احسان و جائره تو ترجيح داديم ، براى اين بود كه آمرزش خدا، هم بهتر و هم دائمى تر است ، يعنى از هر خيرى بهتر و از هر باقى ئى باقى

دوستى، و تويى خدا كه نيست خدايى، مگر تو كه بخشاينده و انعام‏كننده منّت گذارنده‏اى، و تويى خدا كه نيست خدا، مگر تو كه بردبار جزادهنده‏اى، و تويى خدا كه نيست خدايى،

او براى شما نيست ، او است كه شما را از زمين آفريد و آبادى آنرا به شما واگذار نمود، از او آمرزش بطلبيد سپس به سوى از باز گرديد كه پروردگارم (به بندگان خود)

و حروفى كه از اسماء خدا گرفته شده، طرز گرفته شدنش مختلف است. بعضى از حروف، از اولِ نام خدا گرفته شده، مانند «كاف» كه از «كافى» است. و بعضى از وسط گرفته

است كه مساءله آمرزش به استحقاق نيست ، تا اگر كسى خود را مستحق آن بداند قطع به آن پيدا كند، بلكه فضلى است از ناحيه خدا و بطور كلى هيچ كس از خدا هيچ چيز طلبكار

الهى از آنها سلب مى گردد، با صدق نيت رو به درگاه خدا آورند، و با قلبهائى آكنده از عشق و محبت به خدا از او درخواست حل مشكل كنند، خداوند آنچه را از دستشان

مى فهماند كه: اگر شما خدا و رسول را اطاعت نكنيد، و اعمال خود را با پيروى از روشى كه خدا را به خشم مى آورد، باطل كنيد، و از رضوان خدا كراهت داشته باشيد، نتيجه

بتأخير افتادن روز انتقام تو را از جانب خدا مغرور نسازد، زيرا اگر خدا بيم آن ميداشت كه فرصت انتقام را از دست بدهد، پيش از فرا رسيدن مرگ پيشدستى ميكرد. فرزند

چيزى از خدا بخواهى و خدا آن را بتو ندهد، بلكه بهتر از آن را بدهد، حال يا در دنيا و يا در آخرت ، و يا بدين جهت مستجاب نكند كه خواسته است بلائى را از تو بگرداند،

انسان بيش از هر چيز به جدل مى پردازد. ۵۵ - تـنـهـا مـانـع انسانها از اينكه هنگامى كه هدايت به سراغشان آمد ايمان بياورند و از پروردگارشان تقاضاى آمرزش كنند اين